IPPP1/443-1326/13-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz kalkulacji współczynnika sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz kalkulacji współczynnika sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej jako: "Spółka") jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2013 r. Nr 950, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa o działalności ubezpieczeniowej"), prowadzącym działalność reasekuracyjną. W ramach prowadzonej działalności, Spółka świadczy usługi reasekuracji czynnej. Z tytułu świadczonych usług, Spółka uzyskuje wynagrodzenie m.in. w postaci składki reasekuracyjnej. Usługi reasekuracji czynnej świadczone przez Spółkę, zasadniczo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, są objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka inwestuje środki pochodzące m.in. z otrzymanych przez Spółkę składek reasekuracyjnych w różnego rodzaju aktywa. W tym zakresie, w celach handlowych Spółka kupuje i sprzedaje akcje oraz inne papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek. Wynagrodzeniem Spółki z tytułu realizacji takich transakcji i podstawą opodatkowania ustaloną na potrzeby podatku VAT jest zysk osiągnięty z przeprowadzenia poszczególnych transakcji sprzedaży przedmiotowych papierów (rozumiany jako dodatnia różnica między wartością sprzedaży danych papierów a ich wartością w cenie zakupu) zrealizowany w danym okresie rozliczeniowym.

Spółka nabywa także akcje i udziały w innych jednostkach, które są utrzymywane przez Spółkę nie w celach handlowych, lecz w celu wykonywania praw właścicielskich z nich wynikających (np. akcje i udziały w jednostkach zależnych, współzależnych, stowarzyszonych i udziały mniejszościowe klasyfikowane jako aktywa trwałe) obrót z tytułu ich sprzedaży nie jest uwzględniany dla celów rozliczenia podatku VAT.

Spółka nabywa także jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych. Z tytułu inwestycji w jednostki uczestnictwa Spółka uzyskuje zysk/stratę w postaci różnicy między kwotą wpłaconą do funduszu inwestycyjnego i przeliczoną na jednostki uczestnictwa a kwotę uzyskaną po zakończeniu inwestycji i umorzeniu jednostek uczestnictwa, innymi słowy wzrost/spadek wartości jednostek uczestnictwa pomiędzy dniem nabycia tych jednostek przez Spółkę a dniem ich umorzenia i wycofania środków odzwierciedla zysk/stratę Spółki z tytułu inwestycji w jednostki uczestnictwa.

Wzrost/spadek wartości jednostek uczestnictwa wynika natomiast ze wzrostu/spadku wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego. Fundusz inwestycyjny jest zarządzany przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych (dalej jako: "TFI"). Środki pieniężne wpłacone do funduszu przeliczane są na jednostki uczestnictwa i inwestowane w odpowiednie aktywa określone statutem funduszu. Dokonywane przez fundusz inwestycje mają na celu wzrost wartości aktywów funduszu i tym samym wzrost wartości jednostek uczestnictwa przysługujących poszczególnym posiadaczom jednostek uczestnictwa. Z tytułu wykonywanych czynności w zakresie zarządzania funduszem inwestycyjnym TFI pobiera wynagrodzenie, które może mieć postać prowizji ustalonej od wartości aktywów powierzonych funduszowi inwestycyjnemu, czy też prowizji uzależnionej od rezultatów inwestycji dokonywanych przez fundusz i ustalonej od wzrostu wartości aktywów powierzonych funduszowi.

W związku z tym, że inwestycje dokonywane przez fundusz inwestycyjny są obarczone ryzykiem zdarzają się sytuacje, w których wartość aktywów funduszu inwestycyjnego spada i tym samym spada wartość jednostek uczestnictwa posiadanych przez poszczególnych członków funduszu.

W związku z tym, możliwe jest także umorzenie przez Spółkę jednostek uczestnictwa ze stratą, a więc za wartość niższą niż wartość tych jednostek w dniu ich nabycia przez Spółkę. Może to mieć miejsce np. w sytuacji, gdy Spółka ze względu na konieczność podtrzymania płynności finansowej, będzie zmuszona uwolnić środki pieniężne ulokowane w jednostkach uczestnictwa, nawet jeżeli miałoby to wiązać się z poniesieniem przez Spółkę straty na ich nabyciu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle przepisów ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2014 r., zyski wynikające z faktu dokonywania przez Spółkę inwestycji w jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych nie powinny być uwzględniane dla celów ustalania obrotu VAT oraz kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle przepisów ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2014 r., zyski wynikające z faktu dokonywania przez Spółkę inwestycji w jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych nie powinny być uwzględniane dla celów ustalania obrotu VAT oraz kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży (dalej jako: "WSS").

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, w stosunku do których podmiot je wykonujący występuje w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług podlegające podatkowi VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zdaniem PTR, w odniesieniu do nabywania jednostek uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych Spółka nie wykonuje żadnej usługi i w tym zakresie nie występuje w charakterze podatnika VAT.

Posiadane przez danego uczestnika funduszu inwestycyjnego jednostki uczestnictwa nie mogą być przez niego zbyte na rzecz osób trzecich, jednostki te mogą być jedynie umorzone przez fundusz inwestycyjny w celu wypłaty uczestnikowi funduszu środków pieniężnych. Jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych nie są więc prawami majątkowymi, którymi Spółka może dokonywać obrotu w celu zrealizowania zysku. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jednostka uczestnictwa odzwierciedla przypadającą na danego uczestnika funduszu inwestycyjnego wartość aktywów netto tego funduszu. Jednostka uczestnictwa służy zatem ustaleniu wartości aktywów funduszu i zysku zrealizowanego dzięki zarządzaniu tymi aktywami, do jakiego uprawiony jest dany uczestnik funduszu.

Funduszem inwestycyjnym i jego aktywami zarządza natomiast TFI w celu maksymalizacji wartości tych aktywów i z tego tytułu pobiera wynagrodzenie w postaci odpowiednich prowizji.

W związku z powyższym, należy uznać, że podmiotem świadczącym usługę jest TFI zarządzając aktywami funduszu inwestycyjnego w celu maksymalizacji ich wartości. Spółka ma w tym przypadku charakter podmiotu biernego, który inwestuje środki pieniężne w jednostki uczestnictwa funduszu inwestycyjnego licząc na skuteczne zarządzanie tymi środkami przez TFI i oczekując wzrostu wartości jednostek uczestnictwa.

Z perspektywy Spółki inwestowanie w jednostki uczestnictwa ma zatem charakter podobny do lokaty i zarządzania własnym majątkiem poprzez lokowanie wolnych środków pieniężnych w dostępne na rynku instrumenty finansowe jakimi są jednostki uczestnictwa. Osiągając opisane w stanie faktycznym zyski z tytułu inwestowania środków pieniężnych w jednostki uczestnictwa, Spółka nie świadczy żadnych usług i nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku VAT. Nie można bowiem uznać za działalność gospodarczą, a w konsekwencji za świadczenie usług w świetle ustawy o VAT, czynności polegających na lokowaniu środków finansowych w jednostki uczestnictwa. Działalność gospodarczą w tym zakresie wykonuje TFI zarządzające funduszem inwestycyjnym i aktywami funduszu w celu uzyskania wzrostu wartości tych aktywów i tym samym zrealizowania zysku dla inwestorów nabywających jednostki uczestnictwa.

Tym samym, opisany w stanie faktycznym zysk realizowany przez Spółkę w związku ze wzrostem wartości jednostek uczestnictwa nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów o VAT i nie powinien być uwzględniany dla celów rozliczeń podatku VAT dokonywanych przez Spółkę. W tym nie powinien być uwzględniany przy kalkulacji WSS w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE"). W wyroku z 29 kwietnia 2004 r. sprawie EDM (C-77/01) Trybunał uznał, że lokowanie kapitału w funduszach inwestycyjnych nie stanowi świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu Dyrektywy VAT i, w związku z tym, nie jest objęte jej zakresem ("placements in investment funds, do not constitute economic activities within the meaning of Aniele 4 (2) of the Sixth Directive and therefore do not come within the scope of that dircctive").

Uwzględniając powyższe, zdaniem Spółki, należy uznać, że nabywanie i zbywanie jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego nie stanowi świadczenia przez Spółkę usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, zyski zrealizowane na takich transakcjach nie są objęte podatkiem VAT i nie są uwzględniane w WSS.

Jednocześnie Spółka chciałaby wskazać, iż prawidłowość interpretacji zgodnie z którą przychody nieobjęte podatkiem VAT, nie powinny być uwzględniane w WSS wielokrotnie potwierdzał w wydanych orzeczeniach TSUE. Takie stanowisko Trybunał zajął m.in. w orzeczenia w sprawach C-333/91 Sofitam, C-142/99 Floridienne oraz C-16/00 Cibo Participations. Stanowisko Trybunału jednoznacznie wskazuje, że zarówno w liczniku, jak i w mianowniku ułamka WSS, uwzględnia się jedynie transakcje objęte zakresem opodatkowania VAT, a więc te transakcje, które są wykonywane przez Spółkę jako podatnika VAT i są świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki opisane w stanie faktycznym zyski uzyskiwane z tytułu inwestowania w jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych, które są przychodami związanymi z lokowaniem nadwyżek finansowanych, nie stanowią po stronie Spółki wynagrodzenia z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i nie stanowią obrotu, który powinien być uwzględniony w WSS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Artykuł 2 pkt 22 ustawy stanowi natomiast, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (ust. 5).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Należy również podkreślić, że w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Jak zauważył TSUE w wyroku w sprawie C-102/86 Apple Pear Development Council v. Commissioners of Constoms Excise "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem".

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze "Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA" Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi reasekuracji czynnej, które są zasadniczo zwolnione od podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością Spółka inwestuje środki pochodzące m.in. z otrzymanych składek reasekuracyjnych w różnego rodzaju aktywa. Wnioskodawca nabywa również jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych. Z tytuły takich inwestycji Spółka uzyskuje zysk/stratę w postaci różnicy między kwotą wpłaconą do funduszu i przeliczoną na jednostki uczestnictwa a kwotą uzyskaną po zakończeniu inwestycji i umorzeniu jednostek. Wzrost/spadek wartości jednostek uczestnictwa wynika natomiast ze wzrostu/spadku wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego. Fundusz inwestycyjny jest zarządzany przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Środki pieniężne wpłacone do funduszu przeliczane są na jednostki uczestnictwa i inwestowane w odpowiednie aktywa określone statutem funduszu. Dokonywane przez fundusz inwestycje mają na celu wzrost wartości aktywów funduszu i tym samym wzrost wartości jednostek uczestnictwa przysługujących poszczególnym posiadaczom jednostek uczestnictwa. Z tytułu wykonywanych czynności w zakresie zarządzania funduszem inwestycyjnym towarzystwo pobiera wynagrodzenie. Jak wskazał Zainteresowany inwestowanie w jednostki uczestnictwa funduszu inwestycyjnego stanowi zarządzanie własnym majątkiem poprzez lokowanie wolnych środków w dostępne na rynku instrumenty finansowe. Spółka inwestuje środki pieniężne w jednostki uczestnictwa zaś towarzystwo jest podmiotem zarządzającym posiadanymi aktywami w celu maksymalizacji ich wartości. Jak wynika z opisu sprawy jednostki uczestnictwa nie mogą być zbyte na rzecz osób trzecich, mogą być jedynie umorzone przez fundusz inwestycyjny w celu wypłaty uczestnikowi środków pieniężnych. Jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych nie są więc prawami majątkowymi, którymi Spółka może obracać w celu maksymalizacji zysku.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w stanie prawnym po 1 stycznia 2014 r. ww. przychody związane z inwestycjami w jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych powinny być uwzględniane przy ustalaniu podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT oraz przy kalkulacji współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 ustawy.

Zauważyć należy, że z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca wskazując zasady ustalania podstawy opodatkowania dla potrzeb podatku VAT odchodzi od posługiwania się pojęciem "obrót". Jednocześnie pojęcie to będzie dalej używane w art. 90 ustawy, jednakże z zastrzeżeniem, że przy ustalaniu proporcji do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Generalnie ustawa o VAT, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. (art. 29 ust. 1) jak i od 1 stycznia 2014 r. (art. 29a ust. 1), jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/usługodawca od nabywcy za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż.

Analizując cyt. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. podstawa opodatkowania obejmować będzie wynagrodzenie należne dostawcy/usługodawcy za dostarczone nabywcy towary bądź wykonane na jego rzecz usługi (włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub świadczonych usług). Istota wymienionych we wniosku przychodów wynikających z inwestycji w jednostki uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych polega na tym, że nie stanowią one wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie przez Wnioskodawcę jakichkolwiek usług na rzecz klientów. Tym samym nie powinny być one objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie stanowią one podstawy opodatkowania i nie należy ich również uwzględniać przy kalkulacji współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 i 91 ustawy o VAT. Współczynnik ten nie uwzględnia czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.