IPPB5/4510-1094/15-2/AJ - CIT w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta niemieckiego z tytułu wynajmu samolotu wraz z załogą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta niemieckiego z tytułu wynajmu samolotu wraz z załogą - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta niemieckiego z tytułu wynajmu samolotu wraz z załogą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Klub Piłkarski X. Spółka Akcyjna (zwana dalej X.) jest klubem sportowym występującym w rozgrywkach Y. Same rozgrywki piłkarskie (liga piłkarska) są prowadzone przez spółkę Y. SA w której X. jest jednym z akcjonariuszy (akcjonariuszami s ą wszystkie zespoły grające aktualnie w Y., czyli na tę chwilę 16 drużyn, oraz V.).

W ramach prowadzenia działalności gospodarczej często zachodzi konieczność odbycia podróży służbowych zagranicę przez zarząd spółki, zawodników, pracowników. Podróże te wiążą się z:

a. Braniem udziału przez X. w rozgrywkach zagranicznych, organizowanych przez UEFA - np. Lidze Europejskiej,

b. Uczestnictwem w obozach treningowych,

c. Innymi przypadkami.

W związku z tym X. odbywa podróże zagraniczne samolotami. Podczas tych podróży zagranicznych samolotami X. korzysta z usług zagranicznych przewoźników powietrznych, na przykład przewoźników z siedzibą w Niemczech. Wynajmuje wówczas cały samolot wraz z obsługą (piloci, obsługa osobowa na pokładzie, posiłki) za co płaci oczywiście przewoźnikowi zagranicznemu stosowne wynagrodzenie. Przewoźnicy powietrzni dostarczają X. na jej żądanie certyfikaty rezydencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując wypłaty wynagrodzenia należnego przewoźnikowi niemieckiemu za wynajem samolotu wraz z załogą + posiłki na pokładzie, X. powinna pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych (zwany dalej p.d.o.p.) w kwocie 10% wartości tego wynagrodzenia, czy też nie powinna X. pobierać tego p.d.o.p., jeżeli posiada certyfikat rezydencji przewoźnika niemieckiego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

X. uważa, iż nie powinna pobierać p.d.o.p. od wypłaty wynagrodzenia niemieckiemu przewoźnikowi. Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą o CIT") podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Z kolei na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Tak więc regułą powinno być tutaj pobranie podatku w wysokości 10%, chyba, że Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 90, zwana dalej "Umową") stanowi inaczej. Na mocy artykułu 8 ust. 1 Umowy zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Na mocy art. 8 ust. 5 lit. a Umowy w rozumieniu niniejszego artykułu do zysków osiąganych z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych zalicza się zyski osiągane z dzierżawy statków morskich lub statków powietrznych bez załogi jeżeli taka dzierżawa lub takie użytkowanie, utrzymywanie lub wynajem, stanowi działalność uboczną w stosunku do eksploatacji statków morskich lub powietrznych w transporcie międzynarodowym. Regułą na gruncie art. 8 ust. 1 Umowy jest to, że zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Czyli w rozpatrywanym przykładzie zyski wypłacane niemieckiemu przewoźnikowi byłyby opodatkowane (tylko) w Niemczech. Niewątpliwie w tym pojęciu mieści się także wynajem samolotu z załogą + posiłki. To wynika także z komentarza do tzw. Modelowej Konwencji OECD. Tego nie zmienia fakt, że w ust. 5 lit. a art. 8 Umowy wymieniono zyski osiągane z dzierżawy statków powietrznych bez załogi (co by mogło teoretycznie sugerować, że nie ma tutaj dzierżawy/najmu statku powietrznego wraz z załogą, co by mogło oznaczać dalej, że to nie są zyski z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych).

Otóż dzierżawa statku powietrznego bez załogi jest zaliczana do zysków osiąganych z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych tylko wtedy, gdyby ma charakter uboczny (art. 8 ust. 5 lit. a) Umowy wyraźnie tak stanowi). Gdy stanowi to główny charakter działalności są to zyski przedsiębiorstw ze wszystkimi tego konsekwencjami. Z kolei dzierżawa statku powietrznego wraz z załogą zawsze stanowi zysk z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych - bez względu na to, czy stanowi to główny czy poboczny przedmiot działalności przedsiębiorstwa. Na marginesie można tylko dodać, że gdyby rozważać wyłączenie dzierżawy statku powietrznego wraz z załogą z zysków z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych (czy wyłączyć to z art. 8 Umowy) to wtedy z kolei byłyby to zyski przedsiębiorstwa, znowu opodatkowane w omawianym przykładzie w Niemczech (art. 7 Umowy), co jest jednak niezasadne bo to są na pewno zyski z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych. Wobec powyższego skoro art. 8 ust. 1 Umowy zalicza omawiane zyski z dzierżawy statku powietrznego wraz z załogą do zysków z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych, a te winny być opodatkowane tylko w Niemczech, to wyklucza z kolei ich opodatkowanie p.d.o.p. w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ponieważ na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT Umowa jest tutaj lex specialis. To przesądza kwestie braku opodatkowania omawianych przychodów p.d.o.p. w Polsce. Ponadto X. spełniać tutaj warunek niepobrania p.d.o.p. w Polsce, ponieważ posiada certyfikat rezydencji powietrznego przewoźnika, czego wymaga art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.