IPPB6/4510-50/16-3/S/AM - Specjalny podatek węglowodorowy - zaliczanie do wydatków kwalifikowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.- Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2389/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 5 lutego 2020 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej specjalnego podatku węglowodorowego w zakresie uprawnienia do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, którą to wartość w rozumieniu art. 26 pkt 2 ustawy o SPW powinna stanowić wartość netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalona zgodnie z art. 16a-16 m ust. 1 ustawy o CIT na dzień 1 stycznia 2012 r. - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej specjalnego podatku węglowodorowego w zakresie uprawnienia do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, którą to wartość w rozumieniu art. 26 pkt 2 ustawy o SPW powinna stanowić wartość netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalona zgodnie z art. 16a-16 m ust. 1 ustawy o CIT na dzień 1 stycznia 2012 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IPPB6/4510-50/16-2/AM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie w zakresie uprawnienia do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, którą to wartość w rozumieniu art. 26 pkt 2 ustawy o SPW powinna stanowić wartość netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalona zgodnie z art. 16a-16 m ust. 1 ustawy o CIT na dzień 1 stycznia 2012 r. - za nieprawidłowe.

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego z dnia 11 kwietnia 2016 r. Nr IPPB6/4510-50/16-2/AM, została skutecznie doręczona w dniu 15 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 11 kwietnia 2016 r. znak IPPB6/4510-50/16-2/AM wniósł pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej - pismo z dnia 25 maja 2016 r. znak IPPB6/4510-1-21/16-2/AM.

Wnioskodawca, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 kwietnia 2016 r. znak: IPPB6/4510-50/16-2/AM złożył skargę w dniu 1 lipca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2389/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2389/16, pismem z dnia 9 listopada 2017 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 15 października 2019 r. do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 754/18, w którym oddalono skargę kasacyjną organu.

W dniu 5 lutego 2020 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2389/16, w którym uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. IPPB6/4510-50/16-2/AM. Jednocześnie w dniu 5 lutego 2020 r. do organu zwrócono akta po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

W wyżej powołanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu:

" (...)

Rozstrzygając przedmiotową skargę, w pierwszej kolejności należy zrekonstruować normę prawną zawartą w art. 26 pkt 1 i 2 u.s.p.w. wyznaczającą zakres uprawnienia do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy.

Literalne brzmienie art. 26 pkt 2 w związku z pkt 1 u.s.p.w. wskazuje trzy warunki, których łączne spełnienie pozwala zidentyfikować środki trwałe związane z działalnością wydobywczą, których wartość może zostać zakwalifikowana do wydatków kwalifikowanych dla celów SPW, tj.:

Kluczowa jest treść przepisu dotycząca wartości środków trwałych "niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy".

Wynik wykładni literalnej jest też uzależniony od znaczenia frazy "do dnia wejścia w życie".

Zdaniem Sądu, ta fraza wskazuje na okres czasu rozpoczynający się w przeszłości i kończący się z datą wejścia w życie ustawy, a nie na jeden moment. Gdyby racjonalny ustawodawca chciał odnieść się do momentu, a nie okresu w przeszłości użyłby konstrukcji "w dniu wejścia w życie ustawy" lub "na dzień wejścia w życie ustawy". "Do dnia" oznacza koniec jakiegoś okresu, ciągu zdarzeń, a "w dniu" oznacza moment jakiegoś zdarzenia.

(...)

Sąd podkreśla, że organ interpretacyjny w przedstawionej wykładni posługuje się więc konstrukcją "na dzień wejścia w życie ustawy", podczas gdy ustawa zawiera wyrazy "do dnia wejścia w życie". Kwestia ta jest kluczowa dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

(...)

Sąd zauważa więc, że organ błędnie utożsamia konstrukcję "do dnia" z konstrukcją "w dniu", podczas gdy oczywistym jest, że znaczenie językowo-gramatyczne i logiczne tych zwrotów jest zupełnie inne.

Użycie w przepisie wyrazu "niezamortyzowanych do dnia wejścia w życie ustawy" należy odczytywać jako środków trwałych amortyzowanych przed wejściem w życie ustawy, ale nie niezamortyzowanych przed dniem wejścia w życie ustawy. Oczywistym jest, że aby środek trwały mógł zostać zamortyzowany to wcześniej musiał trwać proces jego amortyzacji. Użycie czasu przeszłego dokonanego (niezamortyzowanych) wskazuje, na to że proces amortyzacji trwał, ale się nie zakończył pełną amortyzacją przed dniem 31 grudnia 2015 r. Przepis wyznacza więc okres amortyzacji rozpoczęty w dniu 1 stycznia 2012 r. i niezakończony do dnia 31 grudnia 2015 r. Te środki trwałe (nabyte lub wytworzone przed 1 stycznia 2012 r. oraz wprowadzone do ewidencji) są więc częściowo zamortyzowane w okresie 1 stycznia 2012 r. - 31 grudnia 2015 r. Ten stan środków częściowo zamortyzowanych do dnia 31 grudnia 2015 r. zamyka się w przeszłości (31 grudnia 2015 r.) i odnosi się do przyszłości, czyli wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy - 1 stycznia 2016 r.

Zdaniem Sądu, rację ma Skarżąca twierdząc, że literalna wykładnia przepisu nie pozwala przyjąć, że wartość podatkowa netto środków trwałych powinna zostać określona na dzień 1 stycznia 2016 r. Konstrukcja przepisu nakazuje przyjąć, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych (nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2012 r. oraz wprowadzonych do ewidencji) dokonywane w okresie 1 stycznia 2012 r. - 31 grudnia 2015 r. mieszczą się w jego hipotezie.

(...)

Brak jest też argumentów, które uzasadniałyby różnicowanie nakładów inwestycyjnych ponoszonych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych faktycznie wykorzystywanych przez podatnika w działalności wydobywczej węglowodorów w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2015, ale nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2012 r. (np. środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych 31 grudnia 2011 r.) względem nakładów inwestycyjnych ponoszonych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych w budowie nieoddanych do używania do dnia 1 stycznia 2012 r. czy też nakładów poniesionych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych po 1 stycznia 2012 r. (np. 2 stycznia 2012 r.).

Wydobycie węglowodorów jest procesem, który trwa zarówno przed wejściem w życie ustawy jak też po jej wejściu w życie. Dla efektywności opodatkowania i korzystania w ten sposób przez Państwo Polskie z dóbr naturalnych znajdujących się na jego terytorium istotne jest, aby podatnicy tego podatku kontynuowali proces poszukiwania węglowodorów oraz budowali i utrzymywali infrastrukturę wydobywczą także przed wejściem w życie ustawy. W ten sposób dochody z podatku będą większe niż gdyby podatnicy "zamrozili" swoje działania w momencie uchwalenia ustawy z uwagi na to, że zużywanie środków trwałych w okresie przed wejściem w życie ustawy stanie się nieopłacalne i lepiej byłoby wstrzymywać procesy wydobywczo-poszukiwawcze do 1 stycznia 2016 r. Ustawodawca powinien i chciał (na co wskazuje uzasadnienie projektu ustawy) wspierać wykorzystywanie i zużywanie środków trwałych do działalności wydobywczej węglowodorów także przed wejściem w życie ustawy zabezpieczając ciągłość działań podatnika w tym zakresie. Art. 26 pkt 2 u.s.p.w. obejmuje więc zużywanie się środków trwałych w okresie do dnia wejścia w życie ustawy. Z puntu widzenia celu ustawy nie powinno zatem mieć znaczenia, kiedy poniesiono wydatki na środki trwałe wykorzystywane do działalności opodatkowanej przed, czy po wejściu w życie ustawy.

Artykuł 26 pkt 3 u.s.p.w. stanowiący o wartości środków trwałych w budowie - w wysokości określonej na dzień 1 stycznia 2012 r. nie może posłużyć jako instrument wykładni a contrario polegającej na uznaniu, że skoro w pkt 3 jest data 1 stycznia 2012 r., a w pkt 2 jej nie ma to znaczy, że w pkt 2 nie może chodzić o datę 1 stycznia 2012 r.

Wręcz przeciwnie, mimo odmiennych konstrukcji legislacyjnych zastosowanych w pkt 2 i 3, cel obu tych przepisów wydaje się taki sam. Z tej perspektywy, wartość środków trwałych w budowie (pkt 3) oraz wartość środków trwałych "w amortyzacji" (pkt 2) może być przyjęta na dzień 1 stycznia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdzając, że organ interpretacyjny naruszył przepis art. 26 pkt 2 u.s.p.w. poprzez uznanie, że przepis ten nie zezwala na określenie łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów - która to wartość podlega zaliczeniu do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie u.s.p.w. - w wysokości ustalonej na dzień 1 stycznia 2012 r., uchylił zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.".

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A S.A. jest przedsiębiorstwem zintegrowanym, prowadzącym od wielu lat działalność koncesjonowaną, polegającą m.in. na obrocie gazem (obrót hurtowy) oraz na poszukiwaniu i wydobyciu węglowodorów (głównie gazu oraz ropy naftowej).

Mając na uwadze nowe regulacje dotyczące opodatkowania zysków z działalności wydobywczej węglowodorów w Polsce specjalnym podatkiem węglowodorowym (SPW), poniżej Spółka opisuje kluczowe elementy:

* procesu związanego z poszukiwaniem węglowodorów;

* procesu związanego z wydobyciem węglowodorów;

* procesu związanego ze sprzedażą węglowodorów;

a także dodatkowe informacje mogące mieć znaczenie dla rozliczeń na gruncie SPW.

A. Procesy związane z poszukiwaniem węglowodorów

Spółka prowadzi działalność w zakresie poszukiwania, rozpoznania (w celu późniejszego wydobycia) na skalę przemysłową węglowodorów ze złóż zlokalizowanych w Polsce. Działalność w zakresie poszukiwania węglowodorów jest prowadzona w Spółce głównie za pośrednictwem Oddziału Geologii i Eksploatacji. Spółka prowadzi działalność poszukiwawczą węglowodorów na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż węglowodorów na obszarach objętych koncesją oraz użytkowaniem górniczym.

Prace obejmujące poszukiwanie i rozpoznawanie złóż węglowodorów z reguły podzielone są na etapy (przejście do kolejnego etapu zależy od pozytywnych wyników etapu poprzedniego). W ramach prac poszukiwawczych podejmowane są różnorodne czynności, takie jak: analiza dostępnych danych archiwalnych; przetwarzanie danych sejsmicznych; wykonanie badań sejsmicznych oraz projektowanie wiercenia; wykonywanie odwiertów oraz testy produkcyjne i szereg innych czynności, niezbędnych do identyfikacji złóż mogących podlegać komercyjnej eksploatacji.

W związku z pracami poszukiwawczymi (zarówno tymi, które doprowadziły do odkrycia złóż węglowodorów podlegających późniejszemu wydobyciu, jak i innymi), Spółka ponosiła i ponosi istotne wydatki (nakłady i koszty).

B. Procesy związane z wydobyciem węglowodorów

Działalność wydobywcza Spółki prowadzona na terytorium Polski skupia się zasadniczo w dwóch oddziałach wydobywczych z siedzibami w (...) oraz w (...), a także w pozostałych oddziałach Spółki, głównie w Oddziale w (...) (odazotownia) i Oddziale (...). Obejmuje ona cały proces wydobycia węglowodorów, ich przetwarzanie i przygotowanie do sprzedaży.

Węglowodory wydobywane w Polsce można (w uproszczeniu) podzielić na:

* gaz ziemny wysokometanowy (po spełnieniu parametrów jakościowych gazu zgodnie z normą - nadający się do sprzedaży oraz wprowadzenia do sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej bez konieczności dokonywania wielu procesów uzdatniających);

* gaz ziemny zaazotowany (w zależności od charakterystyki: sprzedawany bezpośrednio do wybranych klientów przemysłowych/hurtowych lub poddawany procesowi odazotowania lub zmieszania z gazem wysokometanowym w celu uzyskania właściwych parametrów jakościowych gazu zgodnie z normą i umożliwienia dalszego przesyłu i sprzedaży);

* ropa naftowa, która podlega obróbce technologicznej (oczyszczaniu) na instalacjach kopalnianych;

* inne węglowodory - tzw. kondensat, gaz płynny (LPG), gaz ziemny w postaci ciekłej otrzymywany w procesie skraplania (LNG) oraz sprężony gaz ziemny (CNG).

Dodatkowo, w procesie wydobycia gazu ziemnego i ropy naftowej pozyskiwane są w trakcie procesu technologicznego również "produkty uboczne" w postaci siarki, helu, azotu i innych substancji.

Wydobyte węglowodory przygotowywane są (w odpowiednich procesach technologicznych) do sprzedaży prowadzonej głównie na rynku krajowym.

Wydobycie oraz produkcja węglowodorów

Spółka przedstawia informacje ogólne dotyczące wydobycia węglowodorów (z uwzględnieniem procesów niezbędnych do ich przetworzenia w celu umożliwienia ich transportu lub wykorzystania przez ostatecznych odbiorców).

Wydobycie węglowodorów ze złoża odbywa się poprzez odwierty udostępniające dane złoże. Wydobyty z odwiertów tzw. "płyn złożowy":

* w przypadku gazu ziemnego - jest następnie przesyłany do ośrodków zbioru gazu (wewnętrznymi gazociągami technologicznymi), gdzie podlega on procesowi przygotowania gazu do transportu (wstępna separacja, rozdział faz na gaz oraz pozostałe składniki). Po wstępnym oczyszczeniu, gaz poddawany jest procesom technologicznym (odsiarczanie, osuszanie, odrtęcianie, inne), celem których jest osiągnięcie wymaganych parametrów jakościowych gazu zgodnie z normami (w zależności od stopnia koncentracji zawieranych zanieczyszczeń);

* w przypadku ropy naftowej - podlega następnie procesom separacji wody, odgazowania, odsiarczania i odsalania. Ropa po wydobyciu jest transportowana rurociągiem lub za pomocą transportu samochodowego do kopalni, gdzie trafia do zbiornika znajdującego się na jej terenie.

Spółka przy tym zaznacza, że instalacje wykorzystywane do przeprowadzania opisanych procesów są własnością A S.A.

Przygotowane w ten sposób gaz ziemny i ropa naftowa są następnie kierowane do tzw. punktu zdawczo-odbiorczego ("PZO").

Poniżej Spółka przedstawia podstawowe, najważniejsze procesy związane z "obiegiem" węglowodorów (gazu ziemnego i ropy naftowej) od miejsca wydobycia do dostawy do klienta.

a. Magazynowanie węglowodorów

W odniesieniu do gazu ziemnego, w niektórych przypadkach, wydobyta przez Spółkę kopalina może trafić do Podziemnych Magazynów Gazu. Magazynowanie gazu jest konieczne głównie ze względu na obowiązki nałożone w drodze ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1695 z późn. zm.), ale także ze względu na występowanie sezonowych i szczytowych nierównomierności zużycia gazu, w relacji do względnie równomiernego uzysku gazu w ciągu roku/doby.

Spółka ponosi szereg wydatków związanych z budową, utrzymaniem lub korzystaniem z Podziemnych Magazynów Gazu, które można podzielić na:

i. magazyny kopalniane (w (...) i w (...)), w których znajduje się jedynie gaz wydobyty przez Spółkę ze złóż położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (którego dostawa podlega opodatkowaniu SPW) oraz

ii. magazyny handlowe/systemowe, w których Spółka przechowuje zarówno:

* gaz wydobyty przez Spółkę ze złóż położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (którego dostawa podlega opodatkowaniu SPW), jak również

* gaz, który nie jest gazem wydobytym przez Spółkę ze złóż położonych na terytorium RP (tj. gaz importowany, którego dostawa nie podlega opodatkowaniu SPW).

W odniesieniu do ropy naftowej, wydobyta kopalina jest jedynie przechowywana z uwagi na konieczność zgromadzenia odpowiedniej ilości ropy w celu dokonania transportu - Spółka nie magazynuje znacznych ilości ropy naftowej.

b. Mieszanie węglowodorów

W odniesieniu do procesu mieszania gazu ziemnego, proces technologiczny zachodzący w mieszalniach dotyczy gazu wydobytego na terytorium Polski o bardzo dużej zawartości azotu. Gaz ten, w celu zwiększenia kaloryczności może podlegać procesowi zmieszania z gazem wysokometanowym (pochodzącym z sieci przesyłowej lub z produkcji własnej w odazotowni). Ilości gazu zaazotowanego i gazu wysokometanowego, podlegające procesowi mieszania, są precyzyjnie mierzone zarówno "przed" mieszalnią, jak też po jej opuszczeniu. W wyniku procesu mieszania Spółka otrzymuje gaz o wyższej kaloryczności, który - po opuszczeniu mieszalni - przeznaczony jest do sprzedaży.

W odniesieniu do procesu mieszania ropy naftowej, może dochodzić do zmieszania kopaliny pochodzącej z różnych odwiertów (a tym samym charakteryzującego się różnymi parametrami). Może także dochodzić do zmieszania ropy naftowej z wydobytym kondensatem. Spółka zaznacza, że mieszanie ropy naftowej (kondensatu) może być jednym z elementów niezbędnych do uzdatnienia wydobytej kopaliny przed sprzedażą.

c. Odazotowanie gazu ziemnego

Istotnym elementem procesu przygotowania gazu ziemnego do sprzedaży jest jego odazotowanie. Gaz zaazotowany, w celu zwiększenia swojej kaloryczności może, oprócz mieszania, podlegać procesowi odazotowania przy użyciu dedykowanych instalacji - odazotowni. Odazotowanie ma na celu przede wszystkim przetworzenie gazu zaazotowanego w gaz wysokometanowy poprzez zastosowanie odpowiednich procesów technologicznych.

Odazotowanie gazu, podobnie jak jego separacja, osuszanie, oczyszczanie, mieszanie i magazynowanie należy uznać za część procesu technologicznego zmierzającego do uzdatnienia wydobytej kopaliny i umożliwienia dostarczenia go do końcowego odbiorcy.

W trakcie destylacji gazu zaazotowanego, wykorzystując nadwyżki energetyczne procesu, w odazotowni odbierany jest strumień skroplonego metanu (LNG), który podlega sprzedaży przez Spółkę. W odazotowni oprócz instalacji, których przeznaczeniem jest wskazane wyżej odazotowanie gazu ziemnego, istnieją również urządzenia (elementy linii technologicznych), które zostały nabyte oraz są dedykowane do produkcji helu.

W związku z wszystkimi procesami wskazanymi powyżej, tj. z wydobyciem węglowodorów z odwiertów, wszelkimi procesami uzdatniającymi, (w tym np. separacja i oczyszczenie wydobytych węglowodorów, tj.m.in. odsiarczanie, osuszanie, odrtęcianie, odsalanie, odgazowanie), z magazynowaniem węglowodorów a także z innymi procesami technologicznymi, których celem jest osiągnięcie wymaganych parametrów jakościowych zgodnych z normami (obejmujące m.in. mieszanie i odazotowanie gazu ziemnego), Spółka ponosiła w przeszłości oraz ponosi obecnie istotne wydatki (wydatki te obejmowały m.in. nakłady na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, wydatki na korzystanie z infrastruktury, oraz wszelkie inne wydatki na "bieżące" koszty funkcjonowania działalności wydobywczej węglowodorów).

C. Procesy związane ze sprzedażą węglowodorów

W Spółce sprzedażą gazu ziemnego oraz ropy naftowej zajmuje się przede wszystkim B S.A. -oraz - w mniejszym zakresie - oddziały wydobywcze w (...), (...) i (...). B S.A. sprzedaje ropę naftową jedynie do odbiorców przemysłowych, natomiast gaz ziemny sprzedawany jest do odbiorców przemysłowych, do podmiotów zajmujących się dalszą odsprzedażą oraz za pośrednictwem (...). B S.A. nie zajmuje się sprzedażą detaliczną do gospodarstw domowych (zasadnicza działalność w tym zakresie została wyodrębniona do oddzielnej spółki). Oddziały wydobywcze sprzedają gaz do podmiotów pośredniczących oraz do odbiorców końcowych - głównie do odbiorców przemysłowych, ale w mniejszym zakresie również do odbiorców z sektora użyteczności publicznej, handlu i usług, rolnictwa a także do odbiorców domowych.

Poniżej Spółka prezentuje podstawowe informacje dotyczące dostawy odpowiednio gazu ziemnego i ropy naftowej.

Gaz ziemny

Spółka sprzedaje zarówno gaz ziemny wydobyty na terytorium Polski, jak też gaz ziemny pochodzący z importu. Co do znacznej większości dostaw (gazu wysokometanowego, dostarczanego za pośrednictwem sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej oraz gazu zaazotowanego komponowanego w mieszalniach z użyciem gazu wysokometanowego pobieranego z sieci przesyłowej) - gaz dostarczany do klienta jest niepodzielną mieszaniną gazu wydobytego w Polsce oraz gazu importowanego. Jedynie w zakresie tzw. sprzedaży bezpośredniej (tj. sprzedaży w przypadku, gdy gaz jest dostarczany do klienta końcowego bezpośrednio z kopalni gazociągiem kopalnianym z pominięciem systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego) istnieje w chwili obecnej możliwość ustalenia, że dostarczony gaz pochodzi jedynie z wydobycia krajowego.

Obecnie Spółkę obowiązuje tzw. obligo giełdowe, tj. obowiązek sprzedaży określonej części wolumenu gazu wysokometanowego (55%), wprowadzanego w danym roku do sieci przesyłowej na giełdach towarowych. Oznacza to, że określona część dostaw gazu wysokometanowego musi się odbywać za pośrednictwem giełdy. Ceny sprzedaży paliwa gazowego na (...) są kształtowane w oparciu o równoważenie ofert popytu i podaży. Spółka oferując gaz na giełdzie kieruje się wewnętrznym zarządzeniem Prezesa Zarządu A S.A., biorąc pod uwagę konkurencyjny charakter obrotu giełdowego.

Dodatkowo, należy zauważyć, że Spółka jest zobowiązana do ustalania oraz stosowania taryfy dla paliw gazowych, zatwierdzanej przez Prezesa URE. Cena paliwa gazowego ustalona w taryfie uwzględnia ponoszone przez spółkę koszty m.in. zakup usług przesyłania gazociągami C S.A. (wejście do systemu) czy koszty transportu do polskiej granicy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, cena określona w taryfie stanowi cenę maksymalną, za jaką Spółka może sprzedawać gaz ziemny. Wdrożony przez Spółkę program rabatowy daje możliwość wyboru klientom sposobu kalkulacji ceny za paliwo gazowe oraz podstawy naliczenia ostatecznej ceny za gaz wysokometanowy. W związku z tym ceny sprzedaży gazu mogą być niższe niż ceny taryfowe, zatwierdzone przez Prezesa URE.

W ramach wystawianych faktur sprzedażowych Spółka obciąża odbiorców następującymi opłatami:

* Paliwo gazowe (brak rozróżnienia czy gaz pochodzi z wydobycia krajowego czy nie);

* Opłata dystrybucyjna/przesyłowa stała;

* Opłata dystrybucyjna/przesyłowa zmienna;

* Opłata abonamentowa;

* Opłata za niedotrzymanie nominacji;

* Opłata za przekroczenie mocy;

* Inne.

Jeżeli chodzi o ustalenie przychodu z dostawy wydobytego w Polsce gazu, Spółka jest w stanie ustalić dokładną wartość tego przychodu jedynie, co do części sprzedawanego wydobytego gazu ziemnego (tj. gazu sprzedawanego bezpośrednio z kopalni z pominięciem sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej). Co do większości sprzedaży (dotyczącej gazu wysokometanowego oraz zaazotowanego uzyskiwanego poprzez domieszanie gazu wysokometanowego pobranego z sieci przesyłowej) Spółka nie jest w stanie w chwili obecnej dokładnie określić, czy dany przychód wynika z dostawy wydobytych węglowodorów, czy też węglowodorów nabytych, w tym importowanych.

Z drugiej strony, dostawie gazu towarzyszą (w chwili obecnej) różne koszty uwzględniane w zatwierdzanej przez Prezesa URE kalkulacji opłat taryfowych, a tym samym w ramach faktur sprzedażowych wystawianych przez Spółkę w pozycji Paliwo gazowe, takie jak:

* Koszty pozyskania gazu (techniczny koszt wydobycia - uwzględniający część wydatków związanych z poszukiwaniem i wydobyciem węglowodorów wskazanych powyżej - oraz koszt zakupu, w tym importu);

* Koszty przesyłu WE (związane z wejściem do sieci przesyłowej);

* Koszty regazyfikacji;

* Koszty odazotowania;

* Koszty magazynowania;

* Koszty mieszalni;

* Koszty sprzedaży i inne koszty własne.

Ponadto, opłaty z tytułu:

* Przesyłu do punktu odbioru przez klienta (opłaty "wyjściowe" z sieci i inne wynikające z taryfy operatora)

albo

* Dystrybucji do punktu odbioru przez klienta (opłaty "wyjściowe" z sieci i inne wynikające z taryfy operatora)

są przenoszone na klienta na odpowiedniej pozycji na fakturze przychodowej - odpowiednio opłata przesyłowa/opłata dystrybucyjna.

W przypadku obrotu giełdowego za pośrednictwem (...) A S.A., warunki sprzedaży i rozliczeń określone przez Giełdę, jak również opisane w Instrukcję Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej opracowaną przez C S.A., wskazują iż transakcje zawierane są w tzw. punkcie wirtualnym, tj. w punkcie w systemie przesyłowym gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, o niesprecyzowanej fizycznej lokalizacji. Tym samym cena sprzedaży gazu ziemnego za pośrednictwem (...) A S.A. uwzględniać musi ponoszony przez sprzedającego koszt, w tym wprowadzenia paliwa gazowego do sieci przesyłowej.

Spółka zaznacza, że dostawa gazu ziemnego, opłacona przez odbiorcę, odbywa się do wybranego punktu (takiego, w którym odbiorca będzie w stanie pobrać zakupiony gaz), a nie do pierwszego PZO, przez który wydobyty gaz przepływa.

Ropa naftowa

W chwili obecnej Spółka zajmuje się sprzedażą ropy naftowej wydobytej jedynie na terytorium Polski (Spółka nie wyklucza jednocześnie, że w przyszłości może zajmować się również sprzedażą ropy naftowej wydobytej za granicą). Cała sprzedaż ropy naftowej jest prowadzona przez B S.A. (oddziały wydobywcze nie uczestniczą w tym procesie poza oddziałem (...), który sprzedaje niewielki wolumen surowca, stanowiący poniżej 1% wydobycia oddziału). Odbiorcami sprzedawanej ropy naftowej są, co do zasady, odbiorcy przemysłowi, np. rafinerie.

Ceny sprzedaży ropy naftowej nie podlegają urzędowej taryfikacji i w związku z tym są ustalane z poszczególnymi kontrahentami indywidualnie. W zależności od ustaleń z Klientem transport może być organizowany i opłacany przez Klienta lub sprzedającego, co ma odzwierciedlenie w formule sprzedaży, a w konsekwencji w cenie surowca. Ropa naftowa jest dostarczana do klienta za pomocą rurociągu, cysternami kolejowymi i cysternami samochodowymi.

D. Dodatkowe informacje

Działalność Spółki w podatkowej grupie kapitałowej

Spółka działa w ramach podatkowej grupy kapitałowej. W dniu 24 lutego 2014 r. zarejestrowano Podatkową Grupę Kapitałową (...) (PGK) dla potrzeb rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych (p.d.o.p.), która rozpoczęła działalność z dniem 1 kwietnia 2014 r. Umowa PGK obejmuje trzy kolejne lata podatkowe tj.:

* pierwszy rok podatkowy - okres od 1 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.;

* drugi rok podatkowy - okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r.;

* trzeci rok podatkowy - okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.

