IPPP1/443-135/13-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania zwolnienia do czynności technicznych wykonywanych w ramach likwidacji szkody (przyjęcie zlecenia dokonania weryfikacji zdarzenia ubezpieczeniowego, przyjęcie zgłoszenia szkody, weryfikacja dokumentów ubezpieczeniowych, potwierdzanie zgodności danych ubezpieczonego z danymi ujętymi w treści polisy, badanie zgodności oświadczeń zgłaszających szkodę ze stanem faktycznym, lustracja miejsca zdarzenia ubezpieczeniowego, ustalenie kosztów naprawy, obliczenie wartości pojazdu przed i po szkodzie, sporządzenie całościowej dokumentacji szkody) - jest nieprawidłowe,

* zastosowania zwolnienia do czynności związanych z podjęciem decyzji o likwidacji szkody (potwierdzanie, czy dana szkoda jest objęta ubezpieczeniem, inspekcja pojazdu weryfikująca jego stan, ewentualne uszkodzenia oraz odpowiedzialność ubezpieczyciela za szkodę, to jest weryfikacja, czy dana szkoda powstała w okresie objętym ubezpieczeniem, weryfikacja i ustalenie, czy nie zachodzą przypadki wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń zgodnie z warunkami umowy ubezpieczenia, weryfikacja i ustalenie, czy w danej sytuacji nie ma do czynienia z próbą oszustwa) - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług związanych z likwidacją szkód.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie swojej działalności od wielu lat świadczy usługi z zakresu ekspertyz (w tym sądowych) oraz usługi rzeczoznawstwa dotyczącego pojazdów oraz innych ruchomości. Usługi te świadczone są na rzecz osób fizycznych i przedsiębiorców, w tym i na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych. Co do zasady Spółka opodatkowuje te usługi stawką podstawową, to jest 23% VAT. W chwili obecnej, Spółka D nosi się natomiast z zamiarem rozszerzenia swojej działalności o świadczenie usług likwidacji szkód ubezpieczeniowych realizowanych na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych. Założeniem biznesowym jest aby, przejąć od Towarzystwa Ubezpieczeniowego zakres czynności dotyczących likwidacji szkody, pozostawiając Towarzystwu Ubezpieczeniowemu jedynie decyzję o wypłacie odszkodowania i jego ostatecznej kwocie. Spółka zakłada, że czynności przez nią świadczone będą obejmowały: 1) przyjęcie zlecenia dokonania weryfikacji zdarzenia ubezpieczeniowego, 2) przyjęcie zgłoszenia szkody, 3) weryfikację dokumentów ubezpieczeniowych, 4) potwierdzanie, czy dana szkoda jest objęta ubezpieczeniem, 5) potwierdzanie zgodności danych ubezpieczonego z danymi ujętymi w treści polisy, 6) badanie zgodności oświadczeń zgłaszających szkodę ze stanem faktycznym, 7) lustracja miejsca zdarzenia ubezpieczeniowego, 8) inspekcję pojazdu weryfikującą jego stan, ewentualne uszkodzenia oraz odpowiedzialność ubezpieczyciela za szkodę, to jest weryfikację, czy dana szkoda powstała w okresie objętym ubezpieczeniem, 9) ustalenie kosztów naprawy, 10) obliczenie wartości pojazdu przed i po szkodzie, 11) sporządzenie całościowej dokumentacji szkody, 12) weryfikację i ustalenie, czy nie zachodzą przypadki wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń zgodnie z warunkami umowy ubezpieczenia, 13) weryfikację i ustalenie, czy w danej sytuacji nie ma do czynienia z próbą oszustwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane przez Spółkę usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej związane z likwidacją szkód wynikających z zawartych umów ubezpieczeniowych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług tak jak usługi ubezpieczeniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy. Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/0I orzekł, iż podstawowym elementem usługi (transakcji) ubezpieczeniowych jest to, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy. Przechodząc na grunt prawa krajowego zgodnie z art. 805 Kodeksu Cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W świetle powyższego należy wskazać, iż zarówno na gruncie prawa krajowego jak i wspólnotowego jednym z podstawowych elementów umowy ubezpieczenia jest ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. Aby bowiem ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie niezbędne jest ustalenie czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczenia, ustalenie rozmiaru szkody i wysokości odszkodowania (tak: wyrok WSA w Łodzi z dnia 19.04.2012 (I SA/Łd 357/12), wyrok WSA w Krakowie z dnia 08.03.2012 (I SA/Kr 70/12).

Jak wskazano powyżej, kluczowym elementem umożliwiającym świadczenie usługi ubezpieczeniowej przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe jest ustalenie, czy zaistniało zdarzenie objęte zakresem ubezpieczenia jak również ustalenie okoliczności takiego zdarzenia i jego skutków. Odnosząc się do stanu faktycznego, Spółka wskazuje, że usługi, które zamierza ona świadczyć na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych stanowią właściwy i niezbędny element usługi ubezpieczeniowej będąc jednocześnie wyodrębnioną całością. Przykładowo w wyroku WSA z dnia 30.01.2012 (I SA/Łd 1505/11) wskazał, iż "niewątpliwie usługą charakterystyczną dla działalności ubezpieczeniowej jest likwidacja szkody i w razie zlecenia przez ubezpieczyciela wykonywania czynności likwidacyjnych usługa taka powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT". Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie również w innych orzeczeniach sądów administracyjnych w tym w szczególności w stanowiskach sądów zaprezentowanych w wyrokach: wyrok WSA w Łodzi z dnia 19.04.2012 (I SA/Łd 357/12), wyrok WSA w Krakowie z dnia 08.03.2012 (I SA/Kr 70/12), wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 maja 2012 r. (I SA/Po 212/12).

Tym samym usługi, które zamierza świadczyć Spółka powinny w ocenie Spółki korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT jako usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń komunikacyjnych stanowiące odrębną całość i będące właściwymi oraz niezbędnymi do świadczenia wspomnianych usług ubezpieczeniowych.

Podsumowując, Spółka zakłada, że skoro zgodnie z treścią art. 805 kodeksu cywilnego, jednym z podstawowych elementów umowy ubezpieczenia jest ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku czynności, które Spółka zamierza świadczyć na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych powinny być traktowane jako element usługi ubezpieczeniowej.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że zakres usługi, którą zamierza świadczyć na rzecz wybranych Towarzystw Ubezpieczeniowych wypełnia przesłanki ujęte w treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT powodując, że usługa ta będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT. Spółka uznaje bowiem, że w myśl przywołanego art. 43 ust. 13 ustawy o VAT usługa, którą planuje świadczyć jest usługą stanowiącą nieodzowny element realizacji usługi ubezpieczenia. Co więcej, usługa ta jest niezbędna do prawidłowego wykonania usługi ubezpieczenia, a zatem korzystająca ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia do czynności technicznych wykonywanych w ramach likwidacji szkody oraz prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia do czynności związanych z podjęciem decyzji o likwidacji szkody.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy nadmienić, iż zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jednocześnie ustawodawca w art. 43 ust. 13 ustawy wskazał, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37- 41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka nosi się z zamiarem rozszerzenia swojej działalności o świadczenie usług likwidacji szkód ubezpieczeniowych realizowanych na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych. Założeniem biznesowym jest aby, przejąć od Towarzystwa Ubezpieczeniowego zakres czynności dotyczących likwidacji szkody, pozostawiając Towarzystwu Ubezpieczeniowemu jedynie decyzję o wypłacie odszkodowania i jego ostatecznej kwocie. Spółka zakłada, że czynności przez nią świadczone będą obejmowały: 1) przyjęcie zlecenia dokonania weryfikacji zdarzenia ubezpieczeniowego, 2) przyjęcie zgłoszenia szkody, 3) weryfikację dokumentów ubezpieczeniowych, 4) potwierdzanie, czy dana szkoda jest objęta ubezpieczeniem, 5) potwierdzanie zgodności danych ubezpieczonego z danymi ujętymi w treści polisy, 6) badanie zgodności oświadczeń zgłaszających szkodę ze stanem faktycznym, 7) lustracja miejsca zdarzenia ubezpieczeniowego, 8) inspekcję pojazdu weryfikującą jego stan, ewentualne uszkodzenia oraz odpowiedzialność ubezpieczyciela za szkodę, to jest weryfikację, czy dana szkoda powstała w okresie objętym ubezpieczeniem, 9) ustalenie kosztów naprawy, 10) obliczenie wartości pojazdu przed i po szkodzie, 11) sporządzenie całościowej dokumentacji szkody, 12) weryfikację i ustalenie, czy nie zachodzą przypadki wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń zgodnie z warunkami umowy ubezpieczenia, 13) weryfikację i ustalenie, czy w danej sytuacji nie ma do czynienia z próbą oszustwa.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionych okolicznościach sprowadzają się do możliwości objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług przedmiotowych usług wymienionych we wniosku.

Na samym wstępie należy rozstrzygnąć kwestię związaną z uznaniem opisywanych we wniosku usług za usługi o charakterze kompleksowym, co przesądza o konieczności zastosowania jednolitych konsekwencji podatkowych dla całego kompleksu czynności. Zgodnie z dotychczasowym dorobkiem orzeczniczym, w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Powyższe znajduje potwierdzenie w tezach orzeczeń TSUE m.in. w wyroku C-308/96 i C-94/97 z dnia 22 października 1998 r. w połączonych sprawach T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Baldwin Curt Hotel, wyroku C-349/96 z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd. (CPP), wyroku C-173/88 w sprawie Morten Henriksen, C-2/95 w sprawie Sparekassemes Datacenter (SDC), a także wyroku C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV i 0V Bank NV).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy zauważyć, iż przy ocenie szeregu czynności wykonywanych na rzecz jednego usługobiorcy pod kątem kwalifikacji prawno-podatkowej nie można kierować się wyłącznie spojrzeniem z punktu widzenia nabywcy tych usług, bowiem w rezultacie mogłoby to prowadzić do wypaczenia istoty usług kompleksowych i wprowadzeniu pełnej dowolności przy ich identyfikowaniu. Należy w tym miejscu przypomnieć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. Z orzecznictwa TSUE płynie wniosek, iż za część świadczenia złożonego możemy uznać tylko takie czynności, których oddzielenie miałoby sztuczny charakter, czyli innymi słowy jej wyłączenie rzutowałoby w sposób istotny na całość świadczenia. Jeżeli w skład świadczonej usługi będą wchodzić czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W przepisach prawa krajowego nie istnieje prawna definicja czynności wykonywanych w ramach procesu likwidacji szkód. O ile bowiem z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) - w szczególności z art. 16 ustawy - wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności "likwidacji szkód". W praktyce, za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z tyt. umów ubezpieczenia.

Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych w tytułu umów ubezpieczenia, która zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy również stanowi czynność ubezpieczeniową.

W świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w dyrektywie 2006/I12/WE zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT, i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne).

Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Wprawdzie dyrektywa 2006/I12/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika że: " (...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki." (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, "transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym" (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, świadczone przez Wnioskodawcę dla towarzystw ubezpieczeniowych czynności w ramach administrowania procesem likwidacji szkód, nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do wykonania świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta towarzystwa ubezpieczeniowego. Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Spółka nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez firmę ubezpieczeniową lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka. W konsekwencji, czynności wykonywane na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, ani też usług pośrednictwa w świadczeniu usług reasekuracyjnych i ubezpieczeniowych korzystających ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do możliwości objęcia usług świadczonych w ramach likwidacji szkód zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług nadmienić należy, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług finansowych i ubezpieczeniowych, wykonywaną przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, iż aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia "muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych" - (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Uwzględniając zatem przywołane wyżej orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi finansowej lub ubezpieczeniowej właściwe w znaczeniu specyficzne (właściwe wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W tym kontekście, wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach administrowania procesem likwidacji szkód czynności: przyjęcie zlecenia dokonania weryfikacji zdarzenia ubezpieczeniowego, przyjęcie zgłoszenia szkody, weryfikacja dokumentów ubezpieczeniowych, potwierdzanie zgodności danych ubezpieczonego z danymi ujętymi w treści polisy, badanie zgodności oświadczeń zgłaszających szkodę ze stanem faktycznym, lustracja miejsca zdarzenia ubezpieczeniowego, ustalenie kosztów naprawy, obliczenie wartości pojazdu przed i po szkodzie, sporządzenie całościowej dokumentacji szkody - trudno jest uznać za specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem występować w innych niż ubezpieczenie dziedzinach życia. Wymienione powyżej usługi stanowią czynności o charakterze technicznym, zmierzają do założenia i prowadzenia odpowiedniej dokumentacji i sporządzenia charakterystyki powstałej szkody i jej wysokości. Wymienione usługi nie są usługami właściwymi do usług ubezpieczeniowych świadczonych przez towarzystwa ubezpieczeniowe.

Wymienione czynności nie są także czynnościami wchodzącymi w zakres czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach pośrednictwa ubezpieczeniowego, bowiem co do istoty, stanowią obsługę umów ubezpieczenia w trakcie ich trwania. Innymi słowy nie zmierzają one do zawarcia umowy pomiędzy klientem a towarzystwem ubezpieczeniowym, a stanowią wyłącznie wtórne czynności dotyczące uprzednio zawartych umów ubezpieczenia. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wyżej wymienione czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mogą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe czynności opodatkowane będą podstawową 23% stawką podatku.

Niektóre z czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach procesu likwidacji szkód, takie jak: potwierdzanie, czy dana szkoda jest objęta ubezpieczeniem, inspekcja pojazdu weryfikująca jego stan, ewentualne uszkodzenia oraz odpowiedzialność ubezpieczyciela za szkodę, to jest weryfikacja, czy dana szkoda powstała w okresie objętym ubezpieczeniem, weryfikacja i ustalenie, czy nie zachodzą przypadki wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń zgodnie z warunkami umowy ubezpieczenia, weryfikacja i ustalenie, czy w danej sytuacji nie ma do czynienia z próbą oszustwa podjęcie decyzji o sposobie likwidacji szkody - sprowadzają się w istocie do weryfikacji informacji wynikających z dokumentacji dotyczącej zaistniałego zdarzenia objętego ubezpieczeniem z zapisami polisy ubezpieczeniowej i podejmowania decyzji merytorycznych w sprawach szkodowych. Czynności te wymagają posiadania pełnego obrazu zobowiązań umownych oraz stosowanych w danej umowie standardów ubezpieczeniowych. Na tej podstawie dokonywana jest weryfikacja, czy dana szkoda mieści się w zakresie ryzyka objętego polisą i czy ubezpieczyciel będzie zobowiązany do pokrycia szkody i w jakiej wysokości, czy też zachodzą przypadki wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Czynności takie mieszczą się w pojęciu "rozpatrywania roszczeń" i wymagają pewnego rodzaju upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu towarzystwa ubezpieczeniowego oraz dostępu do dokumentacji konkretnej umowy ubezpieczeniowej.

Powyższe czynności spełniają warunki upoważniające do zastosowania zwolnienia od podatku wymienionego w art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, stanowią bowiem element usługi ubezpieczeniowej, mają odrębny charakter ale są też niezbędne i właściwe do jej wykonania.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę orzecznictwa sądowego, nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy jednak wskazać, iż z wyroków tych nie należy wyciągać wniosku o ukształtowaniu się określonej linii orzeczniczej. Kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających. Na uwagę zasługuje również fakt, iż wyroki sygn. I SA/Łd 357/12, I SA/Kr 70/12 oraz I SA/Po 212/12, powołane we wniosku przez Spółkę są orzeczeniami nieprawomocnymi zatem nie są one ostateczne i nie mają mocy obowiązującej.

Natomiast powołany wyrok sygn. I SA/Łd 1505/11 nie dotyczy usług związanych z likwidacją szkód komunikacyjnych związanych z pojazdami (ruchomościami) - czym zajmuje się Spółka. Wyrok ten dotyczy bowiem sytuacji, gdzie podatnik wykonuje na zlecenie ubezpieczyciela czynności związane z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego. Mamy tu zatem odmienny stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.