IPPB5/4510-10/16-2/BC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r., data nadania 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych - jest nieprawidłowe,

* wydatków poniesionych przez Sp.k. w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału w zyskach Sp.k. - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

L. sp. z o.o. (dalej - "Wnioskodawca") należy do grupy L., w skład której wchodzą podmioty świadczące usługi prawne zlokalizowane w różnych krajach. Wnioskodawca jest również komandytariuszem w spółce komandytowej (dalej - "Sp.k."), która prowadzi w Polsce działalność polegającą na świadczeniu usług prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest świadczenie na rzecz podmiotów z grupy L. usług o charakterze księgowym i pomocniczym.

W celu nawiązywania i prowadzenia współpracy z innymi podmiotami z branży, osoby działające na rzecz Wnioskodawcy (pracownicy i inne osoby współpracujące z Wnioskodawcą) będą spotykały się z kontrahentami oraz innymi partnerami biznesowymi lub potencjalnymi kontrahentami i innymi partnerami biznesowymi. W zależności od okoliczności, spotkania organizowane będą w siedzibie Wnioskodawcy, bądź poza siedzibą np. w restauracjach (zarówno w mieście gdzie Wnioskodawca posiada swoją siedzibę, jak i w miejscowościach gdzie kontrahenci lub inni partnerzy biznesowi zaproponują spotkanie).

Celem spotkań będzie omówienie spraw biznesowych, zaproponowanie współpracy, omówienie i negocjowanie jej warunków (zaś w odniesieniu do kontrahentów lub innych partnerów biznesowych już współpracujących z Wnioskodawcą np. uzgodnienie dalszych wspólnych planów i założeń biznesowych). Spotkania (zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, jak i poza nią) będą dotyczyć zakresu prowadzonej przez niego działalności.

Podobne spotkania biznesowe, w celu nawiązywania i prowadzenia współpracy z klientami bądź też utrzymania bieżącej współpracy, organizowane będą przez Sp.k. Spotkania powyższe będą również dotyczyć zakresu prowadzonej przez Sp.k. działalności gospodarczej. W związku z ww. spotkaniami o charakterze biznesowym Wnioskodawca oraz Sp.k. będą ponosiły wydatki na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na tych spotkaniach. Celem spotkań będzie omówienie spraw biznesowych na neutralnym, sprzyjającym prowadzeniu negocjacji oraz rozmowie gruncie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w odniesieniu do następujących pytań:

1. Czy wydatki, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

2. Czy wydatki, które zostaną poniesione przez Sp.k. w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału w zyskach Sp.k....

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

Ad.2. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki, które zostaną poniesione przez Sp.k. w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału w zyskach Sp.k.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w sprawie pytania 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej - "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Na tle powyższego przepisu należy uznać, że kosztami podatkowymi mogą być wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, za wyjątkiem tych określonych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym także kiedy służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i te pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody w przyszłości.

Z katalogu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych, stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednakże należy wskazać, że znaczenie powyższego przepisu budziło dużo kontrowersji w procesie stosowania prawa i na gruncie dokonywanej jego wykładni. Ustawodawca nie zdefiniował bowiem dla celów prawa podatkowego pojęcia reprezentacji, nie pozostawił też wytycznych dla wykładni w ramach uzasadnienia do projektu ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), która to wprowadzała powyższy przepis.

Z uwagi na powstałe wątpliwości kwestia interpretacji pojęcia reprezentacji została skierowana do rozstrzygnięcia przez 7 osobowy skład sędziowski Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA"), który w dniu 17 czerwca 2013 r. wydał wyrok w przedmiotowej sprawie (sygn. akt II FSK 702/11).

W przywołanym orzeczeniu stwierdzono, że wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w ww. orzeczeniu NSA z wydatkami o charakterze reprezentacyjnym mamy do czynienia wówczas, gdy wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego pozytywnego wizerunku podatnika. Jeżeli zatem głównym celem spotkania będą cele biznesowe, polegające m.in. na omówieniu bieżących spraw biznesowych związanych z realizowanym, bądź potencjalnym kontraktem/umową, a ich jedynym bądź dominującym celem nie będzie kreowanie wizerunku podatnika, to ponoszone wydatki na spotkania, czy to w siedzibie podatnika, czy np. w restauracji nie będą stanowiły wydatków o charakterze reprezentacyjnym i w przypadku spełnienia warunków zaliczania wydatków do kosztów podatkowych wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - co w ocenie Wnioskodawcy bez wątpienia ma miejsce w przedstawionym opisie sprawy - będą mogły stanowić u podatnika koszty uzyskania przychodów. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, zgodnie z wyrokiem nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W powołanym wyżej orzeczeniu NSA wskazano także na konieczność zastosowania dynamicznej wykładni funkcjonalnej, z uwagi na zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii obecnie nie zostanie zaliczone, ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu w ramach prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności. Przykładowo zatem w przypadku spotkań takich jak przedstawione w opisie sprawy zapewnienie kontrahentowi możliwości spożycia alkoholu w siedzibie bądź w restauracji w czasie spotkania, w trakcie którego istnieje możliwość przedyskutowania prowadzonych spraw biznesowych, stanowi standardową praktykę i przejaw dobrych obyczajów i w obecnych czasach nie spełnia funkcji budowania wizerunku.

Aktualność zaprezentowanych wyżej poglądów NSA została potwierdzona w wyroku z dnia 10 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2019/13).

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że w obecnych czasach, standardem jest prowadzenie rozmów z kontrahentami, bądź potencjalnymi kontrahentami w trakcie spotkań w restauracji. Czasami nawet jedyną możliwością przeprowadzenia rozmowy biznesowej z kontrahentem jest jego zaproszenie do restauracji, w szczególności gdy spotkanie ma się odbyć poza siedzibą firmy. Jeżeli zatem, ani głównym, ani jedynym celem odbywania spotkań nie będzie wywarcie wrażenia na kontrahencie, ani zbudowanie wizerunku firmy, a ich głównym celem będzie np. omówienie zasad współpracy, rozwiązywanie bieżących problemów, to wydatki poniesione na napoje alkoholowe w ramach tych spotkań będą mogły zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki, które zamierza ponieść w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnie ponadto powołać indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w dniu 12 grudnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/1/423-38/14/ESZ), która dotyczyła analogicznego opisu zdarzenia przyszłego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w sprawie pytania 2.

Sposób rozliczenia przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychodów i kosztów z tytułu udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej jest uregulowany w art. 5 u.p.d.o.p., który stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osoba prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Wnioskodawca wskazuje również, że jego uzasadnienie stanowiska przedstawione w sprawie pytania nr 1, jest również adekwatne w odniesieniu do pytania nr 2.

W związku z powyższym wydatki, które zostaną poniesione przez Sp.k. w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału w zyskach Sp.k.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych - za nieprawidłowe,

* wydatków poniesionych przez Sp.k. w czasie spotkań biznesowych na zakup napojów alkoholowych proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału w zyskach Sp.k. - za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Artykuł 15 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kwestię osiągania przychodów i rozliczania kosztów związanych z udziałem w spółkach osobowych uregulowane są w art. 5 u.p.d.o.p. Zgodnie z ust. 1 powołanego przepisu przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Art. 5 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając,czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z powyższym stanowiskiem NSA koreluje treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano m.in., że: "wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (...) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. lub art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że L. Poland sp. z o.o. należy do grupy L., a także jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest świadczenie na rzecz podmiotów z grupy L. usług o charakterze księgowym i pomocniczym. W celu nawiązywania i prowadzenia współpracy z innymi podmiotami z branży, osoby działające na rzecz Wnioskodawcy (pracownicy i inne osoby współpracujące z Wnioskodawcą) będą spotykały się z kontrahentami oraz innymi partnerami biznesowymi lub potencjalnymi kontrahentami i innymi partnerami biznesowymi. Spotkania organizowane będą w siedzibie Wnioskodawcy, bądź poza siedzibą np. w restauracjach. Celem spotkań będzie omówienie spraw biznesowych, zakresu prowadzonej przez niego działalności a także zaproponowanie współpracy, omówienie i negocjowanie jej warunków. Podobne spotkania biznesowe będą dotyczyć zakresu prowadzonej przez Sp.k. działalności gospodarczej, w celu nawiązywania i prowadzenia współpracy z klientami bądź też utrzymania bieżącej współpracy. W związku z ww. spotkaniami o charakterze biznesowym Wnioskodawca oraz Sp.k. będą ponosiły wydatki na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na tych spotkaniach. Celem spotkań będzie omówienie spraw biznesowych na neutralnym, sprzyjającym prowadzeniu negocjacji oraz rozmowie gruncie.

Analizując przedmiotowe wydatki na zakup napojów alkoholowych, należy stwierdzić, że nie mogą stanowić one kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie można jednoznacznie powiązać wydatku na alkohol z zakładanym celem spotkań biznesowych mających na celu omówienie spraw biznesowych, zaproponowanie współpracy, negocjowanie jej warunków a także omówienie dalszych wspólnych planów i założeń biznesowych z kontrahentami i potencjalnymi partnerami biznesowymi. Spotkania biznesowe mają służyć nawiązaniu lub polepszeniu warunków współpracy, a co za tym idzie wpływać na zwiększenie osiąganego przychodu, lecz uzyskiwanie tego efektu poprzez zakup napojów alkoholowych należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślić należy, iż wydatki na alkohol nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia ich źródła. Poza tym wydatki takie noszą znamiona wystawności, czy okazałości i mają na celu utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku spółki na zewnątrz, a przez to spełniają słownikową definicję pojęcia "reprezentacja". Charakter tych wydatków ma bowiem na celu stworzenie oraz utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku Wnioskodawcy na zewnątrz. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W opinii tut. organu, Wnioskodawca nie przedstawił żadnych podstaw ponoszenia wydatków na zakup alkoholu, które można uznać za działanie w celu osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła), a więc o tych, o których stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są związane z zakresem działalności Spółki i nie można wykazać ich związku z osiąganiem przychodów Wnioskodawcy.

Raz jeszcze należy podkreślić, że z opisanego wniosku nie wynika żadna podstawa, która przesądzałaby o uznaniu, że wydatki Wnioskodawcy na zakup alkoholu podczas spotkań biznesowych mają przyczynić się do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Przechodzą do analizowanej sprawy w aspekcie wykazania związku poniesionego wydatku na alkohol z uzyskiwanym przez Spółkę komandytową przychodem, należy stwierdzić, że przedstawione zdarzenie przyszłe wskazuje, że związek taki nie zachodzi.

Analizując wydatki Spółki komandytowej na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na spotkaniach biznesowych, należy stwierdzić, że nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów i jako nie spełniające przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Skoro przedmiotowe wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki komandytowej, to również nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy - w proporcji w jakiej uczestniczy w Spółce komandytowej.

Należy przy tym podkreślić, że organ podatkowy nie kwestionuje racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych, bada natomiast celowość wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

Tym samym, stanowisko Spółki w zakresie pytania 1 i 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.