IPPP1/443-1222/08-3/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 25 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania korekt wystawianych faktur VAT w przypadku, gdy nie dochodzi do sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania korekt wystawianych faktur VAT w przypadku, gdy nie dochodzi do sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka B działa jako firma handlowa, która dostarcza towar do swoich odbiorców w całej Polsce za pośrednictwem firm spedycyjnych. Zdarza się, że klient zamawia towar, następnie towar wraz z fakturą jest wysyłany firmą spedycyjną do klienta. Gdy towar dociera do klienta, ten odmawia przyjęcia go i towar wraca do firmy razem z fakturą. Wskutek powyższego Spółka posiada w swojej ewidencji oryginał i kopię faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem firmy spedycyjnej, która nie dochodzi do skutku należy skorygować wystawioną fakturę na zasadach opisanych w przepisach o VAT, czy jedynie wystawić dokument księgowy potwierdzający powrót towaru do magazynu (korektę faktury - w znaczeniu metodologii systemu komputerowego, a nie przepisów o VAT i rachunkowych).

Zdaniem Wnioskodawcy

W omawianym przypadku nie dochodzi do sprzedaży. Mimo wysłania towaru do odbiorcy nie przyjął on przesyłki i po oznaczonym terminie towar wraca do magazynu. W takiej sytuacji nie dochodzi do sprzedaży, a podatnik który posiada kopię i oryginał faktury może taką czynność anulować.

Ustawa o VAT w art. 19 ust. 13 pkt 6 wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty - w przypadku dostawy wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym. W omawianej sytuacji nie dochodzi do zapłaty, towar nieodebrany wraca do Spółki.

W powyższej sytuacji podatnik powinien wykonać jedynie czynności o charakterze księgowym i ewidencyjnym bez skutków podatkowych. W rejestrze powinien pozostawić skreślone kopię i oryginał faktury.

Ponieważ używany system księgowy dla ponownego wprowadzenia towaru do magazynu wymaga odpowiedniego dokumentu księgowego, taki dokument należy wystawić, lub jeżeli system ewidencyjny na to pozawala - anulować wystawioną fakturę. Nazwa tego dokumentu jest zależna od możliwość komputerowego systemu księgowego i stosowanej w nim metodyki, może to być również faktura korygująca. Taki dokument nie powinien być jednak przesyłany do niedoszłego kontrahenta, lecz dołączony do ewidencji sprzedającego. Taki dokument ma bowiem jedynie skutek w zakresie komputerowo prowadzonego magazynu i nie wywołuje skutków podatkowych, ani wobec osób trzecich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży.

W praktyce zdarzają się jednak przypadki, że po wystawieniu faktury VAT następują zdarzenia mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub zawiera ona błędy. W takim przypadku ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury VAT poprzez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Stosownie do § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca - w myśl § 16 ust. 2 tego rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Natomiast zgodnie z § 16 ust. 3 przywołanego rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Żaden z przepisów ustawy ani rozporządzenia nie zawiera jednak regulacji odnoszących się do możliwości anulowania wystawionej przez podatnika faktury VAT. Niemniej jednak w praktyce, w celu uproszczenia obrotu, w przypadku gdy wystawiona faktura VAT nie została jeszcze wprowadzona do obrotu prawnego (tj, odebrana przez nabywcę) uznaje się powszechnie, że nie ma konieczności poprawiania błędów na fakturze poprzez wystawienie faktury korygującej. Dopuszczalne jest anulowanie faktury sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Wówczas sprzedawca powinien przechowywać oryginał i kopię faktury wraz z wyjaśnieniem.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że klient Spółki zamawia towar, który wraz z fakturą jest wysyłany firmą spedycyjną do klienta. Zdarza się, że gdy towar dociera do klienta, ten odmawia przyjęcia go i towar wraca do firmy razem z fakturą. Wskutek powyższego Spółka posiada w swojej ewidencji oryginał i kopię faktury. W związku z tym należy stwierdzić, iż w tym przypadku wystawiona faktura nie dokumentuje rzeczywistej sprzedaży (nie doszło do realizacji umowy) oraz faktura ta nie została wprowadzona do obrotu prawnego (nabywca nie otrzymał oryginału faktury VAT). Spełnienie tych warunków umożliwia anulowanie wystawionej faktury.

Anulowanie faktury dotyczy zatem tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność niedokonaną, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie, gdyż nie dostarczono towaru (nastąpił jego zwrot) a nabywca nie odebrał faktury VAT.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż nie jest konieczne wystawienie faktury korygującej do transakcji, która nie doszła do skutku. Możliwe jest bowiem anulowanie faktury przez Spółkę w związku ze zwrotem towaru wysłanego do kontrahenta. Zaznaczenia wymaga, iż w przypadku anulowania faktury sprzedawca winien posiadać zarówno kopię, jak i oryginał tej faktury. Ponadto z przedmiotowego dokumentu jednoznacznie powinno wynikać, że został on anulowany. Anulowanie wystawionej faktury może być dokonane na przykład przez trwałe przekreślenie oryginału i kopii faktury z adnotacja "anulowano". Anulowane dokumenty należy jednak przechowywać w dokumentacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.