IPPP1/443-1019/09-2/MP - Gmina jako organ władzy publicznej podatnikiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wydatków poniesionych przez gminę w związku z realizacją zadania pn: Budowa dróg dojazdowych (krajowych) do II przeprawy mostowej". - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wydatków poniesionych przez gminę w związku z realizacją zadania pn: Budowa dróg dojazdowych (krajowych) do II przeprawy mostowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie Uchwały Rady Miasta dnia 28 października 2008 r. Gmina. przejęła do realizacji zadanie pn. Budowa dróg dojazdowych (krajowych) do II przeprawy mostowej w... na obszarze położonym poza granicami miasta. - od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Podstawę prawną do podjęcia ww. uchwały stanowi art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zgodnie z którym, zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami administracyjnymi. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadania. Szczególne zasady i terminy przekazania środków finansowych określają ustawy lub zawarte porozumienia.

W wykonaniu uchwały zawarte zostało porozumienie, regulujące szczegółowo zasady współpracy i zwrot kosztów. Środki na sfinansowanie zadania w części dotyczącej odcinka drogi krajowej zostaną przekazane przez GDGKiA, w myśl art. 18 ust. 1 pkt 1 oraz art. 20 pkt 3 ustawy o drogach publicznych. Aktualnie inwestycja dobiega końca. Po otrzymaniu faktury od Wykonawcy Gmina dokona zapłaty całej należności, także w części obejmującej wykonanie robót na odcinku drogi krajowej. Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, ponieważ nabywana usługa nie ma związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Następnym etapem będzie dokonanie rozliczenia kosztów inwestycji z GDDKiA.

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest centralnym organem administracji rządowej i realizuje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. O ile porozumienie w sprawie rozliczenia kosztów budowy zawarte zostanie pomiędzy Gminą. (jednostką samorządu terytorialnego) a Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad (organem administracji rządowej właściwym w sprawach dróg krajowych), o tyle rozliczenie wydatku nastąpi pomiędzy jednostkami budżetowymi - urzędem a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. W związku z tym wnioskodawca powziął wątpliwości co do sposobu i formy dokonania rozliczenia wydatków poniesionych przez gminę na tę inwestycję w kontekście przepisów ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy gmina, jako organ władzy publicznej i obsługujący ją urząd w przedstawionym stanie faktycznym jest podatnikiem VAT, czy też ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla których zostały one powołane a w związku z tym, czy rozliczenia z GDDKiA należy dokonać na podstawie noty księgowej czy faktury VAT.

W przypadku uznania, że art. 15 ust. 6 nie odnosi się do opisanej sytuacji, czy należy wystawić dla GDDKiA refakturę z zastosowaniem zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 i 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem podatnika, w opisanej sytuacji nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT z tej przyczyny, że przepis dotyczy wykonania przez organy władzy i urzędy zadań "do których zostały one powołane". W tym przypadku miało miejsce przejęcie zadania publicznego przez jednostki samorządu terytorialnego od organu administracji rządowej a więc gmina realizuje wprawdzie zadanie publiczne lecz nie jest to jej własne zadanie.

W przedstawionej sytuacji znajdzie natomiast zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na podstawie dwóch przepisów § 13 ust. 1 pkt 11 i 12 rozporządzenia, ponieważ przedstawiony stan faktyczny odpowiada treści obydwu norm. Należy więc dokonać refakturowania kosztów z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT ponieważ:

Zdaniem wnioskodawcy czynność powinna zostać udokumentowana fakturą VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego rozporządzenia zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych, wykonane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostkę samorządu terytorialnego, a ich źródłem nie jest umowa cywilnoprawna. Tak więc spełnione są przesłanki do zwolnienia wskazane w przepisie § 13 ust. 1 pkt 11. Opisana sytuacja odpowiada jednocześnie treści § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Mimo, iż przejęcie zadań nastąpiło pomiędzy organem administracji rządowej a jednostką samorządu terytorialnego, to rozliczenie nastąpiło de facto pomiędzy jednostkami budżetowymi - Urzędem Miasta a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. Numer identyfikacji podatkowej w zakresie VAT został nadany urzędowi obsługującemu gminę a prawidłowość postępowania wnioskodawcy, polegającego na dokumentowaniu w formie faktur wystawionych na urząd i przez urząd nie została zakwestionowana, choć faktury te zawsze dokumentują czynności dokonywane przez Gminę. W tej funkcji wnioskodawca dysponuje interpretacją indywidualną z dnia 20 marca 2007 r. w której nie zostało zakwestionowane posługiwanie się NIP-em przez urząd.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania w myśl art. 33 ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje zawsze za pośrednictwem urzędu. Zdolność prawną i zdolność do czynności cywilnoprawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina i to ona wykonuje zadania, zawiera porozumienia i umowy. Urząd jest aparatem pomocniczym gminy. Ze względu na nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, nie występuje więc odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu. Dlatego czynności gminy odpowiadające treści § 13 ust. 1 pkt 11 refakturowane przez urząd gminy, w sytuacji gdy odbiorcą usługi jest inna jednostka budżetowa (GDDKiA) podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższego wynika, iż zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1-4 cyt. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie. Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż na podstawie podjętej uchwały Rady Miasta, Gmina przejęła od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do realizacji zadanie pn. "Budowa dróg dojazdowych (krajowych) do II przeprawy mostowej w. na obszarze położonym poza granicami miasta. W wykonaniu uchwały zawarte zostało porozumienie, regulujące szczegółowo zasady współpracy i zwrot kosztów. Środki na sfinansowanie zadania w części dotyczącej odcinka drogi krajowej zostaną przekazane przez GDDKiA, bowiem to do jej obowiązków należy wykonywanie zadań zarządcy dróg krajowych, w tym budowa dróg krajowych. Po zakończeniu inwestycji i otrzymaniu faktury od Wykonawcy Gmina dokona zapłaty całej należności, także w części obejmującej wykonanie robót na odcinku drogi krajowej. Następnym etapem będzie dokonanie rozliczenia kosztów inwestycji z GDDKiA.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż jednostka samorządu terytorialnego jaką jest Gmina nie korzysta z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności polegające na budowie odcinka drogi krajowej świadczone przez Gminę podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie wymienione w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg krajowych należą do obowiązków Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Zadanie związane z budową dróg dojazdowych (krajowych), które Gmina przejęła od GDDKiA na mocy zawartego porozumienia regulującego zasady współpracy i zwrot kosztów nie stanowi jej zadania własnego. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia z podatku wyłącznie w zakresie wykonywanych czynności statutowych związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W przedstawionej sytuacji Gmina nie może również skorzystać ze zwolnienia wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia. Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnienie o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usług świadczonych pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, (bez ograniczeń dotyczących terytorialnego zakresu działania tych jednostek), zwolnienie to nie obejmuje usług w zakresie rozprowadzania wody (PKWiU - 41.00.2) oraz usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, a także usług sanitarnych i pokrewnych (PKWiU - 90.0) oraz usług komunikacji miejskiej.

Zgodnie z art. 19 i 20 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), pod pojęciem jednostek budżetowych należy rozumieć takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Państwowe jednostki budżetowe tworzą, łączą i likwidują ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego (art. 21 ust. 1 cyt. ustawy).

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy sektor finansów publicznych tworzą:

Na mocy cytowanej wyżej ustawy o finansach publicznych stwierdzić należy, że Gmina nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym ani gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, a zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą (reprezentującym jednostkę samorządu terytorialnego - Gmina), a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, nie może mieć zastosowania zwolnienie określone w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, iż gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ustawy o samorządzie gminnym wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Czynności polegające na budowie odcinka drogi krajowej świadczy Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego będąca podmiotem praw i obowiązków, a nie Urząd Gminy, który jest jedynie jednostką pomocniczą, służącą do wykonywania zadań Gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej Gminy. To Gmina jest osobą prawną i tylko ona może posiadać status podatnika VAT. Rozliczenia zadania przyjętego na mocy uchwały od organu administracji rządowej dokonuje zatem Gmina a nie Urząd Gminy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wykonawcę w zakresie, w jakim nabywana usługa związana będzie z realizacją robót na odcinku drogi krajowej.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania. Należy więc w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usług w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego usługę jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje, w których koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, poprzez wystawianie tzw. "refaktur". Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Gmina będąc podatnikiem podatku od towarów i usług w celu dokonania refakturowania kosztów poniesionych w związku z realizacją zadania w części dotyczącej odcinka drogi krajowej, po otrzymaniu faktur VAT od bezpośredniego wykonawcy jest zobowiązana wystawić na rzecz GDDKiA fakturę VAT, stwierdzającą wykonanie ww. usługi. Gmina obowiązana jest wystawić fakturę (tzw. refakturę) dokumentującą dokonanie sprzedaży usługi z zastosowaniem stawki właściwej dla świadczenia przedmiotowych usług. Jak wskazano powyżej zwolnienie przewidziane w § 13 ust. 1 pkt 12 i pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.