IPPB5/4510-971/15-2/BC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne w ramach organizowanych spotkań z przedstawicielami hurtowni i farmaceutami - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne w ramach organizowanych spotkań z przedstawicielami hurtowni i farmaceutami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o., dalej - M. lub Spółka, prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji leków i pozostałych wyrobów farmaceutycznych (PKD 21.20.Z), produkcji pozostałych artykułów spożywczych gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 10.89.Z) oraz produkcja podstawowych substancji farmaceutycznych (PKD 21.10.Z). Klientami Spółki nie są tzw. ostateczni konsumenci (tekst jedn.: osoby fizyczne nabywające towary i usługi w obrocie detalicznym dla celów własnej konsumpcji), lecz podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą, przede wszystkim hurtownie farmaceutyczne. Rynek produkowanych i dostarczanych przez Spółkę towarów do hurtowni charakteryzuje się silną konkurencją. Aby zapewnić popyt na oferowane produkty przedstawiciele Spółki są zmuszeni do częstych spotkań z przedstawicielami hurtowni i z farmaceutami. Spotkanie prezentujące nowe produkty czy też nadzór nad zakupionymi produktami odbywa się w siedzibie hurtowni, aptekach, siedzibie Spółki, ale przede wszystkim w miejscach neutralnych, czyli w restauracjach. Przedstawiciele Spółki posiadają fachową wiedzę na temat produkowanych i dystrybuowanych przez M. Sp. z o.o. produktów oferowanych na rynek. W trakcie spotkań przedstawiane są z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych (głównie tabletów) prezentacje na temat asortymentu Spółki, oferty, nowości na rynku, informacje dotyczące jakości produktów odpowiadającym najwyższym standardom w danej dziedzinie, ich skuteczności oraz organizowanych promocji. W toku tych spotkań następuje również pozyskiwanie informacji na temat oczekiwań klientów ostatecznych zaopatrujących się w aptekach w odniesieniu do danych produktów. Z związku z powyższym Spółka ponosi wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach/cateringowe, w celu zabezpieczenia i podwyższenia przychodu. Organizowanie spotkań w takich okolicznościach uzasadnione jest kwestiami praktycznymi - jest to najczęściej miejsce dogodne lokalizacyjnie zarówno dla Spółki, przedstawicieli hurtowni, jak i farmaceutów. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Spółkę w ramach organizowanych spotkań z przedstawicielami hurtowni i farmaceutami wydatki na usługi gastronomiczne w okolicznościach opisanych jak wyżej stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), dalej - u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, aby stwierdzić, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na usługi gastronomiczne stanowić będą koszty uzyskania przychodów, w ocenie Spółki dokonać należy wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Tak więc, za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. przyjąć trzeba, w ocenie Spółki, kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również w stanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wiedzy o związkach przyczynowych. Należy więc zawsze sprawdzić, czy dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Bez znaczenia dla kwalifikacji jest jednak kwestia, czy cel ten zostanie osiągnięty. Przepis art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera zamknięty katalog kosztów (wydatków, odpisów, rezerw) nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Przy czym, konstrukcja omawianego przepisu polega na tym, że - co do zasady - wszystkie wymienione w nim wydatki nie stanowią kosztów podatkowych, lecz po spełnieniu określonych warunków lub w ramach konkretnie ustalonych limitów, niektóre z nich tym kosztem są. W konsekwencji, przepisy te są sformułowane w sposób zawiły, skomplikowany, a w treści zawierają liczne odesłania, przepisy wyliczające, spójniki alternatywne i koniunkcyjne, a także spójniki implikacyjne. Odesłania w nich zawarte wskazują na niesamodzielność treściową przepisów.

W praktyce oznacza to konieczność wiązania treści danego przepisu z innymi przepisami wskazanymi przez ustawodawcę (por. B. Dauter (w:) Podatek dochodowy od osób prawnych - Komentarz 2011 r., Wrocław 2011 r., str. 558 i n.).

Zatem zdaniem Spółki trzeba przyjąć, że art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale niektóre jego punkty stanowią - niezależną od art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Przy interpretacji art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. należy mieć również na uwadze, że każdy wydatek (koszt) wchodzący w rachubę, jako koszt uzyskania przychodów, winien przejść "test" na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., pod kątem pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi przez podatnika.

Podstawą do ustalenia, jakiego rodzaju "koszty" stanowią koszty uzyskania przychodów, jest art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Natomiast nieprawidłowa jest wykładnia polegająca na zastosowaniu rozumowania a contrario z negatywnego - katalogu, zawartego w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., w celu ustalenia, co stanowi "pozytywnie" koszt uzyskania przychodów, gdyż w ocenie Spółki nie taki był cel tych przepisów (por. uchwała NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., II FPS 2/12).

W konsekwencji, z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze u.p.d.o.p. wynika, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła będą wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów), z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16, w przypadku których cel poniesienia jest bez znaczenia dla możliwości zaliczenia ich - albo nie - do kosztów uzyskania przychodów, zaś decydujące znaczenie ma jednoznaczne wskazanie ustawodawcy, czy dany koszt jest kosztem uzyskania przychodów, czy też nie.

Z katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, w niniejszej sprawie znaczenie ma wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Podkreślić trzeba, że pojęcie "reprezentacja" nie zostało przez ustawodawcę określone ani w przepisach obowiązujących przed nowelizacją, ani też w ustawie nowelizującej. Tego rodzaju definicji nie sformułowano również w innych ustawach podatkowych. Zatem należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio", oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja", w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowi działanie w celu wykreowania i utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji, wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, "uwypuklenia" swojej zasobności, profesjonalizmu.

Mając na uwadze powyższe należy pamiętać, że przy odczytywaniu treści przepisów prawa podatkowego pierwszeństwo trzeba zawsze dać wykładni językowej (por. uchwały NSA; z dnia 4 marca 2011 r., II FPS 8/10; z dnia 22 czerwca 2011 r., GPS 1/11). Niedopuszczalna jest więc interpretacja przepisów określających ciężary lub świadczenia publiczne w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa, w szczególności wnioskowań prawniczych.

Powyższe rozumowanie znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku siedmiu sędziów NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11, który rozwiał wątpliwości dotyczących traktowania wydatków na zakup usług gastronomicznych i ich ewentualnej klasyfikacji jako wydatków na reprezentację, wyeliminowanych z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze takie rozumienie art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. na gruncie zaistniałego u Spółki stanu faktycznego, w Jej ocenie, wyżej opisane wydatki generują koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. celowe w kontekście uzyskania przychodów i nie znajdujące się w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1. Organizowane przez Spółkę, (przedstawicieli Spółki) spotkania z farmaceutami mają charakter szkolenia z zakresu produktów oferowanych na rynku związane są z podstawową działalnością gospodarczą Spółki. Poniesione przez Spółkę wydatki na usługi gastronomiczne to akceptowane i powszechnie stosowane zachowanie, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej, tj. uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym wydatki te stanowią "zwykłe" podstawowe koszty uzyskania przychodów. Między poniesionymi wydatkami - konsumpcja (posiłek, który nie posiada znamion "okazałości", czy "wystawności") - a osiąganym potencjalnie przez Spółkę przychodem zachodzi związek przyczynowy. Wydatki te służą bowiem przedstawieniu oferowanych przez nią produktów, pozyskaniu nowych klientów i w konsekwencji zwiększeniu sprzedaży. Podkreślić należy, iż spotkania przedstawicieli Spółki z farmaceutami i przedstawicielami hurtowni są elementem strategii marketingowej, dotyczącej oferowanych produktów, to organizacje tych spotkań, w tym zakup usług gastronomicznych, nie są związane z reprezentacją.

W ocenie Spółki bez znaczenia pozostaje miejsce świadczenia usług gastronomicznych, jak również fakt, iż farmaceuci nie są bezpośrednimi kontrahentami Spółki, ponieważ to właśnie przedstawienie oferty produktów, które istnieją na rynku farmaceutycznym, a dostępne są w hurtowniach, jest działaniem nakierowanym na uzyskanie maksymalnego zysku Spółki. W rezultacie, poniesione wydatki w całości zalicza się do kosztów podatkowych. W ocenie Spółki wymienienie w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., jako przykładowych, kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą automatycznie zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Artykuł 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając,czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z powyższym stanowiskiem NSA koreluje treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano m.in., że: "wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (...) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. lub art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji leków i pozostałych wyrobów farmaceutycznych (PKD 21.20.Z), produkcji pozostałych artykułów spożywczych gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 10.89.Z) oraz produkcja podstawowych substancji farmaceutycznych (PKD 21.10.Z). Klientami Spółki nie są tzw. ostateczni konsumenci (tekst jedn.: osoby fizyczne nabywające towary i usługi w obrocie detalicznym dla celów własnej konsumpcji), lecz podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą, przede wszystkim hurtownie farmaceutyczne. Rynek produkowanych i dostarczanych przez Spółkę towarów do hurtowni charakteryzuje się silną konkurencją. Aby zapewnić popyt na oferowane produkty przedstawiciele Spółki są zmuszeni do częstych spotkań z przedstawicielami hurtowni i z farmaceutami. Spotkanie prezentujące nowe produkty czy też nadzór nad zakupionymi produktami odbywa się w siedzibie hurtowni, aptekach, siedzibie Spółki, ale przede wszystkim w miejscach neutralnych, czyli w restauracjach. Przedstawiciele Spółki posiadają fachową wiedzę na temat produkowanych i dystrybuowanych przez M. Sp. z o.o. produktów oferowanych na rynek. W trakcie spotkań przedstawiane są z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych (głównie tabletów) prezentacje na temat asortymentu Spółki, oferty, nowości na rynku, informacje dotyczące jakości produktów odpowiadającym najwyższym standardom w danej dziedzinie, ich skuteczności oraz organizowanych promocji. W toku tych spotkań następuje również pozyskiwanie informacji na temat oczekiwań klientów ostatecznych zaopatrujących się w aptekach w odniesieniu do danych produktów. Z związku z powyższym Spółka ponosi wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach/cateringowe, w celu zabezpieczenia i podwyższenia przychodu. Organizowanie spotkań w takich okolicznościach uzasadnione jest kwestiami praktycznymi - jest to najczęściej miejsce dogodne lokalizacyjnie zarówno dla Spółki, przedstawicieli hurtowni, jak i farmaceutów. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki przedstawione w opisie stanu faktycznego nie noszą znamion reprezentacji, gdyż nie mają na celu stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki. Nie należą zatem do katalogu wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na usługi gastronomiczne/cateringowe w ramach organizowanych spotkań z przedstawicielami hurtowni i farmaceutami mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.