IPPB5/423-925/14-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności pieniężnych od spółki prawa luksemburskiego - jest prawidłowe.

W dnu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności pieniężnych od spółki prawa luksemburskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym. Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą m.in. udzielaniu pożyczek, obrocie wierzytelnościami oraz monitorowaniu sytuacji finansowej innych podmiotów, które są dłużnikami.

Wnioskodawca rozważa nabycie wierzytelności pieniężnych od spółki prawa luksemburskiego, odpowiednika polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi m.in. działalność finansową i podlega w Luksemburgu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wierzytelności te wynikają ze świadczonych przez Zbywcę usług m.in. z pożyczek udzielonych przez Zbywcę polskim podmiotom.

W umowie sprzedaży Wierzytelności ustalone zostanie, że wysokość wynagrodzenia należnego za Wierzytelności wynosi określoną kwotę (kwota ta będzie uzależniona od momentu jej uregulowania przez Wnioskodawcę - w umowie będzie przewidziana indeksacja kwoty wynagrodzenia w oparciu o przyjęty przez strony wskaźnik).

Wnioskodawca będzie monitorował sytuację finansową dłużników oraz otrzymywał od nich środki tytułem spłaty Wierzytelności (analogicznie do firm windykacyjnych). Może się zdarzyć, że splata Wierzytelności będzie następowała w ratach.

Zbycie Wierzytelności nie będzie dokonywane za pośrednictwem stałego zakładu Zbywcy (permanent establishment) w rozumieniu art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p. (oraz art. 5 Konwencji). Według wiedzy Wnioskodawcy, Zbywca nie posiada zakładu w Polsce (nie posiada przedstawicielstwa ani oddziału w Polsce).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Cena należna na rzecz Zbywcy stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania przychodu ze spłaty Wierzytelności.

2. Czy uiszczenie Ceny za nabyte Wierzytelności stanowi zapłatę z tytułu dochodu podlegającego zgodnie z Konwencją opodatkowaniu wyłącznie w Luksemburgu i w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła wynikający z art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad) 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychód z Wierzytelności w momencie spłaty Wierzytelności. Może się zdarzyć, że spłata Wierzytelności będzie następowała w ratach.

Wydatki na nabycie Wierzytelności spełniają warunki uznania za koszt postawione w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Niewątpliwie pozostają one w związku z przychodem, gdyż nabywca Wierzytelności spodziewa się, że będzie uzyskiwał przychody z tytułu spłaty nabytych Wierzytelności.

W przypadku Wnioskodawcy kosztem nabycia Wierzytelności będzie zatem Cena należna Zbywcy.

Koszt nabycia Wierzytelności należy zdaniem Wnioskodawcy uznać za koszt bezpośrednio związany z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymania spłaty Wierzytelności. Zatem nawet, jeżeli Cena byłaby zapłacona przez Wnioskodawcę przed uzyskaniem przychodu z Wierzytelności, to jako koszt podatkowy będzie mogła być rozpoznana dopiero w momencie uzyskania przychodu z Wierzytelności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Z kolei, w myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wydatek na nabycie Wierzytelności jest ściśle związany z przychodem z tytułu zrealizowania nabytych Wierzytelności (na skutek uzyskania zapłaty, bądź jej zbycia). Powinien on być zatem zaliczany w poczet kosztów uzyskania przychodu z chwilą uzyskania przychodu z nabytej Wierzytelności, proporcjonalnie do wysokości faktycznie uzyskanej od danego dłużnika kwoty.

Prawidłowość takiego rozliczania kosztów była potwierdzona w orzecznictwie, przykładowo:

(i) w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 sierpnia 2012 r. nr IPTPB3/423-156/12-6/KJ:

