IPPP1-443-1280/09-4/IZ - Transport drogowy i opłaty portowe a podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji przemieszenia zaimportowanych towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania oraz dokumentowania tej transakcji fakturą wewnętrzną - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji przemieszenia zaimportowanych towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania oraz dokumentowania tej transakcji fakturą wewnętrzną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą Auto Sklep Strona dokonała w miesiącu lipcu 2009 r. zakupu w Korei towarów handlowych, udokumentowanych wystawioną przez kontrahenta koreańskiego dnia 30 lipca 2009 r. fakturą handlową. Następnie przy udziale firmy spedycyjnej Wnioskodawca dokonał transportu zakupionych towarów do Hamburga, gdzie za pośrednictwem ustanowionego przedstawiciela celnego (podatkowego) zarejestrowanego w Niemczech dokonał dnia 1 września 2009 r. odprawy celnej, w wyniku której został ustalony wymiar należnego cła oraz nadany status, dopuszczający do obrotu na terytorium Unii Europejskiej zgłoszonego towaru z jednoczesnym zwolnieniem z podatku VAT.

Po przyznaniu w Niemczech, sprowadzanym z Korei towarom handlowym prawa do obrotu na terytorium Wspólnoty Europejskiej za pośrednictwem tego samego spedytora przedmiotowy towar został przemieszczony dnia 9 września 2009 r. na terytorium Polski (S.).

Na dowód wykonania usługi transportu towarów z Korei do miejscowości S. (Polska) firma spedycyjna wystawiła dwie faktury odzwierciedlające pokonanie drogi na trasie:

Dodatkowo, dnia 2 września 2009 r. reprezentujący Stronę w Niemczech przedstawiciel podatkowy wystawił i dostarczył rachunek (RECHNUNG) wzywający do uiszczenia określonych przy odprawie celnej w Hamburgu należności publicznoprawnych - cło, wraz z wystawioną przez Organ celny w Niemczech decyzji podatkowej (tj. SAD).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy

Uzasadnienie do pyt. Nr 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) mającym swoje odzwierciedlenie w przepisach prawa Unii Europejskiej w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa 2006/112/WE/Rady) dokonana przez przedstawiciela podatkowego w moim imieniu dnia 1 września 2009 r. odprawa celna towarów na terenie Niemiec stanowi import towarów, gdyż w pełni wypełnia jej definicyjne znaczenie (importu towarów), tj. jako przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju (w tym przypadku Niemiec).

Uzasadnienie do pyt. Nr 2

Zgodnie z art. 9 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o VAT zrównał zatem przesunięcie towarów dokonywane w ramach przedsiębiorstwa, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium kraju z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem, jeżeli towary te zostały zaimportowane przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Przemieszczenie zatem na zlecenie Wnioskodawcy przez firmę transportową dnia 9 września 2009 r. towarów handlowych, na terytorium Polski z terytorium Niemiec, spełnia warunki powyższej definicji. Towary po dokonaniu ostatecznej odprawy celnej na terytorium Niemiec zostały fizycznie przetransportowane przez firmę spedycyjną w imieniu i na rzecz Strony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pozostają one przez cały czas własnością Podatnika i są przemieszczane z innego państwa członkowskiego UE (Niemiec) na terytorium Polski. Ponadto, towary zostały wcześniej zaimportowane do Niemiec w ramach prowadzonej działalności oraz mają służyć czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę, jako podatnika podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Należy zatem przyjąć, że w przypadku przemieszczenia towarów dnia 9 czerwca 2009 r. z Hamburga do Polski, zaimportowanych uprzednio na terytorium UE przez Wnioskodawcę, zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, objętych ostateczną odprawą celną w Hamburgu wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w powyższym przepisie.

Uzasadnienie do pyt. Nr 3.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Co prawda zgodnie z przepisem art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednak ten przepis szczególny nie dotyczy przypadku uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, przesunięcia towarów należących do przedsiębiorcy pomiędzy krajami UE.

W sytuacji przemieszczenia towarów handlowych 9 września 2009 r. obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje dnia 15 października 2009 r. i na niniejsze nie ma też wpływu fakt wystawienia dnia 2 września 2009 r. i dostarczenia rachunku (RECHNUNG) przez reprezentującego Podatnika w Niemczech przedstawiciela podatkowego, wzywającego do uiszczenia określonych przy odprawie celnej w Hamburgu należności publicznoprawnych - cła.

Uzasadnienie do pyt. Nr. 4.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 obejmuje:

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W obliczu brzmienia powyższych przepisów, opisane we wniosku przemieszczenie z terytorium Niemiec na terytorium Polski stanowiących własność Podatnika towarów, które zostały sprowadzone spoza Wspólnoty poprzez port w Hamburgu i zostały w Niemczech dopuszczone do obrotu na terytorium Wspólnoty, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czynność opodatkowaną w Polsce podatkiem od towarów i usług.

Za podstawę opodatkowania przedmiotowego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zaistniałego w związku z przemieszczeniem z Niemiec do Polski towarów stanowiących własność Wnioskodawcy, należy uznać cenę nabycia tych towarów (art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług), a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez kontrahenta z Korei, który sprzedał te towary.

Tak określona podstawa opodatkowania obejmie też podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku (art. 31 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy). A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia.

