IPPB6/4510-118/15-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2015 r. (data nadania 16 września 2015 r., data wpływu 17 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu (pytanie nr 4) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 5) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych (pytanie nr 7) - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma E. Sp. z o.o. jest firmą, której głównym źródłem przychodów jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. W minimalnym zakresie w stosunku do wyżej wymienionych przychodów będą przychody z użytkowania jachtu. W celu nadania rangi i prestiżu swojej firmie, dnia 28 listopada 2014 r. firma E. Sp. z o.o. zawarła umowę leasingu finansowego na leasing w postaci przedmiotu - Jacht Motorowy Rekreacyjny. W związku z zawarciem ww. umowy protokołem odbioru z dnia 14 maja 2015 r. jacht został odebrany przez finansującego, a następnie przekazany korzystającemu czyli Spółce.

Tym samym Spółka objęła jacht w posiadanie w oparciu o umowę leasingu finansowego.

Jednocześnie zgodnie z art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych finansujący wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT z dnia 20 maja 2015 r. dokumentującą dostawę przedmiotowego jachtu i opiewającą na całą wartość świadczenia wynikającego z umowy leasingu finansowego, tj. obejmującą spłatę wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu oraz wynagrodzenie finansującego w postaci odsetek. W efekcie na fakturze wyodrębniono wstępną opłatę leasingową stanowiącą w całości ratę kapitałową oraz wszystkie okresowe opłaty leasingowe za cały okres leasingu z podziałem na część kapitałową i na część odsetkową. Liczba okresowych opłat leasingowych została określona na 60.

Po objęciu jachtu w posiadanie Spółka zamierza wpisać jacht do ewidencji środków trwałych Spółki. W trakcie trwania umowy leasingu finansowego Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawek podatkowych przewidzianych dla jachtu będącego w leasingu. Odpisy amortyzacyjne i odsetki z rat leasingowych stanowić będą dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Spółka na podstawie umowy leasingu finansowego zobowiązana została również do ubezpieczenia przedmiotu leasingu we własnym imieniu i na swój koszt, lecz na rzecz finansującego.

Zgodnie z umową Spółki i wpisem do KRS przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. transport morski i przybrzeżny pasażerski, transport morski i przybrzeżny towarów, transport wodny śródlądowy pasażerski, transport wodny śródlądowy towarów oraz wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego. Powyższe klasyfikacje obejmują swoim zakresem wypożyczenie i dzierżawę sprzętu łodzi wycieczkowych i jachtów zarówno bez załogi, jak i z załogą. Przedmiotowy jacht został przez Spółkę wzięty w leasing w celu jego gospodarczego wykorzystania polegającego m.in. na jego wynajmie. Oferta i faktyczna możliwość jego wynajęcia jest aktualna przez cały rok kalendarzowy jednak z uwagi na znikome zainteresowanie powyższą usługą w miesiącach zimowych, w praktyce klienci będą korzystać z powyższej oferty w okresie wiosenno-letnim. Spółka bez względu na to czy jacht jest wynajmowany, czy też stoi nieużywany obowiązana jest na podstawie umowy najmu z dnia 9 maja 2015 r. podpisanej z wynajmującą firmą, opłacić czynsz z tytułu najmu powierzchni na nadbrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie jest cumowany. W przypadku zgłoszenia się klienta przez cały rok kalendarzowy istnieje możliwość wynajęcia przedmiotowego jachtu. Od dnia rozpoczęcia korzystania z przedmiotowego jachtu na podstawie umowy leasingu do dnia wystąpienia z niniejszym wnioskiem jacht nie został jeszcze nikomu wynajęty z uwagi na brak klientów spowodowany najprawdopodobniej nieustabilizowaną pogodą.

Spółka informuje, że przedmiotowy jacht zamierza wykorzystywać w następujących celach:

* Będą ponoszone wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę, wydatki te mają prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy przez ich promocję oraz promocję samej firmy,

* Na jachcie będą prowadzone spotkania i narady z odbiorcami i dostawcami Spółki, połączone z krótkimi rejsami,

* Na podstawie wynajmu jacht będzie wynajmowany innym użytkownikom na cele rekreacyjne,

* Spółka zamierza też brać udział w regatach lub innych zawodach celem promowania firmy,

* Będą ponoszone koszty dotyczące zakupu paliwa, oleju, bieżące opłaty za przeglądy jachtu oraz inne opłaty związane z jego użytkowaniem,

* Będą ponoszone wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów wykorzystywane podczas spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki,

* Jacht będzie również wykorzystywany prywatnie przez Zarząd i udziałowców Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej oddanego do korzystania środka trwałego wynikającego z wystawionej przez finansującego faktury VAT z dnia 20 maja 2015 r. w sytuacji, gdy jego największe użytkowanie będzie przypadać na okres tzw. sprzyjającej pogody.

