IPPP1/443-1186/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności realizowanych na podstawie kontraktu menedżerskiego za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą oraz uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności realizowanych na podstawie kontraktu menedżerskiego za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą oraz uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie zawartej umowy (dalej: "Kontrakt menedżerski") osoba fizyczna (dalej: "Wnioskodawca") zobowiązała się do świadczenia na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka") usług polegających na zarządzaniu działalnością wydawniczą Spółki - w zakresie i formach uzgodnionych ze Spółką.

W zakresie i formach uzgodnionych ze Spółką, Wnioskodawca zobowiązany jest również do reprezentowania Spółki. Kontrakt menedżerski przewiduje ponadto, że strony mają możliwość uzgodnienia szczegółowego zakresu i/lub sposobu świadczenia usług, o których mowa powyżej.

Na mocy Kontraktu menedżerskiego, Spółka może żądać od Wnioskodawcy sprawozdań - w uzgodnionej formie - z prac wykonanych na podstawie umowy.

Wnioskodawca świadczy usługi na podstawie Kontraktu menedżerskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Kontrakt menedżerski stanowi, że wykonując umowę Wnioskodawca ma prawo korzystać z pomocy osób trzecich. Wnioskodawca odpowiada za działania lub zaniechania osób, którymi się posługuje jak za swoje własne działania i zaniechania.

W zakresie odpowiedzialności Kontrakt menedżerski przewiduje, że jeśli w wyniku umyślnego i udowodnionego niewykonania lub nienależytego wykonania Kontraktu menedżerskiego przez Wnioskodawcę, Spółka będzie zobowiązana do naprawienia szkody poniesionej przez osobę trzecią, Wnioskodawca zobowiązany jest do przystąpienia, na wniosek Spółki, do zobowiązania Spółki wobec osoby trzeciej jako dłużnik solidarny.

Zgodnie z postanowieniami Kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawca zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy informacji poufnych, przez które rozumie się rozumie się wszelkie informacje uzyskane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją niniejszej umowy, z wyjątkiem informacji dostępnych powszechnie. Obowiązek zachowania w tajemnicy informacji poufnych istnieje zarówno w trakcie trwania umowy, jak i po jej ustaniu. Informacje poufne mogą być przekazywane osobom trzecim wyłącznie za pisemną zgodą Spółki, chyba że obowiązek przekazania osobie trzeciej informacji poufnych wynika z przepisu prawa.

Kontrakt menedżerski zakłada, że - w wypadku braku przeciwnego uzgodnienia stron - Spółka zapewnia środki techniczne niezbędne do wykonania Kontraktu menedżerskiego oraz ponosi pozostałe koszty związane z jej wykonaniem, a w szczególności koszty przejazdów, przelotów, usług hotelowych, organizacji spotkań itp. Przeciwne uzgodnienie (uzgodnienie poniesienia kosztu przez Wnioskodawcę) uważa się za dokonane, jeśli Wnioskodawca poniósł ten koszt. Poniesienie kosztu przez Wnioskodawcę nie wyłącza jego prawa do zwiększenia wynagrodzenia określonego w Kontrakcie menedżerskim o kwotę poniesionego kosztu, za pisemną zgodą Spółki.

Zgodnie z postanowieniami Kontraktu menedżerskiego, w wypadku korzystania przez Wnioskodawcę ze środków technicznych zapewnionych mu przez Spółkę do celów innych niż wykonywanie usług na podstawie ww. umowy, strony uzgodnią zakres i intensywność ich wykorzystania, a także zasady odpłatności z tego tytułu (cenę, okres rozliczeniowy, termin płatności).

Dodatkowo, w Kontrakcie menedżerskim zawarte zostało zobowiązanie Wnioskodawcy do niezajmowania się w okresie obowiązywania umowy, bez pisemnego zezwolenia Spółki, interesami konkurencyjnymi, oraz do nieuczestniczenia w spółce konkurencyjnej jako wspólnik spółki osobowej, udziałowiec lub akcjonariusz spółki kapitałowej lub członek organów spółki kapitałowej. Ponadto, w okresie obowiązywania Kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawca zobowiązany jest powstrzymywać się od innej działalności konkurencyjnej, za którą uznaje się działalność powodującą lub mogącą powodować pogorszenie pozycji rynkowej Spółki. Działalnością konkurencyjną w rozumieniu ww. umowy jest w szczególności świadczenie jakichkolwiek usług, bezpośrednio lub pośrednio, samodzielnie lub niesamodzielnie, odpłatnie lub nieodpłatnie, na rzecz podmiotów konkurujących ze Spółką - niezależnie od formy prawnej świadczenia usług (tekst jedn.: na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło etc.).

Z tytułu wykonywania wszelkich zobowiązań wynikających z Kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, określone w formie zryczałtowanej, należne "z dołu" za okresy miesięczne.

Spółka zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, dokumentującej świadczenie usług na podstawie Kontraktu menedżerskiego.

Na mocy odrębnych postanowień umownych, zawartych w formie pisemnej, Spółka oraz Wnioskodawca mogą:

W związku z zaprezentowanym stanem faktycznym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że czynności realizowane przez niego na podstawie Kontraktu menedżerskiego stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym usługi zarządzania Spółką świadczone w oparciu o Kontrakt menedżerski stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Tym samym, z tytułu wykonywania czynności przewidzianych w ww. umowie Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT").

1. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega w szczególności odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski, przez które rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Opodatkowaniu VAT podlegają przy tym jedynie takie usługi, które wykonywane są przez podatnika VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy wyłączenia zawartego w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361; dalej: "ustawa o p.d.o.f."), jeżeli z tytułu wykonania czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny co do: (i) warunków wykonywania tych czynności, (ii) wynagrodzenia i (iii) odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich.

Należy zatem uznać, że kwalifikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktu menedżerskiego, jako niespełniających definicji działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT dokonać można jedynie w przypadku, gdy łącznie spełnione są wskazane powyżej przesłanki.

W ocenie Wnioskodawcy, przesłanki nr 1 i 2 (odnoszące się do określenia w treści stosunku prawnego łączącego zlecającego i wykonującego zlecenie warunków wykonywania zleconych czynności oraz wynagrodzenia należnego wykonującemu zlecenie), w odniesieniu do postanowień Kontraktu menedżerskiego, należy uznać za spełnione.

Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach nie jest spełniona trzecia z przesłanek warunkujących wyłączenie czynności z zakresu opodatkowania VAT, odnosząca się do odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Z postanowień Kontraktu menedżerskiego w ww. zakresie wynika bowiem, że Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za zlecone mu czynności, w związku z czym, należy uznać, że czynności te będą realizowane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a Wnioskodawca z tytułu ich wykonywania będzie podatnikiem VAT.

2. Kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o p.d.o.f.

Wśród źródeł przychodów zawartych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o p.d.o.f. wymienione zostały (w pkt 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnych charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez niego w oparciu o Kontrakt menedżerski spełniają przesłanki warunkujące uznanie ich za przychody wymienione w przytoczonym powyżej przepisie. Za taką kwalifikacją przychodów z kontraktu menedżerskiego opowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-256/14/BJ), w której stwierdził m.in., że:

"Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, w tym m.in. zakres pełnionych obowiązków w ramach kontraktu menedżerskiego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż przychody Wnioskodawcy z tytułu usług zarządzania świadczonych na rzecz spółki w ramach kontraktu menedżerskiego zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które będą podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy".

Podobne stanowisko zostało zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z 26 kwietnia 2010 r. (sygn. II FPS 10/09) oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 31 maja 2010 r. (sygn. DD2/033/95/KBF/10/403).

3. Charakterystyka stosunku prawnego wiążącego Wnioskodawcę ze Spółką w zakresie warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jest związany ze Spółką więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nim i Spółką co do warunków wykonywania czynności w ramach Kontraktu menedżerskiego i należnego mu wynagrodzenia.

Jak zostało wskazane, Kontrakt menedżerski w sposób szczegółowy określa sposób i formę wykonywania przez Wnioskodawcę jego obowiązków wynikających z ww. umowy. Z zapisów Kontraktu menedżerskiego daje się bowiem w sposób jednoznaczny określić warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę. Ponadto, Kontrakt menedżerski w sposób bezpośredni określa wysokość oraz warunki płatności wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że ustawa o VAT nie przewiduje w art. 15 ust. 3 pkt 3 szczególnych wymogów odnośnie określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe oznacza, iż jakikolwiek stosunek prawny, który zawiera zapisy odnoszące się do tych kwestii spełnia wymogi przewidziane ustawą w zakresie tych właśnie warunków. Nieistotny jest przy tym, z perspektywy art. 15 ust. 3 pkt 3, sposób oraz szczegółowość określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Na poparcie powyższej tezy Wnioskodawca pragnie przytoczyć fragment interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-5/AK), w której, działając w imieniu Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż:

