IPPB6/4510-318/15-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) oraz piśmie z dnia 4 grudnia 2015 r. (data nadania 8 grudnia 2015 r., data wpływu 9 grudnia 2015 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB6/4510-318/15-2/AM z dnia 26 listopada 2015 r. (data nadania 27 listopada 2015 r., data doręczenia 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu kwoty zapłaconego podatku akcyzowego w 2015 r. - jest nieprawidłowe;

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek od zaległości w podatku akcyzowym - jest nieprawidłowe;

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłaty prolongacyjnej w 2015 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka otrzymała decyzje określające zaległości w podatku akcyzowym za lata 2006, 2007, 2008. Decyzje te są prawomocne, a ich prawidłowość potwierdziły wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane w 2015 r. Pierwsze płatności i pierwsze decyzje z Urzędu Celnego, miały miejsce w 2012 r., następne płatności dokonywane były także w roku 2013 i 2014 r. Spółka aby spłacić zaległości właściwym organom podwyższyła Kapitał Zakładowy oraz posiłkowała się pożyczką.

Płatności do Izby Celnej były następujące:

* w 2012 r.: 445.651,00 zł akcyzy wraz z 170.290,79 zł odsetek,

* w 2013 r.: 424.673,00 zł akcyzy wraz z 197.537,00 zł odsetek,

* w 2014 r.: 34.741,00 zł akcyzy + opłata prolongacyjna wraz z 255,00 zł odsetek.

Jednocześnie Spółka ponosiła opłatę prolongacyjną wynikającą z decyzji o rozłożeniu na raty.

Kwoty powyższe dotyczące akcyzy i opłaty prolongacyjnej nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Spółki ani za lata zapłaty zaległości, ani za lata wcześniejsze.

Pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny wskazując, że akcyza była należna od sprzedaży samochodów. Zobowiązanie podatkowe powstało z tytułu sprzedaży tych pojazdów, jako należna akcyza z tytułu sprzedaży samochodów osobowych niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju. Sprzedaż tych samochodów była niewątpliwie przychodem Spółki, zadeklarowanym i rozliczonym. Związek więc akcyzy z tytułu tej sprzedaży jest więc bezpośredni.

Wyżej wymienione samochody nie były środkami trwałymi spółki, a co za tym idzie nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych; były natomiast towarami handlowymi przeznaczonymi do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej akcyzy jak i kwoty poniesionej opłaty prolongacyjnej w 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, akcyza należna z tytułu sprzedaży samochodów osobowych, wraz z odsetkami za zwłokę stanowi koszt bezpośredni uzyskania przychodów. Ściśle bowiem związana jest ze zdarzeniami przychodowymi, jakimi była sprzedaż samochodów przez Spółkę. Nie jest to jednocześnie koszt wyłączony w jakikolwiek sposób z kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko to potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 września 2014 r., znak: ITPB4/423-66/14/ AM.

Akcyza ta nie była poniesiona za lata sprzedaży samochodów, a więc niemożliwe było zastosowanie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie została ona również zapłacona w terminach wskazanych w art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc niemożliwe było zastosowanie także tego przepisu. Trzeba zatem zastosować art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo rozpoznać koszty później. Spółka bowiem zaksięgowała zapłaconą akcyzę wraz z odsetkami w latach jej poniesienia, tj. 2012, 2013 i 2014. Nie rozpoznała jednak wówczas kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem jednak Spółki późniejsze rozpoznania kosztów uzyskania przychodu, tj. za rok 2015 jest możliwe i nie jest konieczne korygowanie rozliczeń za lata ubiegłe.

Dopiero bowiem w tym roku sądy przesądziły o tym, że akcyza ta jest należna, jest to z korzyścią dla Skarbu Państwa i przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zabraniają takiego działania, tj. późniejszego rozpoznania kosztów.

Co do opłaty prolongacyjnej to możliwość jej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, ale jako kosztu pośredniego, potwierdza Pismo Izby Skarbowej z 9 marca 2004 r. dostępne w internecie. Implikuje to zastosowanie przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszt ten powinien zostać rozpoznany w dacie jego poniesienia. Spółka koszty w tym zakresie ponosiła w 2012, 2013 i 2014 i nie zaliczyła ich wówczas do kosztów uzyskania przychodu. Z uwagi jednak na to, że przepisy ww. ustawy nie zabraniają późniejszego rozpoznania kosztów uzyskania przychodu i byłoby to z korzyścią dla Skarbu Państwa, Spółka uważa że może je rozpoznać za rok 2015 i nie jest konieczne korygowanie rozliczeń za lata ubiegłe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu kwoty zapłaconego podatku akcyzowego w 2015 r. za prawidłowe;

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek od zaległości w podatku akcyzowym za nieprawidłowe;

* rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłaty prolongacyjnej w 2015 r. za nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wykładnia językowa zwrotu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" prowadzi do wniosku, że istotne jest w tym wypadku ukierunkowanie przez podatnika działania polegającego na poniesieniu wydatku na osiągnięcie celu w postaci przychodu. W myśl słownikowej definicji słowo "cel" oznacza to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. Zwrot użyty przez ustawodawcę zakłada zatem potencjalny charakter przychodu, kładąc wyraźnie nacisk na zamiar podatnika i celowość jego postępowania. Działanie, z którym wiąże się poniesienie wydatku nie musi przy tym, jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, wpływać zawsze w sposób bezpośredni na fakt uzyskania przychodu. Może być tylko jednym z ogniw pośrednich prowadzących jako całość w efekcie do uzyskania przysporzenia (przychodu). O kosztowym charakterze danego wydatku decydować może ponadto także fakt ukierunkowania przez podatnika wydatku na "zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów". Użyty przez ustawodawcę zwrot jeszcze wyraźniej wskazuje na możliwość zaliczania do kosztów także wydatków wiążących się z przychodami w sposób tylko pośredni, w tym wydatków o charakterze ogólnym. Wydatki te, choć nie da się z reguły wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z utrzymywaniem lub rozszerzaniem funkcjonowania i działalności podatnika (spółki), powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Artykuł 16 ust. 1 ustawy zawiera bowiem enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca ponosił wydatki związane z zapłatą podatku akcyzowego należnego od sprzedaży samochodów osobowych niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju. Wyżej wymienione samochody nie były środkami trwałymi Spółki, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a stanowiły towary handlowe przeznaczone do sprzedaży. Spółka otrzymała decyzje określające zaległości w podatku akcyzowym za lata 2006, 2007, 2008. Decyzje te są prawomocne, a ich prawidłowość potwierdziły wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane w 2015 r. Pierwsze płatności i pierwsze decyzje z Urzędu Celnego, miały miejsce w 2012 r., następne płatności dokonywane były także w roku 2013 i 2014 r. Powyższe kwoty dotyczące akcyzy nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Spółki ani za lata zapłaty zaległości, ani za lata wcześniejsze.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków. A zatem, w przypadku podatku akcyzowego, ustawodawca objął wyłączeniem z kategorii kosztów podatkowych przypadek zapłaty podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od tego podatku. Tym samym posługując się zasadą wnioskowania a contrario, zgodnie z którym, jeśli norma prawna wiąże konsekwencje tylko z faktami w niej wymienionymi, to konsekwencje te nie wiążą się z innymi faktami, należy uznać, że w zakresie nieobjętym powyższym wyłączeniem podatek akcyzowy może być kosztem podatkowym, o ile wydatek ten spełnia ogólne przesłanki wymienione w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rozważając kwestię momentu ujęcia ww. wydatku w kosztach podatkowych, należy natomiast wyjaśnić, że ustawodawca - w art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zróżnicował zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów, kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć. Wyróżnił mianowicie:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

* koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną).

W opisanym stanie faktycznym zobowiązanie z tytułu podatku akcyzowego jest ściśle związane z przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zapłata podatku akcyzowego stanowi wydatek bezpośrednio związany z przychodami z tytułu sprzedaży samochodów osobowych.

