IPPB5/4510-95/16-3/BC - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, owoców, usług cateringowych i gastronomicznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, owoców, usług cateringowych i gastronomicznych - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, owoców, usług cateringowych i gastronomicznych opisanych we wniosku w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

A.Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność w zakresie obrotu energią elektryczną. Spółka ma ponad stuletnią tradycję i jest jednym z najnowocześniejszych i najbardziej konkurencyjnych sprzedawców energii elektrycznej w Polsce. W 2013 r. A. S.A. odnotowała sprzedaż energii na poziomie 5.717 GWh i przychody w wysokości 2.478,8 miliona złotych a w 2014 r. w wysokości 2.541,7 miliona złotych.

Wielkość Spółki, przeprowadzane liczne transakcje i ciągły rozwój powodują konieczność częstych spotkań z jej kontrahentami, zarówno w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych. Wszystkie te spotkania związane są przedmiotowo z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Jeżeli chodzi o spotkania z kontrahentami w biurze Spółki, to w ich trakcie uczestnikom serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), a jeżeli spotkanie trwa dłużej, to także przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), czy słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Natomiast spotkania poza Spółką odbywają się głównie w restauracjach, w trakcie których uczestnicy zamawiają posiłki z karty dań i napojów. Zdarza się, że serwowane są alkohole, to jest piwo lub wino. Spotkania z kontrahentami w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) mają na celu omówienie spraw związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca nie częstuje kontrahentów w swym biurze, ani nie zaprasza ich do lokali gastronomicznych w celu wykreowania swego pozytywnego wizerunku, stworzenia obrazu dobrej kondycji finansowej Spółki, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponadto, Spółka przeprowadza wewnętrzne spotkania w swym biurze z pracownikami i współpracownikami (osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej) w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Spotkania te poświęcone są, przykładowo, analizie wyników finansowych Spółki, omówieniu strategii na przyszłość, rozwiązywaniu bieżących spraw w działalności Spółki. Często takie spotkania trwają po kilka godzin. W trakcie tych spotkań uczestnikom (pracownikom i współpracownikom) serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki).

Spółka nabywa również artykuły spożywcze, które stanowią napoje lub służą do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników. Chodzi tu o taki asortyment, jak: kawa, herbata, soki, woda, mleko, cukier. Są one wystawiane w pomieszczeniach kuchennych w biurze Spółki, w których każdy pracownik lub współpracownik może sobie przyrządzić napój.

Z uwagi na wielkość Spółki i jej liczne operacje gospodarcze, Spółka często wysyła swoich pracowników i współpracowników w podróże o charakterze służbowym, to jest związanym z jej działalnością gospodarczą. W trakcie tych wyjazdów, poza miejscowość w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, pracownicy i współpracownicy nabywają na koszt Spółki, celem konsumpcji, posiłki i napoje. Chodzi tu o gotową do bezpośredniego spożycia żywność oferowaną w punktach gastronomicznych, takich jak: bary, bistra, stołówki, kantyny, restauracje, punkty sprzedażowe oferujące gotowe kanapki, itp. Pracownicy i współpracownicy nabywają również napoje bezalkoholowe, przykładowo: kawę, herbatę, soki, wodę. Przedmiotowe wydatki są dokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedawców posiłków (napoi) bezpośrednio na Spółkę albo paragonami fiskalnymi, które następnie pracownik lub współpracownik dołącza do dokumentu stanowiącego rozliczenie kosztów podróży służbowej. Może się zdarzyć, że wypłacona w ten sposób przez Spółkę kwota, odzwierciedlająca koszt nabytych posiłków i napoi, przekracza limity diet wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Ponadto Spółka organizuje dla swoich pracowników i współpracowników imprezy, na których są serwowane posiłki i napoje. Imprezy te mają charakter integracyjny, często są one związane z powszechnie obchodzonymi świętami, takimi jak Boże Narodzenie, czy Wielkanoc. Tego rodzaju spotkania wpływają pozytywnie na atmosferę w miejscu pracy i na relacje pomiędzy poszczególnymi pracownikami i współpracownikami, budują zespół, a przez to pośrednio wpływają na efektywność pracy załogi. Wnioskodawca nie traktuje organizacji imprez integracyjnych jako działalność socjalna i nie finansuje ich z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W celu uzupełnienia wyżej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego informujemy, że A. SA nie zawiera umów cywilnoprawnych bezpośrednio ze współpracownikami, którzy świadczą usługi na rzecz Spółki. Spółka zawiera umowę na "wynajem personelu" z Agencjami, które zatrudniają tzw. pracowników tymczasowych. Agencja wypłaca wynagrodzenia swoim pracownikom, a ze Spółką A. rozlicza się na podstawie faktury za usługi pośrednictwa. W tych rozliczeniach uwzględnione są również koszty delegacji ponoszone przez współpracowników. Z uwagi na powtarzalność wszystkich przedstawionych wyżej sytuacji, Wnioskodawca traktuje je zarówno jako zaistniały stan faktyczny, jak i zdarzenia przyszłe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w biurze Spółki - poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy, a ponadto wydatki związane ze spotkaniami z kontrahentami w punktach gastronomicznych - poniesione na nabycie napoi i posiłków.

2. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wewnętrznymi spotkaniami w swym biurze z pracownikami i współpracownikami, poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy.

3. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem artykułów spożywczych, która stanowią napoje lub służą do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników w biurze Spółki.

4. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi, celem spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie podróży o charakterze służbowym.

5. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi, serwowanych do spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie imprez integracyjnych, w tym związanych ze świętami, takimi jak Boże Narodzenie i Wielkanoc.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 2-5. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydana odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wewnętrznymi spotkaniami w swym biurze z pracownikami i współpracownikami, poniesione na zakup napoi, przekąsek i słodyczy. Spotkania te związane są z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, są one poświęcone takim kwestiom, jak przykładowo: analiza wyników finansowych Spółki, omówienie strategii na przyszłość, rozwiązywanie bieżących spraw w działalności Spółki. Przedmiotowe wydatki wpisują się więc w definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, stanowiącym katalog wydatków i kosztów, które nie mogą być uwzględnione dla celów podatkowych. W szczególności nie można tych wydatków uznać za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, bowiem ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, wrażenia o jej kondycji finansowej, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z pracownikami i współpracownikami. W tym miejscu należy odnieść się także do argumentacji zawartej w przywołanym wcześniej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, a ponadto w interpretacji ogólnej Minister Finansów nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 z dnia 25 listopada 2013 r.

Ad 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem artykułów spożywczych, która stanowią napoje lub służą do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników w biurze Spółki. Zakup artykułów typu woda lub herbata na rzecz załogi jest w obecnej praktyce gospodarczej powszechnym zwyczajem przyjmowanym przez przedsiębiorców. Wydatki w tym zakresie służą lepszej wydajności pracy, poprzez zapewnienie komfortu jej wykonywania. Tym samym przyczyniają się one pośrednio do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej, co umożliwia ich zaliczenie do kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Wydatków tych, chociażby ze względu na niską wartość (cenę zakupu) pojedynczego napoju nie można rozpatrywać przez pryzmat art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, który wyłącza z kosztów podatkowych wydatki na reprezentację. Wydatki te nie mają zupełnie na celu wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki, lecz stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych przez załogę. Identyczne stanowisko prezentują organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPB1/415-1025/10-4/ES z dnia 24 stycznia 2011 r. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Skoro rozporządzenie to nie precyzuje, jakiego rodzaju powinny to być napoje, wybór w tym zakresie należy do pracodawcy.

Ad 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi celem spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie podróży o charakterze służbowym. Nie ma tutaj znaczenia ewentualna okoliczność, że wydatki te przekroczą limity diet wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Skoro podróż pracownika lub współpracownika ma na celu wykonywanie zadań związanych z działalnością gospodarczą Spółki poza miejscowością jej siedziby, to tym samym osoby znajdujące się w takiej podróży, przyczyniają się do uzyskania (zachowania albo zabezpieczenia) przychodów Wnioskodawcy. Tym samym wydatki na zakup posiłków i napoi w trakcie podróży o charakterze służbowym wpisują się w definicję kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy CIT). Jednocześnie omawiane wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, jak wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdzają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2010 r. nr IPPB5/423-453/10 -4/JC.

Ad 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi serwowanych do spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie imprez integracyjnych, w tym związanych ze świętami, takimi jak Boże Narodzenie i Wielkanoc. Tego rodzaju wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników i współpracowników ze Spółką co w konsekwencji wpływa pośrednio na zwiększenie efektywności ich pracy. Konsumpcja posiłków i napoi na spotkaniach integracyjnych nie jest celem samym w sobie, lecz ma związek z działalnością Spółki. Uczestnikami tego rodzaju imprez są bowiem osoby, które wykonują różnego rodzaju zadania w ramach działalności gospodarczej Spółki. Dzięki tym spotkaniom poprawia się komunikacja wewnętrzna załogi, jej motywami do pracy, co pośrednio przekłada się na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów. Tym samym wydatki na nabycie posiłków i napoi celem konsumpcji w trakcie imprez integracyjnych, w tym związanych z powszechnie obchodzonymi świętami (Boże Narodzenie, Wielkanoc) spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie tego rodzaju pozycje kosztowe nie zostały wymienione w katalogu negatywnym kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy CIT). W szczególności omawiane wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, bowiem ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, czy wrażenia o jej dobrej kondycji finansowej. Tym samym nie można ich wyłączyć z rachunku podatkowego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT. Ponadto, nie mają one charakteru wydatków pracodawcy na działalność socjalną o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, co oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy CIT. Podobne stanowisko jest prezentowane przez organy podatkowe, przykładowo można tu wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-3/4510-128/15/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.