IPPP1-443-1146/11-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 października 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-1146/11-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności realizowanych na podstawie umowy leasingu za świadczenie usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności realizowanych na podstawie umowy leasingu za świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. zwany dalej "Spółką" prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z korzystającymi Umowy leasingu, na mocy których oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz grunty.

Spółka zamierza zawierać umowy leasingu z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Umowy leasingu będą spełniały warunki, o których mowa w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W szczególności, umowa leasingu zawierana z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej będzie zawierała postanowienie, iż w podstawowym okresie umowy leasingu finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Korzystający (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej), po zakończeniu umowy leasingu będą mieli prawo nabyć przedmiot leasingu za cenę określoną w umowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego świadczenie realizowane przez Spółkę na podstawie umowy leasingu na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa o VAT").

Zdaniem Spółki, świadczenie realizowane przez Spółkę na podstawie umowy leasingu na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast w świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się m.in. wydanie towarów na podstawie umowy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zatem biorąc pod uwagę brzmienie powyższego przepisu należy uznać, że warunkiem uznania umowy leasingu za dostawę towarów jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego. Tym samym w przypadku gdy umowa leasingu zawarta z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej będzie spełniała warunki wymienione w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w szczególności jeśli umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, taka transakcja nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ustawy o VAT. Korzystający - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz osoby fizycznej w ramach umowy leasingu spełniającej kryteria art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie stanowiło świadczenie usług. Spółka pragnie ponadto wskazać, iż umowa leasingu zawarta z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nie będzie przewidywała, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową nie później niż z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu leasingu zostanie przeniesione klient będzie miał jedynie prawo (a nie obowiązek) nabycia przedmiotu leasingu za cenę określoną w umowie leasingu.

Wobec powyższego zdaniem Spółki należy uznać ze czynności wykonywane na podstawie umowy leasingu, spełniającej warunki określone w art. 17f ustawy o p.d.o.p. zawartej z osobą fizyczną:

1.

która nie przewiduje automatycznego przejścia prawa własności przedmiotu leasingu z chwilą zapłaty ostatniej raty leasingowej (sprzedaż towaru nastąpi pod warunkiem skorzystania przez klienta z opcji zakupu przedmiotu leasingu i zawarcia odrębnej umowy sprzedaży) i

2.

która zawiera postanowienie, iż w podstawowym okresie umowy finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych,

- są świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przy czym w świetle art. 7 ust. 9 ustawy przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności zawiera z korzystającymi z umowy leasingu, na mocy których oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz grunty.

Spółka zamierza zawierać umowy leasingu z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Umowy leasingu będą spełniały warunki, o których mowa w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W szczególności umowa leasingu zawierana z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej będzie zawierała postanowienie, iż w podstawowym okresie umowy leasingu finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Korzystający po zakończeniu umowy leasingu będą mieli prawo nabyć przedmiot leasingu za cenę określoną w umowie.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1.

umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;

2.

suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;

3.

umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:

a.

odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b), albo

b.

finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zakwalifikowania przedmiotowych umów leasingu na gruncie podatku od towarów i usług jako dostawę towarów, bądź usługę.

Biorąc pod uwagę cyt. przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, iż wydanie towarów na podstawie umowy leasingu należy uznać za dostawę towarów w przypadku spełnienia warunków umowy:

1.

musi być zawarta na czas oznaczony,

2.

przewidywać, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,

3.

zawierać postanowienie, zgodnie z którym w myśl przepisów o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, bądź przedmiotem tej umowy są grunty.

W przedmiotowej sprawie pierwszy warunek w przypadku zawieranych umów jest spełniony, bowiem umowy zawierane są na czas oznaczony.

Odnosząc się do drugiego z wymienionych warunków stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie prawo własności przedmiotu leasingu nie zostanie przeniesione "w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych w umowie leasingu" lub "z chwilą zapłaty ostatniej raty".

W zakresie przeniesienia prawa własności umowa przewiduje wyłącznie tzw. "opcję wykupu", tj. klient będzie miał prawo, a nie obowiązek skorzystania z nabycia przedmiotu leasingu za cenę określoną w umowie leasingu.

Opcja wykupu nie jest zatem "normalnym zdarzeniem", które będzie skutkować przeniesieniem prawa własności przedmiotu leasingu na klienta. Konsekwencją zawarcia w umowie leasingu opcji wykupu może być zarówno przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu na klienta, jeśli skorzysta z opcji wykupu, jak i nieprzeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu na klienta, jeśli zrezygnuje on z uprawnienia do skorzystania z opcji wykupu.

Tym samym zastosowanie w umowie leasingu opcji wykupu powoduje, że drugi z ww. warunków nie jest spełniony, bowiem przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu uzależnione jest od decyzji klienta i zawarcia odrębnej umowy sprzedaży, nie jest natomiast następstwem normalnych zdarzeń przewidzianych w umowie leasingu.

Ponadto, nie będzie również spełniony trzeci z warunków. W przedmiotowej sprawie korzystający nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Należy stwierdzić, iż w przypadku gdy umowa leasingu będzie spełniała warunki wymienione w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże zostanie zawarta z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych i będzie zawierała postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, to taka transakcja nie spełnia przesłanek do uznania za dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy.

Zatem, mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy uznać, że w przypadku umów leasingu zawartych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, które przewidują opcję wykupu przedmiotu leasingu na podstawie odrębnej umowy, ponadto będą zawierały postanowienie, iż finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, transakcje te winny być uznane za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl