IPPP1-443-1179/11-2/AS
Pismo z dnia 2 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-1179/11-2/AS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii otrzymanej w związku z zawarciem umowy najmu - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii otrzymanej w związku z zawarciem umowy najmu.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Sp. z o.o. ("Spółka") wynajmuje od K. Sp. z o.o. ("Wynajmujący") pomieszczenia biurowe, magazynowe oraz miejsca parkingowe.
W związku z zawarciem nowej umowy najmu, która będzie obowiązywać po zakończeniu obecnie obowiązującej, Wynajmujący zobowiązał się do wypłaty na rzecz Spółki jednorazowej premii pieniężnej ("Premia"). Kwota Premii została ustalona w umowie w określonej wysokości, przy czym dodatkowo może ona ulec podwyższeniu w przypadku zwiększenia powierzchni objętej umową najmu.
W związku z wątpliwościami stron umowy co do podlegania powyższej Premii opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), zgodnie z umową, wypłata Premii nastąpi dopiero po uzyskaniu przez Spółkę interpretacji indywidualnej (wydanej w odpowiedzi na niniejszy wniosek), na podstawie odpowiednio wystawionej przez Spółkę faktury VAT bądź noty obciążeniowej.
Z umowy najmu nie wynika, aby Premia była związana z określonym zachowaniem Spółki, w szczególności ze świadczeniem przez Spółkę jakichkolwiek usług czy też z zobowiązaniem do powstrzymania się przez Spółkę od dokonania jakiejkolwiek czynności czy też do tolerowania określonej czynności czy sytuacji.
Premia nie podlega w żadnej sytuacji zwrotowi (np. w sytuacji odstąpienia od umowy przez Spółkę).
Spółka nie jest tzw. najemcą flagowym, tj. najemcą, którego obecność w budynku Wynajmującego miałaby zachęcić inne podmioty do wynajęcia pomieszczeń w tym budynku, w szczególności - nie jest zobowiązana do umieszczenia na elewacji budynku żadnych reklam czy też swojego logo.
Zarówno Spółka, jak i Wynajmujący są czynnymi podatnikami VAT.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy otrzymana od Wynajmującego Premia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zdaniem Spółki, otrzymana od Wynajmującego Premia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
W szczególności, zdaniem Spółki:
Zgodnie z UPodVAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1), przez które rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1).
W analizowanej sytuacji, zdaniem Spółki, nie sposób uznać by Premia stanowiła wynagrodzenie za świadczenie jakiejkolwiek usługi na rzecz Wynajmującego. I tak w szczególności:
brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania za usługę samej zgody Spółki na nabycie usług najmu od Wynajmującego i konsekwentnego przystąpienia Spółki do umowy najmu - przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby, że w każdej sytuacji, w której występuje jakiekolwiek świadczenie usług bądź dostawa towarów, można mówić o jednoczesnym "świadczeniu usługi" przez usługobiorcę / nabywcę towarów w postaci "wyrażenia zgody" na nabycie danej usługi bądź towaru, co stałoby w oczywistej sprzeczności z zasadą nieopodatkowywania podwójnie tej samej czynności; takie stanowisko zostało całkowicie potwierdzone w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ("ETS") w sprawie Mirror Group pic, znak C-409/98 (cytowany poniżej), który dotyczy analogicznej sytuacji, jak ta objęta niniejszym wnioskiem;
nie sposób również uznać za usługę zobowiązania się Spółki do wykonywania obowiązków wynikających z umowy najmu, takich jak np. terminowe dokonywanie płatności czynszu - w szczególności, brak jest jakiegokolwiek zobowiązania umownego Spółki w tym zakresie, które można by powiązać z otrzymaniem przez Spółkę Premii (Spółka ma oczywiście określone zobowiązania na podstawie umowy, takie jak terminowo uiszczanie czynszu, ale niewywiązanie się z tych zobowiązań w żaden sposób nie wpływa na otrzymanie Premii czy też na jej wysokość);
jako że Spółka nie posiada statusu tzw. najemcy flagowego, którego obecność miałaby zachęcić inne podmioty do wynajęcia pomieszczeń w budynku Wynajmującego, i nie jest w żaden sposób zobowiązana do "obwieszczania" swojej obecności w budynku (w szczególności - poprzez wywieszenie swojej nazwy bądź logo) nie sposób także uznać by samo wynajęcie przez Spółkę pomieszczeń akurat w danym budynku stanowiło usługę reklamową świadczoną na rzecz Wynajmującego, którą można by powiązać z Premią
Spółka nie zobowiązuje się także w umowie do powstrzymania się od dokonania jakiejkolwiek czynności czy też do tolerowania określonej czynności czy sytuacji.
Konsekwentnie, jako że w związku z wypłatą Premii Wynajmujący nie uzyska ze strony Spółki jakiegokolwiek świadczenia ekwiwalentnego (brak jest jakiegokolwiek związku pomiędzy otrzymaniem przez Spółkę Premii a zobowiązaniami Spółki wobec Wynajmującego wynikającymi z umowy najmu, zaś samo przystąpienie przez Spółkę do tej umowy - jak już wykazano powyżej - logicznie nie może być uznane za usługę), nie sposób uznać by Premia stanowiła wynagrodzenie za jakąkolwiek usługę świadczoną przez Spółkę.
Ponadto zdaniem Spółki Premia ma zarówno charakter motywacyjny, "zachęcający" Spółkę do podtrzymywania kontaktów gospodarczych z Wynajmującym, jak i stanowi rodzaj "bonusu" związanego z dotychczasową, udaną współpracą pomiędzy stronami, przy czym przedmiotowy "bonus" niczym nie różni się od premii pieniężnych wypłacanych w praktyce obrotu gospodarczego przez dostawców towarów ich odbiorcom, jako swoiste wynagrodzenie" za przekroczenie pewnego poziomu obrotów - przy czym w takiej sytuacji praktyka organów podatkowych jednoznacznie potwierdza, iż kwoty te nie stanowią wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę świadczoną przez nabywcę towarów i konsekwentnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
W konsekwencji, zdaniem Spółki, otrzymana od Wynajmującego Premia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje pełne potwierdzenie w następujących orzeczeniach sądów administracyjnych i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) oraz interpretacjach organów podatkowych:
we wspomnianym już powyżej wyroku ETS w sprawie Mirror Group pic (C-409/98), zgodnie z którym:"najemca, który zobowiązuje się, nawet w zamian za zapłatę od wynajmującego, wyłącznie zostać najemcą i płacić czynsz w zakresie tego działania nie świadczy usług wynajmującemu" - przy czym wyrok ten wprost potwierdza, że w analizowanej sytuacji nie może być mowy o jakimkolwiek świadczeniu usług przez Spółkę na rzecz Wynajmującego;
w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2009 r., znak ILPP1/443-1079/09-2/BP, zgodnie z którą: "uiszczona przez Spółkę jednorazowa opłata, stanowiąca zachętę do zawarcia umowy najmu, nie jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem ze świadczeniem przez nią usług, a zatem w opisanej sytuacji nie występuje element wzajemności, konieczny do uznania, że opłata jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. (...) Reasumując, otrzymana przez Spółkę jednorazowa opłata nie może być traktowana jako wynagrodzenie za świadczoną usługę (...)";
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2009 r., znak IPPP1-443/S-989/08-10/AW, w której organ - odstępując od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska podatnika - uznał za prawidłowe w pełnym zakresie stanowisko, zgodnie z którym: "Opłata wstępna (motywacyjna) stanowi wynagrodzenie za gotowość do przystąpienia do umowy i wykonywania obowiązków z niej wynikających a jej głównym celem jest zachęcenie Spółki do rozpoczęcia współpracy z bankiem. (...) przystąpienie do umowy (względnie jej przedłużenie) nie ma charakteru świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT";
w wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3100/08, w którym sąd rozstrzygając kwestię "czy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega wynagrodzenie płacone w zamian za gotowość do świadczenia usługi" uznał, iż "w zależności od tego, czy opłata wstępna podlega zwrotowi, czy zwrotowi nie podlega w razie niezrealizowania umowy zasadniczej jaką jest umowa o współpracę, będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bądź temu podatkowi nie będzie podlegała. Jeśli opłata ta nie podlega zwrotowi nawet, gdy nie dojdzie do realizacji umowy o współpracę (lub w innych przewidzianych przez strony okolicznościach mających związek ze świadczeniem usług), wówczas nie podlega ona podatkowi VAT jako opłata pozostająca bez związku z usługą";
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 maja 2011 r., znak IPPP1/443-255/11-4/ISz, zgodnie z którą: dokonywanie zakupów towarów w odpowiedniej wielkości w danym czasie nie może stanowić usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym, a sprzedającym nie dojdzie do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz zbywającego towary. Nabywcy nie będą podejmować żadnych dodatkowych świadczeń w celu osiągnięcia korzyści. Samo przekroczenie określonej wartości zakupów towarów handlowych nie jest usługą i wypłacona w takim przypadku gratyfikacja w postaci premii pieniężnej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Reasumując, przyznawane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie będą stanowić zapłaty za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a otrzymanie takich płatności nie będzie rodziło obowiązku wystawiania faktur VAT przez Odbiorców";
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r., znak IPPP1/443-197/11-4/BS, zgodnie z którą: "dokonywanie zakupów towarów przez nabywców Wnioskodawcy w odpowiedniej wielkości w danym czasie nie może stanowić usługi w rozumieniu cyt. art. 8 ust. 1 ustawy. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym, a sprzedającym nie dojdzie do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz zbywającego towary, nabywcy nie będą podejmować żadnych dodatkowych świadczeń w celu osiągnięcia korzyści. Pomiędzy Spółką a nabywcami produktów prowadzona będzie jedynie normalna wymiana handlowa. Nie ma zatem podstaw, aby uznać, że - w tak przedstawionych okolicznościach - premie, które zostaną wypłacone za uzyskanie pewnego pułapu obrotów, stanowiły będą wynagrodzenie za realizowane usługi. Samo przekroczenie określonej wartości zakupów towarów handlowych nie jest usługą i wypłacona w takim przypadku gratyfikacja w postaci premii pieniężnej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT".
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.
Pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi przedstawione dla potrzeb podatku od towarów i usług jest zgodne z cywilistycznym rozumieniem usługi. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.
Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.
Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest ceną sprzedaży. W odniesieniu do art. 29 ust. 1 ustawy stanowi więc kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowi obrót opodatkowany na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z zawarciem nowej umowy najmu, która będzie obowiązywać po zakończeniu obecnie obowiązującej, Spółka otrzyma od wynajmującego jednorazową premię pieniężną. Kwota premii została ustalona w umowie w określonej wysokości, przy czym dodatkowo może ona ulec podwyższeniu w przypadku zwiększenia powierzchni objętej umową najmu. Wnioskodawca udokumentuje otrzymaną premię fakturą VAT bądź notą obciążeniową. Zarówno Spółka, jak i wynajmujący są czynnymi podatnikami VAT. Spółka nie jest tzw. najemcą flagowym.
Zdaniem Spółki otrzymana premia ma zarówno charakter motywacyjny, "zachęcający" do podtrzymywania kontaktów gospodarczych z wynajmującym, jak i stanowi rodzaj bonusu związanego z dotychczasową, udaną współpracą pomiędzy stronami.
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż "brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania za usługę samej zgody Spółki na nabycie usług najmu od Wynajmującego i konsekwentnego przystąpienia Spółki do umowy najmu".
W ocenie tut. organu z powyższym nie sposób się zgodzić. Bowiem w przedstawionych okolicznościach sprawy, podczas negocjacji umowy najmu, niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca jest w stanie zaakceptować warunki wynajmującego w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną.
Wypłacona kwota ma charakter, jak sama Spółka wskazuje, z jednej strony bonusu za dotychczasową współpracę, jednakże wypłacana jest w związku z zawarciem nowej umowy najmu. Zatem jest formą zachęcenia Wnioskodawcy do zaakceptowania przedstawionych warunków umowy i zawarcia nowej umowy najmu, ponadto może ulec podwyższeniu, w przypadku zwiększenia powierzchni objętej umową najmu.
Należy zwrócić uwagę, że kwota "na zachętę" zostanie wypłacona Spółce, tj. podmiotowi na rzecz którego będzie świadczona usługa najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Wnioskodawcy - przyjęcie przez Spółkę proponowanych warunków umowy najmu.
Tak więc otrzymana przez Spółkę kwota jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez nią usługi. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.
W ocenie tut. organu w opisanej sprawie występuje oczywisty związek pomiędzy wolą wynajmującego do zawarcia kolejnej umowy najmu z dotychczasowym najemcą, objawiający się wypłaceniem premii - zachęty, a chęcią Wnioskodawcy do zawarcia kolejnej umowy najmu z wynajmującym na korzystnych warunkach (uwzględniających kwotę jednorazowej premii-zachęty). Należy zauważyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy dotychczasowymi kontrahentami mógłby wiązać się dla obu stron transakcji przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez wynajmującego oraz szukaniem pomieszczeń do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę.
Reasumując przedmiotową czynność - określone zachowanie najemcy - Wnioskodawcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca obowiązany będzie do wystawienia faktury VAT, zgodnie z art. 106. ust. 1 ustawy
Odnosząc się do przytoczonych interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, iż wymienione interpretacje są nieliczne z wielu rozstrzygnięć w tym zakresie. Zapewnienie jednolitości stosowania prawa podatkowego wynikające z art. 14a Ordynacji podatkowej dokonuje się w odniesieniu do utrwalonej praktyki organów podatkowych mającej odniesienie od całego katalogu wydanych interpretacji w tym zakresie. Wobec tego należy wziąć pod uwagę liczne inne rozstrzygnięcia w tym zakresie, np. IPPP1-443-688/09-4/PR, ILPP2/443-353/09-2/AD, IPPP3/443-356/11-2/JF, IPPP2/443-313/11-2/IG.
W celu poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca przytoczył orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98, z uzasadnienia którego wynika, iż zgodnie z którym to właściciel (wynajmujący) dokonuje świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, najemca zaś w zamian za usługę płaci wynagrodzenie. Zatem osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właścicielem i/lub przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela, nie świadczy usług objętych art. 13B lit. b) (zob. pkt 31-32 oraz sentencja pkt 1).
W tym samym orzeczeniu TSUE zwraca uwagę, iż osoba, która na początku nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę opcyjną dotyczącą wynajmowania tej nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela na warunkach, zgodnie z którymi pieniądze pozostaną na specjalnym rachunku jako zabezpieczenie jej zobowiązań wynikających z umowy opcyjnej, i która następnie wykorzystuje opcję zawartą w tej umowie i przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za uwolnienie pieniędzy na jej specjalnym rachunku, w żadnym wypadku nie świadczy usług objętych zakresem art. 13B lit. b) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (zob. pkt 39 oraz sentencja pkt 2).
Wyrok powyższy dotyczy opodatkowania sumy pieniędzy pozostawionej na specjalnym koncie jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy, która to suma pieniędzy została zwolniona w związku z wykonaniem umowy. Okoliczności takie nie zostały wskazane w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zatem nie można twierdzić, iż powołane orzeczenie ma zastosowanie w sprawie.
Odnosząc się do wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3100/08 podkreślić należy, iż wyroki sądów są rozstrzygnięciami, które zapadły w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.
Tut. organ zauważa ponadto, iż z ww. wyroku wynika, że dla istnienia podlegającej opodatkowaniu VAT usługi na rzecz usługobiorcy, konieczne jest wykazanie związku między płatnością a usługą, wykonane świadczenie powinno wiązać się z powstaniem określonego przysporzenia/korzyści po stronie usługobiorcy, co w przedmiotowej sprawie, jak wyżej wykazano ma miejsce.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).