IPPP1/443-102/09-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 3 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność gospodarczą pod firmą: Z - Spółka Doradztwa Podatkowego z siedzibą w W wykonuje usługi księgowe oraz usługi doradztwa podatkowego. W roku 2002 Spółka nabyła samochód ciężarowy marki...., którego to samochodu ciężarowego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg i który to samochód jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. Spółka odliczyła podatek naliczony wyszczególniony w fakturach VAT dokumentujących nabycie etyliny do ww. samochodu ciężarowego. Po dniu 1 maja 2004 r. strona zastosowała się do ograniczeń o których mowa w art. 88 ust. pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz zaprzestała odliczania od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. samochodu ciężarowego. Przedmiotowy podatek naliczony strona zaliczała do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego. Do powyższego ograniczenia strona zastosowała się także po nowelizacji ustawy z dnia 22 sierpnia 2005 r. dokonanej ustawą z dnia 22 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 90, poz. 756). Strona postanowiła, iż od dna 1 stycznia 2009 r. pomimo braku nowelizacji przez ustawodawcę art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług będzie odliczała od podatku należnego podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup etyliny do powyżej opisanego samochodu ciężarowego. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, rozliczającym się w zakresie podatku od towarów i usług metodą kasową. Spółka do dnia 31 grudnia 2008 r. zobowiązana była do składania kwartalnych deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT - 7 K). Od dnia 1 stycznia 2009 r. jest zobowiązana do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT - 7).

W związku z powyższym spółka zadała następujące pytanie

Czy Spółce na podstawie wyroku z dnia 23 grudnia 2008 r. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (sygn. G- 415/07) służy prawo za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. korekt ewidencji dla celów podatku od towarów i usług oraz korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały rozliczeniowe poprzez ustalenie, iż przysługuje stronie prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentującego zakup etyliny do samochodu ciężarowego o ładowności niższej niż 500 kg i nie spełniającego po dniu 22 sierpnia 2005 r. wymagań dotyczących wskazaną powyżej nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 21 kwietnia 2005 r. oraz czy pomimo braku nowelizacji przez ustawodawcę art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka od dnia 1 stycznia 2009 r. ma prawo pomniejszać podatek należny za dany miesiąc rozliczeniowy o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie etyliny do samochodu ciężarowego opisanego na wstępie, nabytego przed 1 maja 2004 r. o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3.5 tony.

Zdaniem wnioskodawcy przyjmując za podstawę stwierdzenie przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 23 grudnia 2008 r., iż Polska w zakresie podatku od wartości dodanej po wejściu do Unii Europejskiej bezpodstawnie wprowadziła ograniczenia w uprawnieniach do odliczenia podatku naliczonego przysługujące Spółce przed dnia 30 kwietnia 2004 r. należy uznać, iż Spółce przysługuje prawo do korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz od dnia 1 stycznia 2009 r. prawo do pomniejszania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie etyliny do samochodu ciężarowego marki XXX o dopuszczalnej masie całkowitej niższej niż 3.5 tony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r. w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast z brzmienia art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. (czyli do dnia w którym ta ustawa obowiązywała) przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów osobowych brzmiał następująco:

"Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Jednakże ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności usługowej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nabyła w 2002 r. samochód osobowy marki xx, którego ładowność nie przekraczała 500 kg.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, tut. Organ stwierdza, że zarówno z przepisów obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r. jak i z przepisów obowiązujących od dnia 1 maja 2004 r. wynikał brak prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Oznacza to, że Spółka nie może zastosować obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. W zakresie samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności do 500 kg przepisy obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. dotyczące braku prawa do odliczenia nie zostały ograniczone i nie znajduje do nich zastosowania wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. C-414/07.

W związku z tym Spółce nie służy prawo za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. korekt ewidencji dla celów podatku od towarów i usług oraz korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały rozliczeniowe poprzez ustalenie, iż przysługuje stronie prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentującego zakup etyliny do samochodu ciężarowego o ładowności niższej niż 500 kg i Spółka od dnia 1 stycznia 2009 r. nie ma prawa pomniejszać podatek należny za dany miesiąc rozliczeniowy o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie etyliny do samochodu ciężarowego opisanego na wstępie nabytego przed 1 maja 2004 r. o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3.5 tony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.