IPPP1/443-1154/13-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 20 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych i lokali niemieszkalnych, oraz określenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych i lokali niemieszkalnych, oraz określenia podstawy opodatkowania.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 listopada 2013 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 26 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Podatnik jest właścicielem (na zasadach wspólności małżeńskiej z żoną) działek gruntu. Na podstawie szeregu decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę prowadzi on budowę wolnostojących budynków usługowych z częścią mieszkalną, z garażem jednostanowiskowym, przy czym w zatwierdzonych projektach budowlanych wskazano, iż dolna kondygnacja budynku przeznaczona będzie na rozmaitego rodzaju działalność usługową (typu biurowego - inną dla każdego z budynków), zaś górną na cele mieszkalne.

W myśl rzeczonych pozwoleń na budowę, budynki zostały zaliczonego do kategorii XVII wg załącznika do ustawy - Prawo budowlane.

Powierzchnia użytkowa części, która zgodnie z pozwoleniami na budowę ma przeznaczenie mieszkalne wynosi - w zależności od budynku - od 30% do nie więcej niż 50% ogólnej powierzchni użytkowej budynku.

Po zakończeniu budowy, podatnik planuje wydzielenie w każdym z budynków dwu odrębnych lokali, tj. lokalu mieszkalnego usytuowanego na górnej kondygnacji i lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne usytuowanego na dolnej kondygnacji, przy czym żaden z lokali nie będzie miał powierzchni większej niż 150 m².

Następnie podatnik planuje sprzedaż obu lokali w każdym budynku osobom trzecim, przy czym zamierza przedstawić im ofertę, zgodnie z którą w przypadku nabycia łącznie obu lokali znajdujących się w danym budynku, lokal mieszkalny usytuowany na górnej kondygnacji będzie w cenie nie niższej, a być może wyższej niż cena rynkowa netto, natomiast lokal niemieszkalny usytuowany na dolnej kondygnacji będzie w cenie promocyjnej wynoszącej ok. 20% ceny rynkowej netto.

W nadesłanym uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że budynki w których znajdują się sprzedawane lokale mieszkalne i niemieszkalne należą do klasy 1220 wg PKOB ("Budynki biurowe").

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką stawką podatku od towarów i usług będzie opodatkowana sprzedaż lokali w budynkach, o których mowa wyżej i związanych z nimi udziałów w częściach wspólnych budynków oraz w gruncie.

2. Czy podstawą naliczenia podatku od towarów i usług od sprzedaży ww. lokali i związanych z nimi udziałów w gruncie będą ceny netto oferowane nabywcy przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad pyt. 1.

Zdaniem podatnika, do sprzedaży lokali mieszkalnych i związanych z nimi udziałów w częściach wspólnych budynku oraz w gruncie zastosowanie będzie miała stawka podatku od towarów usług wynosząca 8%, zaś do sprzedaży lokali niemieszkalnych stawka 23%.

Wobec faktu, iż podatnik prowadzi budowę kilku budynków celem dokonywania sprzedaży znajdujących się w nich lokali, sprzedaż ta będzie dokonywana w warunkach wskazujących na dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług ("ustawa o VAT").

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT 8-procentową stawkę podatku VAT stosuje się do "budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym", przy czym - w myśl ust. 12a przedmiotowego przepisu - przez budownictwo to należy rozumieć:

Przy tym, w myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, nie są uważana za "budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym":

W świetle powyższego, sprzedaż lokalu mieszkalnego - niezależnie od tego, czy znajduje się on w budynku sklasyfikowanym w PKOB jako budynek mieszkalny, czy też jako niemieszkalny - objęta jest preferencyjną stawką podatku od towarów i usług wynoszącą 8%.

Lokale znajdujące się na górnej kondygnacji budynków wznoszonych przez podatnika, zarówno z punktu widzenia pozwoleń na budowę, jak i wydanych w przyszłości zaświadczeń o samodzielności lokalu będą lokalami mieszkalnymi, przy czym ich powierzchnia użytkowa nie będzie przekraczała 150 m², a zatem do ich sprzedaży znajdzie zastosowanie stawka wynosząca 8%.

lokale znajdujące się na dolnej kondygnacji, w świetle pozwoleń na budowę oraz zaświadczeń o samodzielności będą miały status lokali niemieszkalnych, wskutek czego do ich sprzedaży znajdzie zastosowanie ogólna stawka podatku od towarów i usług, wynosząca 23%.

Ad pyt. 2.

Zdaniem podatnika, podstawą naliczenia podatku od towarów i usług od sprzedaży ww. lokali i związanych z nimi udziałów w gruncie będą ceny netto oferowane nabywcy przez podatnika. W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi obrót podatnika. Natomiast obrotem tym jest "kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku."

Zatem w przypadku podatnika, jego obrotem podlegającym opodatkowaniu będzie całkowita cena sprzedaży obu lokali, uwzględniająca m.in. sprzedaż lokali mieszkalnych powyżej ceny rynkowej (netto) oraz sprzedaż lokali niemieszkalnych po cenie promocyjnej (netto) niższej od ceny rynkowej.

Jednocześnie, ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera przepisu, który pozwalałby na ustalenie obrotu podatnika w oparciu o cenę rynkową sprzedawanych przez niego towarów, co wskazuje na konieczność stosowania wskazanej wyżej ogólnej definicji obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość opodatkowania niektórych transakcji stawkami obniżonymi bądź zastosowanie do nich zwolnienia od podatku.

