IPPB5/423-926/14-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy-jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako "Wnioskodawca") jest jednym z dwóch wspólników (wszyscy oni są osobami prawnymi) spółki pod firmą P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna (dalej jako "P. sp.j."), posiadającej NIP. P. sp.j. przysługuje słowno-graficzny znak towarowy "P." wraz z przyznanym przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej prawem ochronnym na ten znak (dalej jako "Znak Towarowy"). P. sp.j. nabyła Znak Towarowy (w tym prawo ochronne) na podstawie umowy sprzedaży.

Obecnie P. sp.j. udziela licencji na Znak Towarowy na rzecz dwóch innych podmiotów. W umowach licencyjnych wskazano, że P. sp.j. jest wyłącznym uprawnionym do słowno-graficznego znaku towarowego "P." wraz z prawem ochronnym na ten znak. Umowy licencyjne mają charakter odpłatny, stawka opłaty licencyjnej uzależniona jest od przychodów uzyskanych przez licencjobiorców ze sprzedaży towarów z wykorzystaniem Znaku Towarowego. P. sp.j. nie wykorzystuje Znaku Towarowego do innych celów niż udzielanie na niego licencji.

Według licencjobiorców, dla celów marketingowych, w grafice Znaku Towarowego powinno się dokonać pewnych zmian. Sam element słowny Znaku Towarowego, to jest samo stwierdzenie słownie "P." powinno pozostać, jednakże cały Znak Towarowy powinien mieć nieco inną formę graficzną.

Licencjobiorcy nie mogą jednak dokonać zamierzonych zmian i korzystać ze zmodyfikowanego Znaku Towarowego bez zgody P. sp.j., której przysługuje prawo ochronne na ten znak. Jak wynika bowiem z art. 157 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może zakazać innej osobie używania tego lub podobnego oznaczenia w obrocie. Wyjątkiem jest sytuacja, w której uprawniony podmiot sam by nie używał znaku towarowego w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1, ust. 4 i 5. Zastrzeżenie to nie będzie jednak miało zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem zgodnie z art. 169 ust. 4 pkt 3 Prawa własności przemysłowej, przez używanie znaku rozumie się również używanie go przez osobę trzecią za zgodą uprawnionego, co oznacza przykładowo zawarcie umowy licencyjnej.

Z powyższych względów P. sp.j. i każdy z licencjobiorców zamierzają zawrzeć porozumienie (odrębne od umowy licencyjnej), na podstawie którego licencjobiorca będzie uprawniony do dokonywania modyfikacji graficznej Znaku Towarowego. Może się zdarzyć, że z uwagi na odbiór klientów (nabywców towarów oznaczonych graficznie zmodyfikowanym Znakiem Towarowym), będą konieczne dalsze modyfikacje albo powrót do pierwotnej wersji Znaku Towarowego.

Po zawarciu porozumienia i w oparciu o jego postanowienia, opłata licencyjna będzie naliczana na dotychczasowych zasadach, niezależnie czy licencjobiorca będzie używał Znaku Towarowego czy też zmodyfikowanego graficznie Znaku Towarowego. Tak więc modyfikacja Znaku Towarowego nie wpłynie na wysokość opłaty licencyjnej, która będzie uzależniona jedynie od wielkości przychodów ze sprzedaży towarów z wykorzystaniem Znaku Towarowego lub zmodyfikowanego graficznie Znaku Towarowego.

Porozumienie będzie zawierało zastrzeżenie, że przed rozpoczęciem użytkowania zmodyfikowanego Znaku Towarowego będzie on podlegał akceptacji P. sp.j. Ponadto P. sp.j. w każdej chwali będzie posiadała prawo do cofnięcia swej zgody na używanie zmienionego Znaku Towarowego, co będzie oznaczało konieczność ponownego korzystania przez licencjobiorcę z pierwotnej wersji Znaku Towarowego. We wspomnianym porozumieniu licencjobiorca zobowiąże się także, że w związku z uzyskaną zgodą na modyfikację graficzną Znaku Towarowego, nie dokona nigdy jakiejkolwiek czynności, która mogłaby naruszyć prawo P. sp.j. do Znaku Towarowego albo stanowić wobec P. sp.j. czyn nieuczciwej konkurencji. Dodatkowo licencjobiorca będzie miał obowiązek przenieść na P. sp.j., na jej żądanie, majątkowe prawa autorskie do zmodyfikowanego Znaku Towarowego, za zwrotem kosztów poniesionych na jego wytworzenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zawarciu przez P. sp.j. z każdym z licencjobiorców porozumienia w sprawie wyrażenia zgody na modyfikację Znaku Towarowego Wnioskodawca, jako wspólnik Polpain Pułka sp.j., będzie miał prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej prawa ochronnego na Znak Towarowy do kosztów uzyskania przychodów na dotychczasowych zasadach.