W skład PGK wchodzą następujące spółki: A S.A. (wskazana w umowie jako Spółka Reprezentująca PGK), A Sp. z o.o., B Sp. z o.o., D S.A., C Sp. z o.o., D Sp. z o.o., E Sp. z o.o. oraz F Sp. z o.o.

Dochód/strata każdej ze spółek tworzących PGK (w tym A S.A.) jest ustalany na zasadach ogólnych, jednakże poszczególne spółki tworzące PGK nie deklarują i nie rozliczają p.d.o.p. - przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym w PGK jest bowiem osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich wyżej wymienionych spółek tworzących grupę nad sumą ich strat, który jest wykazywany w rozliczeniach/deklaracjach składanych przez spółkę reprezentującą PGK.

Koszty ogólne dotyczące działalności poszukiwawczo-wydobywczej

Jak wskazano wyżej Spółka jest przedsiębiorstwem zintegrowanym, prowadzącym zarówno działalność wydobywczą węglowodorów oraz importującym gaz ziemny, jak i zajmującym się ich sprzedażą. W konsekwencji, część wydatków ponoszonych przez Spółkę (takich jak koszty Zarządu, IT, rachunkowości i inne koszty o charakterze ogólnym) dotyczy zarówno działalności poszukiwawczo-wydobywczej w Polsce (np. prace poszukiwawcze), jak też pozostałych rodzajów działalności (np. działalność obrotu hurtowego, prace poszukiwawcze za granicą).

Dokumentowanie wydatków

Mogą występować sytuacje, w których Spółka poniesie wydatek (dokona płatności) związany z działalnością poszukiwawczo-wydobywczą, jednak nie będzie dysponować fakturą VAT potwierdzającą wykonanie usług/nabycie towarów. Spółka będzie natomiast dysponować innymi dowodami potwierdzającymi fakt dokonania wydatku (potwierdzenie przelewu) oraz jego charakter (np. noty, umowy i inne dokumenty).

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, iż ponoszone przez nią wydatki są dokumentowane jako koszt dla celów rachunkowych dowodami księgowymi, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz, 330, z późn. zm.).

Z uwagi na formę prawną prowadzonej działalności gospodarczej, księgi rachunkowe Spółki podlegają obowiązkowemu badaniu biegłego rewidenta, który w swojej opinii potwierdza, że sprawozdanie finansowe Spółki zostało sporządzone na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych.

Potencjalne zbywanie aktywów majątkowych

W toku działalności gospodarczej występują sytuacje, w których Spółka sprzedaje aktywa. W związku z tym możliwa jest sytuacja, w której Spółka dokona zbycia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub elementów wyposażenia, na których nabycie poniosła wydatki, wykazane uprzednio jako wydatki kwalifikowane podstawie art. 11 lub art. 26 ustawy o SPW.

Środki trwałe nabyte w okresie do 1 stycznia 2012 r., które podlegały modernizacji w okresie 1 stycznia 2012 -31 grudnia 2015 r.

Spółka pragnie podkreślić, iż w związku z prowadzoną działalnością poszukiwawczo-wydobywczą nabywała liczne środki trwałe przed 1 stycznia 2012 r., które zgodnie z przepisami były wprowadzane do ewidencji środków trwałych.

Równocześnie, Spółka nie może wykluczyć, iż w okresie 1 stycznia 2012 - 31 grudnia 2015 r. przedmiotowe środki trwałe podlegały modernizacji, a w konsekwencji zgodnie przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych ich wartość początkowa dla celów dokonywanych odpisów amortyzacyjnych była zwiększana w okresie 1 stycznia 2012 - 31 grudnia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, którą to wartość w rozumieniu art. 26 pkt 2 ustawy o SPW powinna stanowić wartość netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalona zgodnie z art. 16a-16 m ust. 1 ustawy o CIT na dzień 1 stycznia 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej w opisie stanu faktycznego sytuacji, w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, którą to wartość w rozumieniu art. 26 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1215, dalej: "ustawa o SPW") powinna stanowić wartość netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalona zgodnie z art. 16a-16 m ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT", w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania pierwotnej interpretacji) na dzień 1 stycznia 2012 r.

1.

Zgodnie z ustawą o SPW, podatnicy podatku są uprawnieni do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy m.in. łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy - nabytych lub wytworzonych w okresie poprzedzającym okres 4 lat kalendarzowych poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy o SPW i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 26 pkt 2 ustawy o SPW).

Ustawa o SPW nie zawiera precyzyjnych regulacji w zakresie:

* ustalenia wartości środków trwałych na potrzeby art. 26 ust. 2 ustawy o SPW; oraz

* momentu, na który powinna zostać ustalona wartość środków trwałych na potrzeby art. 26 ust. 2 ustawy o SPW.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, należy w tym zakresie posiłkowo posługiwać się regulacjami zawartymi w ustawie o CIT. Regulacje dotyczące określania zasad amortyzacji oraz zasad ustalania wartości środków trwałych znajdują się w art. 16 a-art. 16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (tj. umowy leasingu - przyp. Spółki), zwane środkami trwałymi.

Środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (art. 16d ust. 2 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Ustalenie wartości początkowej uzależnione jest przede wszystkim od sposobu nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej przez podatnika.

Ustawa o CIT przewiduje trzy zasadnicze wartości będące wyznacznikami ustalenia wartości początkowej:

* cenę nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT);

* koszt wytworzenia (art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT);

* wartość rynkową (m.in. art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT).

W przypadku odpłatnego nabycia środka trwałego, wartość początkową stanowić będzie cena nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ustawy o CIT).

W przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie, wartość początkową środka trwałego stanowić będzie koszt wytworzenia - rozumiany jako wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych; do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ustawy o CIT).

W przypadku otrzymania środka trwałego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, za wartość początkową środka trwałego uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W razie nabycia środka trwałego w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni, za wartość początkową środka trwałego uznaje się wartość poszczególnych środków trwałych ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Co do zasady, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ust. 1 ustawy o CIT). Ponadto, co do zasady, podatnik może zmniejszać szybkość amortyzacji poprzez obniżenie stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, a w pewnych przypadkach ją zwiększać poprzez podwyższenie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ust. 2-7 ustawy o CIT). Ustawa o CIT w art. 16j przewiduje również mechanizm indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika (po spełnieniu określonych warunków wynikających z ustawy o CIT).

Amortyzację środka trwałego kontynuuje się tak długo, aż suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową środka trwałego (art. 16h ust. 1 ustawy o CIT).

2.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, należy wskazać, że Spółka ponosiła w przeszłości oraz ponosi obecnie istotne wydatki na środki trwałe związane z działalnością wydobywczą węglowodorów, które:

* w świetle obowiązującego planu amortyzacji nie zostaną zamortyzowane w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy, tj. do dnia 1 stycznia 2016 r.;

* zostały nabyte lub wytworzone w okresie poprzedzającym okres 4 lat kalendarzowych poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy; oraz

* zostały wprowadzone przez Spółkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku, gdyby powyższe wydatki na środki trwałe związane z działalnością wydobywczą węglowodorów zostały zaliczone przez Spółkę do wydatków kwalifikowanych na podstawie art. 26 ustawy o SPW w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW, to z uwagi na brak szczególnych regulacji w zakresie ustalania wartości tych wydatków na potrzeby art. 26 pkt 2 ustawy o SPW - Spółka powinna ustalić tę wartość na podstawie zasad amortyzacji oraz zasad ustalania wartości środków trwałych zawartych w art. 16a-16 m ustawy o CIT.

Na powyższe wydaje się również wskazywać treść art. 26 pkt 2 ustawy o SPW, zgodnie z którą podatnicy podatku są uprawnieni do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów "niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy". Zdaniem Spółki, pojęcie "niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy" należałoby odnieść również do wartości środków trwałych podlegających zaliczeniu do wydatków kwalifikowanych na podstawie art. 26 pkt 2 ustawy o SPW. Użycie powyższego określenia, w ocenie Spółki, wskazuje na zamiar ustawodawcy ograniczenia wartości środków trwałych, które mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikowanych na podstawie art. 26 pkt 2 ustawy do SPW jedynie do niezamortyzowanej wartości ww. środków trwałych - a więc wartości netto.

Ponadto, art. 26 pkt 2 ustawy o SPW odwołuje się do środków trwałych nabytych lub wytworzonych "w okresie poprzedzającym okres określony w pkt 1", tj. w okresie poprzedzającym okres 4 lat kalendarzowych poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy. Z uwagi na fakt, że ustawa o SPW wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r., końcowym dniem okresu poprzedzającego okres wskazany w art. 26 pkt 1 ustawy o SPW będzie dzień 1 stycznia 2012 r. W konsekwencji, zdaniem Spółki, wartość środków trwałych, o których mowa art. 26 pkt 2 ustawy o SPW należałoby ustalić właśnie na dzień 1 stycznia 2012 r., tj. tak jak w przypadku środków trwałych w budowie, o których mowa w art. 26 pkt 3 ustawy o SPW.

W konsekwencji, w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych wartości netto środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów ustalonej na dzień 1 stycznia 2012 r.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2389/16, w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, zauważyć należy, że ustawa z dnia 25 lipca 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2269) została uchylona zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o uchyleniu ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1978).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej (uchylonej) interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.