2. Czy Spółka posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z rat leasingowych.

3. Czy Spółka posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków związanych z przygotowaniem jachtu do odbywania spotkań, narad.

4. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu.

5. Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki.

6. Czy Spółka posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków na zakup paliwa, olejów, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego użytkownikiem.

7. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty uiszczane z tytułu rat leasingowych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1, 4, 5 i 7 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki. Natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie nr 2, 3 i 6) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą określoną w art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych cechą charakterystyczną leasingu finansowego jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu nabycia środka trwałego przez korzystającego (leasingobiorcę). Podkreślić jednak należy, że amortyzacji podlega wyłącznie równowartość wartości początkowej środka trwałego. Z kolei wartością początkową środka trwałego jest cena jego nabycia, tj, zgodnie z art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego.

Na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego będzie to zatem cała rata kapitałowa (łącznie z opłatą wstępną), które będą amortyzowane przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w art. 16h-16j u.p.d.o.p., a comiesięczne odpisy amortyzacyjne będą zaliczane w poczet kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Pozostała kwota stanowiąca część odsetkową będzie podlegać zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, jako koszt pośredni prowadzenia działalności gospodarczej, tj. w dacie jego poniesienia.

Do przedstawionego stanu faktycznego nie będą miały zastosowania postanowienia art. 16h ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., zgodnie z którym od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystania, w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku. Spółka uważa, że powyższy przepis ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy dany środek trwały ze swej istoty jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystywania w pewnych tylko okresach w trakcie roku. Przykładem może być sytuacja, gdy pensjonat nadmorski świadczyć będzie usługi wyłącznie przez sezon wiosenno-letni, a w pozostałej części roku będzie zamknięty i klienci nawet gdyby byli zainteresowani jego ofertą, nie mogliby korzystać z jego usług. Przepisy powyższe nie mają jednak zastosowania, gdy ten sam pensjonat funkcjonuje przez cały rok, lecz w określonych miesiącach roku nie ma żadnych klientów na jego usługi np. przez złe warunki pogodowe.

Spółka prezentuje stanowisko, że sezonowość świadczenia usług nie jest oceniana pod kątem popytu na nie w danych okresach lecz uzależniona jest od faktycznej gotowości przedsiębiorcy do ich świadczenia. Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy podkreślić należy, że przeznaczony pod wynajem przez Spółkę jacht ma zastosowanie całoroczne, wynika to zarówno z jej konstrukcji, jak i wyposażenia. Posiada m.in. systemy grzewcze, które zapewniają komfortowe warunki żeglugi nawet w miesiącach zimowych. Jednocześnie przez cały rak jest on cumowany w tym samym miejscu i w ten sam sposób. W przypadku gdyby jakikolwiek klient chciał skorzystać z oferty Spółki w każdym czasie może on zatem przedmiotowy jacht wynająć.

Stąd też Spółka stoi na stanowisku, że wymieniony art. 16h ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania i Spółka będzie mogła dokonywać comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych przez cały okres amortyzacji środka trwałego. W warunkach geograficznych i klimatycznych naszego kraju nie można w sposób jednoznaczny uznać, że pewne czynności, tj. wykorzystywanie wspomnianego jachtu powinny być zaliczone do sezonowych. Można tylko założyć występowanie okresu czasu uniemożliwiającego jego wykorzystywanie. Powyższy pogląd oznacza, że nie można stosować art. 16h ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. w sytuacji, gdy sezonowość nie wynika z istoty danej działalności, ale z wypadków losowych tj. niekorzystne warunki pogodowe lub też brak zainteresowania ze strony potencjalnych klientów, a przedsiębiorca jest organizacyjnie i technicznie przygotowany do świadczenia danej usługi cały rok.

Według Spółki w myśl zapisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Zdaniem Spółki wydatki, tj. prace reklamowe polegające na druku na kadłubie napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę, koszty dotyczące zakupu paliwa, oleju, bieżące opłaty za przeglądy jachtu oraz inne opłaty związane z jego użytkowaniem, wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów wykorzystywane podczas spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki, część odsetkowa raty leasingowej, wydatki związane z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki aby koszty były uznane za związane z osiąganym przychodem muszą bezpośrednio dotyczyć prowadzonej działalności. Głównym profilem prowadzenia działalności Spółki E. jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych, natomiast przychód związany z posiadaniem jachtu jest działalnością pośrednią. Spółka chce za jego pośrednictwem w możliwie większy sposób zwiększyć przychody z działalności podstawowej, wykorzystując działalność pośrednią. Stąd też zamiar umieszczenia na kadłubie jachtu szyldów i napisów prezentujących Spółkę. Spółka chce prowadzić działalność w zakresie wycieczek jachtem, wynajmować go klientom indywidualnym lub innym przedsiębiorcom lub samemu organizować spotkania integracyjne dla wspomnianych grup odbiorców.

Dotychczasowe rozpoznanie wskazuje, że przychody będą powstawały głównie z prowadzenia wynajmu jachtu. Stanowi to argument za uznaniem wydatków wymienionych we wniosku jako wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Wydatki te mają na celu osiągnięcie przychodu, bowiem w sytuacji wynajmu wspomnianego jachtu Spółce zależy aby zapewnić potencjalnym klientom wszelkie możliwe techniczne udogodnienia, aby wynajem przebiegał bez zakłóceń. Z założenia Spółka zobowiązuje się do przekazywania jachtu klientom sprawnego technicznie, przystosowanego do żeglowania. Spełnienie tych warunków jest wliczone w cenę wynajmu. Stąd też wszelkie wydatki wspomniane powyżej mają związek z prowadzoną działalnością w zakresie wynajmu. Poza tym nabycie jachtu przez Spółkę ma na celu przede wszystkim prowadzenie kampanii marketingowej odnośnie podstawowej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, również wydatki związane z zakupem żywności oraz napojów, czy też cateringu posiłków mają związek z prowadzoną działalnością. Do wydatków tych odnosi się art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reprezentacji należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa, odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia, gdzie pojęcie oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

W odniesieniu do działalność gospodarczej, reprezentacja jest rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do: stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą jaki stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Mając powyższe na uwadze, działania prowadzone przez Spółkę polegające na organizowaniu wycieczek jachtem dla klientów indywidualnych lub też innych przedsiębiorców mają być świadczone odpłatnie. Stąd też Spółka uznaje te wydatki jako część oferty i uważa wydatki te konieczne aby pozyskać tzw. zadowolenie klienta. Satysfakcja klienta jest tu bowiem kluczowa dla dalszej działalności w tym zakresie. Oznacza, bowiem możliwość pozyskania stałego klienta na świadczone usługi.

Spółka przewiduje również możliwość organizowania spotkań biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi klientami na przedmiotowym jachcie. Zamiarem Spółki jest zapewnić wywarcie na kliencie pozytywnego wrażenia poprzez kurtuazyjny poczęstunek kawą czy herbatą lub też zapewnienie cateringu a w konsekwencji tworzenie korzystnych warunków do podtrzymywania czy też pozyskiwania kontaktów biznesowych. Z założenia Spółka nie ma w swym zamiarze podejmować na jachcie jedynie wybranych klientów, ale jest skłonna do nawiązywania współpracy z nieograniczoną liczbą odbiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu (pytanie nr 4) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 5) - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych (pytanie nr 7) - jest prawidłowe.

Ad. pytanie nr 1)

W opisanym stanie faktycznym Spółka wskazała, że jej głównym źródłem przychodów jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. W minimalnym zakresie w stosunku do wyżej wymienionych przychodów będą przychody z użytkowania jachtu. W celu nadania rangi i prestiżu Spółka zawarła umowę leasingu finansowego na leasing w postaci przedmiotu - Jacht Motorowy Rekreacyjny. Spółka objęła następnie jacht w posiadanie w oparciu o umowę leasingu finansowego. Po objęciu jachtu w posiadanie Spółka zamierza wpisać jacht do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl art. 17a pkt 7 ww. ustawy, za "spłatę wartości początkowej" rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Stosownie zaś do postanowień art. 17f ust. 1 tej ustawy, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Umowa leasingu finansowego, której dotyczy art. 17f ust. 1 ww. ustawy, charakteryzuje się tym, że z jej zapisów wynika, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących jej przedmiotem, w czasie trwania tej umowy, dokonuje korzystający. W konsekwencji, korzystający musi dla każdego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będącej przedmiotem podatkowej umowy leasingu przypisać wartość początkową i wykazać ją w swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej dla potrzeb podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16a ust. 2 ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

* zwane także środkami trwałymi.

Wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają dla korzystającego szczególnych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem umowy leasingu finansowego. Zgodnie z przywołanym powyżej art. 17a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy w tym zakresie odsyłają do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g tej ustawy, który określa sposób ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - w zależności od sposobu ich nabycia, rodzaju składnika majątkowego oraz okoliczności modyfikujących wielkość wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy). Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych oraz ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W rozpatrywanej sprawie, z uwagi na wątpliwości Wnioskodawcy, omówienia wymaga art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Wysokość odpisu miesięcznego dla używanych sezonowo środków trwałych może zostać ustalona zatem na dwa sposoby:

* przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie (w miesiącach używania składniki majątku ulegają przyspieszonej amortyzacji, a suma odpisów w tych miesiącach jest w tym przypadku równa odpisowi rocznemu) lub

* przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku (następuje wówczas wydłużenie okresu amortyzowania).

Co istotne, w obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym Spółka po objęciu jachtu w posiadanie zamierza wpisać jacht do ewidencji środków trwałych. W trakcie trwania umowy leasingu finansowego Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawek podatkowych przewidzianych dla jachtu będącego w leasingu. Ponadto oferta i faktyczna możliwość wynajęcia jachtu jest aktualna przez cały rok kalendarzowy.

W oparciu o przestawiony we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka jest przygotowana do świadczenia usługi w zakresie wynajmowania jachtu przez cały rok, wówczas może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej leasingowanego środka trwałego, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania w opisanej sprawie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego (pytanie nr 1), jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że opisane we wniosku okoliczności mogą zostać zweryfikowane jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ad. pytanie nr 4 i 5)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, że zamierza osiągać przychody z tytułu wynajmu jachtu.

W tym miejscu należy wskazać, że wydatki na ubezpieczenie i czynsz środka trwałego (w tym przypadku jachtu), nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym wydatki Spółki związane z eksploatacją jachtu, tj. czynsz z tytułu najmu powierzchni na nabrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie jest cumowany oraz koszty jego ubezpieczenia mogą stanowić koszt podatkowy Spółki jako leasingobiorcy.

Uwzględniając treść powyższych przepisów należy stwierdzić, że koszty ubezpieczenia jachtu oraz czynsz za jego cumowanie, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania, na podstawie art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w nawiązaniu do wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki, wyjaśnieniu wymaga, co oznacza termin "reklama".

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza ponieść wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie jachtu napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę. Wydatki te mają prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy przez ich promocję oraz promocję samej firmy.

Napisy i szyldy umieszczone na kadłubie jachtu, informujące o charakterze działalności wykonywanej przez Spółkę będą spełniały funkcję reklamową, gdyż ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności firmy na rynku, poszerzenie wiedzy u potencjalnych klientów o towarach produkowanych przez Spółkę, co skutkować ma zwiększeniem zainteresowania u odbiorców tymi towarami. Zatem wydatki związane z umieszczeniem ww. napisów i szyldów będą miały związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu informujących o produkcji Spółki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, wydatki związane z ubezpieczeniem i cumowaniem jachtu (pytanie nr 4) oraz wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 5), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu (pytanie nr 4), jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 5), jest prawidłowe.

Ad. pytanie nr 7)

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych należy wskazać, że raty leasingowe uiszczane przez korzystającego w leasingu finansowym dzielą się na część kapitałową, stanowiącą spłatę wartości przedmiotu leasingu oraz część odsetkową, która z kolei stanowi wynagrodzenie leasingodawcy.

Z uwagi na powyższe rozróżnienie w rozpatrywanej sprawie należy uwzględnić zarówno przywołane powyżej przepisy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujące możliwość i sposób rozliczania kosztów podatkowych na zasadach ogólnych, jak również art. 16a dotyczący rozliczania kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Co zostało wykazane powyżej, w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy).

Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych oraz ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak wskazał Wnioskodawca w rozpatrywanej sprawie - wstępna opłata leasingowa stanowi w całości ratę kapitałową.

Co zostało wykazane powyżej, koszty części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) dla celów podatkowych są zaliczane przez odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu.

Część odsetkowa, która stanowi wynagrodzenie leasingodawcy rozliczona może zostać natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt "pośredni" w momencie poniesienia.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że raty kapitałowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez korzystającego odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu, natomiast część odsetkowa rat leasingowych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych (pytanie nr 7), jest prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań postawionych przez Spółkę we wniosku dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych. Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Oznacza to, że kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami, tj. zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paliwa, oleju, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego użytkowaniem, wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów wykorzystywanych podczas spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, jako wykraczające poza zakres wniosku, nie podlegają ocenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.