IPPB6/4510-254/15-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 12 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodu z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodu z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej: "Spółka"), uprawnionym do 99% udziału w jej zysku. Wnioskodawca wykazuje przychody i koszty osiągane w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę w swoim rachunku podatkowym, zgodnie z art. 5 ustawy o CIT).

W dniu 23 maja 2012 r. Spółka zawarła ze spółką M. Sp. z o.o. (działającą ówcześnie pod firmą K. Sp. z o.o.; dalej: "M.") umowę sprzedaży (dalej: "Umowa sprzedaży") nieruchomości objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza na mocy, której zbyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę numer 113 oraz prawo własności posadowionych na tej działce budynków, budowli i urządzeń, stanowiących odrębne nieruchomości (dalej: "Nieruchomość").

Transakcja do celów VAT została zakwalifikowana, jako sprzedaż zwolniona z opodatkowania VAT.

Spółka oraz M. nie były i nie są podmiotami powiązanymi.

Wnioskodawca z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości rozpoznał przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 3a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) za rok 2012. Faktura z tego tytułu została wystawiona przez Spółkę również w roku 2012.

W związku z podpisaniem Umowy Sprzedaży, Wnioskodawca wykazał również koszty, w szczególności koszty poniesione na nabycie zbywanej Nieruchomości oraz wydatki związane z zawarciem Umowy Sprzedaży (m.in.: wynagrodzenie notariusza, koszty obsługi prawnej), które stanowiły koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT oraz 15 ust. 4b-4e ustawy o CIT.

Z uwagi na fakt, że M. nie zapłaciła ceny sprzedaży za nabytą Nieruchomość wynikającą z umowy sprzedaży z dnia 23 maja 2012 r. Spółka i M. złożyły w dniu 15 grudnia 2014 r. zgodne oświadczenie woli, objęte aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza o rozwiązaniu/odstąpieniu od umowy sprzedaży z dnia 23 maja 2012 r. (dalej: "Umowa rozwiązująca"). Jednocześnie, Spółka i M. zawarły umowę przeniesienia własności Nieruchomości z powrotem na Spółkę. Z tytułu rozwiązania umowy Spółka wystawiła fakturę korygującą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 12 ust. 3, art. 12 ust. 3a oraz 15 ust. 4, art. 15 ust. 4a-4e ustawy o CIT, w skutek rozwiązania Umowy Sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca, jak wspólnik Spółki, będzie zobowiązany do rozpoznania faktury korygującej za okres, w którym został pierwotnie rozpoznany przychód i koszty uzyskania przychodów w związku z wystawieniem faktury dokumentującej Umowę sprzedaży, a do którego odnosi się faktura korygująca, a w konsekwencji do korekty przychodów i kosztów podatkowych za okres, w którym pierwotnie przychód i koszty podatkowe z tytułu umowy sprzedaży został rozpoznany oraz do skorygowania zeznania podatkowego CIT-8 za rok 2012.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku braku odpowiednich regulacji ustawowych, rozpoznanie faktury korygującej, a w konsekwencji pomniejszenie przychodów powinno się odnosić do okresu w którym rozpoznany został pierwotny przychód należny z tytułu sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że jego stanowisko znajduje uzasadnienie w treści art. 12 ust. 3 w związku art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, które łącznie określają moment powstania przychodu z tytułu działalności gospodarczej.

Na wstępie należy przywołać przepisy odnoszące się do momentu rozpoznania przychodów na gruncie ustawy o CIT. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT: "Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont". Natomiast data powstania przychodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT została określona w art. 12 ust. 3a tejże ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności".

