IPPP1/443-1318/14-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 86a ustawy o VAT do wydatków związanych z opłatami parkingowymi - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 86a ustawy o VAT do wydatków związanych z opłatami parkingowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym na terytorium Polski sprzedaży sprzętu elektronicznego własnej marki. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje powierzchnię biurową wraz z miejscami parkingowymi. Ze względu na potrzeby spotkań odbywanych w siedzibie Wnioskodawcy, Wnioskodawca zapewnia swoim gościom miejsca parkingowe. Każdy z gości pobiera bilet, parkingowy, który następnie podlega zatwierdzeniu przez Wnioskodawcę przy użyciu specjalnego urządzenia, co jest rejestrowane w systemie informatycznym, stanowiąc podstawę do obciążenia Wnioskodawcy kosztami parkowania. Wysokość opłaty za parkowanie przez gości uzależniona jest od czasu parkowania (nie jest to opłata zryczałtowana).

Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym przepis art. 86a ust. 1 ustawy o VAT ma zastosowanie do wydatków z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów parkowania przez gości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ograniczenie możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego określone w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania do wydatków z tytułu kosztów parkowania przez gości Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej; "ustawa o VAT"), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do brzmienia art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Z kolei zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust, 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalanych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że katalog wydatków eksploatacyjnych określony w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT oraz w pkt 3 tego przepisu stanowi wyliczenie przykładowe jest to katalog otwarty. Ustawodawca poza kosztami paliw napędowych i wydatków na naprawy (konserwacje) używa sformułowania "inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów" Jednocześnie, brak jest na gruncie ustaw podatkowych wiążącej definicji legalnej pojęcia "wydatków związanych z pojazdami samochodowymi" (art. 86a ust. 1 ustawy o VAT) lub pojęcia "wydatków z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją i używaniem pojazdów" (art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT). W ocenie Wnioskodawcy, pomimo braku definicji legalnej analizowanych pojęć oraz pomimo katalogu otwartego wydatków eksploatacyjnych wskazanych w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, kategorie wydatków związanych z eksploatacją i używaniem pojazdów nie mogą być określane dowolnie. Literalna wykładnia art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT nakazuje analizować "inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów" przez pryzmat wymienionych wcześniej w tym przepisie kategorii wydatków, tj. wydatków na paliwa napędowe i wydatków na naprawy (konserwacje). Zdaniem Wnioskodawcy, przykładowe kategorie wydatków, które zostały wskazane w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT jednoznacznie wskazują jedynie na takie wydatki, które są bezpośrednio związane z użytkowaniem i eksploatacją pojazdów samochodowych. Konsekwentnie, te "inne wydatki" także powinny być odnoszone jedynie do wydatków bezpośrednio związanych z eksploatacją i używaniem pojazdów przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że pomimo otwartego i szerokiego ujęcia katalogu wydatków określonego w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, pojęcie "wydatki związane z pojazdami samochodowymi" powinno być interpretowane przy uwzględnieniu ratio legis przepisów dotyczących samochodów osobowych.

Nie wdając się w szersze rozważania, ograniczając je do kwestii związanych z przedstawionym stanem faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy "wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją i używaniem pojazdów" powinno utożsamiać się jedynie z wydatkami bezpośrednio związanymi z użytkowaniem i eksploatacją samochodów (przykładowo wymiana opon, konserwacja, serwis) przez Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki objęte wnioskiem nie wypełniają znamion wydatków bezpośrednio związanych z używaniem samochodów, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT. Ewentualne stosowanie ograniczenia odliczania podatku VAT wobec wydatków związanych z parkowaniem pojazdów nieużytkowanych przez podatnika byłoby sprzeczne z brzmieniem art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, który odnosi się do wydatków wyłącznie związanych z eksploatacją tub używaniem pojazdów przez podatnika.

Konsekwentnie, wskazane w niniejszym wniosku wydatki nie powinny zostać objęte dyspozycją omawianego art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, a zatem regulacje te nie powinny w analizowanej sytuacji znaleźć zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W tym miejscu należy wskazać, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością Zainteresowanego można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Przepisy art. 86a ustawy, wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych, związanych z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży sprzętu elektronicznego własnej marki. W związku z prowadzoną działalnością Zainteresowany wynajmuje powierzchnię biurową wraz z miejscami parkingowymi. W związku z odbywanymi spotkaniami w siedzibie firmy, Wnioskodawca zapewnia swoim gościom miejsca parkingowe. Każdy z gości pobiera bilet parkingowy, który następnie podlega zatwierdzeniu przez Wnioskodawcę przy użyciu specjalnego urządzenia, co jest rejestrowane w systemie informatycznym, stanowiącym podstawę do obciążenia Spółki kosztami parkowania. Jak wskazał Zainteresowany wysokość opłaty za parkowanie przez gości jest uzależniona od czasu parkowania. Z opisu sprawy wynika również, że Spółka prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Zainteresowanego odnoszą się do zastosowania art. 86a ust. 1 ustawy w stosunku do wydatków ponoszonych w związku z parkowaniem przez gości.

Ze względu na przedstawiony opis sprawy, w przypadku wydatków Spółki ponoszonych w związku z parkowaniem gości Wnioskodawcy, nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ustawy. Należy podkreślić, że wydatki ponoszone w związku z parkowaniem pojazdów gości stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wskazane opłaty za parkowanie nie mają związku z pojazdami użytkowanymi przez Wnioskodawcę do których odnoszą się ograniczenia w prawie do odliczenia podatku VAT wskazane w art. 86a ustawy.

Tym samym, z uwagi na związek poniesionych wydatków na parkowania gości Spółki, z czynnościami opodatkowanymi - Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w myśl przepisów art. 86 ustawy, bez konieczności stosowania ograniczeń wynikających z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy, w części odnoszącej się do zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.