IPPB6/4510-117/15-2/TO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 września 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB6/4510-117/15-2/TO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, kwoty wynikającej z otrzymanej od Dostawcy Noty Kredytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, kwoty wynikającej z otrzymanej od Dostawcy Noty Kredytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

B Sp. z o.o. ("" lub "Spółka") jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego A ("Grupa") zajmującego się m.in. produkcją i dystrybucją produktów leczniczych - w tym w szczególności: dystrybucją tych produktów na polskim rynku. Działalność dystrybucyjna Grupy w latach 2012 - 2014 była prowadzona na polskim rynku przede wszystkim przez B, która nabywała towary handlowe ("Produkty") od podmiotu powiązanego należącego do Grupy tj. od A E Ltd. ("A" lub "Dostawca"). Produkty odsprzedawane były następnie przez Spółkę do niezależnych podmiotów gospodarczych (hurtowni farmaceutycznych) zajmujących się ich dalszą dystrybucją na polskim rynku.

Każdorazowo, fakt nabycia przez Spółkę Produktów od A dokumentowany był fakturą VAT wystawianą przez Dostawcę, wskazującą w szczególności rodzaj (nazwę) nabywanych Produktów, ich ilość oraz cenę rynkową Produktów (której pochodną stanowią stosowane przez B ceny sprzedaży). W rezultacie, marża i zysk realizowany przez Spółkę z tytułu sprzedaży Produktów uzależniony był od ceny sprzedaży Produktów stosowanej przez A w stosunku do Spółki (tekst jedn.: ceny zakupu Produktów przez B).

Zgodnie z umową dystrybucyjną zawartą pomiędzy B i A ("Umowa Dystrybucyjna"), ceny sprzedaży Produktów stosowane pomiędzy Dostawcą a Spółką w badanym okresie ustalane były zgodnie z zasadami wynikającymi z obowiązującej wówczas polityki cen transferowych. Jednocześnie, Umowa zawiera postanowienia, zgodnie z którymi w przypadku gdyby przy zastosowaniu ww. cen B nie uzyskała wyniku na działalności na poziomie tzw. EBIT (tekst jedn.: wyniku kalkulowanego z wyłączeniem przychodów i kosztów finansowych oraz podatku dochodowego) w wysokości 1% przychodów ze sprzedaży Produktów zakupionych od A (tzn. uzyska wynik niższy) - wówczas Dostawca wystawi na rzecz Spółki notę kredytową (credit note - "Nota Kredytowa" lub "Nota") - tak aby w rezultacie zysk generowany przez B na poziomie EBIT wynosił 1%.

Rozliczenie wyniku osiąganego przez B następowało na koniec ustalonych pomiędzy stronami okresów rozliczeniowych ("Okresy Rozliczeniowe" lub "Okresy"). Innymi słowy, jeśli na koniec każdego Okresu Rozliczeniowego Spółka osiągnęła stratę lub zysk na poziomie EBIT w wysokości niższej niż 1% wartości sprzedaży Produktów - A wystawił na rzecz Spółki właściwą Notę na kwotę odpowiadającą różnicy pomiędzy zrealizowanym a zamierzonym wynikiem - tak aby w rezultacie B osiągnęła wynik na poziomie EBIT zgodny z założeniami przyjętymi w Umowie Dystrybucyjnej (tekst jedn.: na poziomie 1% od wartości sprzedaży Produktów).

Powyższe rozliczenia dokonywane były w oparciu o rzeczywiście zrealizowany w danym Okresie wynik, bądź na podstawie kalkulacji wyniku prognozowanego. Każdorazowo, po zakończeniu roku - dokonywana była ostateczna kalkulacja wyniku B osiągniętego w danym roku oraz, w razie potrzeby, dodatkowe rozliczenie w tym zakresie (tak aby faktyczny zysk Spółki na poziomie EBIT wynosił w danym roku 1%).

Wystawiane przez Dostawcę Noty Kredytowe nie odnosiły się do konkretnych dostaw Produktów zrealizowanych w danym Okresie Rozliczeniowym, ale dotyczyły wszystkich transakcji zakupu Produktów, które zostały sprzedane przez Spółkę w tym Okresie.

Nota Kredytowa każdorazowo zawierała wskazanie łącznej kwoty należnej Spółce z tytułu dokonywanej przez Dostawcę korekty dochodowości - za dany Okres Rozliczeniowy. Kwota ta kalkulowana była w oparciu o łączne dane dotyczące wszystkich kategorii uzyskanych przez Spółkę przychodów oraz poniesionych kosztów - w zakresie w jakim składały się one na wynik Spółki na poziomie EBIT.

