IPPB6/4510-304/15-5/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu faxem 3 grudnia 2015 r., pocztą 17 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług dostępu do Internetu. Spółka dokonuje budowy sieci internetowej poprzez położenie przewodów światłowodowych w ziemi. Budowa polega na wykonaniu nowych linii i nowych przyłączeń do abonamentów. Kable światłowodowe układane są w kanalizacji kablowej własnej oraz dzierżawionej od firm zewnętrznych. Wszystkie te urządzenia posiadać będą zaawansowane układy mikroprocesorowo, które będą konfigurowane oraz sterowane za pomocą innych systemów komputerowych. Zespół urządzeń będzie miał za zadanie przetwarzanie sygnału z zewnętrznych źródeł oraz przygotowanie go do dalszej transmisji. Sygnał będzie odbierany przez aktywne urządzenia optyczne. Zarówno elementy nadawcze, jak i odbiorcze, stanowić będą funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego.

Po podpisaniu umowy z konkretnym abonentem, instalowane będą kable przyłącza abonenckiego, doprowadzające sygnał internetowy od skrzynki abonenckiej do urządzenia abonenckiego w lokalu.

Do ewidencji środków trwałych został przyjęty środek trwały w postaci serwera wraz z routerami, switchami. Środek trwały będzie służył dłużej niż rok, jest kompletny i zdatny do użytku. Służy do dystrybucji sygnału internetowego wraz z aktywnymi elementami sieci służącymi do przekazywania i dzielenia sygnału internetowego (np. switche, konwertery) oraz urządzeniami odbiorczymi sygnału internetowego. Wszystkie te urządzenia operują informacjami cyfrowymi w postaci sygnału internetowego, czyli zajmują się przetwarzaniem danych. Zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego, serwery, zestawy komputerowe i pozostałe urządzenia sieci (routery, switche) stosowane wyłącznie lub zasadniczo w systemach przetwarzania danych klasyfikowane są wg KŚT w grupie 4 rodzaj 491 "Zespoły Komputerowe". Zgodnie z tą klasyfikacją można uznać za jeden środek trwały i sklasyfikować go w rodzaju 491 KŚT.

W obecnym czasie spółka bazuje na dzierżawionych i własnych sieciach oraz własnych urządzeniach do nadawania sygnały radiowego.

Spółka prowadzi inwestycje oparte na nowych technologiach bazujących na przesyłaniu sygnału światłowodami. W tym celu zostały wykonane projekty budowlane oraz zostały uzyskane pozwolenia na ułożenie światłowodowej sieci kablowej, która zostanie podłączona do zespołu urządzeń sterowanych za pomocą systemów komputerowych. Co będzie stanowić funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego i telewizyjnego. Co spełnia definicję nowego środka trwałego.

Ponadto, Wnioskodawca doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny poprzez wskazanie, że:

Określenie "sieci nowo wybudowanych" zostało szczegółowo opisane i odnosi się do prac budowlanych polegających na ułożeniu światłowodowej sieci kablowej (kabli) w ziemi lub w innych elementach budowlanych, która to sieć zostanie podłączona kablami lub bezprzewodowo do urządzeń sterowanych za pomocą systemów komputerowych.

Natomiast określenie "modernizacja sieci" dotyczy ulepszenia sieci już wykonanej. "Modernizacja sieci" polega na rozbudowie sieci poprzez zwiększenie (w miarę zapotrzebowania) jej zasięgu - dołożenie kabli światłowodowych, jak również rozbudowę poprzez dodanie nowocześniejszych (z uwagi na postęp techniczny) urządzeń komputerowych.

Wnioskodawca wyjaśnia także, że spółka posiada wybudowaną sieć światłowodową, która jest używana i częściowo modernizowana w zależności od postępu technicznego.

Spółka planuje również rozszerzenie świadczenia swoich usług na innych osiedlach i w innych miastach, w których również będzie budowała nowe światłowodowe sieci kablowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest postępowanie w zakresie stosowania stawki amortyzacji 30% dla zespołu serwerów i nowo wybudowanych sieci wraz z urządzeniami jak również dla sieci zmodernizowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), definiuje pojęcie środków trwałych w słowniczku do ustawy. Art. 3 ust. 1 pkt 15 tej ustawy stanowi, że środki trwałe są to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zgodnie zaś z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a ust. 1.

Zdaniem Spółki, system przetwarzania i dzielenia sygnału internetowego będzie spełniał wszystkie kryteria uznania go za środek trwały, o których mowa w cyt. art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sklasyfikowany w rodzaju 491 KŚT, dlatego też do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 30%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego przepisu wynika, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* musi być kompletny i zdatny do użytku,

* musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw. leasing operacyjny),

* przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. W związku z powyższym, w przypadku gdy maszyna, bądź urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dana maszyna, lub urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Odrębnymi przepisami, które wpływają na sposób klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 z późn. zm.). Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zauważyć jednak należy, że zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 4 rodzaju 491 Klasyfikacji Środków trwałych "Zespoły komputerowe" należy amortyzować stawką 30%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług dostępu do Internetu. Spółka dokonuje budowy sieci internetowej poprzez położenie przewodów światłowodowych w ziemi. Budowa polega na wykonaniu nowych linii i nowych przyłączeń do abonentów. Wszystkie te urządzenia posiadać będą zaawansowane układy mikroprocesorowo, które będą konfigurowane oraz sterowane za pomocą innych systemów komputerowych. Zespół urządzeń będzie miał za zadanie przetwarzanie sygnału z zewnętrznych źródeł oraz przygotowanie go do dalszej transmisji. Sygnał będzie odbierany przez aktywne urządzenia optyczne. Zarówno elementy nadawcze jak i odbiorcze, stanowić będą funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego. Do ewidencji środków trwałych został przyjęty środek trwały w postaci serwera wraz z routerami, switchami. Służy do dystrybucji sygnału internetowego wraz z aktywnymi elementami sieci służącymi do przekazywania i dzielenia sygnału internetowego oraz urządzeniami odbiorczymi sygnału internetowego. Wszystkie te urządzenia operują informacjami cyfrowymi w postaci sygnału internetowego, czyli zajmują się przetwarzaniem danych. Zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego, serwery, zestawy komputerowe i pozostałe urządzenia sieci (routery, switche) stosowane wyłącznie lub zasadniczo w systemach przetwarzania danych klasyfikowane są wg KŚT w grupie 4 rodzaj 491 "Zespoły Komputerowe". Zgodnie z tą klasyfikacją można uznać za jeden środek trwały i sklasyfikować go w rodzaju 491 KŚT.

Spółka prowadzi inwestycje oparte na nowych technologiach bazujących na przesyłaniu sygnału światłowodami. W tym celu zostały wykonane projekty budowlane oraz zostały uzyskane pozwolenia na ułożenie światłowodowej sieci kablowej, która zostanie podłączona do zespołu urządzeń sterowanych za pomocą systemów komputerowych. Co będzie stanowić funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego i telewizyjnego.

"Modernizacja sieci" polega na rozbudowie sieci poprzez zwiększenie (w miarę zapotrzebowania) jej zasięgu - dołożenie kabli światłowodowych, jak również rozbudowę poprzez dodanie nowocześniejszych (z uwagi na postęp techniczny) urządzeń komputerowych. Spółka posiada wybudowaną sieć światłowodową, która jest używana i częściowo modernizowana w zależności od postępu technicznego.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wskazane we wniosku zespoły serwerów oraz nowo wybudowane sieci wraz z urządzeniami, a także sieci zmodernizowane, będą spełniać wszystkie kryteria uznania je za środki trwałe, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to do amortyzacji tych środków trwałych należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 30%.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.