IPPP1/443-1271/10-2/ISz
Pismo z dnia 28 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1271/10-2/ISz
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 17 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wniosek dotyczy nieruchomości w wieczystym użytkowaniu zlicytowanej w postępowaniu egzekucyjnym w 2005 r., przekazanej nabywcy w roku 2009. Nieruchomość w wieczystym użytkowaniu stanowiąca działkę nr 29/1 o pow. 2645 m. kw. zabudowaną budynkiem administracyjno-socjalnym z łącznikiem i częścią hotelową o pow. ogólnej 1635 m. kw. położonej w L objęte księgą wieczystą należące do dłużnika Józefa A. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "S" zostało zakupione przez dłużnika w lipcu 1992 r. i od czasu zakupu było użytkowane przez dłużnika, od lipca 1992 r. do 2009 r.. W czasie użytkowania budynków dłużnik prowadził m.in. hotel dla uchodźców. Dłużnik nieruchomość w użytkowaniu wieczystym zakupił od Spółdzielni Inwalidów w L. w lipcu 1992 r., przed wprowadzeniem ustawy o podatku VAT. Zakupione budynki były wcześniej użytkowane przez Spółdzielnię. W ewidencji podatników dłużnik Józef A figuruje jako podatnik podatku VAT. Dostawa przedmiotu nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym nie ujawniono żadnych udokumentowanych wydatków ponoszonych przez dłużnika J. A. na ulepszenie budynków przekraczających 30% wartości tego obiektu jak również obniżenia przy zakupie w 1992 r. przez dłużnika kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W okresie od 2005 r. do 2009 r. podejmowane były czynności sądowe i egzekucyjne przez komornika zmierzające do przymusowego wprowadzenia nabywcy w posiadanie nabytej nieruchomości w wieczystym użytkowaniu z uwagi na uporczywość dłużnika.
W uzupełnieniu Wnioskodawca przesłał odpisy pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w P z dnia 30 grudnia 2010 r. sygn. oraz pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w L z dnia 28 grudnia 2010 r. znak.., w których Urzędy potwierdziły brak odliczeń podatku VAT związanych ze sprzedażą egzekucyjną nieruchomości położonej w L.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy zlicytowane w postępowaniu egzekucyjnym prawo wieczystego użytkowania stanowiące działkę nr 29/1 o pow. 2645 m. kw. zabudowaną budynkiem administracyjno-socjalnym z łącznikiem i częścią hotelową o pow. ogólnej 1635 m. kw. położone w L. objęte księgą wieczystą należące do dłużnika Józefa A prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "S. - podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT).
Zlicytowane w postępowaniu egzekucyjnym prawo wieczystego użytkowania stanowiące działkę nr 29/1 o pow. 2645 m. kw, zabudowaną budynkiem administracyjno-socjalnym z łącznikiem i częścią hotelową o pow. ogólnej 1635 m. kw. położone w L objęte księgą wieczystą należące do dłużnika Józefa A podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.
Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Podatnikami w podatku od towarów i usług są, w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
W myśl § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.
Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego, jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 63, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich z podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m.in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi (przykładowo najem, dzierżawa).
Ze złożonego wniosku wynika, iż w 2005 r. Wnioskodawca w postępowaniu egzekucyjnym zbył nieruchomość w wieczystym użytkowaniu należącą do dłużnika prowadzącego działalność gospodarczą (w ewidencji podatników dłużnik figuruje jako podatnik podatku VAT). W okresie od 2005 r. do 2009 r. podejmowane były czynności sądowe i egzekucyjne przez komornika zmierzające do przymusowego wprowadzenia nabywcy w posiadanie nabytej nieruchomości w wieczystym użytkowaniu z uwagi na uporczywość dłużnika. Nieruchomość została przekazana nabywcy do użytkowania w 2009 r.
Dłużnik nieruchomość w użytkowaniu wieczystym zakupił w lipcu 1992 r., przed wprowadzeniem ustawy o podatku VAT i od czasu zakupu była ona użytkowana przez dłużnika (od lipca 1992 r. do 2009 r.). W czasie użytkowania budynków dłużnik prowadził m.in. hotel dla uchodźców. Zakupione budynki były wcześniej użytkowane przez Spółdzielnię. Dostawa nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym nie ujawniono żadnych udokumentowanych wydatków ponoszonych przez dłużnika na ulepszenie budynków przekraczających 30% wartości tego obiektu jak również obniżenia przy zakupie w 1992 r. przez dłużnika kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zatem w analizowanej sprawie w sytuacji, w której dłużnik podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonywałby zbycia majątku będącego źródłem przychodów - zbycie nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hotel dla uchodźców), omawiana transakcja sprzedaży nieruchomości zabudowanej podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, należy ją traktować jako dostawę towaru dokonaną przez podatnika podatku od towarów i usług. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że komornik sądowy, dokonując sprzedaży w imieniu i na rzecz dłużnika będącego podatnikiem podatku VAT, jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku VAT, właściwej dla przedmiotu sprzedaży.
Z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści ww. przepisu ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel.
Jak dowiedziono wyżej istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie należy utożsamiać z prawem własności, lecz jako własność ekonomiczną. W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, iż "Wniosek dotyczy nieruchomości w wieczystym użytkowaniu zlicytowanej w postępowaniu egzekucyjnym w 2005 r., przekazanej nabywcy w roku 2009". Zatem ekonomiczne przeniesienie własności towaru nastąpiło w 2009 r., czyli w momencie faktycznego wydania nieruchomości nabywcy.
Ustalając zastosowanie właściwej stawki podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części istotne jest ustalenie, czy dostawa ta dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia.
Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego, w kontekście wyżej powołanego art. 2 pkt 14 ustawy stwierdzić należy, iż dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż przedmiotowe budynki i budowle były oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - mieszczących się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ustawy, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich wybudowaniu. Wnioskodawca wskazał w opisie zaistniałego stanu faktycznego, iż dłużnik nieruchomość w użytkowaniu wieczystym zakupił od Spółdzielni Inwalidów w L. w lipcu 1992 r., przed wprowadzeniem ustawy o podatku VAT. Zakupione budynki były wcześniej użytkowane przez Spółdzielnię. W czasie użytkowania budynków dłużnik prowadził m.in. hotel dla uchodźców. Zatem należy uznać, iż w momencie zakupu przez dłużnika ww. nieruchomości w miesiącu lipcu 1992 r. doszło do jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a zbyciem minął okres dłuższy niż 2 lata.
Tym samym stwierdzić należy, iż w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Strona może zastosować zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Powyższa zasada nie ma zastosowania dla czynności oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o czym stanowi art. 29 ust. 5a ustawy o VAT.
Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.
Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości dokonana przez komornika sądowego w postępowaniu egzekucyjnym, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Ponadto należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.