IPPP1/443-1324/09-4/AP - Stawka 22% VAT dla opodatkowania opłat za miejsca postojowe na parkingu społecznie strzeżonym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 17 lutego 2010 r. pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 5 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej do opłat za miejsca postojowe na parkingu społecznie strzeżonym - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej do opłat za miejsca postojowe na parkingu społecznie strzeżonym. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Organu z dnia 17 lutego 2010 r. znak IPPP1/443-1324/09-2/AP, IPPB3/423-926/09/EŻ poprzez uzupełnienie podpisu pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 5 marca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia, na gruntach administrowanych przez siebie posiada ogrodzone i utwardzone parkingi społecznie strzeżone. Miejsca postojowe na parkingach strzeżonych są wynajmowane członkom spółdzielni na zasadzie umowy najmu. Spółdzielnia pobiera opłaty z tytułu umowy najmu. Na opłatę składają się:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za miejsca postojowe na parkingu społecznie strzeżonym podlegają opodatkowaniu podstawową stawką (22%) VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółdzielnia od opłat za miejsca postojowe pobiera podatek VAT w wysokości 22%, gdyż opłaty te nie są pobierane na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Miejsca na parkingu społecznie strzeżonym nie są lokalem mieszkalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. VAT. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień od podatku.

W niniejszej sprawie należy przytoczyć zatem przepis art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Ponadto, z przepisu § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r., wynika, iż zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Jednocześnie dodać należy, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. powołanemu powyżej przepisowi odpowiada przepis § 12 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Powołany w cyt. powyżej przepisach art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, iż:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych lub musi im przysługiwać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 15 cyt. rozporządzenia, wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa lub prawa własności do lokali mieszkalnych.

Należy zwrócić uwagę, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze nie wskazują definicji "lokal mieszkalny" i "lokal użytkowy". W związku z tym należy posiłkować się m.in. definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), zgodnie z którym samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi" (ust. 4 cyt. artykułu).

Ponadto, rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Z powyższego wynika, iż miejsca postojowego na parkingu nie można uznać za lokal mieszkalny, który służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych ludności. Zatem, zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz w § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności - za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych z miejscami postojowymi. Należy podkreślić, że zwolnienia w podatku od towarów i usług wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. mają charakter wyjątkowy, a jako takie powinny być interpretowane ściśle, nie zaś w sposób rozszerzający.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia na administrowanych gruntach posiada ogrodzone i utwardzone parkingi społecznie strzeżone. Miejsca postojowe na parkingach strzeżonych są wynajmowane członkom spółdzielni na zasadzie umowy najmu. Spółdzielnia pobiera opłaty z tytułu umowy najmu. Na opłatę taką składają się: eksploatacja, podatek od nieruchomości, odpis na fundusz remontowy, energia elektryczna i wywóz nieczystości. Ponadto Wnioskodawca zaznacza, iż opłaty te nie są pobierane na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Odnosząc zatem przedstawioną sytuację do powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, iż wszelkie opłaty wnoszone na pokrycie kosztów utrzymania (opłaty eksploatacyjne) miejsc postojowych na parkingu nie korzystają ze wskazanych wyżej zwolnień od podatku, tym samym podlegają - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, tj. 22%.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.