W myśl zatem art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednakże, przepis art. 146a pkt 2 ustawy o VAT stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Na mocy art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a).

Na podstawie ust. 12b powołanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Natomiast w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z kolei w myśl art. 2 pkt 12 powołanej ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy także, że dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 - budynki niemieszkalne.

Ponadto, dział 11 PKOB obejmuje:

* budynki mieszkalne jednorodzinne - grupa 111,

* budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - grupa 112,

* budynki zbiorowego zamieszkania - grupa 113,

Natomiast dział 12 PKOB obejmuje:

* hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - grupa 121,

* budynki biurowe - grupa 122,

* budynki handlowo-usługowe - grupa 123,

* budynki transportu i łączności - grupa 124,

* budynki przemysłowe i magazynowe - grupa 125,

* ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej - grupa 126,

* pozostałe budynki niemieszkalne - grupa 127.

Klasa 1211 - Budynki hoteli, obejmuje z kolei m.in. hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że ustawodawca w powołanym wyżej art. 41 ust. 12-12c przyznał prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT 8% m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zaliczając jednocześnie do tego budownictwa m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3). Natomiast z ust. 4 powołanego artykułu wynika, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane "pomieszczeniami przynależnymi".

Zwrócić należy uwagę, iż definicję pojęcia "mieszkania" zawiera również § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tą definicją, przez mieszkanie należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem "pomieszczenia mieszkalnego" - zgodnie z § 3 pkt 10 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zgodnie z powyższym, do dostawy gruntu zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi budowę wolnostojących budynków usługowych z częścią mieszkalną z garażem jednostanowiskowym. Dolna kondygnacja budynku przeznaczona będzie na działalność usługową zaś górna na cele mieszkalne. Budowane budynki są zaklasyfikowane do PKOB 1220 - Budynki biurowe. Powierzchnia mieszkalna wynosi w zależności od budynku od 30% do 50% ogólnej powierzchni budynku. Po zakończeniu budowy Zainteresowany planuje wydzielenie w każdym z budynków dwu odrębnych lokali - lokalu mieszkalnego i lokalu niemieszkalnego, przy czym żaden z lokali nie będzie miał powierzchni większej niż 150 m². Następnie Wnioskodawca będzie sprzedawał oba lokale osobom trzecim. Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii właściwej stawki dla sprzedawanych lokali.

W omawianej sprawie wnioskodawca będzie sprzedawał odrębne lokale mieszkalne i niemieszkalne w budynku sklasyfikowanym wg PKOB w dziale 1220. Zatem mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy wskazać, iż w odniesieniu do planowanej sprzedaży lokali mieszkalnych zastosowanie znajdzie preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy. W stosunku do sprzedawanych lokali - o powierzchni użytkowej nie większej niż 150 m² - zastosowanie znajdzie definicja budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zawarta w art. 41 ust. 12a ustawy. Zatem nie zaistnieją przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z obniżonej stawki podatku VAT.

W odniesieniu natomiast do sprzedawanych lokali o charakterze niemieszkalnym znajdujących się na pierwszej kondygnacji budynku zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym należy uznać, że wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 1 wniosku.

W opisie sprawy Zainteresowany wskazał, że planuje sprzedaż lokali mieszkalnych i niemieszkalnych osobom trzecim, i zamierza przedstawić im ofertę, zgodnie z którą w przypadku łącznego nabycia obu lokali - lokal mieszkalny będzie w cenie nie niższej a być może wyższej niż cena rynkowa netto, zaś lokal niemieszkalny będzie w cenie promocyjnej wynoszącej ok. 20% ceny rynkowej netto.

Stosownie do zapisu art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Co do zasady - stosownie do ww. art. 29 ust. 1 ustawy to do stron czynności należy ustalenie wysokości obrotu (kwoty należnej), będącego podstawą opodatkowania VAT. Jest to autonomiczne prawo podatnika, który nie jest w tym zakresie ograniczony. W rezultacie, może on, co do zasady, w sposób dowolny ustalić wysokość należnego mu od nabywcy z tytułu wykonania danej czynności wynagrodzenia.

Zasadą jest więc swobodne ustalanie ceny (podstawy opodatkowania) przez strony transakcji, a nie przez organy podatkowe. Jedynie wyjątkowo na zasadzie odstępstwa od powyższej reguły, w niektórych przypadkach, organy podatkowe zostały uprawnione do szacowania obrotu do poziomu rynkowego. Przypadki te zostały ściśle określone w art. 32 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

- organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Na podstawie ust. 2 powołanego artykułu, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Stosownie do treści ust. 3 ww. artykułu, przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu, przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania planowanej dostawy lokali mieszkalnych i lokali niemieszkalnych będzie kwota należna od nabywcy pomniejszona o podatek należny, a więc w omawianym przypadku wskazana cena sprzedaży lokali mieszkalnych powyżej ceny rynkowej oraz promocyjna cena sprzedaży lokali niemieszkalnych. Powyższe nie będzie mieć zastosowania w sytuacji gdy zajdą okoliczności o których mowa w art. 32 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania, powinien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną od nabywcy z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych i niemieszkalnych.

Zatem należy uznać, że Zainteresowany zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 2 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.