IPPB6/4510-271/15-2/AG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji ekspresów do kawy marki J, akcesoriów do ekspresów do kawy, a także zastawy stołowej oraz kawy. Ponadto, Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie pomocy w doborze odpowiedniego urządzenia oraz naprawy urządzeń (ekspresów do kawy). Ekspresy do kawy dystrybuowane i serwisowane przez Spółkę są produktami spółki matki Spółki, szwajcarskiego podmiotu J. AG.

W ramach i na potrzeby prowadzonej działalności, Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę oraz współpracowników na podstawie umów cywilnoprawnych, przychód z tytułu uzyskania których, po stronie wykonawcy, alokowany jest w źródle działalność wykonywana osobiście. Miejscem świadczenia pracy przez pracowników Spółki, zgodnie z zawieranymi umowami o pracę jest siedziba Spółki lub określony obszar Polski. Ze względu na związek Spółki z J. E. AG, która ma swą siedzibę w Szwajcarii, ale nade wszystko specyfikę prowadzonej działalności i konieczność dotarcia do jak największej liczby klientów oraz kontrahentów, pracownicy Spółki często odbywają podróże służbowe (zarówno na terenie Rzeczpospolitej Polskiej jak i poza jej granicami). Stosownie do polityki firmy (ustalenia wewnętrzne), Spółka nie wypłaca pracownikom ryczałtów (wyjątek stanowi ryczałt z tytułu używania samochodu prywatnego w czasie podróży służbowej), lecz rozliczenie następuje na podstawie rzeczywiście poniesionych i odpowiednio udokumentowanych wydatków, tj. na podstawie faktur, rachunków, paragonów itd.

W ramach realizacji polityki wewnętrznej Spółka zapewnia pracownikom świadczenia niezbędne do wykonania powierzonych zadań w podróży służbowej m.in. noclegi, przewozy oraz wyżywienie. Zapewnienie może przybierać postać bezpośredniego przekazania świadczenia (np. posiłek, wynajęty samochód) bądź umocowania do zakupu świadczenia (na warunkach określonych przez Spółkę) wyżywienia, przejazdów (np. TAXI) i noclegu. Podkreślić przy tym należy, że z założenia zakupy dokonywane w ramach podróży służbowej i jej służące dokonywaną są w imieniu i na rzecz Spółki, co oznacza że należy mówić nie o zwrocie kosztów a rozliczeniu poniesionych przez Spółkę wydatków (wyjątkiem są ryczałty za używanie samochodu prywatnego na potrzeby pracodawcy). Odnosząc się natomiast do współpracowników, z którymi Spółka współpracuje na podstawie umów cywilnoprawnych, to w takich umowach widnieje zapis, że koszty zlecenia ponosi Zleceniodawca. W związku z powyższym, gdy na podstawie umowy cywilnoprawnej dana osoba ma obowiązek wyjechać poza swoje miejsce zamieszkania, Spółka zapewnia takiej osobie nocleg oraz wyżywienie, a także - tak jak w przypadku pracowników - rozlicza udokumentowane odpowiednio wydatki (czyli również zakup, w imieniu i na rzecz Spółki przewozu, noclegu oraz wyżywienia - jak w przypadku pracowników).

Zaznaczyć raz jeszcze trzeba, że ani pracownicy Spółki, ani współpracownicy nie otrzymują diet w postaci ryczałtu czy innych zwrotów kosztów (czyli świadczeń pieniężnych), a jedynie świadczenia niepieniężne, w tym nabywanych przez nich - zgodnie z umocowaniem - w imieniu i na rzecz Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku wydatki, które Spółka ponosi w związku z wysyłaniem swoich pracowników w podróż służbową, a także koszty zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej, polegające na zapewnieniu świadczeń niezbędne do wykonania powierzonych zadań w podróży służbowej m.in. przewozu, wyżywiania i noclegów w podróży, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy wartość wydatków Spółki ponoszonych w związku z wysyłaniem swoich pracowników w podróż służbową, polegających na zapewnieniu świadczeń niezbędnych do wykonania powierzonych zadań w podróży służbowej m.in. przewozu, wyżywiania i noclegów w podróży, stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu a co za tym idzie czy Spółka jako płatnik powinna pobrać zaliczki na podatek dochodowy.

3. Czy wartość świadczeń przekazywanych w ramach zlecenia wykonywanego przez współpracownika poza jego miejscem zamieszkania na podstawie umowy cywilnoprawnej, a ponoszonych przez Spółkę, polegających na zapewnieniu świadczeń niezbędnych do wykonania powierzonych zadań w podróży służbowej m.in. przewozu, wyżywiania i noclegów w podróży, stanowi dla współpracownika przychód podlegający opodatkowaniu, a co za tym idzie czy Spółka jako płatnik powinna pobrać zaliczki na podatek dochodowy.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania nr 2 i 3) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno wydatki związane z zapewnieniem świadczeń m.in. przewozu, wyżywiania i noclegów w delegowanym pracownikom jak również wydatki ponoszone na ten cel, w związku z zapewnieniem świadczeń, polegających na zapewnieniu przewozów, wyżywiania i noclegów w podróży, związanych z odbywaniem podróży (w sprawach Spółki) przez współpracownika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że każdy racjonalny wydatek, poniesiony przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jeżeli nie jest wymieniony w katalogu wyłączeń w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, może być uznany za koszt podatkowy. Wskazać trzeba, że koszty, które będą poniesione przez Spółkę w związku z podróżą służbową pracowników i współpracowników, poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodu.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów iub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (vide interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2013 r., znak: IPTPB3/423-356/12-6/IR)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w wyroku z dnia 26 sierpnia 2014 r., I SA/Rz 521/14 stwierdził, że: "Ustawa w sposób ogólny określa wydatki mogące stanowić koszty uzyskania przychodów. Pozwala to na wysunięcie wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia wszelkich faktycznie poniesionych kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a zatem, że ich poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi zatem istnieć związek. Chodzi tu o związek tego typu, źe poniesienie kosztów ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu".

Mając na uwadze powyższe stwierdzenie jeżeli, zgodnie z funkcjonującymi w Spółce zasadami, pracownik przedstawia faktury, w celu rozliczenia poniesionych w imieniu i na rzecz Spółki wydatków m.in. na przewozy, hotele, wyżywienie nie można mówić o limicie zwolnienia z podatku tylko kwot do wysokości diet/ryczałtów określonych kwotowo w cyt. powyżej należy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, że wydatki związane w związku z odbywaną przez pracownika Spółki podróżą służbową oraz wydatki związane ze zleceniem wykonywanym przez współpracownika mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Wydatki te mają bowiem bezpośredni związek z uzyskaniem przychodu a dodatkowo podkreślić należy, że w przypadku pracowników wynikają z wewnętrznych zasad odbywania podróży służbowych, a przy podróży współpracownika z zawartej umowy.

Dla dodatkowego uzasadnienia kosztowego charakteru wydatków zaznaczyć należy, że w przypadku pracowników Spółki delegowanych poza miejsce zamieszkania oraz miejsce świadczenia pracy, podróże takie mają głównie na celu spotkania z kontrahentami Spółki, omówienie warunków współpracy, omówienie polityki firmy i grupy J., co następnie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie przychodu w ramach tych współpracy czy też zmian w polityce firmy, które prowadzą do zwiększenia sprzedaży produktów. W sytuacji natomiast umów cywilnoprawnych, osoby takie mają głównie za zadanie pozyskać klientów, sprzedać produkt. W związku z powyższym, wydatki ponoszone w celu wykonania przez te osoby zadania określonego w umowie, również mają bezpośredni związek z uzyskaniem przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków powinno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez Podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie - w oparciu o zgromadzone dowody - związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są wydatki pracodawcy związane z odbywaną przez pracownika podróżą służbową, a także wydatki związane ze zleceniem wykonywanym przez współpracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej, jednak tylko takie, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności, Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę oraz współpracowników na podstawie umów cywilnoprawnych, przychód z tytułu uzyskania których, po stronie wykonawcy, alokowany jest w źródle działalność wykonywana osobiście. Miejscem świadczenia pracy przez pracowników Spółki, zgodnie z zawieranymi umowami o pracę jest siedziba Spółki lub określony obszar Polski. Ze względu na związek Spółki z J. AG, która ma swą siedzibę w Szwajcarii, ale nade wszystko specyfikę prowadzonej działalności i konieczność dotarcia do jak największej liczby klientów oraz kontrahentów, pracownicy Spółki często odbywają podróże służbowe (zarówno na terenie Rzeczpospolitej Polskiej jak i poza jej granicami).

Stosownie do polityki firmy (ustalenia wewnętrzne), Spółka nie wypłaca pracownikom ryczałtów (wyjątek stanowi ryczałt z tytułu używania samochodu prywatnego w czasie podróży służbowej), lecz rozliczenie następuje na podstawie rzeczywiście poniesionych i odpowiednio udokumentowanych wydatków, tj. na podstawie faktur, rachunków, paragonów itd.

W ramach realizacji polityki wewnętrznej Spółka zapewnia pracownikom świadczenia niezbędne do wykonania powierzonych zadań w podróży służbowej m.in. noclegi, przewozy oraz wyżywienie. Zapewnienie może przybierać postać bezpośredniego przekazania świadczenia (np. posiłek, wynajęty samochód) bądź umocowania do zakupu świadczenia (na warunkach określonych przez Spółkę) wyżywienia, przejazdów (np. TAXI) i noclegu. Podkreślić przy tym należy, że z założenia zakupy dokonywane w ramach podróży służbowej i jej służące dokonywaną są w imieniu i na rzecz Spółki, co oznacza że należy mówić nie o zwrocie kosztów a rozliczeniu poniesionych przez Spółkę wydatków (wyjątkiem są ryczałty za używanie samochodu prywatnego na potrzeby pracodawcy). Odnosząc się natomiast do współpracowników, z którymi Spółka współpracuje na podstawie umów cywilnoprawnych, to w takich umowach widnieje zapis, że koszty zlecenia ponosi Zleceniodawca. W związku z powyższym, gdy na podstawie umowy cywilnoprawnej dana osoba ma obowiązek wyjechać poza swoje miejsce zamieszkania, Spółka zapewnia takiej osobie nocleg oraz wyżywienie, a także - tak jak w przypadku pracowników - rozlicza udokumentowane odpowiednio wydatki (czyli również zakup, w imieniu i na rzecz Spółki przewozu, noclegu oraz wyżywienia - jak w przypadku pracowników).

Zaznaczyć raz jeszcze trzeba, że ani pracownicy Spółki, ani współpracownicy nie otrzymują diet w postaci ryczałtu czy innych zwrotów kosztów (czyli świadczeń pieniężnych), a jedynie świadczenia niepieniężne, w tym nabywanych przez nich - zgodnie z umocowaniem - w imieniu i na rzecz Spółki.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia podróży służbowej, należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Pojęcie "podróż służbowa" na gruncie Kodeksu pracy to wykonywanie określonego zadania na polecenie pracodawcy poza miejscem stałego zatrudnienia.

Podróży służbowej dotyczy również Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 7 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, w przypadku podróży krajowych dieta nie przysługuje, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. Analogiczne regulacje dotyczą podróży zagranicznych - pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysługuje (§ 14 ust. 4 rozporządzenia).

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy, w związku z czym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Odnosząc się natomiast do współpracowników zatrudnionych na podstawie umowy cywilnoprawnej należy stwierdzić, że pojęcie podróży współpracowników należy odróżnić od pojęcia podróży służbowej. Z uwagi na fakt, że umowa cywilnoprawna jest odrębną od umowy o pracę instytucją prawną, do której stosuje się całkowicie inne regulacje, czyli Kodeks cywilny a nie Kodeks pracy - nie można utożsamiać tych dwóch pojęć, czyli zrównywać podróży współpracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej i podróży służbowej pracownika. W tym kontekście podróż współpracownika jest pojęciem szerszym od podróży służbowej i w praktyce obejmuje każdy wyjazd osoby wykonującej obowiązki wynikające z umowy cywilnoprawnej poza miejsce zamieszkania i miejsce siedziby zleceniodawcy, który to wyjazd wiąże się z wykonaniem przez zleceniobiorcę zleconych mu przez zleceniodawcę czynności.

Jak wynika z przedmiotowego wniosku zarówno pracownicy jak i współpracownicy nie otrzymują diet w postaci ryczałtu ani innych zwrotów kosztów. Świadczenia niepieniężne nabywane są przez nich w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem w przedmiotowym wniosku zarówno pracownicy jak i współpracownicy nie ponoszą wydatków, które są im zwracane przez Wnioskodawcę, lecz Wnioskodawca ponosi te wydatki bezpośrednio, zapewniając pracownikom oraz współpracownikom świadczenia niezbędne do wykonania powierzonych im zadań, tj. przewozu, wyżywienia i noclegów w podróży.

W odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma również takiego zakazu czy ograniczenia w odniesieniu do kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Jeżeli pracownik odbywa podróż służbową, lub też współpracownik zatrudniony na podstawie umowy cywilnoprawnej wykonuje zadania wynikające z tej umowy, to wydatki Wnioskodawcy dokonane za czas tych podróży i zadań, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko wtedy, gdy wydatki te związane są z osiągnięciem przychodu Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, podróże służbowe pracowników mają na celu spotkania z kontrahentami Wnioskodawcy, omówienie warunków współpracy, omówienie polityki firmy i grupy J., co następnie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie przychodu w ramach tych współpracy czy też zmian w polityce firmy, które prowadzą do zwiększenia sprzedaży produktów. W sytuacji natomiast umów cywilnoprawnych, współpracownicy zatrudnieni na ich podstawie mają głównie za zadanie pozyskać klientów, sprzedać produkt.

Należy zatem wskazać, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz koszty zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej, polegające na zapewnieniu świadczeń niezbędnych do wykonania powierzonych zadań, m.in. przewozu, wyżywiania i noclegów mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów Wnioskodawcy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wysyłaniem pracowników w podróż służbową oraz kosztów zlecenia wykonywanego przez współpracownika na podstawie umowy cywilnoprawnej, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.