IPPP1/443-1298/09-2/AP - Rozpoznanie importu usług z tytułu otrzymanej pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu otrzymania pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu otrzymania pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 października 2009 r. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Pożyczkobiorca") zawarła umowę pożyczki z Y BV (dalej: "Pożyczkodawca").

Pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT"), o których mowa w art. 15 Ustawy o VAT.

Pożyczkodawca jest spółką posiadającą swoją siedzibę w Holandii i tam też zarejestrowaną dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Podmiot ten nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki. Zgodnie z informacją zawartą w umowie spółki Pożyczkodawcy, przedmiotem działalności Pożyczkodawcy jest m.in. świadczenie usług finansowych, w tym udzielanie pożyczek.

Na podstawie umowy pożyczki, Pożyczkodawca zobowiązał się do udzielenia na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczki w transzach do kwoty 10.000.000 EUR, za uzgodnionym wynagrodzeniem w postaci odsetek.

W chwili zawarcia umowy pożyczki, środki pieniężne znajdowały się poza terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu otrzymania pożyczki Spółka powinna rozpoznać import usług zwolnionych z opodatkowania VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy

UDZIELENIE POŻYCZKI JAKO ŚWIADCZENIE USŁUG PODLEGAJĄCE OPODATKOWANIU VAT

Spółka podkreśla, iż w celu określenia czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT należy ustalić

Udzielenie pożyczki jako świadczenie usług

Stosownie do postanowienia art. 2 pkt 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy UE, L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., dalej: "Dyrektywa VAT"), opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Przez świadczenie usług - zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 Dyrektywy VAT - rozumieć należy każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

W przypadku udzielenia pożyczki mamy niewątpliwie do czynienia ze świadczeniem Pożyczkodawcy na rzecz innego podmiotu (Pożyczkobiorcy), polegającym na udostępnieniu kapitału, zasadniczo, za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, ze względu na charakter świadczonej usługi polegającej - jak wskazano powyżej - na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu, udzielenie pożyczki należy zaliczyć do kategorii usług finansowych, zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 135 Dyrektywy VAT.

Klasyfikacja udzielenia pożyczki, jako świadczenia usług, nie budzi wątpliwości również na gruncie przepisów polskiej ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1, każde świadczenie na rzecz innego podmiotu - osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Udzielenie pożyczki jest usługą sklasyfikowaną w sekcji J Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (wydanej jako załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293; dalej: "PKWiU"), zaliczaną do usług pośrednictwa finansowego. W szczególności, udzielenie pożyczki przez instytucje spoza sektora bankowego należy zaklasyfikować, zdaniem Wnioskodawcy, jako "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym" wymienione w pozycji PKWiU 65.22.10-00.00. Ze względu na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz poz. 3 załącznika Nr 4 do ustawy o VAT, usługi te - jako zaliczane do usług pośrednictwa finansowego, zgodnie z terminologią stosowaną w polskiej ustawie o VAT - korzystają ze zwolnienia z VAT.

Konkludując, w przypadku udzielenia pożyczki, mamy niewątpliwie do czynienia z usługą finansową (usługą pośrednictwa finansowego), objętą zakresem przedmiotowym ustawy o VAT.

Jednakże dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzieleniu oprocentowanej pożyczki podlega opodatkowaniu VAT, niezbędne jest ustalenie, czy udzielając pożyczki Pożyczkodawca działał w charakterze podatnika VAT.

Udzielenie pożyczki jako czynność wykonywana w zakresie działalności gospodarczej Pożyczkodawcy

(i) Udzielenie pożyczki jako element działalności gospodarczej w świetle postanowień Dyrektywy VAT i ustawy o VAT

Zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje przy tym wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Prawodawca wspólnotowy postanowił nadto, iż za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analogiczne w swej istocie definicje podatnika oraz działalności gospodarczej funkcjonują na gruncie przepisów ustawy o VAT. W art. 15 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje przy tym wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, przy czym przez towary - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumieć należy m.in. rzeczy ruchome, w tym niewątpliwie pieniądze stanowiące szczególny rodzaj rzeczy ruchomych oznaczonych co do gatunku.

Takie sformułowanie definicji działalności gospodarczej jednoznacznie wskazuje, iż w zamyśle ustawodawcy zarówno wspólnotowego, jaki polskiego:

(ii) Udzielenie pożyczki jako element działalności gospodarczej w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich i polskich sśdów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe

Na poprawność wyżej opisanego wywodu wskazuje m.in. orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (dalej: "ETS"). Przykładowo, w sprawie C-77/01 EDM (zob. orzeczenie ETS z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/07 EDM v. Fazenda Publica), ETS orzekł, że w przypadku holdingów podejmujących jedynie czynności nadzoru względem spółek powiązanych (a więc nieprowadzących w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów VAT), udzielanie przez nich pożyczek powinno być uznane, co do zasady, za działalność gospodarczą. Stanowisko to opiera się na przekonaniu, iż w przypadku holdingów, odsetki uzyskane z tytułu udzielenia pożyczki nie wynikają z prostego posiadania środków finansowych (w charakterze indywidualnego inwestora), lecz stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług w postaci udostępnienia kapitału na rzecz innego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości, iż w przypadku podmiotów gospodarczych udzielane przez nie pożyczki - polegające na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu - stanowią element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3554/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrywał sprawę opodatkowania umowy pożyczki

W wyroku tym, WSA w Warszawie stwierdził, iż "Zgodnie z art. 15 ust. 2 zdanie drugie (ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (...) Pieniądze nie zostały wyłączone z majątku, z którego można osiągać stały dochód. Niewątpliwie pieniądze należy zaliczyć do "tangible property". W polskim tłumaczeniu dyrektywy użyto zwrotu "majątek rzeczowy", co podkreśla rozumienie rzeczy na gruncie prawa polskiego, jako przedmiotów materialnych (art. 45 k.c.), i które to pojęcie rzeczy obejmuje pieniądz polski. Zatem (...) w wyniku analizy art. 4 VI Dyrektywy należy dojść do wniosku, że podatnikiem podatku VAT jest podmiot wykorzystujący majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu (odsetek w 60 ratach)."

Stanowisko takie akceptowane jest również przez polskie organy podatkowe. Dla przykładu ze znanych Spółce interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydanych w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, wskazać można na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście z dnia 26 czerwca 2007 r. (sygn. PM/436-3/07/MS). Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, iż spółka - jako podatnik VAT - udzieliła jedynie dwóch pożyczek za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Udzielanie pożyczek (działalność finansowa) nie było przy tym wymienione w zakresie jej działalności. W postanowieniu tym organ podatkowy stwierdził jednak, iż "udzielanie pożyczek przez podmiot w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy do jego płaszczyzny zawodowej i rodzi obowiązek w podatku VAT, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jego zakresie przedmiotowym. Udzielenie pożyczki przez spółkę jest bowiem czynnością mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym (...) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2008 r. (sygn. ILPB2/436-42/08-4/AJ) stwierdził, iż "świadczenie usług polegających na udzielaniu oprocentowanych pożyczek podlega regulacjom ustawy o VAT wypełniając dyspozycję przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ww. ustawy. (...) W związku z powyższym, czynność zawarcia umów pożyczek, jako czynność zwolniona od podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych". Przedmiotem rozstrzygnięcia był stan faktyczny, w którym Spółka zawarła dwie umowy pożyczki z podmiotami, niebędącymi ich udziałowcami lub akcjonariuszami, przy czym przedmiotem działalności pożyczkodawców nie było świadczenie usług finansowych. Analogicznie stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2007 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB2/415-200/07-2/AJ).

Stanowisko takie potwierdzone zostało również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 marca 2008 r. sygn. IPPB2/436-218/07-4/AA), czy też Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przeworsku (postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przeworsku z dnia 28 sierpnia 2007 r. sygn. US-V/2-436/1/07).

Konkludując, z analizy przepisów Dyrektywy VAT oraz ustawy o VAT, jak również orzecznictwa ETS, polskich sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe jednoznacznie wynika, iż udzielenie przez podatnika VAT pożyczki w zamian za wynagrodzenie (np. w postaci odsetek), stanowi element prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.

W analizowanym stanie faktycznym za uznaniem, iż udzielenie pożyczki na rzecz Spółki jest dla Pożyczkodawcy czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przemawia ponadto fakt wskazania w umowie spółki Pożyczkodawcy finansowania (tj. udzielania pożyczek), jako czynności mieszczącej się w zakresie działalności Pożyczkodawcy.

(iii) Charakter świadczenia Pożyczkodawcy

W przedmiotowym stanie faktycznym, Pożyczkodawca na podstawie umowy pożyczki zobowiązał się do udostępnienia w transzach na rzecz Pożyczkobiorcy kapitału do wysokości 10.000.000 EUR za wynagrodzeniem w formie odsetek. Zgodnie z umową pożyczki, odsetki od udzielonej pożyczki będą naliczane według ustalonej przez Strony stopy procentowej.

Pożyczkodawca przez cały okres trwania umowy uprawniony jest do pobierania odsetek od udostępnionego kapitału. Z okoliczności tej jednoznacznie wynika, iż świadczenie Pożyczkodawcy sprowadza się do

STRONA UMOWY ZWOLNIONA Z VAT Z TYTUŁU UDZIELONEJ POŻYCZKI

Jak Spółka wskazywała powyżej, udzielenie jej przez Pożyczkodawcę pożyczki, należy uznać za usługę objętą zakresem opodatkowania VAT. W szczególności - ze względu na charakter świadczonej usługi polegającej na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu - przedmiotową usługę należy zaliczyć do kategorii usług finansowych (usług pośrednictwa finansowego).

Należy przy tym zauważyć, iż w przypadku usług finansowych świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę we Wspólnocie, ale w innym państwie niż usługodawca, miejscem świadczenia usługi - a tym samym jej opodatkowania - jest zawsze miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. Stanowi o tym art. 56 ust. 1 lit. e) Dyrektywy VAT, który implementowany został do polskiego porządku prawnego w przepisach art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT.

W rezultacie, jako że usługa udzielenia pożyczki została wykonana przez Pożyczkodawcę (działającego w tym zakresie jako podatnik VAT) na rzecz Spółki - będącej podatnikiem VAT, z siedzibą w Polsce - usługa ta podlega opodatkowaniu VAT w kraju usługobiorcy. tj. w Polsce. Tym samym, obowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu na zasadzie samonaliczenia podatku (tzw. importu usług) jest Spółka.

Biorąc pod uwagę powyższe, z tytułu otrzymanej pożyczki, Spółka podlega opodatkowaniu VAT i powinna rozpoznać import usług. Z uwagi na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz poz. 3 załącznika Nr 4 do ustawy o VAT, będzie to import usług zwolnionych z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy).

W myśl natomiast art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Przepis ten stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 17 ust. 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Jednocześnie przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 17 ust. 3 ustawy o VAT).

Artykuł 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 4 w związku z ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług finansowych - w przypadku, gdy usługi te świadczone są na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - jest miejsce, gdzie nabywca tej usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem, w przypadku świadczenia usług finansowych wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy podmiotem obowiązanym do rozliczenia i zapłaty podatku jest ich usługobiorca. Jednakże należy tutaj podkreślić, że w sytuacji, gdy usługi finansowe są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale nieposiadających statusu podatnika, zastosowanie znajdzie zasada ogólna z art. 27 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy, zaciągnięcie przez Spółkę pożyczki od podmiotu zagranicznego będzie stanowić import usług, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju, jednak tylko w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od tego podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. Z kolei w pozycji Nr 3 ww. załącznika zawarto sekcję J ex (65-67) tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Ponadto, w objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W pozycji 3 tego załącznika, w zamkniętym katalogu usług wyłączonych ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie znajdują się wymienione przez Wnioskodawcę usługi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż zgodnie z załącznikiem Nr 4 poz. 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi udzielania pożyczek zostały przedmiotowo zwolnione z tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca udzielenie pożyczki klasyfikuje wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do grupowania PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym".

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż pożyczka udzielona Spółce, przez podatnika posiadającego siedzibę poza terytorium kraju, tj. w Holandii, stanowi import usługi finansowej, która na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest zwolniona na terenie Polski z opodatkowania VAT, pod warunkiem jednakże, że pożyczkobiorca będzie posiadał status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2010 r. przepis art. 17 został zmieniony, zaś art. 27 oraz art. 28 zostały uchylone w całości, jednocześnie wprowadzono nowe przepisy regulujące miejsce świadczenia usług w art. 28a-28o.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności przedstawionej przez Spółkę klasyfikacji statystycznej. Zasadą jest bowiem, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniego grupowania nie są kompetentne organy podatkowe. Uprawnionym w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Odpowiedzialnym za prawidłową klasyfikację jest podmiot świadczący usługę i to jego obciążają wszelkie konsekwencje z tego tytułu.

Zatem niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock