IPPP1/443-111/12-2/IGo - Możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na naprawianiu i sprzedaży telefonów komórkowych. Od stycznia 2012 r. podatnik, na podstawie zawartej z firmą ubezpieczeniową umowy oferuje, w swoich punktach obsługi klienta, sprzedaż ubezpieczeń dotyczących telefonów komórkowych.

Klient przychodzący do punktu sprzedaży lub serwisu może zakupić przedłużenie gwarancji swojego telefonu, jak również ubezpieczenie od Nieszczęśliwych Wypadków tj.: przypadkowego uszkodzenia, przepięcia, kradzieży z włamaniem, rabunku, czy zalania cieczą. Ubezpieczeniu podlegają zarówno nowe telefony zakupione w sklepach podatnika, jak i telefony używane zakupione u osób trzecich, z zastrzeżeniem, że gwarancja producenta niewygasła.

Zgodnie z zawartą umową podatnik w ramach usług pośrednictwa ubezpieczeniowego:

* oferuje ochronę ubezpieczeniową klientom dokonującym zakupów produktów lub usług serwisowych;

* rzetelnie informuje podmioty poszukujące ochrony ubezpieczeniowej lub podmioty (ubezpieczających) o warunkach ubezpieczeń oferowanych w ramach obowiązującej podatnika i firmę ubezpieczeniową umowy;

* pośredniczy przy zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu firmy ubezpieczeniowej;

* doręcza ubezpieczającym, przed zawarciem umowy ubezpieczenia, Ogólne Warunki Ubezpieczenia dotyczące zawieranych z nimi umów ubezpieczenia;

* zapewnia prawidłowe naliczanie i pobór od ubezpieczających składki z tytułu zawartych umów ubezpieczenia;

* przekazuje Ubezpieczycielowi zebrane składki w terminie i na zasadach ustalonych obowiązującą podatnika i firmę ubezpieczeniową umową.

Sprzedawcą usługi ubezpieczeniowej jest firma ubezpieczeniowa, za pośrednictwem podatnika.Usługi pośrednictwa w ubezpieczeniach świadczone są przez pracowników podatnika, nie będącego agentem ani brokerem ubezpieczeniowym. Zgodnie z umową podatnik za każdą sprzedaną polisę ubezpieczeniową otrzyma od Ubezpieczyciela wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozliczeniu pomiędzy podatnikiem a firmą ubezpieczeniową, usługi świadczone przez podatnika, za które podatnik otrzyma prowizję od firmy ubezpieczeniowej, jako usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego będą na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podlegały zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, świadcząc usługi pośrednictwa na rzecz firmy ubezpieczeniowej przy sprzedaży jej usług, jednocześnie otrzymując za to wynagrodzenie, będzie miał on prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usług świadczonych na rzecz firmy ubezpieczeniowej, jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W ramach ustaleń z firmą ubezpieczeniową podatnik będzie pośredniczył w sprzedaży jej usług ubezpieczeniowych swoim klientom. Koszt zakupionej polisy ubezpieczeniowej zostanie poniesiony przez klienta końcowego, nie przez podatnika. Otrzymana kwota ubezpieczenia będzie przychodem firmy ubezpieczeniowej, nie podatnika. Podatnik de facto dokona pośrednictwa w sprzedaży usług firmy ubezpieczeniowej. Za świadczone na rzecz firmy ubezpieczeniowej usługi pośrednictwa, podatnik otrzyma prowizję w kwocie określonej w wiążącej strony umowie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Także biorąc charakter usług wykonywanych przez podatnika na rzecz firmy ubezpieczeniowej, a więc ubezpieczeniowych, za które podatnik otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne, należy uznać, iż podatnik świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. W konsekwencji, na podstawie wyżej cytowanego przepisu, usługi te będą podlegały zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Nie bez znaczenia jest też fakt, iż należna podatnikowi prowizja od firmy ubezpieczeniowej wypłacana jest jedynie w przypadku dojścia do zawarcia umowy ubezpieczeniowej. W takim przypadku, należy uznać, iż wszelkie działania podjęte przez podatnika w celu wyświadczenia usług na rzecz firmy ubezpieczeniowej mają na celu zawarcie umowy ubezpieczeniowej. W ocenie podatnika, jego rola nie będzie się sprowadzała jedynie do czynności pomocniczych, mianowicie czynności administracyjnych (np. podpisanie umowy). Rolą podatnika jest przede wszystkim pozyskanie klienta poprzez właściwą ekspozycję oferty.