Choć koszty frachtu morskiego, transportu drogowego, opłat portowych, ubezpieczenia, oraz wynagrodzenie działającego na zlecenie Podatnika polskiego spedytora - podmiotu organizującego i zlecającego innym podmiotom z nim współpracującym wykonanie ww. czynności związanych z przywozem towarów, należą do kategorii kosztów dodatkowych, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jednakże, należności tych nie należy włączać do postawy opodatkowania opisanego we wniosku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie są one pobierane od Wnioskodawcy przez dostawcę, lecz podmiot trzeci - spedytora. Podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powiększają bowiem tylko takie wydatki dodatkowe (prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), które są pobierane od nabywcy wewnątrzwspólnotowego przez dostawcę (art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy). Tymczasem w opisanym stanie faktycznym należność za transport pobiera podmiot trzeci wykonujący usługę spedycyjną, co wyklucza możliwość wliczenia ww. kosztów do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy).

Uzasadnienie do pyt. Nr 5.

W związku z faktem występowania w ramach dokonywania czynności przemieszczenia towarów handlowych z Niemiec do Polski przedstawiciela podatkowego, działającego w imieniu wnioskodawcy dla celów rozliczenia transakcji na terytorium Niemiec, posługującego się nadanym przez niemiecki organ podatkowy NIP poprzedzonym literkami DE właściwym oznaczeniem stron wystawionej faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów są: dostawca - przedstawiciel podatkowy (z NIP DE) oraz nabywca - Wnioskodawca (z NIP PL).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy. stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Strona dokonała zakupu towarów handlowych z Korei. Odprawa celna nastąpiła na terytorium Niemiec, gdzie za pośrednictwem przedstawiciela celnego dokonano odprawy celnej i towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Następnie, za pośrednictwem firmy spedycyjnej nabyte towary zostały przemieszczone na terytorium Polski. Podatnik wskazał ponadto, iż nabyte towary służyć będą czynnościom wykonywanym na terytorium kraju.

Analizując zatem treść złożonego wniosku zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż powyższa transakcja stanowi wewnątrzwspolnotowe nabycie towarów, gdyż wypełnia ona warunki przewidziane w wyżej wymienionym art. 11 ust. 1 ustawy.

Artykuł 20 ust. 5 ustawy określa, iż w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury - art. 20 ust. 6 ustawy.

W niniejszej sprawie faktura za towar została wystawiona przez kontrahenta koreańskiego, niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej i związana jest z importem towarów, który miał miejsce na terenie Niemiec. W związku z powyższym należy przyjąć, iż w tym przypadku nie ma zastosowania ww. art. 20 ust. 6 ustawy, rodzący wcześniejszy termin powstania obowiązku podatkowego niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, ponieważ Podatnik nie dysponuje fakturą wystawioną przez podatnika od wartości dodanej, o której mowa w art. 20 ust. 6 ustawy.

Zatem zgodzić należy się z Wnioskodawca, iż w sytuacji gdy w miesiącu wrześniu 2009 r. Strona dokonała dostawy towarów będącej przedmiotem wewnatrzwspolnotowego nabycia obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji powstał z dniem 15 października 2009 r.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Artykuł 31 ust. 2 stanowi, iż podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Ze złożonego wniosku wynika, iż do podstawy wewnatrzwspolnotowego nabycia Strona wliczyła cenę nabycia towaru (cenę określoną na fakturze od koreańskiego sprzedawcy) i cło uiszczone na terytorium Niemiec. Podstawy opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów Strona nie zwiększyła natomiast o koszt transportu drogowego, opłat portowych, ubezpieczenia oraz wynagrodzenie działającego na zlecenie Wnioskodawcy polskiego spedytora - podmiotu organizującego i zlecającego innym podmiotom z nim współpracującym wykonanie ww. czynności związanych z przywozem towarów, z uwagi na to, iż nie są one pobierane od Wnioskodawcy przez dostawce towaru.

W świetle wyżej powołanych wyżej zapisów art. 31 stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznać należy za prawidłowe.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Przytoczony przepis ustanawia ogólną zasadę w zakresie terminu wystawiania faktur do siódmego dnia od dnia wydania towaru, jednakże należy zwrócić uwagę na możliwość wystawienia jednej zbiorczej faktury wewnętrznej dokumentującej sumę nabyć od kontrahenta zagranicznego za dany okres rozliczeniowy, co wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

W myśl § 23 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, § 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym, że w przypadku:

Przepisy nie narzucają zatem obowiązku podawania numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta na fakturze wewnętrznej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jednakże w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje się na umieszczenie ww. numeru, w przedmiotowej sytuacji winien to być numer przedstawiciela podatkowego, który w imieniu Wnioskodawcy dokonuje rozliczenia importu. Zatem w tej kwestii również należy zgodzić się z Podatnikiem.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy dotyczącego potwierdzenia czy w przypadku przemieszczenia na terytorium Niemiec, zakupionych towarów handlowych w Korei oraz dokonania w Hamburgu (przy udziale przedstawiciela podatkowego) ostatecznej odprawy celnej następuje w Niemczech import towarów i tym samym Wnioskodawca jest importerem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia:

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, przy czym, zgodnie z zapisem art. 2 pkt 1 ustawy za terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w imieniu Wnioskodawcy przedstawiciel podatkowy dokonał na terytorium Niemiec odprawy celnej towaru sprowadzonego z Korei i tam też towar ten został dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

Z uwagi na to, iż procedura celna miała miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego, tj. Niemiec, do uznania czy przedmiotowa transakcja stanowi import i czy Strona występuje w charakterze importera należy uwzględnić przepisy niemieckiego prawa podatkowego, a zatem tut. Organ nie może w przedmiotowym zakresie potwierdzić prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.