IPPB6/4510-413/15-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z użytkowaniem samochodu służbowego do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z użytkowaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji, dystrybucji oraz sprzedaży dóbr konsumpcyjnych (w szczególności artykułów spożywczych). Spółka posiada/użytkuje na podstawie umów leasingu flotę samochodową wykorzystywaną przez pracowników Spółki w toku realizacji ich zadań służbowych. Jednocześnie, zgodnie z przyjętymi procedurami i regulaminami wewnętrznymi Spółka umożliwia pracownikom wykorzystywanie samochodów służbowych również do celów prywatnych (niezwiązanych z wykonywaniem pracy na rzecz Spółki) w czasie poza godzinami pracy.

Dotychczas pracownicy korzystają z samochodów służbowych do celów prywatnych za odpłatnością. Obecnie Spółka rozważa jednak udostępnienie pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie. Przedmiotowe działanie ma na celu zmotywowanie pracowników, wynagrodzenie ich za dotychczasową pracę oraz wzmocnienie więzi łączących pracowników ze Spółką.

W związku z udostępnianymi pracownikom samochodami służbowymi Spółka ponosi szereg kosztów z tym związanych, w tym, w szczególności w zależności od sytuacji:

Wymienione wyżej koszty w całości ponosi Spółka, w tym również koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z ich wykorzystaniem przez osoby uprawnione do celów prywatnych. Jednocześnie, Spółka przewiduje możliwość wprowadzenia limitów (wartościowych lub wynikających z przejechanych kilometrów) dla używania samochodów służbowych na cele prywatne.

Spółka pragnie poinformować, że nieodpłatne/częściowo odpłatne udostępnienie samochodów służbowych pracownikom będzie zakwalifikowane przez Spółkę jako przychód pracowników ze stosunku pracy łączącego ich ze Spółką i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (dalej: Ustawa o PIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku całkowitej lub częściowej rezygnacji z pobierania opłat za udostępnienie pracownikom samochodów służbowych w celach prywatnych i doliczania do przychodu ze stosunku pracy przychodu z nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT, Spółka ma prawo zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów pełne koszty związane z użytkowaniem samochodu (tekst jedn.: raty leasingowe, koszty ubezpieczenia samochodów, wydatki eksploatacyjne).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku całkowitej lub częściowej rezygnacji z pobierania opłat za udostępnienie pracownikom samochodów służbowych w celach prywatnych i doliczania do przychodu ze stosunku pracy przychodu z nieodpłatnych/częściowo odpłatnych świadczeń zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT, Spółka ma prawo zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów w całości wydatki związane z użytkowaniem samochodu (tekst jedn.: raty leasingowe, koszty ubezpieczenia samochodów, wydatki eksploatacyjne).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o CIT.

Tym samym, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Innymi słowy za koszt podatkowy może zostać uznany wyłącznie taki wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną działalnością. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Co więcej, wydatek zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powinien mieć charakter definitywny, tzn. musi być dokonany z majątku podatnika. Dodatkowo ponoszony koszt nie może być kosztem wymienionym na tzw. liście kosztów negatywnych, zawartej w art. 16 ustawy o CIT.

Reasumując, aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu musi on spełnić następujące warunki:

* wydatek musi być definitywnie dokonany;

* wydatek musi mieć na celu uzyskanie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów;

* wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;

* wydatek powinien być właściwie udokumentowany;

* wydatek nie został wymieniony w katalogu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Związek wydatku z (uzyskanymi lub racjonalnie oczekiwanymi) przychodami podatkowymi może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Jakkolwiek ustawodawca nie zdefiniował wprost dwóch ww. pojęć, powszechnie przyjmuje się, że bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Tego rodzaju wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednakże ich ponoszenie warunkuje możliwość uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródeł przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż posługując się pojęciem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" ustawodawca przypisuje cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów.

Takim działaniem jest w omawianym przypadku udostępnienie pracownikom samochodu służbowego do korzystania tak w celach służbowych jak i prywatnych.

Udostępnienie pracownikom samochodu służbowego do celów prywatnych służy wzmocnieniu więzi pracowników ze Spółką i pełni funkcję motywacyjną. Innymi słowy, jest w rzeczywistości rzeczową formą wynagrodzenia pracownika. Przedmiotowy wniosek wynika z faktu, iż udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego traktowane jest zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o PIT jako przychód ze stosunku pracy (przychód z nieodpłatnych świadczeń). W konsekwencji podobnie jak w przypadku wynagrodzeń pieniężnych, koszt wynagrodzenia rzeczowego powinien stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Nie ma bowiem podstaw, aby inaczej traktowane było wynagrodzenie w formie rzeczowej, inaczej wynagrodzenie w formie pieniężnej. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku związek między przychodem a kosztem w postaci wynagrodzenia jest taki sam.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych m.in.:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 13 listopada 2014 r. (nr IPPB5/423-894/14-4/AM);

* interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 20 grudnia 2010 r. (sygn. ILPB4/423-169/10-6/DS) na tle podobnego stanu faktycznego. W powołanej interpretacji Dyrektor stwierdził, że " (...) w sytuacji gdy samochód służbowy - będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, koszty związane z uiszczeniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów spółki";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 maja 2015 r. (nr. IPPB3/4510-165/15-2/GJ).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wszelkie ponoszone przez niego koszty związane z samochodami udostępnionymi nieodpłatnie/częściowo odpłatnie pracownikom (w tym koszty nabycia, raty leasingowej, napraw, ubezpieczenia, koszty paliwa w części pokrywanej przez Spółkę, itp.) będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje indywidualne nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach, w konkretnym indywidualnie określonym stanie faktycznym i wiążą tylko strony postępowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.