IPPP1/443-1090/12-2/MPe - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania pracownikom, korzystającym z dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, a także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia Komisja socjalna oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia sam pracownik oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

W dniu 2 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi ośrodek wypoczynkowy. W celu zwiększenia atrakcyjności i konkurencyjności ośrodka, Wnioskodawca w cenie pobytu oferuje dodatkowe bonusy (np. bilety na przejazd kolejką górską, pobyt w parku dinozaurów, wycieczkę do Czech) swoim pracownikom korzystającym z dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przebywającym na turnusach wypoczynkowych dłuższych niż 7 dni.

Wczasowicze w dniu przyjazdu dokonują wyboru z jakich atrakcji chcieliby skorzystać w ramach należnego im bonusu. Wysokość bonusu zależy od długości pobytu np. przy pobytach 8-10 dni wartość bonusu wynosi 70 zł na osobę, zaś przy pobytach powyżej 11 dni 100 zł. Należy przy tym zauważyć, że cena skalkulowana za dobę pobytu jest stała bez względu na to czy wczasowicz jest pracownikiem, czy korzysta z dofinansowania oraz czy przysługuje mu ww. bonus. Wartość wykorzystanego bonusu nie zwiększa więc ceny za pobyt.

Zamówienia składane przez pracowników Wnioskodawcy oraz płatności mogą następować w dwojaki sposób:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosowanie zaś do art. 29 ust. 1 tej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że w opisanym stanie faktycznym przekazanie bonusów stanowi odpłatne świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przy czym podstawą opodatkowania jest cała kwota należna (netto) z tytułu świadczonej usługi pobytu na turnusie wypoczynkowym. Wartość wydawanego bonusu została bowiem skalkulowana w cenie pobytu.

W ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do odrębnego traktowania na podstawie przepisów podatkowych usługi przekazania bonusów. Nie można bowiem uznać tego świadczenia za nieodpłatne świadczenie usług, które na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT traktowane jest jako odpłatne i tym samym podlegające opodatkowaniu jako odrębne świadczenie. W myśl tego przepisu ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie świadczenia następują po obu stronach stosunku prawnego. Z jednej strony Wnioskodawca świadczy usługi wypoczynkowe oraz ewentualnie dodatkowe usługi w cenie pobytu, zaś pracownik obowiązany jest do zapłaty tak skalkulowanego wynagrodzenia. Tym samym brak jest elementu nieodpłatności, o którym mowa powyżej.

Jednocześnie należy zauważyć, że wskazany powyżej sposób rozliczeń nie będzie miał zastosowania, jeśli zamawiającym usługę jest komisja socjalna będąca dysponentem środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W tym przypadku działania pracodawcy podejmowane w ramach ZFŚS są przejawem działalności socjalnej zakładu pracy (art. 1 ust. 1 ustawy o ZFŚS), a nie działalności gospodarczej podatnika VAT. Zgodnie z art. 10 oraz art. 12 § 1 ustawy o ZFŚS, środki funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a pracodawca jedynie nimi administruje. W sytuacji więc, gdy pracodawca udziela pracownikom świadczeń finansowanych z ZFŚS, występuje on jedynie w roli administratora majątku ZFŚS. Pracodawca nie nabywa prawa własności ani prawa do rozporządzania jak właściciel zgromadzonymi środkami. Tym samym, czynności te nie podlegają przepisom ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Nabycie zatem różnego rodzaju usług, które następnie są przekazywane pracownikom w formie bonusów, daje Poczcie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, o ile sama czynność przekazania podlega opodatkowaniu. Tym samym prawo to będzie przysługiwało w przypadku przekazania bonusów pracownikom zamawiającym i rozliczającym pobyt na turnusie wypoczynkowym bezpośrednio ze Spółką. W przypadku zakupu bonusów na rzecz pracowników, którzy za pośrednictwem komisji socjalnej zamawiają usługę pobytową, Poczcie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na rzecz tych osób. Powyższe wynika z faktu, że działalność Wnioskodawcy w zakresie administrowania funduszem socjalnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (nie występuje Wnioskodawca w tym przypadku jako podatnik podatku od towarów).

Jednocześnie zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz fakt, że Wnioskodawca potrafi wyodrębnić, które bonusy przekazuje pracownikom opłacającym pobyt samodzielnie, a które pracownikom rozliczającym się za pośrednictwem komisji socjalnych, zastosowanie znajduje ww. art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. Brak jest natomiast podstaw do odliczania podatku naliczonego strukturą, o której mowa w art. 90 ust. 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia Komisja socjalna oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów, za nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia sam pracownik oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do zapisów art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 art. 15 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi ośrodek wypoczynkowy. W celu zwiększenia atrakcyjności i konkurencyjności ośrodka, Wnioskodawca w cenie pobytu oferuje dodatkowe bonusy (np. bilety na przejazd kolejką górską, pobyt w parku dinozaurów, wycieczkę do Czech, wjazd wyciągiem na Szrenicę) swoim pracownikom korzystającym z dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przebywającym na turnusach wypoczynkowych dłuższych niż 7 dni. Wczasowicze w dniu przyjazdu dokonują wyboru z jakich atrakcji chcieliby skorzystać w ramach należnego im bonusu. Wysokość bonusu zależy od długości pobytu, przy czym cena skalkulowana za dobę pobytu jest stała bez względu na to czy wczasowicz jest pracownikiem, czy korzysta z dofinansowania oraz czy przysługuje mu ww. bonus. Wartość wykorzystanego bonusu nie zwiększa ceny za pobyt.

Jak wskazuje Wnioskodawca, zamówienia składane przez pracowników oraz płatności mogą następować w dwojaki sposób:

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą dwóch kwestii, tj.:

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy wczasy zamawia Komisja socjalna Wnioskodawca występuje w roli administratora majątku ZFŚS, w związku z czym czynność przekazania dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym niepodlega przepisom ustawy o VAT a Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

W sytuacji gdy wczasy zamawia pracownik, który następnie sam rozlicza się z Komisją socjalną Wnioskodawca uważa, iż czynność przekazania dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT a Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

Odnosząc się do powyższego na wstępie należy wskazać, iż obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Przez działalność socjalną, stosownie do treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powyższego wynika zatem, iż przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych określają odbiorców zakładowej działalności socjalnej i rodzaje świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, które mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Stosownie do art. 12 ustawy o ZFŚS środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym. Zgodnie natomiast z art. 10 ZFŚS Środkami Funduszu administruje pracodawca.

Administrowanie oznacza wykonywanie obowiązków i uprawnień określonych wobec pracodawcy w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W szczególności dotyczy zapewnienia obsługi technicznej, kadrowej i finansowej niezbędnej do funkcjonowania Funduszu w zakładzie oraz odpowiedzialność za przestrzeganie przepisów ustawy o Funduszu. Administrowanie nie jest tożsame z wyłącznym dysponowaniem. Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest funduszem specjalnym, co oznacza, że pracodawca jest administratorem funduszu i nie może dowolnie dysponować środkami socjalnymi, które winny być prawnie i rachunkowo wyodrębnione z innych jego środków finansowych. Właścicielem środków zgromadzonych na rachunku bankowym Funduszu jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, a nie zakład pracy. Tym samym, podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W konsekwencji, podmiot wykonując na rzecz osób uprawnionych, wskazanych w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, czynności w niej określone nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, w przypadku częściowego lub całościowego partycypowania w kosztach nabytych usług obcych przez pracownika, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez tą osobę ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie - jako administratora Funduszu - ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu ww. osobom usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest na rachunek ZFŚS.

Mając na uwadze art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jak również przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w świetle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca, który w ramach wynikającego z ustawy o ZFŚS obowiązku administrowania środkami Funduszu przeznaczonymi na sfinansowanie świadczeń socjalnych przyznaje pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, w związku z czym finansowane z Funduszu świadczenia nie będą podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia w jaki sposób następują płatności za ww. czynności. Zarówno w sytuacji gdy wczasy zamawia Komisja socjalna jak i pracownik, który następnie sam rozlicza się z Komisją Wnioskodawca (pracodawca) działa jako administrator ZFŚS, w związku z czym nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, zatem finansowane z Funduszu świadczenia nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, powołany wyżej przepis art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...), nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do możliwości odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT naliczonego związanego z zakupem bonusów będących przedmiotem świadczeń socjalnych, wskazać należy, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Wobec powyższego, skoro działalność Wnioskodawcy w zakresie administrowania funduszem socjalnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Spółka nie występuje w tym przypadku jako podatnik podatku od towarów i usług), to nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych na rzecz osób uprawnionych wydatków sfinansowanych z ZFŚS.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem bonusów będących przedmiotem świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku należało uznać za:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia Komisja socjalna oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom korzystającym z dofinansowania z ZFŚS dodatkowych bonusów oferowanych w cenie pobytu w ośrodku wypoczynkowym, w sytuacji gdy wczasy zamawia sam pracownik oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych bonusów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.