Dla właściwej kwalifikacji usługi będzie istotny fakt podjęcia przez podatnika działań mających na celu doprowadzenie do skutecznego zawarcia umowy pomiędzy firmą ubezpieczeniową a konsumentem. Niewątpliwie, w takiej sytuacji, nie można mówić tylko o usługach pomocniczych mających charakter czysto administracyjny, lecz o usługach pośrednictwa ubezpieczeniowego, które mają na celu doprowadzenie do skutecznego zawarcia umowy ubezpieczeniowej. Podatnik świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego przy wykorzystaniu własnych zasobów.

Podatnik nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. "Czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem (firmą ubezpieczeniową) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym (klientem). Między wnioskodawcą a klientem nie zaistnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Podatnik nie będzie świadczył również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez firmę ubezpieczeniową oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Dodać należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 2. Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, przepisów wspomnianej ustawy nie stosuje się do wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, że podatnik, który spełnia łącznie wyżej wymienione warunki, ma prawo świadczyć usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego nie będąc agentem ubezpieczeniowym lub brokerem ubezpieczeniowym.

W przypadku wnioskodawcy, spełnia on wszystkie warunki art. 3 ust. 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym ponieważ:

Wobec powyższych informacji, stwierdzić należy, że podatnik świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, do wykonywania których nie jest wymagane zezwolenie organu nadzoru, czyli Komisji Nadzoru Finansowego.

Zgodnie, więc z art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usług świadczonych na rzecz firmy ubezpieczeniowej, jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) (art. 7 ust. 1 ustawy). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w jej treści, jak i przepisów wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Natomiast art. 43 ust. 15 ustawy stwierdza, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v. Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich. W związku z powyższym tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na naprawianiu i sprzedaży telefonów komórkowych. Od stycznia 2012 r. podatnik, na podstawie zawartej z firmą ubezpieczeniową umowy oferuje, w swoich punktach obsługi klienta, sprzedaż ubezpieczeń dotyczących telefonów komórkowych. Ubezpieczeniu podlegają zarówno nowe telefony zakupione w sklepach podatnika, jak i telefony używane zakupione u osób trzecich, z zastrzeżeniem, że gwarancja producenta niewygasła.

Zgodnie z zawartą umową podatnik w ramach usług pośrednictwa ubezpieczeniowego:

* oferuje ochronę ubezpieczeniową klientom dokonującym zakupów produktów lub usług serwisowych;

* rzetelnie informuje podmioty poszukujące ochrony ubezpieczeniowej lub podmioty (ubezpieczających) o warunkach ubezpieczeń oferowanych w ramach obowiązującej podatnika i firmę ubezpieczeniową umowy;

* pośredniczy przy zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu firmy ubezpieczeniowej;

* doręcza ubezpieczającym, przed zawarciem umowy ubezpieczenia, Ogólne Warunki Ubezpieczenia dotyczące zawieranych z nimi umów ubezpieczenia;

* zapewnia prawidłowe naliczania i pobór od ubezpieczających składki z tytułu zawartych umów ubezpieczenia;

* przekazuje Ubezpieczycielowi zebrane składki w terminie i na zasadach ustalonych obowiązującą podatnika i firmę ubezpieczeniową umową.

Sprzedawcą usługi ubezpieczeniowej jest firma ubezpieczeniowa, za pośrednictwem podatnika.Usługi pośrednictwa w ubezpieczeniach świadczone są przez pracowników podatnika, nie będącego agentem ani brokerem ubezpieczeniowym. Zgodnie z umową podatnik za każdą sprzedaną polisę ubezpieczeniową otrzyma od Ubezpieczyciela wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia nabywanych przez niego od podmiotu będącego firmą ubezpieczeniową ww. usług. Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. Ww. podmiot nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych. Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś - prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) - zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Biorąc pod uwagę opis sprawy, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym świadcząc usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego działa w oparciu o umowę z firmą ubezpieczeniową, ale także na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej. Usługi Wnioskodawcy stanowią zatem pośrednictwo pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń. Dokonywane czynności polegają przede wszystkim na wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umowy ubezpieczenia, pośredniczeniu przy zawieraniu umów i są charakterystyczne dla działalności pośrednika ubezpieczeniowego. Ponadto otrzymuje za świadczone usługi odpowiednie wynagrodzenie.

Reasumując, przedmiotowa usługa, o której mowa we wniosku, jaką Wnioskodawca będzie wykonywał na podstawie zawartej z firma ubezpieczeniową umowy, stanowi pośrednictwo ubezpieczeniowe, co w konsekwencji daje podstawę do zastosowania zwolnienia od podatku VAT niniejszych usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.