Należy ponadto podkreślić, że ustawodawca nie przewidział regulacji dotyczących explicite zasad korekty przychodów. Zatem, aby określić moment rozpoznania faktury korygującej, a w konsekwencji zmniejszenia przychodów należy odpowiednio zastosować art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Ustawodawca powiązał datę powstania przychodu ze zbyciem prawa majątkowego, wykonania usługi lub z dniem wystawienia faktury. W tej sytuacji należy rozważyć, czy faktura korygująca, która została wystawiona przez Spółkę z tytułu rozwiązania umowy sprzedaży odzwierciedla samodzielne zdarzenie gospodarcze czy też jedynie odnosi się do pierwotnego stanu faktycznego zaistniałego w przeszłości. Mając na uwadze fakt, że przychód należny z tytułu sprzedaży nieruchomości został już rozpoznany, Wnioskodawca uważa, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego zdarzenia gospodarczego, a jedynie odnosi się do zdarzenia, które zaistniało w przeszłości. Punktem odniesienia dla faktury korygującej jest bowiem faktura pierwotna. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, a jedynie wpływa na jego wysokość. Zatem skoro faktura korygująca nie dokumentuje samodzielnego zdarzenia gospodarczego, a jedynie odnosi się do zdarzeń już zaistniałych odpowiednio je modyfikując, również korekta przychodów z tego tytułu powinna odnosić się do okresu, w którym powstał pierwotny przychód z tytułu sprzedaży Nieruchomości, czyli za rok 2012. Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że nieprawidłowym byłoby uznanie, że faktura korygująca powinna zostać rozpoznana w dacie wystawienia, gdyż odnosi się ona jedynie do uprzednio już zarachowanych przychodów. Jej wystawienie nie wiąże się bowiem z zaistnieniem jakościowo nowych zdarzeń gospodarczych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie konsekwencji wystawienia faktury korygującej dla celów przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2008 r. (sygn. ILPB3/423-142/08-6/HS);"Oznacza to, że Spółka będzie zobowiązana do skorygowania wstecz zarówno przychodu odpowiadającego kwocie dokonanej sprzedaży, jak i kosztów uzyskania wyliczonych pierwotnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż skoro umowa sprzedaży gruntu i prawa własności naniesień zostanie przez Spółkę rozwiązana, w wyniku czego nastąpi korekta przychodu, to korekcie takiej podlegać winny również koszty uzyskania tegoż przychodu. Reasumując powyższe wyjaśnienia Spółka, rozwiązując w przyszłości umowę sprzedaży gruntu oraz prawa własności naniesień, która zawarta została w roku 2006, powinna dokonać, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych korekty zarówno przychodu, jak i kosztów jego uzyskania za 2006 r. W związku z tym, Spółka zobowiązana będzie także do dokonania korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych - CIT-8- za rok podatkowy 2006".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-941/11-2/GJ);"Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3a tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później niż dzień:

Korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1014/11-2/PK1);"Reasumując, zdaniem organu interpretacyjnego, rozwiązanie umowy sprzedaży akcji powoduje konieczności skorygowania przychodów i kosztów jego uzyskania. Niemniej jednak, mając na uwadze powyżej przedstawioną wykładnię przepisów, korekta ta winna odnosić się do przychodu pierwotnie uzyskanego, nie zaś przychodu otrzymanego w roku podatkowym, w którym nastąpiło zdarzenie rozwiązujące stosunek prawny pomiędzy stronami tak, że odpadła podstawa do jego naliczenia. Prezentowany przez Wnioskodawcę pogląd wiążący ustalenie momentu do skorygowania przychodu ze zdarzeniem prawnym stanowiącym przyczynę, która leży u źródeł tejże korekty jest nie do przyjęcia w świetle dokonanej powyżej wykładni literalnej, systemowej oraz funkcjonalnej przytoczonych na wstępie przepisów".

Organy podatkowe potwierdzają zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku dokonania korekty przychodów w odniesieniu do okresu, w którym powstał pierwotny przychód należny z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Stanowisko zaprezentowane we wniosku znajduje ponadto potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2014 r. (sygn. II FSK 4/13), w którym to Sąd stwierdził: "W tym stanie rzeczy datą powstania przychodu będzie dzień wystawienia faktury pierwotnej (por. wyroki NSA z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2422/10 oraz z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2660/10). W konsekwencji nieuprawnione jest stanowisko, że faktura korygująca wielkość przychodu należnego powinna być rozliczona w dacie jej wystawienia, bowiem jej wystawienie odnosi się wyłącznie do uprzednio wykazanych przychodów. (...) Skoro ustawodawca w u.p.d.o.p. nie określił żadnych reguł dotyczących korekty wartości należnego przychodu podatkowego w danym okresie rozliczeniowym, to nie ma również podstaw prawnych, aby przyjmować, że dla daty rozliczenia takiej korekty przychodu netto i w konsekwencji dla określenia momentu (daty) powstania obowiązku podatkowego istotne znaczenie mają okoliczności związane z wystawieniem faktury korygującej, która obniżałaby przychód (zwrot towarów). W rezultacie, bez względu na przyczynę wystawienia faktury korygującej, korekta wielkości przychodu powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym został już ujęty przychód należny, z uwzględnieniem zasad określających datę powstania przychodu".

Przechodząc do analizy kwestii obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z wystawieniem faktury korygującej należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa o CIT czyni rozróżnienie na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, czyli koszty w odniesieniu do których możliwe jest ustalenie związku przyczynowo-skutkowego (uzyskanie przychodu jest bezpośrednio uwarunkowane poniesieniem kosztu) oraz związku kwotowego z przychodem oraz na koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (czyli tzw. koszty pośrednie).

Rozróżnienie to jest istotne o tyle, że ustawa o CIT w odniesieniu do obu rodzajów tych kosztów przewiduje inne zasady rozliczania ich w czasie.

Rozliczanie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami regulują art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Artykuł 15 ust. 4c ww. ustawy stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast zasady rozliczania kosztów pośrednich zostały ujęte w art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT.

Artykuł 15 ust. 4d ustawy o CIT stanowi, że. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej regulacje podkreślić należy, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają przepisów regulujących zasady dokonywania korekty kosztów podatkowych. Nie zawierają także uregulowań dotyczących momentu powiększenia lub zmniejszenia kosztów. W tej sytuacji w celu ustalenia prawidłowego momentu ujęcia/rozpoznania faktury korygującej należy rozważyć, czy faktura korygująca odzwierciedla samodzielne zdarzenie gospodarcze czy też jedynie odnosi się do pierwotnego stanu faktycznego zaistniałego w przeszłości. Mając na uwadze fakt, że koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży Nieruchomości zostały już rozpoznane i potrącone zgodnie z regułami wynikającymi z art. 15 ust. 4 i art. 15 ust. 4b-4e ustawy o CIT, Wnioskodawca uważa, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego zdarzenia gospodarczego, a jedynie odnosi się do zdarzenia, które zaistniało w przeszłości. Punktem odniesienia dla faktury korygującej jest bowiem faktura pierwotna. Późniejsze wystawienie daty faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania kosztu uzyskania przychodów, a jedynie wpływa na jego wysokość.

W tym zakresie nie ma też znaczenia fakt, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego. Wystawiona faktura korygująca nie zmienia bowiem momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta kosztów poniesionych na podstawie faktury korygującej powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został pierwotnie potrącony.

Zatem zarówno w przypadku kosztów bezpośrednich, jak i pośrednich korekta kosztów uzyskania przychodów powinna dotyczyć okresu rozliczeniowego, w którym pierwotnie potrącony został odpowiedni koszt.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem faktur korygujących powodujących zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zobowiązany będzie dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w okresach rozliczeniowych, w których zostały one pierwotnie poniesione. W konsekwencji Wnioskodawca będzie musiał też dokonać korekty zeznań podatkowych CIT-8 za rok podatkowy 2012.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do okresów rozliczeniowych, w których pierwotnie zostały zarachowane te koszty znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2008 r. (sygn. ILPB3/423-142/08-6/HS);"Oznacza to, że Spółka będzie zobowiązana do skorygowania wstecz zarówno przychodu odpowiadającego kwocie dokonanej sprzedaży, jak i kosztów uzyskania wyliczonych pierwotnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...) w świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż skoro umowa sprzedaży gruntu i prawa własności naniesień zostanie przez Spółkę rozwiązana, w wyniku czego nastąpi korekta przychodu, to korekcie takiej podlegać winny również koszty uzyskania tegoż przychodu. Reasumując powyższe wyjaśnienia, Spółka, rozwiązując w przyszłości umowę sprzedaży gruntu oraz prawa własności naniesień, która zawarta została w roku 2006, powinna dokonać, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, korekty zarówno przychodu, jak i kosztów jego uzyskania za 2006 r. W związku z tym, Spółka zobowiązana będzie także do dokonania korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych - CIT -8 - za rok podatkowy 2006".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-318/14-2/IR);"Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują odrębnego momentu dla korekty kosztów, to korekty te należy odnieść do momentu, w którym koszt ten został potrącony. Obowiązek skorygowania niewłaściwie określonego kosztu uzyskania przychodu powstaje w dacie jego pierwotnego ujęcia w rachunku podatkowym. Skoro zatem błąd powstał w momencie ustalania wartości tego kosztu, korekta winna być przyporządkowana do roku, którego ten koszt dotyczy. W przypadku stwierdzenia różnic w ujęciu kosztów nie występuje bowiem odrębne, niezależne zdarzenie gospodarcze, lecz korekta odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości, tj. do poniesionego wydatku uwzględnionego w podatkowych kosztach uzyskania przychodów".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 30 lipca 2014 r. (sygn. IPTPB1/415-248/14-4/AP);"Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, jego uzupełnienie oraz obowiązujące w tym zakresie uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni uzyskuje od dostawcy rabaty; a dostawca wystawia faktury korygujące z ww. tytułu, które to wpływają na zmniejszenie/zwiększenie wcześniej zaewidencjonowanych kosztów nabycia tych towarów, to zdarzenia te powinny zostać uwzględnione w wielkości kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zmniejszenie/zwiększenie w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym koszty te pierwotnie zostały zaksięgowane. Wnioskodawczyni powinna zatem pomniejszyć/zwiększyć pierwotnie zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki, o wartość udzielonych rabatów, a w konsekwencji dokonać stosownych korekt w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym pierwotnie te koszty zostały wykazane. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że korekta kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wynikająca z otrzymanych przez Wnioskodawczynię faktur korygujących, winna być odnoszona (księgowana) wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktur pierwotnych".

