IPPB5/4510-436/15-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup alkoholu przekazywanego następnie pracownikom w trakcie imprez integracyjnych, bądź jako prezenty - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup alkoholu przekazywanego następnie pracownikom w trakcie imprez integracyjnych, bądź jako prezenty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

M. S.A. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu hurtowego, przede wszystkim na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w wielu lokalizacjach. Spółka zatrudnia w całej Polsce ok. 6 tysięcy pracowników.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponosi różnego typu wydatki związane z pracownikami w tym np. wydatki na organizację spotkań integracyjnych, wydatki na prezenty jubileuszowe, świąteczne itp.

Zdarza się, że przedmiotem wskazanych powyżej wydatków pracowniczych jest alkohol, który jest albo spożywany przez pracowników na imprezie integracyjnej, albo przekazywany pracownikowi w ramach prezentu np. świątecznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na zakup alkoholu przekazywanego następnie pracownikom w trakcie imprez integracyjnych, bądź jako prezenty.

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie alkoholu przekazywanego następnie pracownikom w trakcie imprez integracyjnych, bądź jako prezenty.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o CIT") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z wypracowanym przez orzecznictwo i doktrynę stanowiskiem, aby zatem wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (kosztu uzyskania przychodu podatnika nie stanowią wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatników w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że kosztami podatkowymi są również tzw. "koszty pracownicze", które oprócz wynagrodzenia zasadniczego obejmując również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników pod warunkiem, że są związane z prowadzoną przez podatnika działalnością i w konsekwencji wpływają na osiąganie przychodów.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy najistotniejszy jest cel przekazywanego alkoholu. W sytuacji gdy alkohol przekazywany jest do konsumpcji w trakcie trwania imprez integracyjnych pracowników, należy uznać, iż jest on elementem integracyjnym i pośrednio wpływa ma wzajemne relacje między pracownikami. Oczywiście należy podkreślić, iż spożywanie alkoholu nie jest głównym elementem integracyjnym, tylko zwyczajowym elementem przekazywanym pracownikom w trakcie konsumpcji (obiadu, kolacji). Zapewnienie pracownikom poczęstunku alkoholowego może uprzyjemnić spotkanie integracyjne pracowników i ułatwić nawiązywanie kontaktów, co jest koniecznym elementem integracji, która będzie miała pośredni wpływ na przychody Spółki. Element integracyjny, ma na celu zacieśnienie więzi społecznych w firmowym zespole, poprawę kontaktów oraz ułatwienie rozwiązywania problemów napotykanych podczas codziennej współpracy, przyczyniają się do wzrostu efektywności pracy, a co za tym idzie do wzrostu przychodów firmy. W związku z tym, wydatki na spotkania integracyjne w części dotyczącej alkoholu również stanowią ogólny koszt poniesiony w celu zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów.

Powyższe potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 listopada 2012 r., nr IBPBI/2/423-937/12/MS, w której organ podatkowy stwierdził, że: "Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że - co do zasady - wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych firmy w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych i integracyjnych (w tym organizacji jubileuszu firmy) związane są z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu uzyskanie przychodów. Kosztami podatkowymi są bowiem tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych i integracyjnych. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy".

W ocenie Wnioskodawcy wskazane powyżej warunki konieczne do uznania wydatku za koszt podatkowy, spełniony jest również w sytuacji gdy Spółka nabywa alkohol, który następnie przekazywany jest pracownikom w ramach prezentu np. świątecznego.

Należy uznać, iż wszelkie prezenty przekazywane pracownikom, czy to w związku ze świętami, czy też jubileuszami dobrze świadczą o kulturze pracodawcy, poprawiają atmosferę w Spółce, podnosi lojalność wszystkich pracowników i tym samym służą zachowaniu źródeł przychodu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z 23 września 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-762/11/AP w odniesieniu do prezentów przekazywanych na rzecz pracowników stwierdził: "Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza wręczać pracownikom odchodzącym na emeryturę prezenty nie przekraczające kwoty ustalonej przez Zarząd Spółki. Przedmiotowe wydatki Spółka planuje pokryć ze swoich środków obrotowych. W ocenie tut. Organu, prezenty wręczane w ww. okolicznościach stanowią dowód uznania i wdzięczności za przepracowane w Spółce lata. Jest to przejaw dobrych obyczajów, tradycji i kultury przedsiębiorstwa. Praktyka taka wpływa na podwyższenie motywacji i efektywności pracy obecnych pracowników, jako że wzrasta ich poczucie przynależności do organizacji, co w efekcie ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy, tj. przychody osiągane z działalności Spółki".

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym spełnione są warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na alkohol spożywany w trakcie spotkań integracyjnych pracowników jak i alkohol w postaci prezentów na rzecz pracowników np. świątecznych, ma związek z działalnością Spółki, oraz osiąganymi przychodami, a w konsekwencji mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w świetle powyższego, pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz pracowników sfinansowane ze środków obrotowych, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu hurtowego, przede wszystkim na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w wielu lokalizacjach. Spółka zatrudnia w całej Polsce ok. 6 tysięcy pracowników. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponosi różnego typu wydatki związane z pracownikami w tym np. wydatki na organizację spotkań integracyjnych, wydatki na prezenty jubileuszowe, świąteczne itp. Zdarza się, że przedmiotem wskazanych powyżej wydatków pracowniczych jest alkohol, który jest albo spożywany przez pracowników na imprezie integracyjnej, albo przekazywany pracownikowi w ramach prezentu np. świątecznego.

Analizując przedmiotowe wydatki na zakup napojów alkoholowych dla pracowników należy wskazać, że nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są związane z zakresem działalności Spółki i nie można wykazać ich związku z osiąganiem przychodów Wnioskodawcy.

Wydatki te nie odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym podkreślić, że organ podatkowy nie kwestionuje racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych, bada natomiast celowość wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

W opinii tut. organu, Wnioskodawca nie przedstawił żadnych podstaw ponoszenia wydatków na zakup alkoholu dla pracowników, które można uznać za działanie w celu osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła), a więc o tych, o których stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że omawiane wydatki na alkohol dla pracowników spełniają tzw. przesłankę celowości określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie świadczy na pewno o tym fakt, że zapewnienie pracownikom poczęstunku alkoholowego może uprzyjemnić spotkanie integracyjne pracowników i ułatwić nawiązywanie kontaktów, czy też fakt, że przekazywanie alkoholu pracownikom w ramach prezentu dobrze świadczy o kulturze pracodawcy.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że konsumpcja alkoholu jako jeden z elementów organizowanych przez Spółkę spotkań integracyjnych współtworzy motywacyjno-organizacyjny ich charakter, a więc pozwala wypełnić przesłankę art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Brak jest także podstaw do przyjęcia, że przekazywanie pracownikom prezentu w postaci alkoholu wpływa na podwyższenie motywacji i efektywności pracy pracowników i tym samym służy zachowaniu źródeł przychodu pracodawcy.

Raz jeszcze należy podkreślić, że z opisanego wniosku nie wynika żadna podstawa, która przesądzałaby o uznaniu, że wydatki Wnioskodawcy na zakup alkoholu dla pracowników mają przyczynić się do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Jako argument wzmacniający stanowisko organu, wskazać należy na ustawę z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2012 r. poz. 1356, z późn. zm.). Jak wynika bowiem z art. 14 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, zabrania się m.in. podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników. Ponadto stosownie do art. 16 ust. 1 wspomnianej ustawy, zabrania się wnoszenia napojów alkoholowych na teren zakładów pracy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatki na zakup napojów alkoholowych przekazywanych następnie pracownikom w trakcie imprez integracyjnych, bądź jako prezenty nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów przez Spółkę. Zatem, nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji. Ponadto, badając stan faktyczny przedstawiony w powołanych interpretacjach nie sposób uznać, że jest on analogiczny z tym, który został przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Wskazać ponadto należy, że powyższe stanowisko organu zostało potwierdzone w orzecznictwie. Tytułem przykładu można wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 2101/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2120/09.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.