IPPP1/443-1276/08-7/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.), uzupełnione pismami z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 21 lipca 2008 r.) oraz z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia rozliczeń podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia rozliczeń podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Postanowieniem Sądu Rejonowego w M z dnia 23 kwietnia 2007 r. został ustanowiony zarządcą nieruchomości "xx" Sp. z o.o. wymienionej w tym postanowieniu.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że został ustanowiony przez sąd w toku postępowania egzekucyjnego zarządcą nieruchomości należących do dłużnika, któremu na podstawie art. 931 § 2 k.p.c. odjęto zarząd nad należącymi do niego nieruchomościami. Nieruchomości te - gruntowe oraz budynki - były przez dłużnika wynajmowane. Dłużnik, osoba prawna będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, z tytułu wynajmu nieruchomości, wystawiał najemcom faktury VAT. Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą, nie jest również podatnikiem podatku VAT. Wynagrodzenie otrzymuje w wysokości i na zasadach określonych postanowieniem Sądu ustanawiającego Wnioskodawcę zarządcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca niebędący podatnikiem podatku VAT wystawia faktury VAT jako działający w imieniu dłużnika zastępca pośredni, jest zobowiązany do odprowadzania naliczonego w nich podatku VAT, w imieniu dłużnika (podatnika podatku VAT), na rachunek właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy jest On zobowiązany do odprowadzania naliczonego podatku od towarów i usług w wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu dłużnika fakturach VAT na rachunek właściwego dla dłużnika Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Instytucja zarządcy nieruchomości wyznaczonego przez sąd jest uregulowana w art. 203 Kodeksu cywilnego, oraz art. 931 do 941 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z powyższymi przepisami zadaniem zarządcy nieruchomości jest wykonywanie czynności potrzebnych do prowadzenia prawidłowej gospodarki nieruchomości w ramach zwykłego zarządu. Z dochodów z nieruchomości zarządca pokrywa określone wydatki związane z tą nieruchomością. Możliwość zaciągania zobowiązań jest ograniczona do wysokości, jaka może być zaspokojona z dochodów z nieruchomości. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz właściciela nieruchomości, czyli nie na własny rachunek. Oznacza to, że aczkolwiek zarządca wykonuje czynności określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług to jednak wykonuje je na rzecz właściciela, który jest ograniczony w swoich prawach do dysponowania majątkiem. Ze względu na łączący go z właścicielem stosunek wewnętrzny, którego podstawą są przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, a źródłem postanowienie sądu, zarządca jest zobowiązany do przeniesienia na właściciela praw i obowiązków, które nabył wykonując zarząd. Na skutek ustanowienia zarządu właściciel nieruchomości nie traci prawa własności swego majątku, lecz jedynie jest zastępowany przez zarządcę nieruchomości w dotychczasowych czynnościach. W świetle powyższego przez zarządcę należy rozumieć osobę zarządzającą, administrującą czymś. Tym samym zarządca nie jest uprawniony do prowadzenia dla właściciela nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikiem podatku powstałego wskutek przeprowadzonych przez zarządcę sądowego, w imieniu i na rzecz właściciela transakcji, w dalszym ciągu jest właściciel nieruchomości. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług do składania deklaracji podatkowych, obliczania i wpłacania podatku oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży obowiązani są podatnicy, stanowią o tym przepisy art. 99 ust. 1, art. 103 ust. 1 i art. 109 ust. 1 ustawy.

Jedyny wyjątek zawiera art. 18 ustawy, który stanowi, że organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Opisane w powołanym przepisie zasady nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym w myśl powołanych przepisów, to właściciel nieruchomości jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowych, obliczania i wpłacania podatku oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie regulują kwestii prowadzenia rozliczeń podatkowych w imieniu właściciela nieruchomości przez ustanowionego postanowieniem sądu zarządcę.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.