"Odnośnie dwóch pierwszych warunków wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy - każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą, a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Z uwagi na powyższe spełnione zostają dwie ustawowe przesłanki przemawiające za nieuznaniem takich czynności za odpłatne świadczenie usług, tj. przychody są wymienione w art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz za wykonane czynności wypłacane jest wynagrodzenie.Istotny, z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawartego przez niego Kontraktu menedżerskiego spełniona będzie wynikająca z art. 15 ust. 3 pkt 3 przesłanka związania stron umowy prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

4. Odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich

Ostatnią z przesłanek warunkujących możliwość uznania określonych czynności za niespełniające definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jest określenie w stosunku prawnym łączącym zlecającego wykonanie czynności i wykonującego zlecone czynności odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Ustawa nie precyzuje przy tym, w jaki sposób odpowiedzialność ta ma zostać ukształtowana. Literalne brzmienie ustawy wskazuje jedynie, iż istnieje obowiązek jakiegokolwiek jej określenia. Zgodnie jednak z doktryną oraz stanowiskiem organów podatkowych, odpowiedzialność ta powinna zostać ukształtowana w taki sposób, aby ewentualne negatywne konsekwencje czynności realizowanych w ramach wykonywania Kontraktu menedżerskiego ponosił zlecający. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-5/AK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż:

"Sformułowanie (...) odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć, jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy".

Kontrakt menedżerski w obecnym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że to Wnioskodawca (a nie Spółka) ponosi, w określonych okolicznościach, odpowiedzialność wobec osób trzecich. Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że w analizowanych okolicznościach nie zostanie spełniona przesłanka trzecia - odnosząca się do kwestii odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności (tu: Spółki) za skutki ich wykonania przez zleceniobiorcę wobec osób trzecich. To z kolei prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu czynności wykonywanych na podstawie Kontraktu menedżerskiego.

Powyższe jest konsekwencją faktu, iż przedmiotowe postanowienia Kontraktu menedżerskiego stanowią odzwierciedlenie wielokrotnie podkreślanej w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych zasady samodzielności podatnika VAT. W myśl ww. zasady, za nieodłączną cechę podatnika w rozumieniu ustawy o VAT należy uznać ponoszenie odpowiedzialności za skutki czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie w szczególności wskazać na pogląd wyrażony w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") (np. w wyroku w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów), zgodnie z którym, za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. W konsekwencji, w ocenie TSUE, wyłączone z zakresu przedmiotowego VAT są stosunki prawne, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz kwestii odpowiedzialności zlecającego za skutki zleconych czynności, tożsame są ze stosunkiem pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosunek prawny łączący go ze Spółką nie odpowiada swoją charakterystyką stosunkowi pracy z uwagi na fakt, iż możliwe jest zaistnienie okoliczności, w których odpowiedzialność wobec osób trzecich za niewłaściwe lub nienależyte wykonanie obowiązków umownych (wynikających z Kontraktu menedżerskiego), spoczywać będzie na Wnioskodawcy. Istotą stosunku pracy jest bowiem wyłączenie we wszelkich wypadkach odpowiedzialności pracownika wobec osób trzecich za rezultaty przedsięwziętych działań - w takim wypadku odpowiedzialność każdorazowo ponoszona jest przez pracodawcę.

W związku z powyższym, należy wskazać, że zasadą wynikającą z postanowień Kontraktu menedżerskiego jest ponoszenie przez Wnioskodawcę odpowiedzialności wobec osób trzecich za skutki wykonywanych czynności - w charakterze dłużnika solidarnego - każdorazowo po wezwaniu przez Spółkę.

Przyjęta w Kontrakcie menedżerskim konstrukcja odpowiedzialności stanowi przejaw samodzielności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy i wpływa na stwierdzenie, że jest on zobowiązany do ponoszenia ryzyka gospodarczego przedsiębranych działań wobec osób trzecich.

Stanowisko analogiczne do powyższego zostało zaprezentowane m.in.:

1. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 maja 2014 r. (sygn. IBPP2/443-176/14/IK), w której stwierdzono m.in., że:

"Zauważyć należy, że umowa o świadczenie usług - Umowa o zarządzanie, na podstawie której Wnioskodawca świadczy usługi zarządzania Spółką, zawiera unormowanie dotyczące odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich. Jak wskazano, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu wykonywania obowiązków przewidzianych Umową. Z powyższego wynika zatem, że warunek odpowiedzialności za wykonanie czynności w ramach Umowy o zarządzanie, który decyduje o uznaniu czynności za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełniony.Odnosząc zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy do stanu prawnego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie skoro Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz osób trzecich za szkodę wynikłą z podejmowanych przez niego czynności przy wykonywaniu umowy i ponosi ryzyko gospodarcze podejmowanych decyzji, nie można uznać, że relacja łącząca Wnioskodawcę ze Spółką stanowi stosunek zobowiązaniowy podobny do tego, jaki łączy pracodawcę i pracownika. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządzania w ramach zawartej umowy należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT";

2. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 maja 2014 r. (sygn. ITPP1/443-308/14/DM), w której stwierdzono m.in., że:

"Jak wynika z przywołanych przepisów menedżer ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie usługi również względem innych podmiotów aniżeli sama spółka i ponosi ryzyko związane z brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach. Tym samym Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, bowiem za rezultaty podejmowanych decyzji może zostać pociągnięty do odpowiedzialności nie tylko przez kontrahenta, w którym związał się umową cywilnoprawną, ale również przez inne podmioty. Z powyższego wynika zresztą potrzeba ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej, deliktowej i kontraktowej, która to potrzeba nie istniałaby, gdyby nie istniała odpowiedzialność.

(...)

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, kontrakt menedżerski łączący go ze spółką nie zawiera wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, a tym samym czynności wykonywane w jego ramach należy uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, a co się z tym wiąże świadczone przez Menedżera usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT";

3. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 marca 2014 r. (sygn. IPPP2/443-84/14-2/KBr), w której stwierdzono m.in., że:

"Zainteresowany ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie usługi również względem innych podmiotów niż sama Spółka oraz ponosi ryzyko związane z brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach, tym samym ponosi on ryzyko gospodarcze związane ze świadczonymi przez siebie usługami w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ryzyko ekonomiczne znajduje z kolei odzwierciedlenie w konstrukcji wynagrodzenia, jakie przewidziano w kontrakcie menedżerskim. Jest ono bowiem w dużej mierze uzależnione od wyników osiąganych przez menedżera. Wysokość wynagrodzenia jest stała. Ponadto, Wnioskodawcy przysługuje nagroda roczna, która zależy od wyników jego pracy i realizacji celów. Umowa nie przewiduje jakiegokolwiek innego wynagrodzenia niż to, które wynika z kontraktu, np. za ewentualny dodatkowy czas spędzony przez Menedżera na wykonanie jego obowiązków.Zainteresowany ponosi zatem ryzyko, że zwiększony nakład czasu na świadczenie usług określonych w kontrakcie nie spowoduje zwiększenia jego wynagrodzenia.W niniejszej sprawie nie zostały spełnione warunki wynikające z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności Wnioskodawcy za wykonywane czynności w ramach kontraktu menedżerskiego wobec osób trzecich. Tym samym czynności opisane w złożonym wniosku są wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a sam Zainteresowany jest z tytułu ich wykonywania podatnikiem określonym w art. 15 ust. 1 ustawy";

4. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lutego 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1331/13-3/AO), w której stwierdzono m.in., że:

"Na tle wskazanych okoliczności sprawy i powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że z uwagi na to, że Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec Spółki oraz osób trzecich za szkodę wyrządzoną w związku z wykonywaniem postanowień kontraktu, art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania.Powyższe oznacza, że nie będą spełnione wszystkie kryteria pozwalające na wyłączenie usług, które wykonywane będą na podstawie kontraktu menedżerskiego z czynności podlegających ustawie o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, ponieważ za rezultaty podejmowanych decyzji może zostać pociągnięty do odpowiedzialności nie tylko przez Spółkę, ale również przez inne podmioty".

Podobny pogląd zaprezentowany został w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 24 września 2013 r. (sygn. I SA/Gd 792/13), w którym stwierdzono m.in., że:

"W świetle przedstawionych argumentów uprawniona jest konkluzja, że działalność wnioskodawcy ma charakter samodzielny, a skarżący jako menedżer ponosi odpowiedzialność nie tylko wobec spółki, ale również wobec osób trzecich. W konsekwencji świadczone przez skarżącego usługi winny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach przewidzianych przepisami prawa podatkowego".

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym usługi zarządzania, świadczone przez Wnioskodawcę w oparciu o Kontrakt menedżerski, stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Tym samym, z tytułu wykonywania czynności przewidzianych w ww. umowie, Wnioskodawca jest podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy o VAT. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 ww. artykułu).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane również w art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Zgodnie z akapitem pierwszym ww. artykułu, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy - art. 10 ww. Dyrektywy.

Dyrektywa zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Należy jednak zaznaczyć, że nie wszystkie czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Z analizy powyższych przepisów wynika, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie zawartego Kontraktu menedżerskiego Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością usług polegających na zarządzaniu działalnością wydawniczą Spółki (w zakresie i formach uzgodnionych ze Spółką), a także do reprezentowania Spółki. Na mocy Kontraktu menedżerskiego, Spółka może żądać od Wnioskodawcy sprawozdań - w uzgodnionej formie - z prac wykonanych na podstawie umowy. Wnioskodawca świadczy usługi na podstawie Kontraktu menedżerskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Kontrakt menedżerski stanowi, że wykonując umowę Wnioskodawca ma prawo korzystać z pomocy osób trzecich, przy czym odpowiada za działania lub zaniechania osób, którymi się posługuje jak za swoje własne działania i zaniechania. W zakresie odpowiedzialności Kontrakt menedżerski przewiduje, że jeśli w wyniku umyślnego i udowodnionego niewykonania lub nienależytego wykonania Kontraktu menedżerskiego przez Wnioskodawcę, Spółka będzie zobowiązana do naprawienia szkody poniesionej przez osobę trzecią, Wnioskodawca zobowiązany jest do przystąpienia, na wniosek Spółki, do zobowiązania Spółki wobec osoby trzeciej jako dłużnik solidarny. Ponadto, Wnioskodawca zobowiązuje się do zachowania - zarówno w trakcie trwania umowy, jak i po jej ustaniu - w tajemnicy informacji poufnych, z wyjątkiem informacji dostępnych powszechnie. Informacje poufne mogą być przekazywane osobom trzecim wyłącznie za pisemną zgodą Spółki, chyba że obowiązek przekazania osobie trzeciej informacji poufnych wynika z przepisu prawa. Kontrakt menedżerski zakłada, że - w wypadku braku przeciwnego uzgodnienia stron - Spółka zapewnia środki techniczne niezbędne do wykonania tego Kontraktu oraz ponosi pozostałe koszty związane z jej wykonaniem, a w szczególności koszty przejazdów, przelotów, usług hotelowych, organizacji spotkań itp. Przeciwne uzgodnienie (uzgodnienie poniesienia kosztu przez Wnioskodawcę) uważa się za dokonane, jeśli Wnioskodawca poniósł ten koszt. Poniesienie kosztu przez Wnioskodawcę nie wyłącza jego prawa do zwiększenia wynagrodzenia określonego w Kontrakcie menedżerskim o kwotę poniesionego kosztu, za pisemną zgodą Spółki. Zgodnie z postanowieniami Kontraktu menedżerskiego, w wypadku korzystania przez Wnioskodawcę ze środków technicznych zapewnionych mu przez Spółkę do celów innych niż wykonywanie usług na podstawie ww. umowy, strony uzgodnią zakres i intensywność ich wykorzystania, a także zasady odpłatności z tego tytułu (cenę, okres rozliczeniowy, termin płatności). Dodatkowo, w Kontrakcie menedżerskim zawarte zostało zobowiązanie Wnioskodawcy do niezajmowania się w okresie obowiązywania umowy, bez pisemnego zezwolenia Spółki, interesami konkurencyjnymi, oraz do nieuczestniczenia w spółce konkurencyjnej jako wspólnik spółki osobowej, udziałowiec lub akcjonariusz spółki kapitałowej lub członek organów spółki kapitałowej. Wnioskodawca zobowiązany jest też powstrzymywać się od innej działalności konkurencyjnej, za którą uznaje się działalność powodującą lub mogącą powodować pogorszenie pozycji rynkowej Spółki. Z tytułu wykonywania wszelkich zobowiązań wynikających z Kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, określone w formie zryczałtowanej, należne "z dołu" za okresy miesięczne. Spółka zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, dokumentującej świadczenie usług na podstawie Kontraktu menedżerskiego.

W odniesieniu do przedstawionego opisu wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania realizowanych na podstawie Kontraktu menedżerskiego czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a tym samym uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Wskazać należy, że z cyt. przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich przesłanek wymienionych w tym przepisie tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

* wykonywania tych czynności,

* wynagrodzenia,

oraz

* odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Użycie słowa "samodzielnie" w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawach: C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Z uwagi na przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że charakter oraz treść zawartej umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania działalnością wydawniczą Spółki dowodzą, że nie tworzy ona stosunku prawnego takiego jak między pracodawcą a pracownikiem (ani też podobnego).