"Zasada proporcjonalnego" uwzględniania kosztów uzyskania przychodów ma zastosowanie szczególnie w sytuacji, gdy wierzytelność nie zostaje zaspokojona przez dłużnika w całości i w sposób jednorazowy. W takiej sytuacji wydatki na nabycie wierzytelności, stanowiące niewątpliwie koszt podatkowy, powinny być w te koszty odpisane w takiej części, w jakiej pozostają osiągnięte przychody z tytułu zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika, w odniesieniu do całej kwoty wierzytelności. Zasada taka, da się wyprowadzić z treści art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który ustanawia ogólną zasadę, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. (...) Zatem, przedmiotowe wydatki mogą zostać uznane za koszty podatkowe z chwilą wyegzekwowania od dłużnika nabytej przez Spółkę wierzytelności lub jej części, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli jednak, jak w opisanym stanie faktycznym, wierzytelność jest spłacana w częściach, to również wydatki na nabycie wierzytelności powinny zostać odpisane w koszty uzyskania przychodów w takiej części, w jakiej dotyczą przychodów uzyskanych przez podatnika z tytułu windykacji, tj. kwot otrzymanych w wyniku postępowania egzekucyjnego.Tym samym w sytuacji wyegzekwowania od dłużnika należności z tytułu nabytej w drodze umowy cesji części wierzytelności, wydatkiem na jej nabycie nie będzie cena, jaka została zapłacona za jej nabycie, tylko jej część.Gdy spłacona jest jedynie część wierzytelności, to za koszt uzyskania przychodów danego roku podatkowego może być uznana również tylko taka część poniesionych na nabycie tej wierzytelności wydatków, jaka dotyczy przychodów uzyskanych przez podatnika w związku z wyegzekwowaną spłatą wierzytelności."

(ii) w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPB1/415-266/12- 4/AG z 25 lipca 2012 r.:

" (...) ponieważ dopiero w dacie otrzymania tych należności powstaje przychód z tego źródła, a co za tym idzie dopiero w tym momencie poniesiony wydatek pozostaje w związku z uzyskanym przychodem. Przy czym jeżeli przychód uzyskiwany będzie w różnych odstępach czasu - z tytułu częściowej realizacji wierzytelności - to koszty uzyskania przychodów winny być rozliczne proporcjonalnie do uzyskanego przychodu przypadającego na daną wyegzekwowaną wierzytelność."

(iii) w wyroku NSA w Warszawie z 9 września 2011 r., sygn. II FSK 615/10:

" (...) koszty muszą mieć bezpośredni, a nie pośredni związek z konkretnym przychodem, tzn. odnosić się muszą do przychodu rzeczywistego, który osiągnięty został w danym roku podatkowym, a nie do przychodu hipotetycznego, który powinien powstać, ale nie powstał, czy też nie powstał w takiej wysokości, w jakiej powinien. W związku z tym zasadne było uwzględnienie tylko części poniesionych wydatków proporcjonalnie do osiągniętego przychodu."

Podsumowując, wydatek na nabycie Wierzytelności jako ściśle związany z przychodem z tytułu zrealizowania nabytych Wierzytelności (na skutek uzyskania zapłaty, bądź jej zbycia), powinien zaliczany w poczet kosztów uzyskania przychodu z chwilą uzyskania przychodu z nabytej Wierzytelności, proporcjonalnie do wysokości faktycznie uzyskanej od danego dłużnika kwoty.

Ad 2)

Cena stanowi zapłatę za Wierzytelność i powinna być kwalifikowana jako dochód przedsiębiorstwa zdefiniowanego w art. 7 ust. 1 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527; dalej: konwencja polsko - luksemburska) (lub ewentualnie dochód ze zbycia składników majątku zdefiniowany w art. 13 ust. 5 Konwencji) i w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła wynikający z art. 26 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Zasadą ogólną jest zatem opodatkowanie zysków przedsiębiorstw w państwie siedziby przedsiębiorstwa. Inny sposób opodatkowania jest możliwy, jedynie jeśli wynika wprost z innych artykułów Konwencji. Zatem, jeżeli Zbywca prowadzi przedsiębiorstwo w Luksemburgu i nie posiada zakładu w Polsce, to dochód ze zbycia Wierzytelności podlega opodatkowaniu w Luksemburgu.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, do Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Zbywcy zastosowanie powinien mieć art. 7 ust. 1 Konwencji.

Ewentualne zastosowanie mógłby mieć art. 13 ust. 5 Konwencji, dotyczący zysku z tytułu przeniesienia jakiegokolwiek majątku innego niż wymieniony w ustępach od 1 do 4 art. 13 Konwencji (nieruchomości, majątek zakładu lub udziały w spółkach, których większość majątku stanowią nieruchomości czy statki morskie, powietrzne, pojazdy lądowe i inne wymienione we wskazanych wyżej ustępach). Zgodnie z art. 13 ust. 5 Konwencji zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek innego majątku, niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Zysk z tytułu przeniesienia Wierzytelności wchodzących w skład majątku Zbywcy będzie zatem opodatkowany wyłącznie w Luksemburgu - również przy założeniu, że należy go przypisać do źródła zdefiniowanego w art. 13 ust. 5 Konwencji.

