IPPP1/443-1188/08-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na remonty ciągów pieszo-jezdnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na remonty ciągów pieszo-jezdnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pytanie dotyczy usługi remontów ciągów pieszo-jezdnych znajdujących się wewnątrz osiedla. Nie są one drogami publicznymi w rozumieniu art. 2 ustawy o drogach publicznych.

Ciągi pieszo-jezdne wewnątrzosiedlowe powstały wraz z budynkami mieszkalnymi wybudowanymi przez Spółdzielnię jako obiekty pomocnicze. Każdy chodnik i każdy odcinek drogi jest przypisany do wybudowanego jednocześnie budynku mieszkalnego. Odcinki ciągów jezdnych wewnątrz osiedla oraz odcinki ciągów pieszych nie figurują jako odrębne obiekty inwentarzowe lecz stanowią część składową środka trwałego - obiektu inwentarzowego - jakim jest budynek mieszkalny. Zgodnie z poglądem wyrażonym w opracowaniu "Klasyfikacja środków trwałych ze stawkami amortyzacji" Wydawnictwa Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr Sp. z o.o. 2005, strona 30, "W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem."

Taki sam pogląd wyrażony jest w "Zamknięciu ksiąg roku 2007", strona 51, Wydawnictwa Rachunkowość Sp. z o.o. Warszawa.

W związku z powyższym zdaniem Spółdzielni obiekt budownictwa mieszkaniowego, o jakim mowa w art. 2 ust. 12 ustawy o VAT, zgodnie z PKŚT to nie tylko budynek mieszkalny o jakim mowa w dziale 11 tej klasyfikacji, ale również obiekty pomocnicze, a w szczególności chodniki i dojazdy służące korzystaniu z budynku mieszkalnego.

Z tego względu poczynając od 1 stycznia 2008 r. stawka podatku VAT w stosunku do prac remontowych chodników i odcinków dróg dojazdowych do poszczególnych budynków mieszkalnych winna ulec obniżeniu z 22 do 7%.

Należy także dodać, że ciągi pieszo-jezdne nie mieszczą się w pojęciach o jakich mowa w dziale 21 Infrastruktura Transportu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do robót remontowych ciągów pieszo-jezdnych wewnątrz osiedla mieszkaniowego, nie stanowiących odrębnych obiektów inwentarzowych lecz przypisanych do poszczególnych budynków mieszkalnych, należy zastosować stawkę podatku VAT 7%.

Zdaniem wnioskodawcy:

W stosunku do remontów ciągów pieszo-jezdnych wewnątrzosiedlowych, co do których podano wcześniej szczegółowe dane, należy zastosować stawkę podatku VAT 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b ustawy - w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. była stosowana stawka w wysokości 7% w odniesieniu do:

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy - przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumiało się:

Z powyższych przepisów wynika, że w okresie do dnia 31 grudnia 2007 r. zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 7% miało miejsce w przypadku, kiedy roboty budowlano-montażowe dotyczyły infrastruktury towarzyszącej obiektom budownictwa mieszkaniowego.

Jednakże od dnia 1 stycznia 2008 r. prawo do stosowania obniżonej stawki podatku na podstawie powołanych wyżej przepisów nie jest już możliwe. Od tego dnia ustawodawca przewidział stosowanie 7% stawki podatku tylko w odniesieniu do:

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Natomiast przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wymienione roboty będą dotyczyć remontów ciągów pieszo-jezdnych znajdujących się wewnątrz osiedla, tj. infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Uwzględniając powyższe, ponieważ z treści znowelizowanych przepisów wynika, iż preferencyjna stawka podatku w wysokości 7% nie dotyczy budowy, remontów i konserwacji obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu - roboty te począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.