IPPB6/4510-448/15-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątkowych (samochodu osobowego, laptopa lub telefonu komórkowego) w celu udostępnienia ich przyjmującym zlecenie oraz wykonawcom dzieł - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątkowych (samochodu osobowego, laptopa lub telefonu komórkowego) w celu udostępnienia ich przyjmującym zlecenie oraz wykonawcom dzieł.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny opisany w niniejszym wniosku jest taki sam, jak stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie o sygnaturze IPPB4/415-788/13-6/JK4. Jest tak, ponieważ Wnioskodawca jest dokładnie w takiej samej sytuacji i jest zainteresowany uzyskaniem takiej samej interpretacji podatkowej.

Spółka F. S.A., zwana dalej Wnioskodawcą, zamierza zawierać z osobami fizycznymi umowy cywilnoprawne. Będą to umowy zlecenie oraz umowy o dzieło. W ramach umów zlecenia ww. osoby będą wykonywać określone w nich czynności, a w ramach umów o dzieło zamówione dzieła.

W związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z umów, o których mowa powyżej, Spółka zamierza nabyć i udostępnić tym osobom ww. składniki majątkowe, które będą jej własnością, tj. samochód osobowy, laptop lub telefon komórkowy. To, że zlecone czynności oraz zamówione dzieła są wykonywane przy użyciu (za pomocą) wskazanych wyżej składników majątkowych, będzie literalnie wynikać z treści przedmiotowych umów. Innymi słowy, w każdej z umów będzie zawarty odrębny zapis, zgodnie z którym Spółka będzie zobowiązania do wydania ww. wskazanym osobom powyższych składników majątkowych w celu wykonania umów, a przyjmujący zlecenie (wykonawca dzieła) będzie miał prawo do ich używania. Należy zaznaczyć, iż udostępniony przez Spółkę samochód osobowy, laptop lub telefon komórkowy będzie używany przez przyjmującego zlecenie (wykonawcę dzieła) w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych ze Spółką umów, tj. stanowią one narzędzia, za pomocą których będą wykonywane zlecenia lub zamówione dzieła przez przyjmującego zlecenie (wykonawcę dzieła).

Osoby przyjmujące zlecenie oraz wykonawcy dzieł będą korzystać z samochodu osobowego, laptopa oraz telefonu komórkowego wyłącznie w celach służbowych. Wskazane wyżej rzeczy zostaną udostępnione osobom przyjmującym zlecenie i wykonawcom dzieł, czyli koszty ponosić będzie Spółka. Ponadto, zlecone czynności oraz zamówione dzieła są wykonywane przy użyciu (za pomocą) wskazanych wyżej składników majątkowych, literalnie wynikają z treści przedmiotowych umów. Zleceniobiorcy oraz wykonawcy dzieł nie będą świadczyć usług na rzecz Spółki w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zaistniałą sytuacją, tj. korzystaniem przez przyjmujących zlecenie (wykonawców dzieł) z przedmiotów należących do Spółki takich jak: samochód osobowy, laptop lub telefon komórkowy, w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych ze Spółką umów, powstanie po stronie przyjmujących zlecenie (wykonawców dzieł) przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka będzie musiała odprowadzić zaliczki na podatek.

2. Czy wydatki, które Spółka poniesie na nabycie tych składników majątkowych (samochodu osobowego, laptopa lub telefonu komórkowego) w celu udostępnienia ich przyjmującym zlecenie (wykonawcom dzieł) będą stanowić dla Spółki koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 1) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które poniesie Spółka na nabycie tych składników majątkowych (samochodu osobowego, laptopa lub telefonu komórkowego) w celu udostępnienia ich przyjmującym zlecenie (wykonawcom dzieł) będą stanowić dla Spółki koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków z woli ustawodawcy nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Na podstawie powyższej definicji w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli speinia łącznie następujące przesłanki:

W przedstawionym przez wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, koszty zakupu samochodu osobowego, laptopa oraz telefonu komórkowego będą faktycznie ponoszone, a wydatki na ich nabycie nie znajdują się wśród włączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Szczegółowego omówienia wymaga tylko kwestia celowości poniesienia ww. wydatków.

Spółka, jako podatnik, ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych (tak stwierdził np. w postanowieniu z dnia 4 stycznia 2006 r. Naczelnik Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, sygn.: ZD/406-210/CIT/05). Przedmiotowe wydatki mogą być powiązane z przychodami dwojako: w sposób bezpośredni, gdy jest możliwe przypisanie konkretnym wydatkowym odpowiadających im przychodów, lub w sposób pośredni, gdy nie jest możliwe ustalenie jakich przychodów dotyczą. Charakter powiązania wydatku z określonym kosztem determinuje przedmiot zawartej ze Spółką umowy cywilnoprawnej. Zobrazować powyższą tezę można za pomocą dwóch przykładów: przedmiotem umowy zlecenia są świadczone na rzecz Spółki usługi marketingowe oraz przedmiotem umowy zlecenia jest prowadzenie badań jakości danego produktu w celu wprowadzenia go do obrotu. W pierwszym przypadku, wydatki poniesione na wykonanie umowy będą miały charakter pośredni, bowiem prowadzenie szerokiej kampanii marketingowej w dużym stopniu wspomaga pozyskiwanie nowych kontrahentów, a więc także generowanie zysków. Z kolei w drugim przypadku, koszty badań jakości danego produktu są związane bezpośrednio z przychodem, jaki uzyska Spółka z w wyniku sprzedaży tego produktu. W obu przykładach poniesienie przez Spółkę kosztów jest (z punktu widzenia potencjalnych przychodów) racjonalne oraz celowe. Ocena celowości poniesienia danego wydatku, a zatem potencjalnej możliwości spowodowania osiągnięcia przychodów należy przede wszystkim do podatnika, który najlepiej orientuje się w realiach prowadzonej działalności gospodarczej i podejmuje decyzje gospodarcze z uwzględnieniem uwarunkowań tej działalności (tak też Michał Wilk, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, LEX 2010). Ponadto, należy szczególnie podkreślić, że do wydatków Spółki związanych ze zleceniem wykonania określonych czynności lub zamówionych dzieł będą należeć nie tylko wynagrodzenia przyjmujących zlecenie (wykonawców dzieł), lecz także koszty nabycia rzeczy, do zapewnienia których Spółka będzie zobowiązana na podstawie ww. umów w celu ich wykonania, o ile zawarcie tych umów będzie nakierowane na osiągnięcie przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Wobec powyższego, zaliczenie wydatków poniesionych na nabycie samochodu osobowego, laptopa oraz telefonu komórkowego w celu ich udostępnienia przyjmującym zlecenie (wykonawcom dzieł) na potrzeby wykonania przez nich zawartych ze Spółką umów do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydaje się być uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.