IPPB5/4510-103/15-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami z klientami poza siedzibą Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami z klientami poza siedzibą Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczo-audytorskich w tym m.in. usług doradztwa transakcyjnego, podatkowego, prawnego oraz usług księgowych.

Powyższe usługi są świadczone na podstawie umów, porozumień, ofert, itp., które stanowią, że jednym z elementów kalkulacyjnych wynagrodzenia należnego z tytułu wykonanych usług będą wydatki związane z realizacją projektu.

W związku z charakterem prowadzonej działalności, koniecznym jest odbywanie spotkań z obecnymi bądź potencjalnymi klientami Spółki, ich reprezentantami, innymi doradcami (prawnymi, podatkowymi, biznesowymi etc.) pracownikami etc. (dalej zbiorczo "Klienci"). Spotkania odbywają się zazwyczaj w miejscu prowadzenia działalności (tekst jedn.: siedzibie Spółki) lub poza siedzibą (np. w restauracji), w tym także w innym mieście czy państwie niż to, w którym mieści się siedziba Spółki.

Podczas spotkań organizowanych w siedzibie Spółki, w zależności od pory i czasu ich trwania (w określonych przypadkach może to być kilka czy kilkanaście godzin) zgodnie z przyjętymi zwyczajami biznesowymi, Wnioskodawca ponosi wydatki na napoje (woda, kawa, herbata, soki etc.) drobne przekąski (ciastka, paluszki, słodycze, bakalie etc.) i poczęstunki (tartinki, kanapki etc.).

W niektórych przypadkach (pora, czas trwania spotkania) niezbędnym jest skorzystanie z usług cateringu (dostawa gotowych posiłków) świadczonych przez profesjonalne podmioty lub przeniesienie i kontynuowanie spotkania do restauracji wraz z koniecznością zakupu na miejscu posiłków. W przypadku spotkań organizowanych poza siedzibą Spółki, mogą one od razu odbywać się w restauracjach, itp.

W zależności od okoliczności biznesowych, przyjętej formuły, celu spotkania czy zwyczaju w spotkaniach organizowanych poza siedzibą, Wnioskodawca pokrywa koszty tylko swojego posiłku lub także koszty posiłków zaproszonych gości. Także wybór miejsca spotkania podyktowany jest biznesowymi czynnikami (lokalizacja, czas, plan dnia i innych spotkań uczestników, warunki umożliwiające zachowanie poufności etc.).

Spotkania te nie są organizowane w celu budowania wizerunku Spółki, ale mają na celu omówienie spraw związanych z przedmiotem działalności Spółki i świadczonymi przez nią usługami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku ze spotkaniami z klientami poza siedzibą Spółki zarówno w miejscowości, w której znajduje się ta siedziba jak i poza miejscowością, w tym za granicą, na usługi gastronomiczne (posiłki i napoje w restauracjach) stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami z Klientami poza siedzibą Spółki zarówno w miejscowości, w której znajduje się jej siedziba jak i innej miejscowości, w przestawionym stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: "Ustawa CIT").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z tym należy stwierdzić, że wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jeżeli mają one charakter reprezentacyjny.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że określenie znaczenia terminu "reprezentacja" w kontekście powyższej regulacji, budziło od jakiegoś czasu rozbieżności interpretacyjne, zarówno wśród organów podatkowych, jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Powyższe, zostało jednak rozstrzygnięte w wydanym w składnie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11). W wyroku tym stwierdzono, że przykładowe wymienienie jako kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie przesądza o automatycznym uznaniu, że tego rodzaju wydatki nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Sądu, za każdym razem powinno się bowiem badać kwalifikację tych wydatków pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie. Równocześnie, dla kwalifikacji danych wydatków w kontekście ewentualnego uznania ich za wydatki na reprezentację, nie jest istotne miejsce świadczenia usług gastronomicznych, tj. czy odbywa się to w siedzibie firmy, czy poza nią. Ponadto, dla oceny takich wydatków nie są istotne takie cechy jak wystawność, wytworność oraz okazałość poczęstunku. Według Sądu, nie ma bowiem możliwości skonstruowania obiektywnego miernika poziomu wystawności, wytworności czy okazałości, jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Zdaniem Sądu, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów powinny być jednak takie wydatki na zakup ww. usług, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku, dobrego obrazu firmy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Powyższy wyrok stał się podstawą dla wydania w dniu 25 listopada 2013 r. przez Ministra Finansów, działającego na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, Interpretacji Ogólnej w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów (Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, dalej: "Interpretacja Ogólna").

Opierając się na tezach ww. orzeczenia NSA, Minister Finansów w Interpretacji Ogólnej stwierdził, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, kanapki), napoje (np. kawa, herbata) i posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania, serwowane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczącymi zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe na grunt stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań przedstawicieli Spółki z jej obecnymi i potencjalnymi Klientami, wypełniają dyspozycję z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, tj. stanowią one koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, odbywanie spotkań z Klientami poza siedzibą Spółki (np. w restauracji), z czym bezpośrednio wiąże się pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów zakupu spożywanych w trakcie nich posiłków, jest nieodłącznym elementem prowadzonej przez Spółkę działalności, której specyfika wymaga omawiania wielu spraw podczas tego rodzaju spotkań biznesowych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że zakupione w ramach spotkań z Klientami posiłki i napoje są zwyczajowo przyjętym elementem towarzyszącym tego rodzaju okolicznościom, a ich celem nie jest stworzenie żadnego wyjątkowego wizerunku Spółki. Serwowane posiłki i napoje również nie cechują się szczególną wytwornością ani okazałością, a wybór miejsca spotkania każdorazowo zależy od relacji z konkretnym Klientem.

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie można ww. wydatków uznać na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 28 CIT za tzw. koszty reprezentacji.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie, że wydatki ponoszone przez nią w związku ze spotkaniami z Klientami poza siedzibą Spółki zarówno w miejscowości, w której znajduje się ta siedziba jak i poza miejscowością, w tym za granicą, na usługi gastronomiczne (posiłki i napoje w restauracjach) stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy poinformować, że w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z dnia 27 czerwca 2014 r., poz. 851 został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.