Wykorzystywany przez Spółkę system księgowy, a także sama metodologia ustalania wysokości Noty Kredytowej nie umożliwiały adekwatnego przyporządkowania poszczególnych części płatności wynikającej z Noty Kredytowej do konkretnych transakcji zakupu Produktów.

Co do zasady, w dacie poniesienia określonego wydatku na zakup Produktów, B nie była w stanie ustalić czy po zakończeniu danego Okresu Rozliczeniowego otrzyma od Dostawcy Notę Kredytową, która obejmowałaby daną dostawę towarów (zakup Produktów). Uzyskanie Noty Kredytowej uzależnione było bowiem od ostatecznego wyniku, jaki Spółka zrealizuje na koniec danego Okresu Rozliczeniowego (np. półrocznego/rocznego).

Ponadto, Spółka nie miała również wiedzy na temat momentu, w jakim otrzymana zostanie przez nią Nota Kredytowa mająca na celu wyrównanie realizowanego przez nią wyniku do poziomu wynikającego z Umowy Dystrybucyjnej. Wystawienie Noty mogło bowiem nastąpić w roku podatkowym obejmującym Okres Rozliczeniowy, którego ta nota dotyczyła lub w jednym z kolejnych lat podatkowych - w tym w szczególności po dokonaniu przez Spółkę rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy obejmujący ww. Okres Rozliczeniowy.

Rozliczenia, o których mowa powyżej mogły być dokonywane zarówno w formie pieniężnej (przelew) jak i poprzez netting (tekst jedn.: wzajemną kompensatę należności). Ponoszone przez Spółkę na bieżąco wydatki na zakup Produktów zaliczane były przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych - tj. jako koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym - w oparciu o przepisy ustawy o p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym na dzień otrzymania Not Kredytowych rozliczających lata 2012 - 2014 - w opisanym stanie faktycznym kwota wynikająca z otrzymanej od Dostawcy Noty Kredytowej powinna zostać rozpoznana przez B jako koszt uzyskania przychodu w roku podatkowym obejmującym Okres Rozliczeniowy, którego dotyczyła przedmiotowa Nota Kredytowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym - w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p.") w brzmieniu obowiązującym na dzień otrzymania Not Kredytowych rozliczających lata 2012 - 2014 - w opisanym stanie faktycznym, kwota wynikająca z otrzymanej od Dostawcy Noty Kredytowej powinna zostać rozpoznana przez B jako koszt uzyskania przychodu w roku podatkowym obejmującym Okres Rozliczeniowy, którego dotyczyła przedmiotowa Nota Kredytowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie, na podstawie jednolitego podejścia organów podatkowych prezentowanego w licznych interpretacjach indywidualnych, aby określony wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kategorii kosztów uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika;

* jest definitywny (rzeczywisty) - tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

* został właściwie udokumentowany;

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym, co do zasady wszystkie wydatki poniesione przez podatnika (poza wydatkami wskazanymi w enumeratywnym wyliczeniu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.) stanowiły będą koszty uzyskania przychodów podatnika - o ile spełniały będą wskazane powyżej warunki (innymi słowy, jeśli wydatki takie są z ekonomicznego punktu widzenia, tj. gdy w rezultacie poniesienia takich kosztów, podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów podatkowych, bądź zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów.

Jednocześnie, ustawa o p.d.o.p. wymienia dwie kategorie kosztów uzyskania przychodów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie); oraz

* koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Generalną zasadą w zakresie ujmowania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami jest potrącenie takich kosztów w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 i 4b ustawy o p.d.o.p.). Wyjątek stanowi sytuacja, w której koszt bezpośredni poniesiony został po dniu (i) sporządzenia sprawozdania finansowego albo (ii) złożenia zeznania (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku koszt bezpośredni potrącalny jest w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami potrącalne są co do zasady w dacie ich poniesienia (na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p.). Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przez dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p., rozumieć należy dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W kontekście przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego Spółka pragnie podkreślić, że w jej indywidualnej sytuacji - wystawienie przez Dostawcę Noty Kredytowej miało na celu uzyskanie przez B określonego w Umowie Dystrybucyjnej poziomu rentowności - w danym Okresie Rozliczeniowym. Zgodnie z postanowieniami Umowy Dystrybucyjnej, korekta dochodowości Spółki dokonana została poprzez korektę kosztów sprzedaży wszystkich towarów (Produktów) nabywanych od Dostawcy, które zostały sprzedane przez B w przedmiotowym Okresie.

Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie określają jednak szczegółowych zasad dokonywania korekt przychodów podatkowych oraz kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z dominującą linią interpretacyjną organów podatkowych, korekty obrotu za dany okres rozliczeniowy (w tym również korekty dochodowości dokonywane w relacjach pomiędzy podmiotami powiązanymi) - nie stanowią odrębnych operacji gospodarczych ale należy je traktować jako powiązane z transakcjami zrealizowanymi w tym okresie rozliczeniowym.

Przykładowo, w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe twierdzą, iż "dokument stanowiący podstawę dokonania korekty nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczna w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy" (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. IPPB5/423-259/13-2/RS).

Stanowisko takie - odnośnie korekt kosztów uzyskania przychodów - przyjęte zostało również w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. IPPB5/423-1094/11-2/RS ("dokument (faktura/rachunek/paragon lub inny dowód otrzymany od kontrahenta, jak również dowód zastępczy sporządzony wewnętrznie przez podatnika) będący podstawą dokonania korekty nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 lipca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-182/13-2/JG).

W tym kontekście, jako że przepisy Ustawy o p.d.o.p. (art. 15 ust. 1 oraz ust. 4-4e) jasno określają definicję oraz datę poniesienia kosztu - późniejsza korekta kosztów nie powinna wpływać na datę poniesienia kosztu uzyskania przychodów (określoną w przepisach prawa). W związku z tym bez względu na to, czy analizowane koszty uzyskania przychodów mają charakter kosztów bezpośrednich czy pośrednich - korekty związane z takimi kosztami nie wpływają na moment poniesienia kosztu, a jedynie na jego wysokość.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, w indywidualnej sytuacji Spółki, niezależnie od faktu, czy kwoty otrzymane na podstawie Noty Kredytowej:

i. udzielone zostały w ogólnej kwocie (dotyczącej w jednakowy sposób kosztów związanych z nabyciem wszystkich Produktów, których sprzedaż miała miejsce w danym Okresie Rozliczeniowym - tj. bez wyszczególnienia konkretnych transakcji, do których Nota Kredytowa się odnosiła); oraz

ii. udokumentowane zostały w postaci pojedynczych dokumentów korygujących dla poszczególnych Okresów Rozliczeniowych (tekst jedn.: wystawionych przez Dostawcę Not Kredytowych) - innymi słowy, nie wystawiano faktur korygujących w stosunku do poszczególnych pojedynczych faktur dokumentujących transakcje zakupu Produktów, do których odnosiła się Nota Kredytowa;

Poza tym, należy podkreślić, że korekty dochodowości dokonane w analizowanym schemacie nie wynikały z zastosowania niewłaściwych cen w transakcjach pomiędzy Dostawcą a Spółką, ani z błędów popełnionych we wzajemnych rozliczeniach, ale były wynikiem ustaleń wynikających z Umowy Dystrybucyjnej, dotyczących wyniku finansowego jaki powinien być osiągnięty przez Spółkę. Ww. korekty dochodowości nie były dokonywane pomiędzy stronami w ramach swobody kształtowania umów, lecz miały charakter obligatoryjny (w przypadku gdyby warunki zastosowane w umowach między podmiotami zostałyby uznane za niespełniające warunków rynkowych, transakcje takie mogłyby być kwestionowane przez organy podatkowe na gruncie własnych regulacji z zakresu cen transferowych).

Kwoty o których mowa powyżej stanowiły w istocie zwrot części ceny (korektę ceny) uprzednio uiszczonej przez Spółkę na rzecz Dostawcy z tytułu nabycia Produktów, które zostały sprzedane przez B w danym Okresie Rozliczeniowym - do poziomu pozwalającego Spółce osiągnąć dochodowość na poziomie rynkowym w danym Okresie. Tym samym, w ocenie Spółki, korekta kosztów własnych sprzedanych towarów (na podstawie Noty Kredytowej) powinna zostać rozpoznana w roku podatkowym, w którym powstało pierwotne zobowiązanie podatkowe z tytułu sprzedaży tych towarów (Produktów). Jako, że celem dokonywanej korekty dochodowości było dążenie Grupy do zapewnienia właściwego poziomu rentowności Spółki w danym (konkretnym) Okresie Rozliczeniowym, zasadne jest twierdzenie, że przeprowadzana w tym zakresie korekta kosztów sprzedanych towarów powinna dotyczyć tego właśnie Okresu i w efekcie być rozpoznana przez podatnika jako korekta kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego obejmującego ten Okres. W przeciwnym przypadku, tj. w sytuacji, w której kwoty otrzymane na podstawie Not Kredytowych zaliczane by były w roku podatkowym innym niż rok obejmujący dany Okres Rozliczeniowy, dla którego kalkulowane były dane kwoty - cel korekty dochodowości nie zostałby osiągnięty (innymi słowy - ostateczny wynik osiągnięty w roku podatkowym obejmującym ten Okres Rozliczeniowy nie uległby zmianie/wyrównaniu, podczas gdy wynik realizowany w kolejnych okresach rozliczeniowych zostałby w ten sposób zaburzony).

W rozpatrywanym przypadku, kwoty otrzymane w ramach dokonanych korekt dochodowości odnosiły się do kosztów własnych sprzedaży towarów Spółki w Okresie Rozliczeniowym - tj. do kosztów uprzednio rozpoznanych jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Jednakże, ponieważ Noty Kredytowe nie mogły być bezpośrednio powiązane z konkretnymi transakcjami zakupowymi, należy uznać że odnoszą się one do wszystkich transakcji, które miały miejsce w danym roku/poprzednich latach - w zakresie w jakim odnoszą się do Produktów sprzedanych w danym Okresie Rozliczeniowym (i w związku z tym - odnoszących się do kosztów uzyskania przychodów rozpoznanych w roku podatkowym obejmującym Okres Rozliczeniowy).

W tym kontekście, w opinii Wnioskodawcy, jako że kwoty otrzymane przez Spółkę na podstawie Not Kredytowych odnosiły się do kosztów własnych sprzedaży towarów (tekst jedn.: kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy) - korekta tych kosztów powinna mieć także odzwierciedlenie w rozliczeniach p.d.o.p. Spółki, jako korekta kosztów uzyskania przychodu (w innym wypadku, rozliczenia podatkowe Spółki zostałyby zaburzone).

Wnioskodawca pragnie jednocześnie zauważyć, że stanowisko, zgodnie z którym korekty dochodowości powinny mieć miejsce w okresie, którego korekty takie dotyczą znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2013 r. (IPPB5/423-259/13-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, że "otrzymywane przez Wnioskodawcę od dostawcy w ramach zawartego Porozumienia płatności/premie w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w wyniku przeprowadzonej korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w przedmiotowym przypadku w górę) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowane notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru, mają wpływ na wartość zakupu nabywanych przez Spółkę od ww. dostawcy towarów. Zatem płatności/premie udzielane przez ww. dostawcę powodują, że Wnioskodawca winien skorygować koszty nabycia towarów, w oparciu o które wypłacane zostały ww. płatności/premie. Koszty powinny być pomniejszone w związku z otrzymaniem płatności/premii w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane".

W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 stycznia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-1174/12-2/RS), stwierdzając, że "rabaty (rabaty potransakcyjne - przypis Wnioskodawcy) udzielone przez kontrahentów powodują, że Wnioskodawca winien skorygować koszty nabycia towarów, na zakup których udzielone zostały rabaty. Koszty powinny być pomniejszone w związku z otrzymaniem rabatów w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane".

Podejście takie potwierdzone zostało również w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Wnioskodawcy w oparciu o zdarzenie przyszłe identyczne z zaprezentowanym w niniejszym wniosku opisanym stanem faktycznym (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 maja 2015 r., sygn. IPPB3/4510-137/15-2/AG). Podejście, zgodnie z którym korekty kosztów uzyskania przychodów powinny być każdorazowo rozpoznawane w okresie, w którym miało miejsce pierwotne zdarzenie gospodarcze, zaprezentowane zostało również w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 maja 2012 r. (sygn. IPPB3/423-121/12-3/MC);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 czerwca 2013 r., (sygn. IPTPB3/423-102/13-2/IR);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 października 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-798/12/PC)

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 października 2012 r. (sygn. ILPB3/423-249/12-4/JG).

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym - w oparciu o przepisy ustawy o p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym na dzień otrzymania Not Kredytowych rozliczających lata 2012 - 2014 - w opisanym stanie faktycznym kwoty wypłacone Spółce na podstawie Noty Kredytowej otrzymanej od Dostawcy powinny zostać rozpatrzone jako koszty uzyskania przychodu B w roku podatkowym obejmującym Okres Rozliczeniowy, którego dotyczyły te Noty Kredytowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie momentu rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, kwoty wynikającej z otrzymanej od Dostawcy Noty Kredytowej jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl