IPPP1/443-1320/14-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1320/14-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku odliczonego od nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem w przypadku zaprzestania wynajmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku odliczonego od nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem w przypadku zaprzestania wynajmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Był i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadząc księgi handlowe w swojej działalności gospodarczej. Od 10 marca 2014 r. jednym z przedmiotów jego działalności jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek PKD nr 77.11.Z.

Dnia 11 marca 2014 r. jako czynny podatnik podatku VAT oraz aktywny unijny podatnik podatku VAT dokonał zakupu używanego samochodu osobowego na podstawie faktury otrzymanej od kontrahenta niemieckiego. W dniu zawarcia transakcji i wystawienia faktury na okoliczność tej transakcji zarówno sprzedawca jak i nabywca byli czynnymi unijnymi podatnikami podatku VAT. Powyższa transakcja zakupu samochodu osobowego była w księgach handlowych Pana Marcina F. wykazana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru (od wartości, po jakiej nabyto samochód osobowy, naliczono 23% podatku VAT, rozliczając tę kwotę w rejestrze zakupu jako podatek naliczony oraz w rejestrze sprzedaży jako podatek należny).

Celem zakupu samochodu było przeznaczenie tego środka transportu w odpłatny najem. Dnia 31 marca 2014 r. została zawarta umowa pomiędzy Marcinem F. a polskim kontrahentem, prowadzącym działalność gospodarczą i będącym czynnym podatnikiem podatku VAT, dotycząca oddania wyżej wymienionego pojazdu w odpłatny najem. Umowa zaczęła obowiązywać od dnia 1 kwietnia 2014 r. i została zawarta na czas nieokreślony.

Podatnik przewiduje, że w najbliższym czasie może dojść do rozwiązania umowy i rozpatruje dwie możliwości wykorzystywania tego samochodu:

1.

pierwsza możliwość to wykorzystywanie go zarówno do celów działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych,

2.

druga możliwość to wykorzystywanie go tylko i wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w momencie zaprzestania umowy najmu tego samochodu i przeznaczenia go do celów działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych, podatnik będzie:

a.

zobowiązany do skorygowania podatku VAT zgodnie z obowiązującym przepisem na dzień dokonania zmiany, tj. w oparciu o art. 90b. ust. 1 pkt, 1, czyli w miesiącu, w którym nastąpi zmiana jego przeznaczenia na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza,

b.

posiadał prawo do niekorygowania podatku VAT w miesiącu dokonania zmiany, ponieważ w miesiącu zakupu tego samochodu i wówczas nabytego prawa do całkowitego odliczenia podatku VAT obowiązywał podatnika przepis art. 86a. ust. 3 zgodnie ze stanem prawnym do dnia 31 marca 2014 r.

2. Czy po zakończeniu umowy najmu i podjęciu decyzji o tym, aby rozpocząć wykorzystywanie tego samochodu tylko i wyłącznie do celów działalności gospodarczej, podatnik będzie zobowiązany w miesiącu podjęcia tej decyzji lub w innym czasie dokonać korekty odliczonego w 100 procentach podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według podatnika zastosowanie w obu przypadkach będą mieć przepisy obowiązujące przed dniem 1 kwietnia 2014 r., ponieważ zakup samochodu miał miejsce 11 marca 2014 r., a umowa na najem została podpisana 31 marca 2014 r.

Zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami podatnik miał prawo do odliczenia 100% wartości podatku VAT naliczonego przy zakupie samochodu osobowego, ponieważ celem zakupu samochodu było oddanie go w odpłatny najem. W okresie, w którym podatnik dokonał pełnego odliczenia VAT, nie było przepisów, z których w przypadku zakończenia umowy najmu, zachodziłaby konieczność skorygowania kwoty podatku VAT naliczonego.

Dlatego też, u podatnika, po zakończeniu najmu w momencie przeznaczenia samochodu do celów działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych oraz w momencie wycofania auta z najmu i przekazania go jedynie do działalności gospodarczej, czyli w dwóch powyżej wskazanych przypadkach, nie zachodzi konieczność skorygowania podatku VAT, który został odliczony w momencie zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lubaktów wykonawczych do tej ustawy.

W treści art. 88 ustawy wskazano przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu są unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który do dnia 31 marca 2014 r. regulował te kwestie w następujący sposób:

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku nabycia:

1.

samochodów osobowych,

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej

nieprzekraczającej 3,5 tony

kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawedzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako

5.

pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;

6.

pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

7.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy zauważyć, że wskazana w art. 86a ust. 3 ustawy działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "przedmiot działalności podatnika" w zestawieniu z pierwszą częścią zdania w brzmieniu "gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (...)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiązał go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy było jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadniała jego zastosowanie.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. nie ma znaczenia przez jak długi okres samochód jest przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.

Przepis art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r., nie zawiera wymogu, aby samochody były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestie, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciusamochodu są unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób:

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 cyt. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli zdokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według regulacji ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

* jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiotdziałalności podatnika;

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatkunaliczonego od wydatków z nimi związanych.

Jak stanowi obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 90b ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Według regulacji ust. 4 tego artykułu, na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), przepisy art. 90b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 10 marca 2014 r. jednym z przedmiotów jego działalności jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek PKD nr 77.11.Z.

Dnia 11 marca 2014 r. jako czynny podatnik podatku VAT oraz aktywny unijny podatnik podatku VAT dokonał zakupu używanego samochodu osobowego na podstawie faktury otrzymanej od kontrahenta niemieckiego. W dniu zawarcia transakcji i wystawienia faktury na okoliczność tej transakcji zarówno sprzedawca jak i nabywca byli czynnymi unijnymi podatnikami podatku VAT. Powyższa transakcja zakupu samochodu osobowego była w księgach handlowych Wnioskodawcy wykazana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru (od wartości, po jakiej nabyto samochód osobowy, naliczono 23% podatku VAT, rozliczając tę kwotę w rejestrze zakupu jako podatek naliczony oraz w rejestrze sprzedaży jako podatek należny).

Celem zakupu samochodu było przeznaczenie tego środka transportu w odpłatny najem. Dnia 31 marca 2014 r. została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawcą a polskim kontrahentem, prowadzącym działalność gospodarczą i będącym czynnym podatnikiem podatku VAT, dotycząca oddania wyżej wymienionego pojazdu w odpłatny najem. Umowa zaczęła obowiązywać od dnia 1 kwietnia 2014 r. i została zawarta na czas nieokreślony.

Wnioskodawca przewiduje, że w najbliższym czasie może dojść do rozwiązania umowy i rozpatruje dwie możliwości wykorzystywania tego samochodu:

1.

pierwsza możliwość to wykorzystywanie go zarówno do celów działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych,

2.

druga możliwość to wykorzystywanie go tylko i wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku z tytułu nabycia ww. pojazdu w sytuacji zaprzestania jego wynajmu.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. pojazdu samochodowego, ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów osobowych a opisany samochód został nabyty w dniu 11 marca 2014 r. z przeznaczeniem oddania go w najem. W przypadku zmiany przeznaczenia ww. pojazdu, tj. zaprzestania wynajmu oraz rozpoczęcia wykorzystania go do innego rodzaju działalności, jak i do celów prywatnych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku odliczonego przy jego nabyciu, gdyż przepis art. 90b ust. 1 pkt 1 ustawy stosuje się jedynie do pojazdów samochodowych nabytych od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl