IPPP1-443-1156/09-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 13 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* rozpoznania transakcji eksportu pośredniego - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji eksportu pośredniego.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka zamierza sprzedawać firmie niemieckiej własne towary na podstawie następujących warunków dostawy:

FCA, EXW (magazyn Spółki)

CPT, DDU (magazyn odbiorcy na terytorium Rosji, Ukrainy bądź Białorusi).

Firma niemiecka, zgodnie z podpisaną umową, jest dystrybutorem towarów Spółki na terytorium Rosji, Ukrainy, Białorusi. Tym samym sprzedane towary będą transportowane przez firmę niemiecką na terytorium wskazanych powyżej państw przy czym wywóz towarów może być dokonywany przez następujące granice polsko-rosyjską, litewsko-rosyjską, polsko-białoruską lub polsko-ukraińską. Rozpoczęcie procedury celnej każdorazowo będzie miało miejsce w polskim urzędzie celnym, natomiast procedura eksportowa będzie otwierana na podstawie faktury wystawionej przez podmiot niemiecki. Także podmiot niemiecki będzie figurował na dokumencie IE 599 jako eksporter.

Powyższe transakcje potwierdzane będą następującymi dokumentami:

Sytuacja 1

Spółka otrzyma od kontrahenta niemieckiego dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten jest wydany przez podmiot uprawniony na gruncie prawa celnego, zgodnie z regulacjami tego prawa i sporządzony na wniosek firmy niemieckiej.

Sytuacja 2

Spółka otrzyma od podmiotu niemieckiego wydruk dokumentu IE-599, przez niego uwierzytelniony oraz potwierdzony za zgodność z oryginałem.

Sytuacja 3

Spółka będzie posiadała przesłane przez eksportera (kontrahenta z Niemiec) komunikaty IE-599 w takiej formie, w jakiej zostały one wysłane przez urząd celny wywozu i przechowuje je w postaci elektronicznej, w formacie XML (np. na serwerze lub elektronicznych nośnikach informacji), zabezpieczonej podpisem elektronicznym.

Ponadto spółka powyższe transakcje potwierdzi następującymi dokumentami:

* dokumenty CMR (dla dostaw na warunkach DDU) oraz kopie dokumentów CMR (dla dostaw na warunkach FCA, EXW), na których wskazana będzie faktura wystawiona przez podmiot niemiecki oraz kopie faktur wystawionych na firmę niemiecką,

* korespondencja handlowa oraz kopie zamówień.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiona w stanie faktycznym transakcja stanowi dla Spółki eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki transakcje opisane w stanie faktycznym stanowią transakcje, w wyniku których dochodzi do eksportu pośredniego. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, podlegają:

Eksportem towaru w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0% (art. 41 ust. 4 ustawy VAT). W myśl art. 41 ust. 6 ustawy VAT, stawka ta ma zastosowanie pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Zgodnie zaś z art. 41 ust. 11 ustawy VAT, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy VAT, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu. Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zdaniem Spółki, uznać należy, iż wskazane przez nią w stanie faktycznym transakcje przyszłe stanowiły będą eksport pośredni towarów, o którym mowa w zacytowanym przepisie art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT. W przedstawionym stanie faktycznym najistotniejsza jest kwestia, kto w rozumieniu przepisów ustawy o VAT będzie dokonywał wywozu towarów. Kwestia ta decyduje bowiem, jakiego rodzaju eksportu dokona Spółka, a tym samym w jaki sposób winna ten eksport udokumentować, aby zachować prawo do stosowania stawki 0%. Zdaniem Spółki w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT, gdyż przepis ten odnosi się do sytuacji, w której "wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz". Dlatego też zastosowanie znajduje przepis art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT, który dotyczy sytuacji, w której wywóz jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (...)" o zastosowaniu przepisu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT decyduje wskazany przez Spółkę w stanie faktycznym fakt, iż nabywca z Niemiec (podmiot z siedzibą poza terytorium kraju) figuruje na dokumencie IE-599 jako nadawca/eksporter towarów. Powyższe zdaniem Spółki powoduje, iż właśnie nabywca z Niemiec dokonuje w analizowanym przypadku wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, bez względu na przyjęte warunki dokonywania dostawy. Jako podmiot dokonujący wywozu towarów należy bowiem, zdaniem Spółki, rozumieć podmiot, który dla celów celnych dokonuje eksportu towarów. Takie rozumienie przepisu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT potwierdza postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego (organ właściwy dla Spółki) z dnia 12 grudnia 2005 r., nr PP II 443/1/308/392/05 - pismo dotyczyło sytuacji, w której wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty organizował dostawca, jednak na rzecz nabywcy będącego również podmiotem polskim (zgłoszenie celne dokonywane jest na rzecz nabywcy). Organ podatkowy odmawiając w tym przypadku uznania transakcji za eksport bezpośredni uznał, iż " (...) za eksportera uważa się osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie (...). W przedstawionym stanie faktycznym zgłoszenie celne jest dokonywane na rzecz odbiorcy krajowego, na jego rzecz dokonywany jest bowiem wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Powyższe potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 2 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-58/07-2/GZ).

W praktyce możliwość zastosowania właściwej dla eksportu towarów 0% stawki VAT uzależniona jest od dobrej woli kontrahenta niemieckiego. Powyższe wynika z faktu, iż w przypadku, gdy na dokumencie celnym IE-599 jako nadawca/eksporter występował będzie nabywca z Niemiec, to on właśnie będzie uprawiony do otrzymania od urzędu celnego oryginału przedmiotowego dokumentu. Spółka natomiast nie będzie miała żadnych umocowań prawnych w tym zakresie, jedyną pozostającą jej możliwością jest zwrócenie się do nabywcy z Niemiec z prośbą o udostępnienie kopii dokumentu celnego, w celu zastosowania 0% stawki VAT na gruncie art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, tj. przepisu właściwego dla tzw. pośredniego eksportu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez eksport towarów - w myśl art. 2 pkt 8 ustawy - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Ze złożonego przez Spółkę wniosku wynika że Spółka zamierza sprzedawać firmie niemieckiej własne towary na podstawie następujących warunków dostawy:

FCA, EXW (magazyn Spółki)

CPT, DDU (magazyn odbiorcy na terytorium Rosji, Ukrainy bądź Białorusi).

Firma niemiecka, zgodnie z podpisaną umową, jest dystrybutorem towarów Spółki na terytorium Rosji, Ukrainy, Białorusi. Tym samym sprzedane towary będą transportowane przez firmę niemiecką na terytorium tych państw. Rozpoczęcie procedury celnej każdorazowo będzie miało miejsce w polskim urzędzie celnym, natomiast procedura eksportowa będzie otwierana na podstawie faktury wystawionej przez podmiot niemiecki. Także podmiot niemiecki będzie figurował na dokumencie IE-599 jako eksporter. Mając na względzie powyższe przepisy istotnym dla zidentyfikowania transakcji jako eksportu towarów jest to czy ich wywóz nastąpił poza terytorium Wspólnoty i czy został dokonany przez podatnika czy też przez nabywcę towaru nieposiadającego siedziby na terytorium kraju oraz czy wywóz ten został potwierdzony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości przez urząd celny. Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. W przypadku, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz stanowi eksport pośredni.

Ze złożonego wniosku wynika, że eksportu towarów nie będzie dokonywał Wnioskodawca lecz sam nabywca i to on będzie figurował na dokumencie IE-599 jako eksporter a towary będą transportowane przez niego na terytorium państw trzecich. Jednocześnie rozpoczęcie procedury celnej każdorazowo będzie miało miejsce w Polsce. W przedmiotowej sytuacji należy więc stwierdzić, że dana transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz treść złożonego wniosku stwierdzić należy, iż w sytuacji kiedy eksportu towarów dokonuje nabywca towarów, stanowić to będzie dla Wnioskodawcy transakcję eksportu pośredniego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ nie odniósł się do stanowiska wnioskodawcy w zakresie opodatkowania przedmiotowej transakcji eksportu towarów, gdyż tego zakresu nie dotyczy sprecyzowane przez stronę to pytanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.