W przepisie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Jednakże w myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy też zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ww. ustawy).

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest więc ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy. Przy czym ustawodawca nie ograniczył wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie (choć nie dowolną), to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że zapłata podatku akcyzowego przez Wnioskodawcę do Izby Celnej nastąpiła w roku 2012, 2013 i 2014 (w tych latach nastąpiło również zaksięgowanie wydatków z tytułu akcyzy), nie ma możliwości ujęcia tego podatku jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych za lata podatkowe 2006, 2007 i 2008, tj. lata, w których dokonywano sprzedaży towarów objętych podatkiem akcyzowym (rozpoznano przychody ze sprzedaży samochodów). Stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy za lata 2006-2008 jest potrącalny w roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni, tj. odpowiednio w 2012 r., 2013 r. i 2014 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zapłaconego podatku akcyzowego w 2015 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Należy również zauważyć, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej (art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 2 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.

Jak stanowi art. 13 § 1 ww. ustawy, organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Akcyza stanowi dochód budżetu państwa.

Organami podatkowymi właściwymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatek akcyzowy jest należnością budżetową, do której stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. W konsekwencji odsetki od zaległości w podatku akcyzowym stanowią odsetki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca nie może zaliczyć tej części poniesionych wydatków, która przypada na uregulowanie odsetek od zaległości w podatku akcyzowym.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłaty prolongacyjnej wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W 2014 r. Wnioskodawca ponosił opłatę prolongacyjną wynikającą z decyzji o rozłożeniu na raty płatności z tytułu zaległości w podatku akcyzowym. Kwoty dotyczące opłaty prolongacyjnej nie zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 67a § 1 pkt 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b tej ustawy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Na podstawie art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej w decyzji wydanej w oparciu o art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, organ podatkowy ustala opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Opłatę prolongacyjną płaci podatnik, płatnik, inkasent, który ma przejściowe kłopoty z terminowym wywiązaniem się ze zobowiązań względem fiskusa. Dotyczy to zarówno sytuacji, kiedy jeszcze nie upłynął termin płatności, jak i sytuacji jego przekroczenia. Opłatę prolongacyjną można zapłacić zarówno gdy nie powstała jeszcze zaległość podatkowa, jak i już po popadnięciu w nią.

Należy zauważyć, że podstawą ustalenia wysokości opłaty prolongacyjnej są odsetki za zwłokę, jednakże opłata ta jest odrębną instytucją od odsetek. Opłata prolongacyjna nie jest też opłatą sankcyjną.

Charakter opłaty prolongacyjnej i okoliczności jej naliczania wskazują, że jej zapłata przez podatnika wiąże się niewątpliwie z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i służy zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Podatnicy sięgają po instytucję odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenie na raty kwoty podatku (także zaległości podatkowej) w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika. Tym samym wydatek taki należy uznać za spełniający przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto zapłata opłaty prolongacyjnej nie wpisuje się w treść wyłączeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

W konsekwencji wydatek z tytułu zapłaty opłaty prolongacyjnej stanowi koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie stwierdzić należy, że opłata prolongacyjna stanowi koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami. Jej poniesienie nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Ponoszenie opłaty prolongacyjnej wynika z decyzji o rozłożeniu na raty płatności zaległości podatkowej w podatku akcyzowym, nie ma natomiast związku przyczynowo-skutkowego z konkretnym przychodem wygenerowanym przez Spółkę. Z uwagi na powyższe opłatę prolongacyjną należy uznać za koszt inny niż bezpośrednio związany z osiąganymi przychodami.

Moment poniesienia kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu opłaty prolongacyjnej należy zaliczy do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem, które są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. w 2014 r.

W związku z powyższym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może rozpoznać wydatek z tytułu opłaty prolongacyjnej "za rok 2015 i nie jest konieczne korygowanie rozliczeń za lata ubiegłe".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.