IPPP1/443-1276/14-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 27 października 2014 r., data wpływu do BKIP w Płocku 30 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone 12 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup paliwa dokonanego przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup paliwa dokonanego przy użyciu kart paliwowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 8 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone 12 stycznia 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca, Ostateczny Nabywca) zawarła umowę z firmą obsługującą sprzedaż paliwa do napędu samochodów firmowych Wnioskodawcy (dalej Pośrednik). Zgodnie z tą umową Wnioskodawca jest uprawniony do zakupu paliwa na stacjach benzynowych (Dostawca), z którymi Pośrednik ma podpisane umowy o korzystanie z paliwa. Pośrednik uiszcza pełną należność Dostawcy za udostępnienie paliwa, natomiast Wnioskodawca na podstawie zawartych z Pośrednikiem stałych umów o współpracy uzyskał możliwość zakupu paliwa. Wnioskodawca nabywa ok. 5 000 litrów paliwa miesięcznie, na podstawie kart paliwowych Pośrednika przez niego wydanych. Wykorzystanie paliwa przez Wnioskodawcę jest związane wyłącznie z prowadzeniem działalności gospodarczej i wykonywanymi w ramach niej czynnościami opodatkowanymi - przewożenie towaru pojazdami służbowymi. W zależności od samochodu mogą pojawiać się ograniczenia w odliczeniu VAT i oczywiście podatnik się do nich całkowicie stosuje i nie budzą one wątpliwości interpretacyjnych (art. 86a ustawy o VAT), ale ta sprawa nie jest przedmiotem pytania interpretacyjnego.

Każdy kierowca na stacji paliw dostaje potwierdzenie wskazujące ilość zatankowanego paliwa. Stacje benzynowe wystawiają Pośrednikowi faktury VAT, jednak Pośrednik nigdy nie był, nie jest i nie będzie fizycznie władał paliwem, Pośrednik rozlicza faktury Dostawców oraz wystawia Wnioskodawcy dwa razy w miesiącu zbiorczą fakturę VAT dokumentującą sprzedaż paliwa.

Wnioskodawcy za zatankowanie oleju napędowego niewzbogaconego jest wystawiany rabat w wysokości kilku groszy w stosunku do cen obowiązujących na pozostałych (nieobjętych umową) stacjach paliw. W sytuacji korzystania z akcesoriów na stacji benzynowej lub z usług myjni, Pośrednik nalicza do tych usług swoją marżę wyrażoną w procentach.

W piśmie uzupełniającym wniosek Spółka doprecyzowała opis stanu faktycznego o informacje:

Pośrednik, wskazany w pytaniu interpretacyjnym posiada uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą paliwa na rzecz Wnioskodawcy.

W szczególności:

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca potwierdza, że udział pośrednika w zakresie ustalenia warunków zakupu paliwa i obsługi tych transakcji jest istotny, a decyzje są podejmowane przez niego samodzielnie w ramach obrotu gospodarczego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup paliwa dokonanego przy pomocy kart paliwowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup paliwa, dokonanego przy użyciu kart paliwowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (nie mających zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Zgodnie z powyższym przepisem, podmiot jest uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, jeśli posiada status podatnika VAT oraz wykorzystuje nabyty towar do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sytuacji paliwo nabywane od Pośrednika jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Wnioskodawca nabyte na podstawie kart paliwowych paliwo wykorzystuje w ramach czynności związanych z przewozem i dostawą towarów.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa sytuacja stanowi egzemplifikację transakcji łańcuchowej wyrażonej w art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazuje na fikcję prawną przyjętą przez ustawodawcę, zgodnie z którą Dostawca, Pośrednik oraz Ostateczny Nabywca dokonują czynności opodatkowanej VAT, co uprawnia ich do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury. Jak zostało wspomniane powyżej, Pośrednik zgodnie z umową o korzystanie z paliwa zawartą z Dostawcą dokonuje udostępnienia paliwa Wnioskodawcy na podstawie kart paliwowych, zatem dostawa paliwa miała miejsce u każdego podmiotu w łańcuchu, pomimo że niektórzy z nich fizycznie go nie otrzymali i nim nie władali. Należy podkreślić, że Pośrednik nie traci w powyższej sytuacji statusu podatnika VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zaznacza, że nabywa on paliwo, które jest wykorzystywane w procesie prowadzonej działalności gospodarczej i wykonywanych dla jej realizacji czynnościach opodatkowanych VAT.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego popierają m.in. poniższe interpretacje:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z Łodzi z dnia 10 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPP2/443-42/13-4/IR:

" (...) w sytuacji gdy nabyte towary i usługi, które nie są przedmiotem odsprzedaży i są wykorzystywane w bieżącej działalności Wnioskodawcy oraz jak wskazał Zainteresowany - służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a ponadto nie wystąpią przypadki wyłączenia tego prawa (np. w zakresie odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych), to Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart flotowych."

2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 maja 2014 r. sygn. IBPP2/443-113/14/ICz:

"W odniesieniu do pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy, które będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz konstrukcja tych pojazdów będzie wykluczała ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (powyższe będzie potwierdzone "nowym" dodatkowym zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów na podstawie przeprowadzonego nowego dodatkowego badania technicznego oraz dowód rejestracyjny pojazdu będzie zawierał odpowiednią adnotację o spełnieniu wymagań), to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od D. związanych z dokonywaniem zakupów za pomocą kart paliwowych w pełnej wysokości na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 oraz art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 cyt. ustawy."

3. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 lutego 2014 r. sygn. IPPP2/443-1272/13-2/KBr;

"Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych."

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w zaistniałym stanie faktycznym, Spółce przysługuje - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka zawarła umowę z firmą obsługującą sprzedaż paliwa tj. Pośrednikiem, zgodnie z którą Wnioskodawca jest uprawniony do zakupu paliwa na stacjach benzynowych, z którymi Pośrednik ma podpisane umowy o korzystanie z paliwa. Pośrednik uiszcza pełną należność dostawcy za udostępnienie paliwa, natomiast Wnioskodawca nabywa paliwo na podstawie kart paliwowych otrzymanych od Pośrednika.

Stacje benzynowe wystawiają Pośrednikowi faktury VAT, który z kolei wystawia faktury, dokumentujące sprzedaż paliwa Wnioskodawcy. Wykorzystanie paliwa przez Wnioskodawcę jest związane wyłącznie z prowadzeniem działalności gospodarczej i wykonywanymi w ramach niej czynnościami opodatkowanymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika dokumentujących zakup paliwa dokonanego przy użyciu kart paliwowych.

Co do zasady, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Z uwagi na powyższe przepisy, kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy Pośrednikiem a Wnioskodawcą, dokonującym zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W opinii tut. Organu zaznaczyć należy, że klasyfikacja określonych transakcji jako czynności dostawy bądź usługi uzależniona jest od konkretnych stanów faktycznych. Zasada ta dotyczy również transakcji z udziałem kart paliwowych. Nie można zatem w taki sam sposób traktować, dla potrzeb podatku od towarów i usług, transakcji, których niejednokrotnie jedynym elementem wspólnym jest fakt, że podmioty biorące udział w czynnościach zakupu korzystają z rozliczeń w formie kart paliwowych. Dlatego też w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb VAT - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Z przedstawionych przez Spółkę okoliczności sprawy wynika, że Pośrednik posiada uprawnienia, co do istotnych elementów związanych z dostawą paliwa na rzecz Wnioskodawcy. W szczególności: negocjuje ceny z klientami, negocjuje ceny z dostawcami, jako pierwszy w kolejności obsługuje sprawy dotyczące reklamacji, odpowiada za wady produktu, podejmuje inne czynności związane z zapewnieniem dostawy towarów. Zatem udział Pośrednika w zakresie ustalenia warunków zakupu paliwa i obsługi tych transakcji jest istotny, a decyzje podejmowane przez niego są samodzielne w ramach obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe okoliczności stwierdzić należy, że transakcje dokonywane pomiędzy Pośrednikiem a Spółką, polegające na obciążaniu jej za towary (paliwo) wydane dla niej bezpośrednio przez dostawców na podstawie kart paliwowych otrzymanych od Pośrednika, stanowią odpłatną dostawę towarów i które to czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Pośrednika, związanych z korzystaniem z kart paliwowych, w zakresie w jakim nabywane przez niego towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z uwzględnieniem ograniczeń w tym zakresie przewidzianych w art. 86a ustawy oraz w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.