IPPB5/4510-10/15-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych planowej transakcji wniesienia aportu do spółki osobowej prawa niemieckiego przez polska spółkę osobową, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych planowej transakcji wniesienia aportu do spółki osobowej prawa niemieckiego przez polska spółkę osobową, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną, odpowiedzialnością z siedzibą w Niemczech zarejestrowaną jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych w Niemczech. Jednocześnie Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej "A.), w której posiada ponad 99% prawa do udziału w zysku. Zgodnie z przepisami ustawy o p.d.o.p. jak i postanowieniami Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., Wnioskodawca jest podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dochodu handlowego osiąganego w Polsce przez A. stanowiącej zakład Wnioskodawcy w Polsce, w części przypadającej Wnioskodawcy proporcjonalnie do praw udziału w zysku A.

Zarówno Wnioskodawca jak i A. należą do wywodzącej się z Niemiec międzynarodowej grupy spółek powiązanych, 100% udziałowcem Wnioskodawcy jest inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Niemczech. Natomiast 100% udziałowcem tej ostatniej spółki jest spółka-matka grupy - spółka komandytowa, również posiadająca siedzibę w Niemczech.

W związku z planami reorganizacyjnymi w ramach grupy spółek planowane jest utworzenie spółki osobowej z siedzibą na terenie Niemczech (dalej Nowa Spółka), w której jednym ze wspólników byłaby spółka prawa niemieckiego - spółka-matka grupy, tj. spółka komandytowa - drugim zaś A. Planowane przy tym jest, że A. dokona transgranicznego wkładu niepieniężnego do Nowej Spółki w postaci wytworzonych przez siebie znaków towarowych (choć nie jest wykluczone, że część wnoszonych praw do znaków towarowych została wcześniej nabyta od podmiotów trzecich). W szczególności przedmiotem wkładu niepieniężnego do Nowej Spółki mogą być znaki towarowe, na które przyznano prawo ochronne jak również inne znaki towarowe, na które nie przyznano A. praw ochronnych. Spółka-matka grupy - niemiecka spółka komandytowa - wniesie do Nowej Spółki wkład pieniężny w odpowiedniej wysokości. W rezultacie, każdy ze wspólników - A. oraz Spółka-matka grupy - będzie posiadać, odpowiadający wartości wniesionego wkładu, procentowy udział w Nowej Spółce.

Nowa Spółka prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wniesionymi do niej (posiadanymi) znakami towarowymi i będzie mieć formę spółki komandytowej prawa niemieckiego, będącej odpowiednikiem spółki komandytowej w rozumieniu polskiego kodeksu spółek handlowych. W szczególności Nowa Spółka, nie będzie, na gruncie niemieckiego prawa podatkowego, posiadać osobowości prawnej, jak również nie będzie podlegać opodatkowaniu niemieckim podatkiem dochodowym. Jej dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech na poziomie jej wspólników. Nowa Spółka będzie natomiast, podobnie jak polska spółka komandytowa, podatnikiem niektórych innych podatków o charakterze majątkowym lub obrotowym, w szczególności będzie zarejestrowana w Niemczech jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz, zgodnie z niemieckim prawem podatkowym, będzie podatnikiem podatku od działalności przemysłowej i handlowej (niem. Gewerbesteuer).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną transgraniczną transakcją wniesienia przez A. do Nowej Spółki wkładu niepieniężnego w postaci praw do znaków towarowych po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem A. powstanie przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja wniesienia przez A. wkładu niepieniężnego do Nowej Spółki nie będzie skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem podlegającego opodatkowaniu dochodu z udziału w spółce niebędącej osobą prawną. Wynika to z faktu, że z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie jest na gruncie p.d.o.p. związane z osiągnięciem przychodu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej p.d.o.p.) Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast przepisu art. 5 ust. 1 p.d.o.p. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (tutaj: A., ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu te same zasady wyrażone stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 7 p.d.o.p. przychód stanowi nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Z kolei w myśl przepisu art. 4a pkt 21 p.d.o.p. przez spółkę rozumie się spółkę będącą podatnikiem.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 p.d.o.p. przepisy ustawy mają zastosowanie również do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nowa Spółka działać będzie w formie spółki osobowej prawa niemieckiego, która na potrzeby podatku dochodowego nie jest traktowana na gruncie przepisów niemieckich jak osoba prawna. Jednocześnie Nowa Spółka nie będzie podlegać, zgodnie z przepisami niemieckiego prawa podatkowego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym (niem. Einkommensteuer) ani podatkiem od osób prawnych (niem. Korperschaftsteuer).