Warto w tym miejscu przywołać opinię Rzecznika Generalnego Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, w której stwierdzono, że stosunek zlecającego ze zleceniobiorcą należy również badać w sposób pozwalający na ustalenie czy i w jakim zakresie menedżer może swobodnie organizować swoją działalność, w szczególności przy doborze współpracowników bądź ustalaniu godzin pracy.

Wnioskodawca wskazał, że świadczy usługi na podstawie Kontraktu menedżerskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, zawarty Kontrakt przewiduje, że wykonując umowę Wnioskodawca ma prawo korzystać z pomocy osób trzecich i odpowiada za działania lub zaniechania osób, którymi się posługuje, jak za swoje własne działania i zaniechania. Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawca sam kształtuje sposób wykonywania usług wynikających z umowy o zarządzanie tak, aby mogły być one wykonywane należycie. Z zawartej umowy wynika, że Spółka zapewnia środki techniczne niezbędne do wykonania Kontraktu menedżerskiego i ponosi pozostałe koszty związane z tym Kontraktem (koszty przejazdów, przelotów, usług hotelowych, organizacji spotkań itp.). W związku z wykonywaniem czynności wynikających z Kontraktu, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, określone w formie zryczałtowanej.

W kwestii dotyczącej odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich należy wskazać, że na podstawie art. 429 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności.

Niewątpliwie osoba, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pełni funkcję menedżera - w zakresie wykonywania ciążących na niej w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego obowiązków, jest profesjonalistą, a świadczenie usług zarządzania stanowi dla niej podstawową formę wykonywania działalności zawodowej. Z tego względu nie można mieć wątpliwości, że menedżer jako osoba zajmująca się profesjonalnie cudzymi interesami ponosi odpowiedzialność zarówno wobec osób trzecich, jak i samej spółki za szkodę wynikłą z czynności podejmowanych przez niego przy wykonywaniu umowy. To oznacza, że poszkodowana jego działaniem osoba trzecia ma prawo domagać się odszkodowania bezpośrednio od menedżera. Ewentualnie, gdyby szkoda została naprawiona przez spółkę, ma ona prawo wystąpić z roszczeniami regresowymi do menedżera. Podstawową zatem i bezpośrednią odpowiedzialność z tytułu szkody wyrządzonej działaniem na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego ponosi jednak - jako profesjonalista - sam menedżer.

Wnioskodawca wpisany jest do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i to właśnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł ze Spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania działalnością wydawniczą.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako osoba zajmująca się profesjonalnie interesem Spółki ponosi odpowiedzialność zarówno wobec osób trzecich, jak i samej spółki za szkodę wynikłą z podejmowanych przy wykonywaniu kontraktu czynności oraz ponosi ryzyko gospodarcze podejmowanych decyzji.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy oraz przedstawione w sprawie okoliczności należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządzania Spółką w ramach zawartej umowy należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Specyfika Kontraktu menedżerskiego jak i samego stosunku łączącego Wnioskodawcę ze Spółką sprawia, że Wnioskodawca wykonuje usługi w ramach kontraktu jako samodzielny przedsiębiorca, który ma przy tym możliwość korzystania z usług podwykonawców. Z tych względów, w opisanym stanie faktycznym relacji pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką nie sposób uznać za równoznaczne z relacjami pracownika z pracodawcą. W analizowanej sprawie więzi łączące Wnioskodawcę ze Spółką nie mają cech stosunku pracy, lecz są analogiczne z więzami łączącymi usługodawcę z usługobiorcą, gdzie usługodawca ponosi ryzyko ekonomiczne w związku z wykonywanymi na rzecz usługobiorcy czynnościami.

W konsekwencji, opisane postanowienia zawartej umowy w zakresie ustalonych warunków współpracy pomiędzy menedżerem a Spółką nie pozostawiają wątpliwości, że nie jest to stosunek, który ma cechy stosunku pracy, co uniemożliwia zastosowanie wyłączenia z opodatkowania VAT w stosunku do tej umowy.

Wnioskodawca w odniesieniu do świadczonych usług zarządzania w ramach zawartej umowy występuje zatem w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu i ponosi ryzyko ekonomiczne tej działalności, i tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.