Zdaniem Wnioskodawcy, po zawarciu przez P. sp.j. z każdym z licencjobiorców porozumienia w sprawie wyrażenia zgody na modyfikację Znaku Towarowego, Wnioskodawca, jako wspólnik P. sp.j., będzie miał prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej prawa ochronnego na Znak Towarowy do kosztów uzyskania przychodów na dotychczasowych zasadach.

Licencjodawcą Znaku Towarowego jest P. sp.j., jednakże z uwagi na posiadany status spółki osobowej, nie jest ona podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są bowiem wspólnicy tej spółki. Jak wynika bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, u każdego podatnika (wspólnika) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku takiej spółki. Podobną zasadę stosuje się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, na co wskazuje art. 5 ust. 2 ustawy CIT. W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego na Znak Towarowy, które przysługuje P. sp.j" powinny być dzielone pomiędzy wspólników tej spółki, proporcjonalnie do ich udziału w zyskach P. sp.j., i dopiero na poziomie wspólników mogą one stanowić koszt podatkowy.

Jak wynika z art. 15 ust. 6 ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Jednocześnie, jak wskazuje art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, są bowiem kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Zestawienie powyższych dwóch przepisów wskazuje, że w przypadku nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych podatnik ma prawo rozpoznać koszty uzyskania przychodów jedynie poprzez dokonywanie odpisów od wartości początkowej tych aktywów. Wydatki na ich nabycie mogą być uwzględnione jako koszt wyłącznie przy kalkulacji wyniku podatkowego z odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Nabyte przez P. sp.j. prawo ochronne na Znak Towarowy zostało słusznie zaklasyfikowane do wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Jednym z takich praw wskazanych w ustawie - Prawo własności przemysłowej jest właśnie prawo ochronne na znak towarowy, przez uzyskanie którego, zgodnie z art. 153 ust. 1 tej ustawy, nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Zawarte przez P. sp.j., z każdym z dwóch licencjobiorców porozumienie powala im na modyfikację graficzną Znaku Towarowego. Pozostaje to jednak bez wpływu na okoliczność, że cały czas obowiązywać będą umowy licencyjne na Znak Towarowy, Powyższe porozumienie będzie stanowić podstawę dla licencjobiorców do zgodnego z prawem, a jednocześnie elastycznego modyfikowania Znaku Towarowego, zaś dla P. sp.j. nie będzie powodowało żadnego uszczerbku ekonomicznego. W wyniku udzielenia zgody na dokonywanie modyfikacji, P. sp.j. będzie otrzymywała od licencjobiorców opłaty licencyjne na dotychczasowych zasadach, niezależnie czy licencjobiorcy będą używali Znaku Towarowego, czy zmodyfikowanego graficznie Znaku Towarowego, czy też będą dokonywali dalszych jego modyfikacji. Może też dojść do sytuacji, że licencjobiorcy powrócą do pierwotnej wersji Znaku Towarowego, ze względu na jego lepszą rozpoznawalność przez klientów, albo z uwagi na brak akceptacji P. sp.j. dla dokonanych modyfikacji.

Podsumowując, należy uznać, że po zawarciu porozumienia, Wnioskodawca, jako wspólnik P. sp.j., będzie miał prawo rozpoznać koszty podatkowe w postaci odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej prawa ochronnego na Znak Towarowy na dotychczasowych zasadach, bowiem prawo to będzie stanowiło wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.