IPPB6/4510-130/15-4/TO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 września 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB6/4510-130/15-4/TO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 4) - jest prawidłowe;

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 5) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów oraz ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności B Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest m.in. dystrybucja drukarek, urządzeń wielofunkcyjnych, skanerów, itd. Zgodnie z obecnie przyjętym schematem działalności gospodarczej, Spółka sprzedaje ww. towary do kilku dystrybutorów na terytorium kraju (dalej jako: "Dystrybutorzy"), którzy następnie odsprzedają te towary do dealerów (dalej jako: "Dealerzy"). Obecnie, Spółka nie dokonuje żadnych dostaw bezpośrednio do Dealerów (tekst jedn.: takich, które odbywałyby się bez pośrednictwa Dystrybutorów).

W ramach działań mających na celu wspieranie sprzedaży oraz zwiększenie atrakcyjności cenowej oferowanych towarów dla Dealerów, Spółka zdecydowała się wprowadzić rozwiązanie zmierzające efektywnie do obniżenia ceny wybranych jej towarów.

Dealerzy nie będą zobowiązani do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Spółki, uzyskanie rabatu pośredniego będzie uzależnione wyłącznie od dokonania przez danego Dealera określonych w umowie/aneksie do umowy zakupów wybranych produktów Spółki. Kwota bonusu (rabatu pośredniego) zmniejszającego koszt zakupu zostanie wypłacona Dealerowi bezpośrednio przez Spółkę. Celem opisanego wyżej działania Spółki jest motywowanie Dealerów do bardziej efektywnej sprzedaży wybranej grupy produktów Spółki, poprzez uatrakcyjnienie warunków ich zakupu (zwrot części ceny zapłaconej przez Spółkę w formie bonusu-rabatu pośredniego).

Powyższy bonus (rabat pośredni) będzie udokumentowany notą księgową (notą uznaniową wystawianą przez Spółkę), gdyż w opisanym powyżej przypadku Spółka nie ma możliwości wystawiania na rzecz sprzedawcy faktury korygującej, aby udokumentować udzielony rabat, ponieważ Spółka nie wystawiła żadnej faktury sprzedażowej na rzecz Dealera. Dealer otrzymuje fakturę zakupową od Dystrybutora, a nie od Spółki. Noty zawierać będą odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm., dalej jako: "Ustawa o rachunkowości"), w tym m.in. dane identyfikujące Spółkę i Dealera, określenie przedmiotu transakcji, a także kwotę udzielonego rabatu pośredniego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w powyższym stanie faktycznym, rabaty pośrednie udzielane przez Spółkę Dealerom, stanowią opusty i obniżki cen w formie rabatów, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z których udzieleniem, Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT o wartość tych rabatów.

2. Czy właściwym sposobem udokumentowania rabatów pośrednich udzielonych Dealerom, o których mowa w powyższym stanie faktycznym, będzie wystawienie przez Spółkę noty księgowej (uznaniowej) na rzecz danego Dealera, zawierającej odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl Ustawy o rachunkowości.

3. W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej w odniesieniu do pytania nr 1 i 2 powyżej, czy Spółka będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT za okres rozliczeniowy, w którym rabat został faktycznie udzielony danemu Dealerowi, również w sytuacji, gdy nota księgowa dokumentująca udzielenie rabatu zostanie wystawiona w innym okresie rozliczeniowym.

4. Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż rabaty pośrednie udzielane przez Spółkę stanowić będą dla Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów.

5. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 5, w którym momencie bonus (rabat pośredni) uznawać należy za koszt poniesiony, zaliczany do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytania numer 4 i 5 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotowy wniosek w zakresie pytań numer 1, 2 i 3 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W opinii Spółki prawidłowym jest zaliczenie kwoty rabatu pośredniego (bonusu) wypłacanego przez Spółkę Dealerowi do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. W ocenie Spółki koszty z tytułu wypłacanych bonusów (rabatów pośrednich) stanowić będą koszt uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich przez Spółkę zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy uwzględnieniu przesłanek art. 15b ww. ustawy.

Ad. 4.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W ocenie Spółki, działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży oferowanych przez Spółkę produktów, także w przypadku gdy kierowane są do podmiotów będących pośrednimi nabywcami tych wybranych produktów - tj. do Dealerów, wpływają na zwiększenie wolumenu (wartościowo oraz ilościowo) sprzedaży dokonywanej przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów. Stosowana przez Spółkę strategia marketingowa polega na motywowaniu podmiotów uczestniczących w sieci dystrybucji produktów Spółki, nie tylko bezpośrednio nabywających te produkty od Spółki (dystrybutorzy), ale również prowadzących sprzedaż produktów bezpośrednio do konsumentów (Sprzedawcy).