W konsekwencji uznać należy, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania w przypadku transgranicznej transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego do Nowej Spółki przez A., w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W konsekwencji uznać należy, że transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wytworzonych przez siebie znaków towarowych do Nowej Spółki (choć nie jest wykluczone, że część praw do znaków towarowych została nabyta od podmiotów trzecich) będzie neutralna podatkowo na gruncie p.d.o.p. i nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika A. dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, że prawidłowość powyższego poglądu znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 10 stycznia 2011 r., znak: IBPBI/2/423-1398/10/MS, w której w analogicznej do opisanej w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym sytuacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że "wniesienie przez Spółkę przedmiotowego znaku towarowego do spółki osobowej tytułem wkładu niepieniężnego, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki.

Podobny pogląd wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 kwietnia 2011 r. znak: ILPB3/423-41/11-2/MM, w której stwierdzono, że "Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest właścicielem znaku towarowego, który zamierza wnieść do zagranicznej spółki osobowej z siedzibą na Cyprze. Zagraniczna spółka osobowa nie będzie posiadać osobowości prawnej i w związku z tym nie będzie podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Odnosząc powołany art. 12 ust. 1 pkt 7, w związku z ust. 1b. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przepis ten nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Zasady opodatkowania w Polsce dochodów osiąganych przez nierezydentów podatkowych często uregulowane są umowami bilateralnymi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw do opodatkowania danego dochodu pomiędzy dwiema jurysdykcjami podatkowymi.

Zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 dalej: umowa polsko-niemiecka oraz UPO).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej umowy zyski niemieckiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Niemczech, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony w Polsce zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo (niemieckie) wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Natomiast przez zakład rozumieć należy, stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) fabrykę, e) warsztat i f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Ponadto plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Jednocześnie bez względu na powyższe, określenie "zakład" nie obejmuje: a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa; b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania; c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo; d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym; f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy (art. 5 UPO).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d umowy polsko-niemieckiej, określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie lub przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Wskazać należy, że postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego, gdyż z uwagi na ich szczególny charakter, są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad. Ponadto przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Wzorem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę jest tekst Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Stosownie do postanowień pkt 4 Komentarza do art. 3 Modelowej Konwencji (dalej: MK) w sprawie podatku od dochodu i majątku, kwestia czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa, czy też sama w sobie stanowi przedsiębiorstwo jest interpretowane zgodnie z przepisami ustawodawstwa wewnętrznego umawiającego się państwa. Z tego względu nie podjęto w umowach próby zdefiniowania w sposób wyczerpujący tego określenia. Jednakże ustala się, że określenie "przedsiębiorstwo" stosuje się do prowadzenia wszelkiej działalności zarobkowej (Komentarz do Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, OECD, wersja skrócona, lipiec 2010).

Zatem prawo wewnętrzne danego państwa wskazuje, w jakim zakresie podatnik jest "przedsiębiorstwem", o którym mowa w przepisie art. 3 ust. 1 lit. d umowy polsko-niemieckiej. Stwierdzając, że mamy do czynienia z przedsiębiorstwem, każdą działalność zarobkową tego przedsiębiorstwa prowadzoną w drugim państwie, należy uznać za zakład i opodatkować na zasadach zawartych w artykule 7 umowy.

Jednocześnie, jak stanowi art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wątpliwości dotyczą natomiast tego, czy fakt posiadania udziałów w polskiej spółce komandytowej, będących źródłem dochodu, konstytuuje zakład w Polsce.

Literatura poświęcona międzynarodowemu prawu podatkowemu poddała analizie kwestię powstania zakładu, w przypadku gdy zagraniczny przedsiębiorca posiada udziały w spółce osobowej położonej w drugim państwie. I tak, w komentarzu "Klaus Vogel on Double Taxation Conventions. A Commentary to the OECD-, UN- and US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capita", red. Klaus Vogel, Third Edition 1997 r., s. 408, autor wyraźnie stwierdza, iż posiadanie udziału w zagranicznej spółce osobowej jest równoznaczne z posiadaniem zakładu w tym państwie i w konsekwencji prowadzi do opodatkowania przychodu z udziału w spółce osobowej jako przychodu wspólnika z tytułu działalności gospodarczej zgodnie z art. 7 MK. Udział w spółce osobowej obejmuje każdy zakład, jaki spółka osobowa może posiadać za granicą, bez względu na to czy wspólnik uczestniczył lub wciąż uczestniczy w tworzeniu lub zarządzaniu takim zakładem. W cytowanej publikacji, Klaus Vogel podkreśla wyraźnie, że skoro spółka osobowa nie posiada podmiotowości prawnopodatkowej, to dysponowanie jej placówką należy przypisać wspólnikom spółki, którzy taką podmiotowość posiadają, a zatem każdy ze wspólników będzie posiadał zakład w państwie, gdzie prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem spółki osobowej (Klaus Vogel, tamże, s. 287).

Analogicznie w opracowaniu pod red. M. Jamroży, A. Cloer, Warszawa 2007, Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami s. 114 i nast. W opracowaniu tym autor wskazuje, że "Za przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa należy uznać posiadanie przez wspólnika udziałów w spółce osobowej. Natomiast działalność gospodarcza wykonywana przez spółkę osobową stanowi zakład - przy założeniu, że zostały spełnione przesłanki jego powstania określone w art. 5".

Nie ulega zatem wątpliwości, że na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego, jeżeli spółka osobowa jako podmiot transparentny pod względem podatkowym prowadzi działalność w państwie, w którym jest zorganizowana, to wspólnik tej spółki posiada w tym państwie "zakład" i podlega w nim opodatkowaniu od zysków osiągniętych poprzez ten "zakład".

W tym miejscu należy wskazać, że posiadanie przez Wnioskodawcę udziału w spółce osobowej (A.) z siedzibą w Polsce traktuje się jako udział w prowadzeniu przedsiębiorstwa na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu - art. 5 w zw. z art. 7 umowy polsko-niemieckiej.

W niniejszej sprawie powinny zatem znaleźć zastosowanie przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (ust. 2 art. 5 u.p.d.o.p.).

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód (art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 powołanej ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 4 pkt 3c u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się przychodów z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

W ocenie Organu, wskazany powyżej przepis art. 12 ust. 4 pkt 3c u.p.d.o.p. znajduje w pełni zastosowanie do zdarzenia przyszłego opisanego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku. Zatem, wniesienie przez A. (polską spółkę komandytową) wkładu niepieniężnego w postaci wytworzonych przez siebie/nabytych znaków towarowych do Nowej Spółki (spółki osobowej prawa niemieckiego), tytułem wkładu niepieniężnego (aportu), nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy jako komandytariusza A. (wnoszącej aport). Planowane działanie będzie stanowić dla Wnioskodawcy czynność neutralną podatkowo na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. w przypadku wniesienia do spółki (lub spółdzielni) wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część przychodem podatkowym jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

W tym miejscu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania do zdarzenia przyszłego opisanego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku, z uwagi na fakt, że przepis ten zawiera regulacje dotyczące wniesienia wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwu lub jego zorganizowana część do spółki. Natomiast, w świetle art. 4a pkt 21 u.p.d.o.p. ilekroć w ustawie jest mowa o "spółce" oznacza to spółkę będącą podatnikiem. Podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są: osoby prawne, spółki kapitałowe w organizacji oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (z zastrzeżeniem, że przepisy tej ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania) (art. 1 u.p.d.o.p.). Nowa Spółka, tj. spółka komandytowa (osobowa) prawa niemieckiego nie jest więc podatnikiem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nowa Spółka nie jest też "spółką" w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że planowana transakcja wniesienia przez A. wkładu niepieniężnego do Nowej Spółki nie będzie skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem podlegającego opodatkowaniu dochodu z udziału w spółce niebędącej osobą prawną na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.