IPPP1/443-1246/12-2/EK - Prawo spółki z o.o. do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz zapłaty rat leasingu operacyjnego samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem, a także z tytułu nabycia paliwa do napędu tych samochodów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1246/12-2/EK Prawo spółki z o.o. do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz zapłaty rat leasingu operacyjnego samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem, a także z tytułu nabycia paliwa do napędu tych samochodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz paliwa do tych samochodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem oraz paliwa do tych samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka), która jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług, jest "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek" (PKD 77.11.10) oraz "Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych" (PKD 77.12). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oddawania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze pojazdów osobowych na rzecz osób fizycznych, osób prawnych a także jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. Umowy najmu z reguły zawierane są na okres trwania naprawy pojazdu w serwisie lub na okres jaki dopuszcza ubezpieczyciel w związku z naprawą powypadkową. Spółka oprócz wniesionych aportem samochodów osobowych nabyła w drodze umowy sprzedaży, a także na podstawie umowy leasingu kolejne samochody osobowe celem powiększenia swojej floty jako odpowiedź na zwiększone zapotrzebowanie warsztatów samochodowych na świadczone przez Spółkę usługi. W ten sposób nabyte samochody Spółka oddaje w odpłatne używanie, o którym mowa w art. 3 ust. 2.pkt 7 lit. b Ustawy nowelizującej. Nabyte samochody osobowe nie są używane przez Spółkę na potrzeby własne, są przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka oddaje je w najem - na podstawie umowy najmu - na okres trwania naprawy samochodu w warsztacie naprawczym. Samochody są wynajmowane z zatankowanym do pełna zbiornikiem paliwa. Najem samochodów będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo korzystając z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości tj. odliczenia od kwoty należnego podatku VAT kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz faktur dokumentujących płatność rat leasingowych za samochody osobowe oraz faktur za zakup paliwa do napędu tych samochodów pełnej wysokości na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b i ust. 6 oraz art. 4 Ustawy nowelizującej.

Płatnik stoi na stanowisku, że na podstawie art. 3. ust. 2 pkt 7 lit. b i ust. 6 Ustawy nowelizującej, ma prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego na podstawie faktur dokumentujących nabycie pojazdów osobowych jak również na podstawie faktur dokumentujących płatność rat leasingowych za użytkowanie samochodów osobowych oraz na zakup paliwa do ich napędu. Odnośnie nabycia samochodów osobowych, art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b Ustawy nowelizującej przewiduje możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT w pełnej wysokości, bez ograniczenia wskazanego w art. 3 ust. 1 Ustawy nowelizującej, w przypadku gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddawanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu dzierżawy, leasingu czy innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Odnośnie samochodów osobowych wziętych w leasing art. 3 ust. 6 Ustawy Nowelizującej, ograniczający prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, nie dotyczy pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 Ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatność z tytułu umowy leasingu. Odnośnie zakupu paliwa do samochodów osobowych art. 4 Ustawy Nowelizującej, ograniczający prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, nie dotyczy pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 1 Ustawy nowelizującej a takie pojazdy posiada Spółka. Stanowisko takie zaprezentowała Izba Skarbowa w Poznaniu w sprawie ILPP2/443-1663/11-2/AK z dnia 12 marca 2012 r., Izba Skarbowa w Katowicach w sprawie IBPP2/443-994/11/ABu z dnia 1 marca 2011 r. jak również Izba Skarbowa w Warszawie w sprawie IPPP3/443-630/11-2/MPe z dnia 21 czerwca 2011 oraz w sprawie IPPP2/443-712/12-2/KOM z dnia 21 września 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług

* z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz nabyciem paliwa do tych samochodów regulują przepisy art. 3 i art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą-jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Zaznaczyć przy tym należy, iż w związku z nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 24 grudnia 2012 poz. 1456) w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. odliczanie podatku VAT w ww. zakresie będzie odbywało się na zasadach analogicznych jak w 2012 r. i będzie regulowane przepisami art. 3-6 ustawy nowelizującej.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup samochodu oraz faktur dokumentujących płatność rat leasingowych pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1.

gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

2.

samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz ustawy o transporcie drogowym, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Ponadto należy zauważyć, iż użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze", nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do najmu.

Ponadto na mocy art. 4 cyt ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Jeżeli samochód korzysta z wyłączenia z tej grupy pojazdów poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, wówczas od zakupu paliwa do przedmiotowego samochodu przysługuje prawo do odliczenia.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek" (PKD 77.11.10) oraz "Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych" (PKD 77.12). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oddawania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze pojazdów osobowych na rzecz osób fizycznych, osób prawnych a także jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. Umowy najmu są z reguły zawierane są na okres trwania naprawy pojazdu w serwisie lub na okres jaki dopuszcza ubezpieczyciel w związku z naprawą powypadkową. Spółka oprócz wniesionych aportem samochodów osobowych nabyła w drodze umowy sprzedaży, a także na podstawie umowy leasingu kolejne samochody osobowe celem powiększenia swojej floty. W ten sposób nabyte samochody Spółka oddaje w odpłatne używanie, o którym mowa w art. 3 ust. 2. pkt 7 lit. b Ustawy nowelizującej. Nabyte samochody osobowe nie są używane przez Spółkę na potrzeby własne, są przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochody są wynajmowane z zatankowanym do pełna zbiornikiem paliwa. Najem samochodów będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy przedmiotowe samochody osobowe przeznaczone są do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawca może skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz faktur dokumentujących płatność rat leasingowych za samochody osobowe, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Ponadto w tym okresie z uwagi na fakt, iż przedmiotowy samochód będzie korzystać z wyłączenia z grupy pojazdów, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej i Wnioskodawca nabywa paliwo do przedmiotowych samochodów (samochody wynajmowane są wynajmowane z pełnym bakiem) w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 4 ustawy nowelizującej i Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 100% wysokości podatku VAT od paliwa nabywanego do napędu przedmiotowych samochodów osobowych.

Tym samym, w tak przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl