IPPB6/4510-260/15-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika podatku u źródła w przypadku przekazywania przez K., za pośrednictwem Depozytu, przychodów z inwestowania środków pieniężnych stanowiących depozyt zabezpieczający - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika podatku u źródła w przypadku przekazywania przez K., za pośrednictwem Depozytu, przychodów z inwestowania środków pieniężnych stanowiących depozyt zabezpieczający.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest centralną instytucją odpowiedzialną za prowadzenie i nadzorowanie systemu depozytowo-rozliczeniowego w zakresie obrotu instrumentami finansowymi w Polsce. Wnioskodawca do dnia 30 czerwca 2011 r. prowadził zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: UOIF), system zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji zawieranych w obrocie instrumentami finansowymi, w tym system gwarantowania rozliczeń transakcji zawieranych na rynku regulowanym oraz w alternatywnym systemie obrotu (dalej: System). Prowadzenie Systemu zostało z dniem 1 lipca 2011 r. przekazane K. Spółka akcyjna (dalej: K.) - podmiotowi zależnemu od Depozytu, na podstawie pisemnej umowy w sprawie przekazania rozliczeń transakcji, zgodnie z art. 48 ust. 7 UOIF. Wnioskodawca, umową w sprawie przekazania rozliczeń transakcji przekazał spółce K. wykonywanie wszystkich czynności z zakresu zadań określonych w art. 48 ust. 2 UOIF, w tym prowadzenie Systemu. K. prowadzi obecnie rozliczenia transakcji zawieranych zarówno na rynku regulowanym oraz w alternatywnym systemie, jak i zawieranych poza obrotem zorganizowanym. W dniu 8 kwietnia 2014 r. Komisja Nadzoru Finansowego udzieliła K. zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych, o którym mowa w art. 14 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. U.UE.L2012.201.1). K. prowadzi rozliczenia transakcji z zastosowaniem szeregu mechanizmów pozwalających na systemowe obniżenie ryzyka niewywiązania się stron ze zobowiązań wynikających z zawartych transakcji.

K. prowadzi system zabezpieczenia płynności prowadzonych rozliczeń transakcji, w ramach którego K.:

a. Gromadzi i zarządza środkami stanowiącymi depozyty zabezpieczające;

b. Gromadzi i zarządza środkami tworzącymi następujące fundusze: fundusz rozliczeniowy, fundusz zabezpieczający prawidłowe rozliczenie transakcji zawieranych w alternatywnym systemie obrotu, fundusz zabezpieczający wykonanie zobowiązań z pożyczek papierów wartościowych zawieranych w ramach systemu pożyczek negocjowanych prowadzonego przez Wnioskodawca we współpracy z K. oraz fundusz zabezpieczający wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym, rozliczanych przez K.;

c. Dokonuje bieżących rozliczeń pomiędzy stronami transakcji;

d. Współpracuje z Depozytem przy organizacji systemu automatycznych pożyczek papierów wartościowych.

Przedmiotem depozytów zabezpieczających mogą być:

a. Środki pieniężne;

b. W przypadku tzw. wstępnych depozytów rozliczeniowych oraz właściwych depozytów zabezpieczających - także akceptowane przez K. papiery wartościowe.

Akceptowanymi papierami wartościowymi mogą być obecnie obligacje skarbowe będące w obrocie na rynku regulowanym na terytorium Polski, akcje spółek WIG20 oraz bony skarbowe.

