IPPP1-443-137/10-6/AS - Sprzedaż działek budowlanych a opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 marca 2010 r. i pismem z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 25 września 1997 r. Jan K. (darczyńca) w drodze umowy darowizny darował Andrzejowi i Ewie S. (obdarowani) do ich majątku objętego wspólnością ustawową nieruchomość rolną, położoną we wsi A. w gminie G., stanowiącą działkę gruntu ornego oznaczoną nr 145/2 o powierzchni 1 hektara 15 arów, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Jak wynika z treści przedmiotowej umowy darowizny, załączonej do wniosku, obdarowani nabywaną nieruchomość przeznaczyli do działalności wytwórczej w rolnictwie.

W 2009 r. Wnioskodawca dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości. W dniu 20 listopada 2009 r., decyzją Wójta Gminy G., zatwierdzono podział ww. działki nr 145/2 i wydzielono z niej następujące działki: nr 145/5 o powierzchni 0,0087 ha - przeznaczona jest pod drogę powiatową nr 145/7 o powierzchni 0,0686 ha - przeznaczona jest pod drogę wewnętrzną dojazdową nr 145/8 o powierzchni 0,0977 ha, nr 145/9 o powierzchni 0,0934 ha, nr 145/10 o powierzchni 0,0934 ha, nr 145/11 o powierzchni 0,1168 ha, nr 145/12 o powierzchni 0,6878 ha (mapa działki nr 145/2 uwzględniająca podział w załączeniu - "Szkic numeracji punktów granicznych") - decyzja i mapa w załączeniu.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży ww. wydzielonych działek. Wnioskodawca wraz z małżonką nie sprzedawał wcześniej żadnych działek oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował, iż nie posiadał ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, w okresie od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie wykorzystywał jej do działalności rolniczej, nie dokonywał kiedykolwiek ani nie dokonuje obecnie sprzedaży produktów rolnych pochodzących z jego własnej działalności.

Zainteresowany wyjaśnił także iż grunt był i w dalszym ciągu jest udostępniany nieodpłatnie innej osobie. Wszelkie opłaty dotyczące nieruchomości ponosi Wnioskodawca jako właściciel gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle tak opisanego stanu faktycznego, sprzedaż kilku działek powstałych w wyniku podziału przedmiotowej działki nr 145/2, nabytej w 1997 r. na podstawie umowy darowizny, biorąc pod uwagę, iż będzie to sprzedaż z majątku dorobkowego, nie związanego z działalnością gospodarczą, czynność nie będzie miała charakteru zorganizowanego, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta tylko i wyłącznie w celu jej dalszej odsprzedaży, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sytuacji, gdy zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i o charakterze podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 tejże ustawy, działającego w takim charakterze. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., cyt. dalej jako "ustawa o VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 tejże ustawy). W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Kwestie opodatkowania jednokrotnej czynności sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny przez osobę fizyczną, niezwiązanej z działalnością gospodarczą są przedmiotem zainteresowania organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, które zajmują na tej płaszczyźnie jednolite stanowisko. Wskazać należy, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 1368/08; LEX nr 511430).

Wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 zd. 2 ww. ustawy, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych oraz kiedy jego wcześniejsze nabycie nastąpiło z zamiarem późniejszej sprzedaży.

W przypadku nabycia majątku - nieruchomości rolnej w drodze darowizny w roku 1997 r. trudno przypuszczać, aby takie nabycie nastąpiło z zamiarem sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału darowanej nieruchomości. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 grudnia 2008 r. (sygn. akt: I FSK 1431/07 LEX nr 518755) stanął na stanowisku, iż "nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży". Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 września 2008 r. (sygn. akt: III SA/Wa 985/08; LEX nr 465677) stwierdził, iż "brak zamiaru zbycia nieruchomości w momencie jej nabycia wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług".

Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT - jako handlowiec - wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i chęć ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną Także samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych. W każdym przypadku decydujące znaczenie powinien mieć zamiar nabycia gruntów, które następnie są sprzedawane przez nabywcę. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę w zakresie tej sprzedaży uznać za podatnika VAT. Jeżeli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odsprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas - w zakresie dokonanej sprzedaży gruntów - nie powinien być traktowany jak podatnik VAT. Ustalając, jakim faktycznie późniejszy sprzedawca gruntów kierował się zamiarem w momencie ich zakupu, należy wziąć pod uwagę okoliczności towarzyszące nabyciu i sprzedaży, czas jaki upłynął od nabycia oraz przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. akt: I SA/Wr 98/09; LEX nr 511446).

Wobec powyższego, nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca chcący dokonać w najbliższej przyszłości sprzedaży działek wydzielonych z przedmiotowej nieruchomości, tj. majątku osobistego, nie uzyska statusu podatnika VAT zobowiązanego do zapłaty podatku od tych czynności, jeżeli nie będzie działał w charakterze "handlowca". Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą, prowadzoną w formie zorganizowanej oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (tak: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 546/09; LEX nr 529382; por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom 1, Wrocław 2006, s. 349-350).

W świetle powyższego, należy wskazać, iż sprzedaż, w przedstawionym stanie faktycznym, nie nosi znamion przedsięwzięcia realizowanego w ramach działalności gospodarczej, bowiem nie wykracza poza zwykłe czynności konieczne dla zbycia składników majątku osobistego.

Podsumowując, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca nie dokonał nabycia gruntu w celu jego dalszej odsprzedaży, lecz nabył go w drodze darowizny jako osoba fizyczna, to sprzedaż działek powstałych na skutek podziału przedmiotowego gruntu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nawet jeśli będzie kilka działek (4 lub 5) - takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. PP-Il/443-17/07/lM; także PP-II-005/190/AF/06/IM; Dyrektora Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 9 lipca 2007 sygn. PP/443-39-1/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotne jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymał przedmiotową nieruchomość, stanowiącą działkę gruntu ornego w drodze darowizny. W 2009 r. Wnioskodawca dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości. Jedna z wydzielonych działek przeznaczona jest pod uprawy polowe, zaś pozostałe pod zabudowę. Wnioskodawca oświadczył, iż nie posiadał ani nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie dokonywał kiedykolwiek ani nie dokonuje obecnie sprzedaży produktów rolnych pochodzących z jego własnej działalności, w okresie od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie wykorzystywał jej do działalności rolniczej. Przedmiotowy grunt był i w dalszym ciągu jest udostępniany nieodpłatnie innej osobie, natomiast wszelkie opłaty dotyczące nieruchomości ponosi Wnioskodawca jako właściciel gruntu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, iż aby dokonując sprzedaży działek gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, iż grunt został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku nabytego w drodze darowizny.

Także czynność nieodpłatnego użyczenia nie wypełnia definicji działalności gospodarczej, gdyż Zainteresowany nie osiąga z tego tytułu żadnej korzyści materialnej.

Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki gruntu korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, zamierzona sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na brak przesłanek skutkujących uznaniem Wnioskodawcy - w związku z opisaną dostawą - za podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.