IPPP1/443-1304/11-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca lub Partner prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie pośrednictwa kredytowego głównie w charakterze podwykonawcy usług pośrednictwa kredytowego świadczonych przez Spółkę na rzecz banków lub klientów banków.

Zgodnie z zawartą umową o współpracy ze Spółką (dalej: Umowa) Partner:

* wyszukuje klientów dla Spółki, którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu danemu klientowi (dalej: Klient lub łącznie Klientów) na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu, a następnie Partner podejmuje czynności z zakresu obsługi Klienta (dalej: Obsługa Klienta) mające na celu zrealizowanie umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej między Spółką a danym Klientem wyszukanym przez Partnera; lub

* podejmuje Obsługę Klienta skierowanego do niego przez Spółkę w celu zrealizowania umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej wcześniej między Spółką a danym Klientem;

* stosuje się do zaleceń, wytycznych i procedur przygotowywania dokumentacji przekazanych przez banki współpracujące ze Spółką, a dotyczących Obsługi Klienta.

W związku z realizacją Umowy Partner nie jest uprawniony do zawierania umów lub dokonywania jakichkolwiek innych czynności prawnych w imieniu i na rzecz Spółki.

W ramach Obsługi Klienta Partner jest zobowiązany do:

W rezultacie, Partner nie zawiera z Klientem umowy o pośrednictwo kredytowe, jak również podobnej umowy z bankami. Poza tym, Partner nie pozostaje stroną umowy kredytowej, a także nie ma żadnego interesu w zakresie treści tej umowy. Wskazane świadczenia Partnera na rzecz Spółki (w tym z zakresu Obsługi Klienta), a w konsekwencji świadczenia Spółki w ramach umowy z Klientem nie stanowią usług doradztwa finansowego.

Partner, wykonując usługi pośrednictwa kredytowego zgodnie z Umową, nie gwarantuje zarówno Spółce, jak i Klientowi osiągnięcia rezultatu w postaci udzielenia przez wybrany bank kredytu/refinansowania kredytu dla Klienta. Przy czym, Partner jest zobowiązany do naprawienia szkody w pełnej wysokości wyrządzonej Spółce w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem Umowy, a w razie skierowania przez Klientów roszczeń przeciwko Spółce, będących następstwem działań Partnera, Partner jest zobowiązany zaspokoić te roszczenia we własnym zakresie.

Z tytułu wykonania powyższych czynności z zakresu pośrednictwa kredytowego między Klientem a danym bankiem Partnerowi przysługuje, zgodnie z Umową, wynagrodzenie od Spółki w postaci określonej prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu dla Klienta. Wynagrodzenie to staje się należne Partnerowi pod warunkiem, że kredyt zostanie udzielony Klientowi, a Klient lub bank zapłacą Spółce prowizję z tytułu usług pośrednictwa kredytowego. Partnerowi nie przysługuje od Klientów żadne wynagrodzenie, czy zwrot opłat z tytułu wykonania świadczeń z zakresu pośrednictwa kredytowego na podstawie Umowy.

Dodatkowo, należy zaznaczyć, że Partner wykonując usługi na podstawie Umowy wobec Klientów, z którym Spółka zawarła umowy pośrednictwa kredytowego, podejmuje kontakty: a) z bankami, z którymi Spółka stale współpracuje w zakresie pośrednictwa kredytowego na podstawie zawartych wcześniej umów; lub b) z bankami, z którymi Spółka nie zawarła tego rodzaju umów o współpracę.

W pierwszym przypadku kontaktów z bankami, tj. w punkcie a), usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Spółkę na podstawie Umowy z Klientem stanowią jednocześnie świadczenie w ramach usług pośrednictwa kredytowego realizowanych na rzecz tych banków, tj. pozyskiwanie potencjalnych klientów kredytów znajdujących się aktualnie w ofercie banków poprzez przedstawianie i objaśnianie oferty banku, dokonywanie wstępnej kwalifikacji klientów, dokonywanie wstępnej weryfikacji dokumentów dostarczanych przez klientów, przyjmowanie tych dokumentów oraz przekazywanie wniosków z kompletem dokumentacji do danego banku - z tego tytułu Spółka otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne również od banków, które stanowi jeden z alternatywnych warunków wypłaty wynagrodzenia Partnerowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Partnera w imieniu Spółki na rzecz Klientów na podstawie Umowy podlegają od 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów w związku z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Partnera w imieniu Spółki na rzecz Klientów na podstawie Umowy podlegają od 1 stycznia 2011 r., zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów w związku z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że wskazany w Stanie Faktycznym zakres świadczeń realizowanych przez Partnera w imieniu Spółki na rzecz Klientów odpowiada definicji pośrednictwa sformułowanej m.in. w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-235/00, CSC Financial Services, z której wynika, że pojęcie to obejmuje działalność polegającą na m.in. wskazywaniu stronie umowy okazji do zawarcia umowy, kontakt i negocjowanie z drugą stroną, gdzie pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy - przy czym celem takiej działalności ma być doprowadzenie do zawarcia umowy.

Ponadto, zakres czynności podejmowanych przez Partnera nie ogranicza się tylko do wykonania czynności faktycznych związanych z umową kredytową między Klientem a bankiem.

Jednocześnie, usługi Partnera w imieniu Spółki na rzecz Klienta, o których traktuje niniejszy wniosek, nie stanowią usług doradztwa kredytowego choćby z tego względu, że wynagrodzenie za usługi Partnera jest uzależnione od faktu przyznania kredytu Klientowi i zapłaty prowizji przez bank lub klienta, z którymi Spółka zawarła umowy o pośrednictwo kredytowe (na tę istotną okoliczność odróżniającą pośrednictwo od doradztwa wskazał m.in. TSUE w sprawie C-435/05, Volker Ludwig). Jednocześnie, warto szerzej zwrócić uwagę na ww. wyrok TSUE, gdyż przedmiotem jego rozstrzygnięcia był podobny stan faktyczny do opisanego w niniejszym wniosku. Otóż, Volker Ludwig na podstawie umowy agencyjnej ze spółką pośrednictwa kredytowego DVAG wyszukiwał klientów zainteresowanych uzyskaniem kredytu w bankach, z którymi współpracowała spółka DVAG. Volker Ludwig jako subagent w imieniu DVAC dokonywał czynności pośrednictwa kredytowego na rzecz klientów. Wyrażony w wyroku pogląd TSUE można bezpośrednio odnieść do sytuacji Partnera: okoliczność, że Partner nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, nie stanowi przeszkody dla tego, aby Partner świadczył usługę pośrednictwa kredytowego.

W tym miejscu należy przenieść rozważania na grunt polskich regulacji - zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zwolnione od podatku VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Warto zwrócić uwagę, że art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), na podstawie, którego zwalnia się z VAT usługi udzielania kredytów i pośrednictwa kredytowego, a także usługi zarządzania kredytami przez kredytodawcę.

Mając na względzie dyrektywę wykładni polskich przepisów podatkowych w zgodzie z regulacjami Unii Europejskiej (tak np.: Dyrektywa VAT 2006/112/WE. Komentarz 2009" pod red. J. Martini, Wrocław 2009, wydanie 1, str. 26; "VAT 2010" J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, Warszawa 2010, wydanie 2, str.22 lub "Dyrektywa VAT. Komentarz" pod red. K. Sachsa i Romana Namysłowskiego, Warszawa 2008, str. 62) należałoby stwierdzić, że zakres usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów powinien być definiowany ze względu na charakter usługi pośrednictwa kredytowego, tj. doprowadzenia do zawarcia umowy kredytowej między bankiem a kredytobiorcą, a nie ze względu na osobę ją świadczącą lub jej odbiorcę. Ponieważ w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT w odniesieniu do usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów nie wskazuje się na ich odbiorcę, tym samym, przy identyfikowaniu tego rodzaju pośrednictwa nie powinno mieć znaczenia, czy odbiorcą usługi Partnera jest Spółka, Klient, czy bank - istotne jest, że usługa pośrednictwa dotyczy sytuacji zawarcia umowy kredytowej.

Na ten aspekt charakteru usługi pośrednictwa kredytowego zwraca uwagę również TSUE w przywoływanym już powyżej wyroku w sprawie C-435/05, Volker Ludwig, gdzie stwierdza się, że uznanie aktywności za działalność pośrednictwa kredytowego zwolnioną z VAT nie zależy od istnienia stosunku umownego między kredytodawcą a pośrednikiem, ale od charakteru działalności tego ostatniego. W związku z tym, pośrednictwo kredytowe obejmuje również sytuacje, gdy pośrednik kontaktuje się w imieniu klienta z kredytodawcą, co zachodzi również w przypadku usług Partnera w imieniu Spółki na rzecz Klientów.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Partnera w przedstawionym Stanie Faktycznym nie stanowią usług pomocniczych w rozumieniu art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, tj. nie stanowią elementu usług udzielania kredytów, a tym bardziej usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów (gdyż to właśnie usługi pośrednictwa są podstawowym przedmiotem działalności Partnera), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczenia usług udzielania kredytów lub usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ((tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy). Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5), "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie pośrednictwa kredytowego głównie w charakterze podwykonawcy usług pośrednictwa kredytowego świadczonych przez Spółkę na rzecz banków lub klientów banków. Zgodnie z zawartą umową o współpracy Wnioskodaczyni wyszukuje klientów dla Spółki, którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu danemu klientowi na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu, a następnie podejmuje czynności z zakresu obsługi Klienta mające na celu zrealizowanie umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej między Spółką a danym Klientem przez nią wyszukanym. Wnioskodawczyni podejmuje się także obsługi Klienta skierowanego do niego przez Spółkę w celu zrealizowania umowy o pośrednictwo kredytowe zawartej wcześniej między Spółką a danym Klientem, przy czym stosuje się do zaleceń, wytycznych i procedur przygotowywania dokumentacji przekazanych przez banki współpracujące ze Spółką, a dotyczących obsługi Klienta. Wnioskodawczyni dodaje, iż w związku z realizacją umowy nie jest uprawniona do zawierania umów lub dokonywania jakichkolwiek innych czynności prawnych w imieniu i na rzecz Spółki.

W ramach obsługi Klienta Zainteresowana jest zobowiązana do wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej z danym bankiem poprzez udzielenie pomocy w wyborze banku, który zapewni finansowanie inwestycji danemu Klientowi - w tym celu przedstawia informacje o aktualnej ofercie banków i warunkach udzielania przez nie kredytów. Ponadto umowa nakłada na nią obowiązek pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego Klienta (kompletowanie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku, badanie ich autentyczności, prawidłowości wypełnienia formularzy i ich zgodności z wymogami określonymi przez dany bank) i jego weryfikacji oraz kontaktowanie się z bankiem w imieniu Klienta w celu należytego złożenia bankowi wniosku kredytowego Klienta (przekazywanie dodatkowych informacji i dokumentów wskazanych przez bank), udzielanie pomocy Klientowi w prowadzeniu negocjacji z bankiem i czynienie wszystkiego co niezbędne, aby Klient i bank zawarły umowę kredytową - jednocześnie, należy podkreślić, że ani Partner, ani Spółka nie są umocowani do zawierania w imieniu Klienta umów lub zaciągania jakichkolwiek innych zobowiązań, organizowanie i uczestniczenie w spotkaniu, na którym bank i Klient podpiszą umowę kredytową, zbierania i przedkładania bankowi kompletu dokumentów niezbędnych do wypłaty kredytu (w formie i trybie wymaganym przez bank) oraz przestrzegania regulacji o zachowaniu tajemnicy bankowej w sposób analogiczny jak czynią to banki w zakresie informacji przekazanych przez Klienta w trakcie czynności obsługi Klienta.

Wnioskodawczyni nie zawiera z Klientem umowy o pośrednictwo kredytowe, jak również podobnej umowy z bankami. Poza tym, nie pozostaje stroną umowy kredytowej, a także nie ma żadnego interesu w zakresie treści tej umowy. Wnioskodawczyni zaznacza jednocześnie, iż wskazane świadczenia wykonywane na rzecz Spółki, a w konsekwencji świadczenia Spółki w ramach umowy z Klientem nie stanowią usług doradztwa finansowego. Wnioskodawczyni, wykonując usługi pośrednictwa kredytowego zgodnie z Umową, nie gwarantuje zarówno Spółce, jak i Klientowi osiągnięcia rezultatu w postaci udzielenia przez wybrany bank kredytu/refinansowania kredytu dla Klienta. Z tytułu wykonania powyższych czynności z zakresu pośrednictwa kredytowego między Klientem a danym bankiem Wnioskodawczyni przysługuje, zgodnie z Umową, wynagrodzenie od Spółki w postaci określonej prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu dla Klienta. Dodatkowo, Zainteresowana zaznaczyła, iż wykonując usługi na podstawie Umowy wobec Klientów, z którym Spółka zawarła umowy pośrednictwa kredytowego, podejmuje kontakty zarówno z bankami, z którymi Spółka stale współpracuje w zakresie pośrednictwa kredytowego na podstawie zawartych wcześniej umów, a także z bankami, z którymi Spółka nie zawarła tego rodzaju umów o współpracę.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, iż zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W ocenie tut. Organu podatkowego Zainteresowana wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a klientem banku, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanym przez bank produktem bankowym, weryfikację, czy klient ten spełnia określane przez bank wymagania, przedstawienie klientowi procedur i warunków finansowych obowiązujących w banku dotyczących oferowanego produktu, przekazanie danych klienta bankowi itp. szczegółowo wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z bankiem na określony produkt przez ten bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty.

Zdaniem tut. Organu podatkowego bez znaczenia jest fakt, iż ww. czynności Wnioskodawczyni będzie wykonywała jako subagent (na podstawie umowy zawartej z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy te usługi), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Banku.

Konkludując biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści złożonego wniosku - przedmiotowe usługi są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych (udzielania kredytów, pożyczek), w związku z czym Wnioskodawczyni działając jako "subagent" ma prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.