Mając na względzie, że Spółka nie dokonuje bezpośredniej sprzedaży Dealerom, jedynym sposobem praktycznej realizacji strategii marketingowej polegającej na uatrakcyjnianiu kosztów zakupu określonych produktów Spółki w zależności od wysokości dokonywanych zakupów tych produktów przez Dealerów, jest oferowanie Dealerom zwrotu części zapłaconej ceny, w formie bonusu wypłacanego przez Spółkę (rabat pośredni). Wobec faktu, iż przyznanie oraz wysokość bonusu dla konkretnego Sprzedawcy powiązana będzie wprost z wielkością dokonywanych zakupów konkretnych typów produktów Spółki, ponoszony przez Spółkę wydatek wiązać będzie się w sposób bezpośredni ze zwiększeniem przychodów osiąganych ze sprzedaży produktów Spółki.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że wypłacany Dealerom bonus (rabat pośredni) uzależniony od wysokości dokonywanych zakupów produktów Spółki, spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, tj. ponoszony jest przez Spółkę w celu uzyskania przychodów, wobec czego stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu wskazanego przepisu.

Równocześnie wskazano, że wobec faktu, iż Spółka nie sprzedaje produktów Spółki bezpośrednio na rzecz Dealerów i nie wystawia otrzymującym bonus (rabat pośredni) Dealerom żadnych faktur, do bonusu wypłacanego przez Spółkę nie mogą znaleźć zastosowania przepisy art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, bowiem wypłacony bonus nie stanowi bonifikaty ani skonta, pomniejszającego przychód należny z działalności gospodarczej.

Zasadność opisanego wyżej sposobu podatkowego ujęcia udzielonego rabatu pośredniego dla Dealerów potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2008 r. nr IPPB3/423-506/07-2/MS, oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r. nr IPPB5/423-1136/12-3/RS.

Ad. 5.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Bonusy (rabaty pośrednie), które Spółka zamierza wypłacać Dealerom przysługiwać będą w związku z dokonywanymi przez Dealerów zakupami produktów Spółki, to jak zostało to wskazane powyżej, Spółka nie sprzedaje tych produktów bezpośrednio do Dealerów. Tym samym w ocenie Spółki nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie bonusu wypłaconego Dealerom z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę z tytułu sprzedaży produktów Spółki.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że wypłacane przez nią na rzecz Dealerów bonusy (rabaty pośrednie) stanowić będą koszt uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT - koszt pośredni, potrącany w dacie jego poniesienia.

Mając na uwadze stanowisko powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt II FSK 253/11, odnośnie rozumienia pojęcia dzień poniesienia kosztu, jako dnia, w którym ujęto (zaksięgowano) dany koszt w zapisie bilansowego konta kosztowego, w ocenie Spółki koszty z tytułu wypłacanych bonusów stanowić będą koszt uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich przez Spółkę (zaksięgowania) na bilansowym koncie kosztowym, stosownie do art. 15 ust. 4d w związku z ust. 4e Ustawy CIT.

W przedmiotowej sprawie znajdą także zastosowania postanowienia art. 15b wprowadzonego do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 30 listopada 2012 r. poz. 1342).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

* kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 4) - jest prawidłowe;

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 5) - jest prawidłowe.

Ad. 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* został właściwie udokumentowany;

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Podkreślić należy, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. dystrybucja drukarek, urządzeń wielofunkcyjnych, skanerów, itd. Zgodnie z obecnie przyjętym schematem działalności gospodarczej, Spółka sprzedaje ww. towary do kilku dystrybutorów na terytorium kraju (dalej jako: "Dystrybutorzy"), którzy następnie odsprzedają te towary do dealerów (dalej jako: "Dealerzy"). Spółka nie dokonuje żadnych dostaw bezpośrednio do Dealerów (tekst jedn.: takich, które odbywałyby się bez pośrednictwa Dystrybutorów).

W ramach działań mających na celu wspieranie sprzedaży oraz zwiększenie atrakcyjności cenowej oferowanych towarów dla Dealerów, Spółka zdecydowała się wprowadzić rozwiązanie zmierzające efektywnie do obniżenia ceny wybranych jej towarów. Uzyskanie rabatu pośredniego będzie uzależnione wyłącznie od dokonania przez danego Dealera określonych w umowie/aneksie do umowy zakupów wybranych produktów Spółki. Kwota bonusu (rabatu pośredniego) zmniejszającego koszt zakupu zostanie wypłacona Dealerowi bezpośrednio przez Spółkę.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawce opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy wskazać że wypłacane przez Spółkę Dealerowi rabaty pośrednie, wpływać będą na zwiększenie przychodów Spółki. W związku z tym, przedmiotowe wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 4) jest prawidłowe.

Ad. 5.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2.

złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, że koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako kosztu na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Powyższy podział jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji "kosztów bezpośrednio związanych z przychodami", jak i "kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami".

Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka nie dokonuje bezpośredniej sprzedaży na rzecz Dealerów. W związku z tym, Spółka nie wystawia na rzecz Dealerów żadnych faktur sprzedażowych, gdyż Dealerzy otrzymują faktury zakupowe od Dystrybutorów.

Tym samym wydatków ponoszonych przez Spółkę na wypłatę rabatów pośrednich Dealerom, nie można powiązać w sposób bezpośredni z przychodami Spółki z tytułu sprzedaży. Wobec tego, przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać że kwalifikacja udzielonych rabatów pośrednich Dealerom, do kosztów uzyskania przychodów powinna następować w dacie ich poniesienia, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie znajdą także zastosowania postanowienia art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym:

1. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

2. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

3. Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

4. Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

5. Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielanych przez Spółkę rabatów pośrednich (pytanie nr 5) jest prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych, interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl