IPPB6/4510-43/16-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę bonusu - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę bonusu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

M. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest generalnym dystrybutorem samochodów marek M. i S. w Polsce. Wnioskodawca prowadzi dystrybucję samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, w tym demonstracyjnych na polskim rynku tylko poprzez autoryzowanych dealerów (dalej: Dealerzy), zarówno powiązanych (dalej: Dealer powiązany) jak i niepowiązanych (dalej: Dealer niepowiązany). Podstawowym celem Wnioskodawcy jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży obu marek na polskim rynku, przy czym jego realizacja w określonych przypadkach wymaga od Wnioskodawcy korzystania z odpowiednich systemów motywacyjnych skierowanych do Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych. Jednym z możliwych programów motywacyjnych jest przyznawanie Dealerom bonusów pieniężnych (szczegóły dotyczące programu bonusowego zostały opisane poniżej), które mają na celu zachęcanie Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych do dalszych i zwiększonych zakupów samochodów oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. intensyfikację przede wszystkim bieżących i przyszłych zakupów obu marek. W przypadku Dealerów powiązanych nie ulega wątpliwości, iż ich działania wpływają jednoznacznie na zwiększenie ich własnych przychodów, a w konsekwencji przychodów Spółki, od której kupują samochody i z którą łączą ich wspólne cele grupy M. Jednocześnie w przypadku Dealerów niepowiązanych, działających niezależnie od Wnioskodawcy, ich aktywność (lub jej brak) w zakresie sprzedaży samochodów marek M. i S. wpływać będzie istotnie na poziom przychodów Spółki.

Sprzedaż samochodów do Dealerów niepowiązanych jest jednym ze sposobów dotarcia do finalnego klienta, przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży bezpośredniej do tych podmiotów. Wyjątek stanowi sprzedaż na rzecz Dealerów niepowiązanych samochodów demonstracyjnych. W tej sytuacji Spółka wystawia fakturę bezpośrednio na Dealera niepowiązanego. W pozostałych przypadkach Wnioskodawca otrzymując zamówienie od Dealera niepowiązanego, wystawia fakturę na M. Leasing Sp. z o.o. (dalej M. Leasing). Właścicielem samochodu staje się zatem M. Leasing. Następnie M. Leasing sprzedaje samochód - na podstawie odrębnych umów - Dealerom niepowiązanym, w rezultacie czego następuje przeniesienie własności samochodu na Dealera niepowiązanego, co umożliwia mu sprzedaż samochodu do klienta końcowego.

Dealerzy niepowiązani nabywają samochody na własny użytek (samochody administracyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności) lub też w celu dalszej odsprzedaży.

W związku z tym, iż cechą charakterystyczną rynku pojazdów samochodowych w Polsce jest wysoka konkurencja ze strony podmiotów krajowych, jak i międzynarodowych, Dealerzy niepowiązani mogą oferować swoim klientom pojazdy różnych dystrybutorów (importerów, dealerów). Jednym z planowanych przez Wnioskodawcę działań mającym na celu podniesienie konkurencyjności oferty Spółki jest stworzenie systemu zachęt dla Dealerów, w szczególności Dealerów niepowiązanych.

Celem programu ma być motywowanie Dealerów niepowiązanych do zwiększania zakupów samochodów marki M. i S. w stosunku do produktów oferowanych przez konkurencję. Wnioskodawca zamierza zaoferować Dealerom niepowiązanym możliwość uzyskania bonusu pieniężnego, wypłacanego bezpośrednio tym podmiotom, tj. z pominięciem M. Leasing. Warunki bonusu (jego wysokość, okres rozliczeniowy itp.) zawarte zostaną każdorazowo w porozumieniu/umowie (dalej: Umowa), które Wnioskodawca podpisze bezpośrednio z Dealerem niepowiązanym. Warunki te różnią się między sobą w zależności od rodzaju samochodu.

Wypłata bonusu pieniężnego uzależniona będzie od osiągnięcia w roku kalendarzowym określonej liczby sprzedaży pojazdów przez Dealera niepowiązanego do ostatecznego klienta (pod uwagę brana będzie liczba sprzedanych samochodów wszystkich typów (w tym również demonstracyjnych kupionych bezpośrednio od Spółki).

Liczba sprzedanych pojazdów, będąca podstawą naliczenia i wypłaty bonusu weryfikowana jest w pierwszej kolejności przez Dział Sprzedaży a następnie Dział Controllingu Wnioskodawcy na podstawie numerów VIN samochodów sprzedanych przez Dealerów niepowiązanych.

Ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie dochodzi bezpośrednio do transakcji sprzedaży samochodu (z wyjątkiem samochodów demonstracyjnych), to brak jest faktury VAT pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym) i tym samym bonus pieniężny - dotyczący sprzedaży innej niż samochody demonstracyjne - dokumentowany będzie za pomocą noty księgowej (bonus pieniężny w części dotyczącej samochodów demonstracyjnych dokumentowany będzie fakturą korygującą wystawioną przez Spółkę). Wnioskodawca zakłada, iż w części dokumentowanej notą, podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie co do zasady nota obciążeniowa wystawiona przez Dealera niepowiązanego (Spółka nie wyklucza jednak wystawienia przez nią noty uznaniowej). Dokument noty księgowej (obciążeniowej/uznaniowej) będzie zgodny z wymaganiami dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz wystawione/otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.

Wnioskodawca podkreśla, iż przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego ma na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek M. i S., tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Niemniej jednak wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nie na własną rzecz i we własnym imieniu. Podmioty te kierują się wyłącznie chęcią zwiększenia swoich własnych przychodów. Pośrednio wpływa to również na zwiększanie przychodów Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie ma możliwości oczekiwania czy egzekwowania określonych działań od Dealerów niepowiązanych. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a czy wymagało to podejmowania pewnych działań po stronie Dealerów niepowiązanych, czy też nie, nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia, jak również nie ma wpływu na przyznanie bonusu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego wydatki na wypłatę bonusu stanowią pośredni czy bezpośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego wydatki na wypłatę bonusu stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, iż definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien zostać przeanalizowany w sposób indywidualny w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Za wyjątek od tak wyrażonej reguły można uznać przypadek, w którym przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłączenie możliwości zaliczenia go do tego rodzaju kosztów wynika wyraźnie z ustawy.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o CIT, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu przy założeniu, że spełnia on następujące warunki:

Podatnik ma zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile spełniają one powyższe warunki. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę bonusu pieniężnego wypłacanego Dealerom niepowiązanym stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu ze względu na fakt, iż wydatki te spełniają wszystkie kryteria, o których mowa powyżej.

a. wydatek jest poniesiony przez podatnika

Bonus przyznawany Dealerom niepowiązanym będzie pokryty z zasobów majątkowych Wnioskodawcy.

b. poniesienie wydatku jest definitywne

Przyznanie bonusu z tytułu spełnienia wskazanych warunków będzie bezzwrotne, w konsekwencji kwota wypłacona Dealerowi niepowiązanemu nie będzie w żaden sposób zwracana Spółce.

c. związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

Wnioskodawca jako generalny dystrybutor samochodów marek M. i S. w Polsce, którego celem biznesowym jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży obu marek na polskim rynku, zamierza - poprzez wypłacenie bonusu po osiągnięciu przez Dealera niepowiązanego minimalnej (ustalonej umownie) liczby sprzedanych pojazdów marki M. i S. w danym okresie rozliczeniowym - zwiększyć swoją sprzedaż w przyszłych okresach oraz utrwalić swoje kontakty z Dealerami niepowiązanymi.

Wydatek w postaci wypłaty bonusu ma tym samym ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

d. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów

Wprowadzenie możliwości uzyskania od Spółki bonusów przez Dealerów niepowiązanych ma doprowadzić do utrzymania i poprawy pozycji rynkowej Wnioskodawcy i zapewnienia jej kanałów zbytu, i dla dystrybuowanych przez nią towarów. Działanie to ma zatem niewątpliwie na celu zabezpieczenie źródła przychodów i, jak zakłada Wnioskodawca, będzie miało pozytywny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

e. wydatek został udokumentowany

Przyznanie bonusu oraz kalkulacja i wypłata kwoty bonusu zostanie udokumentowana. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie nota księgowa (obciążeniowa), a Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.

f. nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT nie obejmuje bonusów.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na bonusy, które Spółka zamierza przyznawać Dealerom niepowiązanym po spełnieniu przez nich warunków umownych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdanie Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2013 r. (sygn. IPPB5/423-140/13-4/MW) wskazał, iż "mając na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione w związku z akcją rabatową skierowaną do Aptek przy spełnieniu wymogów cyt. artykułu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tej mierze stanowisko Spółki jest prawidłowe".

W opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie którego została wydana powyżej cytowana interpretacja, podatnik planował udzielanie rabatów bezpośrednio aptekom w oparciu o stałą kwotę rabatu na każde opakowanie oznaczone numerem serii leków na podstawie noty księgowej (z pominięciem hurtowni, która kupuje leki od wnioskodawcy i sprzedaje je aptekom). Organ uznał, iż spełnione są wszelkie przesłanki ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zauważa, że zasady przyznawania premii aptekom korespondują z zasadami przyznawania bonusu Dealerom niepowiązanym, tj. związane są z ilością nabyć określonych produktów (leki poprzez ich numer serii, podobnie jak samochody za sprawą posiadania numeru VIN, są towarami oznaczonymi indywidualnie). Udzielanie bonusu przez Spółkę odbywać się będzie na podstawie noty księgowej, co wynika z tego, iż wypłacany jest on nie bezpośredniemu kontrahentowi (M. Leasing), ale podmiotowi trzeciemu, który nie nabył towaru bezpośrednio od Wnioskodawcy (w przeszłości nie doszło do bezpośredniej transakcji sprzedaży (fakturowania) pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym, któremu wypłacony będzie bonus).

Również, w ramach podobnego rodzaju mechanizmu, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r. nr IPPB5/423-835/09-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził następująco: "Bonusy wypłacane w korelacji z osiągniętym przez danego odbiorcę "pośredniego" obrotem towarami Spółki, wypłacane w ramach akcji promocyjnej stanowią zachętę do maksymalizacji obrotów tymi towarami. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia należy uznać za instrument marketingowy, spełniający co do zasady ustawowe przesłanki zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów".

Wniosek Wnioskodawcy znajduje także oparcie w literaturze. Przykładowo K. Różycki w Wyjaśnieniach i Interpretacjach Przeglądu Podatkowego (nr 6/2012, s. 60) pisząc o premiach pieniężnych (bonusach), które przedsiębiorca przyznaje za osiągnięcie określonego obrotu, wskazał: "Premie pieniężne wypłacane za osiągnięcia określonego poziomu obrotów zrealizowanych przez danego klienta, jeśli stanowią zachętę do maksymalizacji zakupów realizowanych przez beneficjentów tych premii, mają wpływ nie tylko na wysokość generowanych przychodów, ale również na sam fakt ich osiągania. Co do zasady zatem, wydatki z tego tytułu zalicza się do kosztów uzyskania przychodów".

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatek na wypłatę bonusu jest dla niej kosztem uzyskania przychodu. Podstawowym celem jego poniesienia jest bowiem motywowanie Dealerów niepowiązanych do dalszych zwiększonych zakupów pojazdów marek M. i S., czyli intensyfikacja bieżących i przyszłych zakupów obu marek, co oznacza automatycznie wzrost przychodów Wnioskodawcy.

Podział na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami wynika z art. 15 ust. 4c i 4d ustawy o CIT, przy czym wskazane przepisy jedynie odnoszą się do obu tych pojęć nie definiując ich. Kryteria rozróżnienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tym podziałem zostały wypracowane na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych, interpretacji indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów oraz doktryny prawa podatkowego.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-1136/12-3/RS), "zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru".

Koszty bezpośrednio związane z przychodami to zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, jednakże są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Wnioskodawca uznając, iż wydatki na wypłatę bonusu stanowić będą koszt uzyskania przychodu, stoi na stanowisku, że koszt tego typu będzie kosztem pośrednim.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wypłaty bonusu Dealerom niepowiązanym, po spełnieniu przez nich umownych kryteriów, to wydatki zwiększające konkurencyjność towarów Spółki na rynku i mające na celu zwiększenie poziomu zakupów samochodów marek M. i S. (tekst jedn.: przychodów bieżących i przyszłych Wnioskodawcy). Tym samym, trudno argumentować, iż istnieje możliwości powiązania not obciążeniowych otrzymywanych od Dealerów niepowiązanych z konkretnymi zdarzeniami gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej.

Stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia fakt, iż poniesiony wydatek związany jest ze stymulacją obrotu samochodami marek M. i S., a nie ze sprzedażą konkretnych pojazdów. Ilość sprzedanych pojazdów w danym okresie rozliczeniowym przez Dealera niepowiązanego jest wyłącznie kryterium przyznania bonusu, przy czym ilość i identyfikowalność pojazdów w bazie nie stanowią, zdaniem Spółki, o związku wydatku poniesionego na wypłatę bonusu z konkretnym przychodem.

Podobnie wskazują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, czego przykładem jest interpretacja z dnia 3 czerwca 2013 r., nr ILPB3/423-99/13-2/KS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że "mając na uwadze, iż wypłata rabatów na rzecz Kontrahentów stanowi w istocie wydatek o charakterze marketingowym, który nie może być powiązany z konkretnym źródłem przychodów Spółki, analizowane wydatki powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Taka sytuacja ma miejsce również w przypadku Wnioskodawcy. Przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego ma bowiem na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek M. i S., tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Wnioskodawca wskazuje, że wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nie na własną rzecz i we własnym imieniu. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a dla Spółki liczy się tylko fakt, iż Dealer niepowiązany dokonując zwiększonych zakupów samochodów M. i S. przyczynia się pośrednio do wzrostu przychodów Wnioskodawcy. Nie ma on natomiast bezpośredniego wpływu na przychody Spółki, ponieważ przychody osiągane są w ramach transakcji z M. Leasing, a te nie ulegają zmianie.

Zgodził się w przedstawionym stanowiskiem również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r., nr IPPB5/423-1136/12-3/RS wyjaśniając: "W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, jak wskazano powyżej, że wydatki ponoszone przez Spółkę na wypłatę bonusów (rabatów pośrednich) Sprzedawcom związane są niewątpliwie z uzyskaniem przez Spółkę przychodów. Jednakże, w związku z faktem, iż Spółka nie wystawia na rzecz Sprzedawców żadnych faktur sprzedażowych, gdyż Sprzedawcy otrzymują faktury zakupowe od hurtowni/dystrybutorów, a nie od Spółki, to przedmiotowych wydatków nie można powiązać w sposób bezpośredni z przychodami Spółki z tytułu sprzedaży produktów M. Wobec tego, wydatki ponoszone przez Spółkę na wypłatę bonusów (rabatów pośrednich) Sprzedawcom stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów".

Podobnie w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym, wydatek na bonus dla Dealerów niepowiązanych nie skłania do konkretnych zakupów, a jedynie do zwiększenia ogólnej sprzedaży, przy czym w szczególności chodzi o sprzedaż nowych modeli samochodów marki M. i S. Działanie to ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów i zwiększenie osiąganych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy przyznawanymi Dealerom niepowiązanym bonusami a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę, wydatki związane z wypłatą bonusów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tekst jedn.: koszty pośrednie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.