IPPP1-443-1090/09-4/JB - Skutki podatkowe nieodpłatnego otrzymania przez spółkę urządzenia w celu przeprowadzenia testów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu wrześniu 2009 r. Spółka otrzymała od kontrahenta niemieckiego urządzenie typu M w formie bezpłatnego nabycia. Na powyższe urządzenie firma zagraniczna wystawiła fakturę pod datą 7 września 2009 r. bez wartości (brak umowy o darowiźnie). Urządzenie to jest prototypem i na podstawie Porozumienia o eksploatację próbną z klientem krajowym, ma służyć przez okres 36 m-cy testom. Wszystkie koszty związane z dostarczeniem, montażem i legalizacją urządzenia są po stronie Spółki. Klient ma obowiązek dostarczyć Spółce wyniki testów z eksploatacji tego urządzenia. Po okresie próbnej eksploatacji klient albo zakupi urządzenie albo nastąpi jego zwrot.

Spółka potraktowała dostawę powyższego urządzenia jako bezpłatne nabycie wewnątrzwspólnotowe i z tego tytułu rozpoznała obowiązek podatkowy pod datą wystawienia faktury, czyli we wrześniu. Podatek VAT należny w stawce podstawowej (podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa urządzenia) odprowadzony został do Urzędu Skarbowego, bez odliczania go w deklaracji. Chociaż tytułem do opodatkowania było nabycie wewnątrzwspólnotowe, to w stosunku do odliczenia Spółka sugerowała się zasadą bezpłatnego nabycia i z tego tytułu zrezygnowała z prawa do odliczenia tego podatku.

W powyższej transakcji udział brały podmioty prawne i z tytułu tej transakcji jedna ze stron była objęta zobowiązaniem podatkowym z tytułu podatku VAT, dlatego nie został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnej.

Strona wskazała również, że nie może jednoznacznie stwierdzić, iż w przypadku zakupu urządzenia przez "klienta" po okresie próbnej eksploatacji kontrahent zagraniczny nie obciąży Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W piśmie z dnia 22 stycznia 2010 r. Strona uściśliła pytanie nr 2: Czy Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego jako podatek należny z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego w sytuacji, gdzie wartość towaru wynosiła 0, czyli nabycie wewnątrzwspólnotowe bez wynagrodzenia.

Zdaniem wnioskodawcy, z otrzymanych dokumentów jednoznacznie wynika, iż było nabycie wewnątrzwspólnotowe powodujące obowiązek podatkowy. Samo nabycie tego urządzenia nie decydowało o tym, iż jest to darowizna, albowiem strony nie zawarły takiego porozumienia, poza tym jedna ze stron była zobowiązana z tytułu tej transakcji odprowadzić podatek VAT. W przypadku podmiotów krajowych obowiązek podatkowy powstałby po stronie przekazującego bezpłatnie urządzenia. Strona niemiecka przerzuciła ten obowiązek na Spółkę, dlatego Spółka nie odliczyła podatku należnego z tytułu tej transakcji, wliczając go jednocześnie do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają;

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 cyt. ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Ponadto w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z wyżej cytowanego art. 9 ust. 1 ustawy wynika, iż aby daną czynność można było uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów konieczne jest spełnienie łącznie poniższych warunków:

Z kolei, aby zastosowanie znalazł przepis art. 11 ust. 1 ustawy muszą być spełnione następujące warunki:

Zatem, jeżeli spełnione są powyższe warunki podmiot - podatnik podatku od wartości dodanej, który dokonuje przemieszczenia towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju powinien się zarejestrować jako podatnik VAT w Polsce, ponieważ jest traktowany jako podmiot, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem ust. 3-7, stanowi kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na zasadach ogólnych, co oznacza, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała od kontrahenta niemieckiego w formie bezpłatnego nabycia, urządzenie, które na terytorium kraju ma służyć testom przez okres 36 miesięcy. Na podstawie Porozumienia o eksploatację próbną z klientem krajowym, będzie on testował urządzenie, a wyniki testów ma obowiązek dostarczać Spółce. Po okresie testów klient albo urządzenie zakupi albo nastąpi jego zwrot.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne otrzymanie przez Spółkę urządzenia, nie stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przedmiotowej sprawie dokonano przemieszczenia urządzenia pomiędzy dwoma różnymi krajami członkowskimi Wspólnoty (Niemcy - Polska), jednakże transakcji dokonano bezpłatnie (bez wynagrodzenia), co powoduje, iż nie zostały spełnione wszystkie przesłanki konieczne do uznania przedmiotowego nabycia urządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie znajduje również zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy, gdyż z przedstawionych okoliczności nie wynika, aby Wnioskodawca był podatnikiem podatku od wartości dodanej, jest podmiotem niezależnym od kontrahenta niemieckiego - podatnika podatku od wartości dodanej.

Reasumując, opisane przez Spółkę bezpłatne nabycie urządzenia w celach testowych nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej sytuacji Spółka, w chwili przemieszczenia urządzenia, nie jest zobowiązana do wystawienia faktury wewnętrznej, o której mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z obliczonym podatkiem należnym, a który stanowiłby jednocześnie dla niej podatek naliczony podlegający odliczeniu od podatku należnego. Spółce w związku z powyższym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nieodpłatnym przemieszczeniem urządzenia.

Końcowo wskazać należy, iż w przypadku obrotu krajowego, ustawodawca wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wskazał odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy). Jednocześnie w art. 7 ust. 2 ustawy dla celów podatku od towarów i usług zrównał niektóre nieodpłatne czynności z odpłatną dostawą towarów. Jednakże przepisy te dotyczą transakcji dokonywanych na terytorium kraju i nie znajdują zastosowania w obrocie wewnątrzwspólnotowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych sprawa zostanie rozstrzygnięta odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.