Wniesienie papierów wartościowych na poczet depozytu zabezpieczającego (dalej: depozyt zabezpieczający lub depozyty zabezpieczające) następuje poprzez ich przeniesienie na rachunek papierów wartościowych prowadzony dla K. w Depozycie (przy czym w przypadku bonów skarbowych, których system rejestracji jest prowadzony przez NBP, ich przeniesienie na rachunek papierów wartościowych prowadzony dla K. w Depozycie wymaga ich uprzedniego przeniesienia w tym systemie rejestracji na tzw. konto pomocnicze prowadzone i w NBP dla Depozytu). Z chwilą dokonania takiego przeniesienia pomiędzy K. a uczestnikiem ustanawiającym depozyt zabezpieczający dochodzi do zawarcia umowy przewłaszczenia papierów wartościowych na rzecz K., na zabezpieczenie wykonania przez uczestnika zobowiązań oraz pokrycie kosztów tego wykonania Pożytki powstałe w wyniku posiadania takich papierów mogą obejmować dywidendę, odsetki, dyskonto (dalej: Pożytki). Pożytki są przekazywane przez emitenta na rzecz K., który jest w posiadaniu wniesionych do depozytu zabezpieczającego papierów wartościowych. K. nie jest podmiotem uprawnionym do zatrzymania Pożytków, lecz jest wyłącznie podmiotem pośredniczącym w wypłacie Pożytków na rzecz faktycznego odbiorcy - uczestnika uprawnionego do otrzymania przychodów z papierów wartościowych i nie jest ich ekonomicznym beneficjentem.

Wniesienie depozytu zabezpieczającego w formie pieniężnej następuje zasadniczo poprzez obciążenie właściwego rachunku bankowego wskazanego przez uczestnika oraz uznanie tymi samymi środkami pieniężnymi rachunku bankowego prowadzonego w NBP dla K. Obciążenia dokonuje Wnioskodawca, działając na zlecenie K. Jednakże w przypadku wstępnego depozytu rozliczeniowego wniesienie depozytu następuje poprzez obciążenie przez K. właściwego rachunku bankowego wskazanego przez uczestnika lub poprzez przeniesienie środków pieniężnych przez uczestnika na rachunek bankowy prowadzony w NBP dla K.

Wnioskodawca, działając na podstawie umowy z K., inwestuje środki pieniężne przekazane do depozytu zabezpieczającego na lokatach bankowych oraz w obligacje i bony Skarbu Państwa i obligacje Banku Gospodarstwa. Papiery wartościowe nabywane ze środków pieniężnych będących przedmiotem depozytu zabezpieczającego rejestrowane są na rachunku papierów wartościowych prowadzonym dla K. przez Wnioskodawcę, albo - w przypadku bonów skarbowych - na rachunku prowadzonym dla Depozytu przez NBP. Z tytułu tych inwestycji uzyskiwane jest przysporzenie majątkowe - przychód w postaci odsetek z lokat bankowych oraz obligacji i bonów (dyskonta). Przychód ten, tak jak w przypadku pożytków z papierów wartościowych jest przekazywany uczestnikom, którzy wnieśli określone środki pieniężne tytułem depozytu zabezpieczającego. Podmiotem prawnie zobowiązanym do wypłaty przychodu uczestnikom jest K., natomiast na podstawie umowy o zarządzanie aktywami zawartej przez K. z Depozytem, Wnioskodawca technicznie wykonuje czynności związane z zarządzaniem środkami pieniężnymi na rzecz K.

Przychody z tytułu lokowania środków pieniężnych będących przedmiotem depozytu są przekazywane uczestnikom kwartalnie. Natomiast raz w miesiącu Wnioskodawca, w imieniu K. przekazuje uczestnikom informacje o uzyskanych przez nich przychodach wypracowanych przez środki pieniężne wniesione do depozytu.

Przychody są wypłacane uczestnikom przez Wnioskodawcę na zlecenie K. z rachunku bankowego K., Wnioskodawca dokonuje technicznej wypłaty środków, działając w tym zakresie na zlecenie K.

Na mocy postanowień Umowy, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie kwartalne z tytułu zarządzania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na Funduszach rozliczeniowych oraz w depozytach zabezpieczających.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku przekazywania przez K., za pośrednictwem Depozytu, przychodów z inwestowania środków pieniężnych stanowiących depozyt zabezpieczający, Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku u źródła na gruncie Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku wypłaty przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do depozytów zabezpieczających, w postaci odsetek (lub dyskonta) z papierów wartościowych lub lokat bankowych, nie będzie on pełnił funkcji płatnika podatku u źródła.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w przypadku środków pieniężnych wniesionych do depozytu zabezpieczającego Wnioskodawca w imieniu K., dysponuje tymi środkami, inwestując je na lokatach bankowych oraz w określone papiery wartościowe (obligacje, bony). W opinii Wnioskodawcy, w celu rozstrzygnięcia, na którym podmiocie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła, należy przeanalizować stosunki zobowiązaniowe mające miejsce w opisanej sytuacji, a następnie ustalić rolę poszczególnych spółek w oparciu o obowiązujące regulacje prawne.

W pierwszej kolejności należy sięgnąć do Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) Ordynacja podatkowa, która w art. 8 wskazuje, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy podkreślić, że status płatnika, zgodnie z regulacjami Ordynacji podatkowej, zostaje nadany danemu podmiotowi wyłącznie poprzez określenie go w przepisach prawa podatkowego. Tym samym, przypisanie tej cechy wymaga wykazania, że w konkretnym przypadku na podstawie określonego przepisu cecha ta danemu podmiotowi przysługuje i taki obowiązek nie może wynikać z domniemania.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 2015 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności m.in. z tytułu odsetek (dyskonta) lub dywidendy, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Tym samym, zgodnie z przytoczonymi przepisami, co do zasady, za płatnika uznaje się podmiot, który dokonuje wypłaty.

Przepis szczególny, jakim jest art. 26 ust. 2c Ustawy CIT stanowi, że w przypadku wypłat należności z tytułu m.in. odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych obowiązek poboru podatku ciąży na podmiotach prowadzących te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem.

Mając na uwadze brzmienie wskazanych regulacji, należy zauważyć, że w opisanym stanie faktycznym, podmiotem będącym ostatecznym odbiorcą przychodów, a tym samym podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku dochodowego jest uczestnik, czyli podmiot wnoszący środki pieniężne do depozytów tytułem zabezpieczenia płynności rozliczeń. K. jest podmiotem, który jako pierwszy, z tytułu inwestycji uzyskuje przysporzenie majątkowe w postaci odsetek z lokat bankowych oraz obligacji i bonów (dyskonta). Przychód ten jest jednak przekazywany uczestnikom, którzy wnieśli określone środki pieniężne tytułem depozytu zabezpieczającego.

Podmiotem zobowiązanym do wypłaty przychodu uczestnikom jest K., natomiast na podstawie umowy o zarządzanie aktywami, Wnioskodawca technicznie wykonuje czynności związane z zarządzaniem środkami pieniężnymi na rzecz K. Środki pieniężne są wpłacane przez uczestników na rachunek bankowy prowadzony w NBP dla K. i z tego rachunku są im wypłacane również przychody. Wypłata następuje na podstawie dyspozycji wystawianych przez Wnioskodawca na zlecenie K. Inwestorem środków pieniężnych jest więc K., jednakże nie można uznać, iż jest on ich właścicielem, jak również, że jest ekonomicznym właścicielem przysporzeń z tytułu środków pieniężnych wniesionych do depozytu zabezpieczającego. K. nie może bowiem w sposób dowolny korzystać z takich przychodów. Środki te zostały mu powierzone przez uczestników i K. jest zobowiązany do rozliczenia się z tych środków, a także z przychodów uzyskanych z tytułu zarządzania nimi, względem uczestników, którzy wnieśli te środki tytułem danego depozytu.

W takiej sytuacji mamy do czynienia z dwoma stosunkami zobowiązaniowymi. Pierwszy powstaje pomiędzy K. oraz uczestnikiem wnoszącym do K. depozyt zabezpieczający. Natomiast odrębnym stosunkiem zobowiązaniowym jest relacja pomiędzy Depozytem inwestującym na zlecenie K. środki pieniężne będące przedmiotem depozytu a podmiotem emitującym papiery wartościowe (ewentualnie bankiem otwierającym lokaty), w które środki te zostały zainwestowane przez Wnioskodawca.

W przypadku wnoszenia środków pieniężnych każdy uczestnik posiada w każdej inwestycji dokonywanej zbiorczo z depozytów zabezpieczających swój udział. Udział jest wyliczony i zarejestrowany w systemie informatycznym służącym do zarządzania aktywami. W związku z późn. zm. wielkości zabezpieczeń, udział ten ulega zmianie każdego dnia. Raz w miesiącu Wnioskodawca, w imieniu K., przekazuje uczestnikom informację o wypracowanych przychodach. Natomiast bank bądź emitent papierów wartościowych, w które zainwestowane zostały środki pieniężne wniesione tytułem depozytów zabezpieczających, nie posiada informacji, jakie środki odpowiadają udziałom poszczególnych uczestników. Bank lub emitent, jako podmiot wypłacający pożytki, widzi wyłącznie Wnioskodawca lub K.

Przychód po stronie uczestnika powstaje zatem w związku z relacją, jaka łączy go z K. działającym za pośrednictwem Depozytu, przy braku bezpośredniej relacji prawnej pomiędzy uczestnikiem, a podmiotem emitującym papiery wartościowe (ewentualnie bankiem).

W konsekwencji, w przypadku wypracowania przychodów z inwestycji środków pieniężnych zgromadzonych w depozycie zabezpieczającym, emitent / bank wypłaci takie przychody na rachunek K., a następnie Wnioskodawca dokona wypłaty w ustalonym terminie przychodów na rzecz uczestników depozytu zabezpieczającego, działając w tym zakresie w imieniu i na zlecenie K.

W omawianym przypadku K. (za pośrednictwem Depozytu) dokonuje inwestycji przekazanych mu środków pieniężnych i w stosunku z bankiem bądź emitentem papierów wartościowych działa jak właściciel inwestowanych środków. Jednakże to Wnioskodawca występuje wobec emitenta lub banku inwestując środki powierzone mu przez K., z obowiązkiem zwrotu i rozliczenia się, przy czym Wnioskodawca, na zlecenie K., dodatkowo rozlicza K. wobec uczestników. Tym samym, bank (lub emitent) nie jest w stanie ustalić, że przekazane mu środki pieniężne należą do innego podmiotu niż ten, z którym łączy go stosunek zobowiązaniowy, czyli Depozytu lub K. (w przypadku obligacji i bonów skarbowych, papiery wartościowe są zapisywane na rachunku papierów wartościowych prowadzonym dla K. przez Wnioskodawca).

W takiej sytuacji należy uznać, że to na K., jako na podmiocie, który jest prawnie zobowiązany do wypłaty przychodów na rzecz uczestników, będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku u źródła z tego tytułu, czyli K. będzie płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) w rozumieniu przepisów Ustawy CIT oraz Ordynacji podatkowej.

Dodatkowo należy zauważyć, iż obecne przepisy przewidują, że płatnikiem podatku u źródła jest podmiot prowadzący rachunek, na którym są zapisane papiery wartościowe, jeżeli wypłata należności następuje za jego pośrednictwem. Jednakże, w opinii Wnioskodawcy, również w takiej sytuacji zasadne byłoby uznanie, że to na K., a nie Depozycie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku u źródła z tytułu wypłaty przychodów z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych. Również w omawianym zakresie mamy bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi zdarzeniami prawno-podatkowymi.

W przypadku, stwierdzenia, że to podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych jest płatnikiem podatku u źródła istniałoby ryzyko podwójnego opodatkowania uzyskanych pożytków - raz w momencie ich przekazywania przez Wnioskodawca na rzecz K., a drugi raz w momencie ich rozliczania z uczestnikiem. Odsetki otrzymywane przez K. z tytułu inwestowania środków pieniężnych w papiery wartościowe nie stanowią dla niego przysporzenia i w żadnym przypadku nie może zostać uznany za podatnika. K. może wprawdzie dysponować otrzymanymi środkami, ale w bardzo ograniczonym zakresie. Dlatego też, nie można traktować K., jako pełnoprawnego właściciela tych środków pieniężnych.

Wnioskodawca stawia pożytki wypłacane z papierów wartościowych zapisanych na prowadzonym przez niego dla K. rachunku papierów wartościowych K., do dyspozycji K., a nie uczestnika. W momencie przekazania pożytków K., po stronie uczestnika nie powstaje przychód, gdyż nie dochodzi do dokonania wypłaty podatnikowi. Z tego tytułu Wnioskodawca nie może zostać uznany za płatnika podatku, nie dokonuje on bowiem wypłaty podatnikowi, lecz podmiotowi, który nie posiada takiego statusu. Dodatkowo należy wskazać, iż jest możliwa sytuacja, gdy w wyniku inwestowania środków pieniężnych (reinwestowania pożytków) w momencie rozliczenia z uczestnikiem okaże się, że na skutek strat na nowych inwestycjach wysokość pożytków przekazanych faktycznie uczestnikowi na koniec kwartału będzie niższa od tych, które wynikałyby z jego udziału w kwocie pożytków faktycznie wypłaconej z papierów, w które środki będące przedmiotem depozytów zabezpieczających zostały zainwestowane. Pobranie przez Wnioskodawca podatku byłoby zatem sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 26 Ustawy CIT i prowadziłoby do sytuacji, w której podatek zostałby pobrany przed faktycznym uzyskaniem przychodu przez podatnika i z uwzględnieniem ryzyka, że taki przychód może w ogóle nie powstać po stronie tego podatnika.

Co więcej, wszystkie uzyskane pożytki są przekazywane przez Wnioskodawca na rachunek bankowy K.

W przypadku inwestowania środków pieniężnych wniesionych przez uczestników łącznie, uczestnicy posiadają udziały przypisane im w inwestycjach (a nie konkretną liczbę papierów). Tym samym, K. nie jest w stanie podać konkretnej liczby papierów wartościowych przypisanych do danego uczestnika - nierezydenta, który wniósł środki pieniężne tytułem depozytu zabezpieczającego. Kwotę przychodu przypadającą na uczestnika, K. jest w stanie określić dopiero w dniu zakończenia okresu odsetkowego czy wykupu papieru wartościowego.

Tym samym, do momentu przekazania pożytków uczestnikom, to K. należy traktować jako ich dysponenta, gdyż to K. może reinwestować osiągnięte przychody aż do czasu ich wypłaty uczestnikom. Ponadto, należy podkreślić, że uczestnik nie otrzymuje pożytków w momencie ich wypłaty przez emitenta i nie powstaje dla niego przychód w tej dacie (nie są mu należne), ale dopiero w dniu ich otrzymania z K. Uczestnik będzie mógł dysponować tymi pożytkami i korzystać z nich dopiero w momencie, kiedy zostaną mu one wypłacone przez K. Tym samym, Wnioskodawca w dniu wypłaty pożytków z papierów wartościowych powinien uznać, że ich odbiorcą jest K., a nie poszczególni uczestnicy. Z kolei K. dopiero w momencie rozliczania się z pożytków z uczestnikami, jako podatnika potraktuje uczestnika i w tym dniu w odniesieniu do uczestników, jako płatnik naliczy i pobierze podatek u źródła.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. uzyskał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego potwierdzającą jego stanowisko, zgodnie z którym nie został uznany za płatnika podatku u źródła również w przypadku wypłaty przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do depozytów zabezpieczających w papiery wartościowe wyemitowane przez Skarb Państwa i zapisane na rachunku papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Minister Finansów przychylił się do stanowiska, zgodnie z którym to na K. ciążyły obowiązki płatnika podatku u źródła, ze względu na specyficzną relację jaka łączy go z uczestnikiem (interpretacja z dnia 21 lutego 2014 r. nr IPPB5/423-987/13-2/RS, pytanie nr 3). Mając na uwadze, iż zmienione z dniem 1 stycznia 2015 r. przepisy Ustawy CIT wprowadzają zasadę poboru podatku w przypadku papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych analogiczną do tej mającej zastosowanie do papierów wartościowych Skarbu Państwa przed tą datą, a także biorąc pod uwagę zbliżony stan faktyczny, należy uznać, że stanowisko Ministra Finansów wyrażone we wskazanej interpretacji zachowuje swoją aktualność.

Podsumowując, obowiązek płatnika w przypadku wypłaty na rzecz uczestników przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do depozytów zabezpieczających, z uwagi na specyficzne relacje łączące podmioty biorące udział w funkcjonowaniu systemu zabezpieczeń, nie będzie ciążył na Depozycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Nr IPPB5/423-987/13-2/RS z dnia 21 lutego 2014 r. wskazać należy, że została wydana w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenieść na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.