IPPP1/443-1216/10-2/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 30 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania premii pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana w dalszej części: "Spółką" lub "Wnioskodawcą"), świadczy usługi handlowe i marketingowe (w tym kompleksowe usługi marketingu i promocji) na rzecz spółek z grupy kapitałowej A., zajmujących się produkcją mięsa i jego przetworów (zwanych w dalszej części: "Spółkami Produkcyjnymi"). W ramach tych usług Spółka nawiązuje kontakty handlowe z potencjalnymi odbiorcami wyrobów Spółek Produkcyjnych, ustala warunki współpracy, negocjuje ceny. Ponadto A. zobowiązał się do prowadzenia działań mających na celu wzrost sprzedaży wyrobów Spółek Produkcyjnych poprzez reklamę, promocję a także opracowywanie i wdrażanie systemów premiowania odbiorców za zrealizowanie określonego obrotu wyrobami Spółek Produkcyjnych. Koszty wszelkich działań marketingowych i promocyjnych, koszty premiowania odbiorców Spółek Produkcyjnych ponoszone są przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca na mocy łączących ją ze Spółkami Produkcyjnymi umów otrzymuje od nich wynagrodzenie za świadczenie na ich rzecz usług handlowych i marketingowych.

Wnioskodawca planuje w przyszłości rozszerzyć prowadzenie działań marketingowych i promocyjnych na Podmioty znajdujące się w dalszej kolejności łańcucha dostaw czyli np. na sieci sklepów detalicznych (zwanych w dalszej części: "Nabywcami Pośrednimi").

Intencją Spółek Produkcyjnych jest to aby A. Sp. z o.o. opracowała i wdrożyła systemy premiowania za osiągnięcie określonych progów obrotu wyrobami Spółek Produkcyjnych przez tzw. Nabywców Pośrednich Spółek Produkcyjnych, tj. przez podmioty, które kupują wyroby nie bezpośrednio od Spółek Produkcyjnych ale od podmiotów trzecich - Dystrybutorów. Taka sytuacja miałaby miejsce wtedy, gdy nabycie wyrobów bezpośrednio od Spółek Produkcyjnych wiązałoby się ze znacznymi utrudnieniami natury logistycznej. Sieci sklepów detalicznych zaopatrują się u Dystrybutorów wtedy, gdy w okolicy sklepu nie znajdują się magazyny Spółek Produkcyjnych. Możliwość nabycia towarów u Dystrybutora znajdującego się w pobliżu wiąże się ze znaczną redukcją kosztów logistycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy premia pieniężna wypłacana przez A. Sp. z o.o. Nabywcom Pośrednim np. sieciom detalicznym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy w związku z tym jej wypłata powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, dokonywana przez nią wypłata premii pieniężnej na rzecz Nabywców Pośrednich Spółek Produkcyjnych, zaopatrujących się u Dystrybutorów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w związku z tym powinna być dokumentowana za pomocą dokumentów księgowych (not księgowych).

Wypłata premii pieniężnych na rzecz Nabywców Pośrednich nie powinna być natomiast dokumentowana za pomocą faktur VAT, ponieważ wypłata ta nie może być uznawana za wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; czy też

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Wykonanie usługi powinno zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, dokonywanie przez nią wypłaty premii pieniężnych na rzecz Nabywców Pośrednich zaopatrujących się w produkty Spółek Produkcyjnych w punktach sprzedaży należących do Dystrybutorów nie stanowi wypłaty wynagrodzenia za świadczenie jakichkolwiek usług na rzecz Spółki. Nie można bowiem twierdzić, że w opisanym stanie faktycznym Spółka ma prawo do domagania się wykonania jakichkolwiek czynności na jej rzecz przez Nabywców Pośrednich. Obowiązki wykonywania jakichkolwiek usług na rzecz Spółki nie wynikają z żadnych umów ani jakichkolwiek innych ustaleń. Tym samym, otrzymywanie premii pieniężnej przez Nabywców Pośrednich nie jest w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Spółkę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywania zakupów i realizowania obrotów towarami wyprodukowanymi przez Spółki Produkcyjne.

Zatem w przedmiotowej sprawie wypłacana Nabywcy Pośredniemu, np. sieci sklepów detalicznych, przez A. Sp. z o.o. premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej A. wielkości obrotów, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w indywidualnych interpretacjach wydanych przez Ministra Finansów. Przykładowo, takie stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2009 r. (sygn. ITPP1/443-723/09/AJ), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że "z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza wypłacać na rzecz kontrahentów premie pieniężne, których wysokość będzie uzależniona jedynie od wielkości zrealizowanego obrotu oraz zapłaty za nabyte towary w określonych terminach. Jak wynika z wniosku, oprócz zakupów o określonym pułapie, kontrahenci Wnioskodawcy nie są zobligowani do wykonywania na jego rzecz żadnych dodatkowych czynności. Tak skonstruowane relacje handlowe pomiędzy Spółką a jej kontrahentami nie wiążą się z wykonywaniem przez kupującego na rzecz sprzedawcy czynności innych, niż dokonywanie zakupów na określonym poziomie. W tak przedstawionych okolicznościach, poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym a sprzedającym nie dochodzi do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz zbywającego towary. Nie ma zatem podstaw, aby uznać, że "premie", które Wnioskodawca zamierza wypłacać, będą stanowiły wynagrodzenie za realizowane jednocześnie usługi".

Powyższe stanowisko jest również zgodne z obowiązującą linią orzeczniczą Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (wyrok z dnia 4 maja 2009 r., WSA w Białymstoku, sygn. I SA/Bk 131/09; wyrok z dnia 2 lipca 2009 r., WSA w Rzeszowie, sygn. I SA/Rz 431/09; wyrok z dnia 29 kwietnia 2009 r., WSA w Gliwicach, sygn. III SA/Gl 1557/08; wyrok z dnia 25 marca 2009 r. WSA w Warszawie, sygn. III SA/Wa 3373/03).

Zasadność orzeczeń sądów wojewódzkich potwierdza także NSA, który w wyroku z 26 lutego 2009 r. Sygn. I FSK 1067/08 uznał, iż osiągnięcie przez nabywcę towarów w określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie stanowi usługi. Podobne stanowisko zajął również NSA w wyroku z dnia 5 sierpnia 2010 r., I FSK 1318/09. Z uzasadnienia przywołanego wyroku wyprowadzić można następującą tezę: "gdy premia ma związek z konkretną dostawą towaru, to przybiera ona postać rabatu niebędącego wynagrodzeniem za usługę. W przeciwnym razie, gdy premia wiąże się jedynie z uzyskaniem określonego pułapu obrotów, jest ona świadczeniem pieniężnym neutralnym z punktu widzenia podatku od towarów i usług."

Również wyroki ETS i analiza przepisów wspólnotowych potwierdzają słuszność stanowiska Spółki. Usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, jest transakcja gospodarcza, która wymaga istnienia stosunku prawnego między stronami, mającego za przedmiot świadczenia wzajemne (vide: wyrok ETS z dnia 3 marca 1994 r., sygn. C-16/93 w sprawie R. J. Tolsma v. Inspecteur der Omezetbelasting Leeuwarden).

Z uzasadnienia wyroku ETS w sprawie C-231/94 Faaborg - Gelting Linien A/S v. Finanzamt Flensburg, płynie wniosek, iż nie do pogodzenia z istotą podatku od wartości dodanej jest sytuacja, w której ta sama czynność stanowi jednocześnie przedmiot opodatkowania, jako dostawa towaru i świadczenie usługi. Przepisy tych aktów normatywnych wykluczają takie rozwiązanie, rozdzielając usługi od dostaw towarów. Nie może bowiem ta sama czynność prawna być opodatkowana dwukrotnie tym samym podatkiem od wartości dodanej.

Podwójne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej jest także niedopuszczalne we wspólnotowym systemie podatkowym. Państwa członkowskie zobowiązane są do podjęcia niezbędnych środków, aby uniknąć podwójnego opodatkowania. Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie ETS np. w wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r., sygn. akt J 50/88 w sprawie Heinz Kuhne v. Finanzamt Munchen.

Reasumując, premia pieniężna, którą Spółka A. planuje wypłacać Nabywcom Pośrednim z tytułu zrealizowania określonego poziomu obrotów wyrobami Spółek Produkcyjnych w przyjętym okresie rozliczeniowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Jednocześnie przedmiotowa premia nie powinna być dokumentowana fakturami VAT wystawionymi przez otrzymującego premię, a jedynie dokumentami księgowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.