IPPP1/443-100/12-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku nadanym w dniu 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanej premii pieniężnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanej premii pieniężnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej Spółka bądź Wnioskodawca) jest stroną umowy najmu powierzchni magazynowej. W ramach zawartego kontraktu Wnioskodawca jest najemcą natomiast, wynajmującym jest właściciel hali magazynowej. W związku z tym, że potrzeby Wnioskodawcy odnośnie wielkości wynajmowanej powierzchni znacząco się zwiększyły, Spółka oraz Wynajmujący zdecydowali się rozszerzyć dotychczasową współpracę, o zawarcie umowy najmu w zakresie dodatkowej powierzchni magazynowej. Jako bonus (nagrodę), za zawarcie przedmiotowej umowy, Wynajmujący przyznał Spółce bonus (premię pieniężną). Warunkiem wypłaty przedmiotowej premii jest tylko i wyłącznie zawarcie umowy na wynajem dodatkowej powierzchni. Jej otrzymanie nie jest w szczególności związane z innymi elementami współpracy Spółki i Wynajmującego (np. terminowego regulowania należności wynikających z faktur VAT za wynajem powierzchni).

Z punktu widzenia Wnioskodawcy przyznana premia jest wyłącznie elementem pakietu motywacyjnego mającego nakłonić Spółkę, do zwiększenia ilości metrów kwadratowych wynajmowanej powierzchni. W szczególności premia ta nie może być w ocenie Wnioskodawcy uznana za rabat - jest ona bowiem płatnością niezależną od ewentualnych rabatów, jakie mogą przysługiwać Spółce od Wynajmującego. Zgodnie z ustaleniami stron umowy, premia ta płatna będzie jednorazowo i jest niepowiązana bezpośrednio z żadnymi konkretnymi należnościami wynikającymi z umowy najmu. W celu doprecyzowania stanu faktycznego Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że zarówno on jak i właściciel powierzchni magazynowej są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Spółka pragnie poinformować, że analogiczny wniosek w sprawie określenia konsekwencji podatkowych wypłaty premii pieniężnej planuje złożyć także właściciel magazynu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu wskazany został w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej UoVAT). Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 UoVAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 UoVAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Konstrukcja powyższych przepisów realizuje zasadę powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1). W ocenie Wnioskodawcy, z analizy UoVAT jasno wynika, że definicja "świadczenia usług" stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

W świetle przytoczonego przepisu art. 7 ust. 1 UoVAT nie ulega wątpliwości, że opisana w stanie faktycznym, uiszczona przez przyszłego wynajmującego jednorazowa opłata stanowiąca niejako nagrodę za zwiększenie wynajmowanej powierzchni nie może być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów, albowiem w relacjach między stronami nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu UoVAT.

Mając na uwadze wskazaną powyżej powszechność opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przeanalizować należy, czy w opisanym stanie faktycznym nie nastąpiło świadczenie usług.

Odnosząc przytoczoną powyżej definicję świadczenia usług, do opisanego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku nie ma miejsca świadczenie wykonywane przez Najemcę na rzecz Wynajmującego.

Reasumując, w opinii Spółki nie ma zatem podstaw, aby uznać, że - w stanie opisanym na wstępie stanie faktycznym - premia pieniężna, stanowi wynagrodzenie za realizowane usługi.

Do podobnych wniosków doszedł także Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozpatrując kwestię opodatkowania podatkiem VAT udzielenia premii pieniężnej w zamian za przystąpienie do umowy najmu. Stwierdził on, iż płatność taka ma charakter wynagrodzenia za przystąpienie do umowy wyrażenie zgody na jej warunki i podjęcie decyzji o zostaniu klientem podmiotu dokonującego wypłaty. A zatem przystąpienie do niej nie może zostać uznane za świadczenie usług najemcy na rzecz wynajmującego i w związku z tym nie podlega podatkowi od wartości dodanej (wyrok ETS z 9 października 2001 r. w sprawie M. G. PLC sygn. C 409/98).

Jeśli więc otrzymanie premii pieniężnej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do udokumentowania otrzymania ww. bonusa za pomocą faktury VAT. Zgodnie bowiem z art. 106 UoVAT podatnicy, o którym mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Konsekwentnie, jeśli nie miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność taka nie powinna być dokumentowana fakturą VAT. Dokumentem potwierdzającym fakt dokonania transakcji, która pozostaje poza zakresem podatku od towarów i usług, może być nota obciążeniowa.

Podobne stanowisko, do opisanego powyżej prezentują także organy podatkowe. Wskazać tu można min. interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2010 r. (sygn. IPPP2/443-1268/08-4/KCH/KOM), w której to organ stwierdził, co następuje "W konsekwencji przyjąć należy, że zdarzenie to nie rodzi obowiązku wystawienia faktury VAT. Zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 22 i art. 15 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek wystawiania faktur zawierających określoną treść, a przede wszystkim rodzaj dokonanej sprzedaży (tj odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług) - ciąży na podatnikach tego podatku, a więc na dostawcy lub usługodawcy. Natomiast w przypadku, gdy dana czynność nie podlega przepisom powołanej ustawy, jej dokonanie może być udokumentowane "ogólnym" dokumentem księgowym tj notą księgową będącą uniwersalnym dokumentem księgowym dla udokumentowania takich operacji, dla których nie jest wymagane stosowanie określonych formularzy w postaci faktur".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi przedstawione dla potrzeb podatku od towarów i usług jest zgodne z cywilistycznym rozumieniem usługi. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest ceną sprzedaży. W odniesieniu do art. 29 ust. 1 ustawy stanowi więc kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowi obrót opodatkowany na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z właścicielem magazynu (Wynajmujący) umowę najmu. W związku z tym, że potrzeby Spółki odnośnie wielkości wynajmowanej powierzchni znacząco się zwiększyły, Wnioskodawca i Wynajmujący zdecydowali się rozszerzyć dotychczasową współpracę o zawarcie umowy najmu w zakresie dodatkowej powierzchni magazynowej. Wynajmujący przyznał Spółce nagrodę za zawarcie przedmiotowej umowy. Warunkiem jej wypłaty jest tylko i wyłącznie zawarcie umowy na najem dodatkowej powierzchni.

Uzyskanie tej premii nie wiąże się z innymi elementami współpracy Spółki z Wynajmującym tj. np. terminowego regulowania należności wynikających z faktur. Zdaniem Wnioskodawcy przyznana premia jest wyłącznie elementem pakietu motywacyjnego mającego skłonić Spółkę do zwiększenia ilości metrów kwadratowych wynajmowanej powierzchni. Premia zostanie wypłacona jednorazowo, i jest niepowiązana bezpośrednio z żadnymi konkretnymi należnościami wynikającymi z umowy najmu. Zarówno Spółka jak i Wynajmujący są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W zaistniałych okolicznościach podczas negocjacji nowych warunków umowy dotyczących zwiększenia powierzchni najmu Strony ustaliły, iż rozszerzenie współpracy będzie nagrodzone jednorazowym bonusem wypłaconym Spółce przez Wynajmującego. Wypłacona kwota stanowi pewien element motywacyjny mający skłonić nabywcę do rozszerzenia umowy najmu i wypłacana jest w związku z zawarciem umowy najmu w zakresie dodatkowej powierzchni magazynowej. Zatem jest formą zachęcenia Wnioskodawcy do zaakceptowania przedstawionych warunków rozszerzenia umowy najmu.

Należy zwrócić uwagę, że kwota "nagrody" zostanie wypłacona Najemcy, tj. podmiotowi na rzecz którego będzie świadczona usługa najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Najemcy - zwiększenie przez Najemcę wynajmowanej powierzchni. Tak więc otrzymana przez Wnioskodawcę kwota od Wynajmującego jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W ocenie tut. Organu w opisanej sprawie występuje oczywisty związek pomiędzy wolą wynajmującego do zawarcia umowy najmu na dodatkową powierzchnię z dotychczasowym Najemcą, objawiający się wypłaceniem premii - nagrody, a chęcią Najemcy do zawarcia umowy najmu zwiększonej powierzchni magazynowej z Wynajmującym na korzystnych warunkach (uwzględniających kwotę jednorazowej premii - nagrody). Należy zauważyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy dotychczasowymi kontrahentami mógłby wiązać się dla obu stron transakcji przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez Wynajmującego oraz szukaniem pomieszczeń do prowadzenia działalności przez Najemcę.

Reasumując przedmiotową czynność - określone zachowanie Wnioskodawcy - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca obowiązany będzie do wystawienia faktury VAT, zgodnie z art. 106. ust. 1 ustawy.

W celu poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca przytoczył orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98, z uzasadnienia którego wynika, iż to właściciel (wynajmujący) dokonuje świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, najemca zaś w zamian za usługę płaci wynagrodzenie. Zatem osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właścicielem i/lub przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela, nie świadczy usług objętych art. 13B lit. b) (zob. pkt 31-32 oraz sentencja pkt 1). W tym samym orzeczeniu TSUE zwraca uwagę, iż osoba, która na początku nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę opcyjną dotyczącą wynajmowania tej nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela na warunkach, zgodnie z którymi pieniądze pozostaną na specjalnym rachunku jako zabezpieczenie jej zobowiązań wynikających z umowy opcyjnej, i która następnie wykorzystuje opcję zawartą w tej umowie i przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za uwolnienie pieniędzy na jej specjalnym rachunku, w żadnym wypadku nie świadczy usług objętych zakresem art. 13B lit. b) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (zob. pkt 39 oraz sentencja pkt 2) (tj. usług wynajmu lub dzierżawy nieruchomości). Wyrok powyższy dotyczy opodatkowania sumy pieniędzy pozostawionej na specjalnym koncie jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy, która to suma pieniędzy została zwolniona w związku z wykonaniem umowy. Okoliczności takie nie zostały wskazane w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zatem nie można twierdzić, iż powołane orzeczenie ma zastosowanie w sprawie.

Natomiast powoływana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie podatnika i niewątpliwie kształtuje sytuację prawną tego podatnika w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy ją traktować indywidualnie. Interpretacja o sygn. IPPP2/443-1268/08-4/KCH/KOM ma odmienny stan faktyczny niż w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.