Organy podatkowe potwierdzają zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku dokonania korekty kosztów w odniesieniu do okresu, w którym koszt ten został pierwotnie rozpoznany.

Stanowisko zaprezentowane we wniosku znajduje ponadto potwierdzenie w następujących wyrokach sądów administracyjnych:

* Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 maja 2014 r., sygn. II FSK 1511/12;"Sąd, którego orzeczenie zaskarżono, dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy wskazując na brak możliwości zaliczenia do przychodów podatków zwróconych. Tymczasem z podanego we wniosku stanu faktycznego nie wynika by nastąpił zwrot podatku. Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę na rozliczenia wynikające z korekty podatku należnego, w wyniku czego dochodziło do obniżenia zobowiązania podatkowego lub zwiększenia zwrotu podatku od towarów i usług. Odrębności powstawania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowym od osób prawnych powodują różne skutki korekty deklaracji na podatek. W podatku od towarów i usług wywołują one skutki w postaci bieżącej korekty podatku należnego od nieodpłatnego przekazania towaru, a więc w momencie wystawienia faktury korygującej. Natomiast w podatku dochodowym nie powoduje to korekty przychodu w tym samym czasie. Korekta kosztów uzyskania przychodów może bowiem dotyczyć okresu rozliczeniowego, w którym koszty te wykazano w kwocie zawyżonej".

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 24 września 2014 r., sygn. I SA/Bk 222/14;"Sąd podziela stanowisko Ministra Finansów, że faktury korygujące odnoszą się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości, tym samym nie dokumentują odrębnych zdarzeń gospodarczych. Punktem odniesienia dla faktury korygującej jest faktura pierwotna. Bez względu, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego, wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Dlatego też zwroty towarów (ewentualnie zmniejszenia należności) potwierdzone fakturami korygującymi powinny zostać uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów w okresie sprawozdawczym (miesiącu), w którym koszty te zostały pierwotnie potrącone. W związku z tym, w sytuacji otrzymania faktury korygującej powodującej zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów, podatnik winien złożyć deklarację korygującą uprzednio złożone zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w latach ubiegłych - stosownie do art. 81 o.p.

Reasumując w związku z wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca zobowiązany będzie dokonać odpowiednio korekty przychodów należnych oraz kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w których te przychody zostały osiągnięte, a koszt poniesione. Od strony praktycznej, biorąc pod uwagę, fakt że doszło do rozwiązania Umowy Sprzedaży, korekta będzie polegać na obniżeniu przychodu należnego wykazanego przez Wnioskodawcę za rok podatkowy 2012 w związku z jej sprzedażą Nieruchomości przez Spółkę o wartość ceny sprzedaży w proporcji odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki oraz obniżeniu kosztów uzyskania przychodów wykazanych przez Wnioskodawcę za rok podatkowy 2012 o wartość kosztów uzyskania przychodów poniesionych wykazanych przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą Nieruchomości przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodu z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądu, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tutejszego organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.