W obu przypadkach Wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła w Polsce. Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoba prawna, która dokonuje wypłat należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. jest zobowiązana, w dniu dokonania wypłaty, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 i 2a u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

(i) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

(ii) opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

(iii) z tytułu świadczeni doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 22a u.p.d.o.p. w zw. z art. 22b u.p.d.o.p. przepisy dotyczące stawki podatku stosuje się z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z powyższymi przepisami, obowiązek poboru 20% p.d.o.p. (lub niższego - zależnie od postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powstaje, jeśli płatność - która może być zakwalifikowana jako wypłata o której mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. następuje na rzecz podmiotu, które nie jest polskim rezydentem podatkowym.

u.p.d.o.p. nie zawiera definicji odsetek; w praktyce przyjmuje się, że "odsetki stanowią świadczenie pieniężne, do którego może być zobowiązany dłużnik - najogólniej mówiąc - korzystający z cudzych pieniędzy (...) Zasadniczo odsetki pełnią funkcję wynagrodzenia należnego wierzycielowi od dłużnika za korzystanie z pieniędzy, mogą jednak też mieć znaczenie waloryzacyjne oraz (w przypadku odsetek za opóźnienie) kompensacyjne i represyjne czy motywacyjne" (E.Gniewek, Kodeks cywilny. Komentarz, Legalis 2008). "Przez pojęcie odsetek rozumie się zwykle wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku" (K.Pietrzykowski, Kodeks cywilny, Legalis 2008).

Tymczasem Cena zapłacona Zbywcy, będzie wynagrodzeniem za nabycie określonych praww.ierzytelności (a nie odsetkami). Spółka nie będzie dokonywała na rzecz Zbywcy zapłaty za korzystanie z jego pieniędzy; nie będzie też z pieniędzy Zbywcy korzystać.

Podobnie, trudno uznać zapłatę Ceny za przychód z tytułu korzystania z praw autorskich lub praw pokrewnych (lub innych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.). Cena - nie będzie również wynagrodzeniem za świadczenie usług doradczych (lub innych wymienionych w pkt 2a art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.); nie sposób także uznać Ceny za świadczenie podobne do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a.

Zatem, zapłata Ceny (jako nie wymieniona w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.) - nie podlega opodatkowaniu p.d.o.p. w Polsce.

Płatność ta nie będzie również podlegać opodatkowaniu na podstawie właściwych postanowień Konwencji.

Przykładowo, art. 11 ust. 5 Konwencji, definiuje "odsetki" jako: "dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem do udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji, skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej płatności nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki".

Podobnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Zgodnie z art. 12 ust. 3 Konwencji określenie "należności licencyjne" oznacza wszelkiego rodzaju wynagrodzenia uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kina i utworami nagranymi dla radia lub telewizji, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Wnioskodawca, w związku z nabyciem Wierzytelności, będzie dokonywać zapłaty Ceny za Wierzytelność, a nie zapłaty odsetek lub należności licencyjnych.

W związku z powyższym, zapłata Ceny do Zbywcy podlegać będzie opodatkowaniu w państwie jego siedziby, zgodnie bowiem z art. 7 Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Ewentualnie możliwe jest uznanie Ceny za zyski ze sprzedaży majątku ruchomego (które na podstawie art. 13 ust. 5 Umowy z Luksemburgiem (po zmianie przez Protokół podpisany w 2012 r.) podlegają opodatkowaniu tylko w Luksemburgu).

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów:

i. Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z 8 września 2010 r. sygn. IPPB5/423-365/10-2/AJ:

"Płatność, którą Wnioskodawca dokona na rzecz Pożyczkodawcy, wynikać będzie z przepisu art. 518 Kodeksu cywilnego i z punktu widzenia prawa stanowić będzie wynagrodzenie za nabycie uprawnień wierzyciela względem Pożyczkobiorców. Z uwagi na jednoznaczną treść art. 518 Kodeksu cywilnego płatność, którą Wnioskodawca dokona na rzecz Pożyczkodawcy stanowić będzie zapłatę za możliwość wstąpienia w prawa Pożyczkodawcy związane z Wierzytelnościami. Nie będzie stanowić jednak spłaty tych Wierzytelności w imieniu Pożyczkobiorców. W związku z powyższym, wskazana płatność nie będzie podlega regulacjom określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności zaś płatność ta nie będzie stanowić zapłaty z tytułu odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż nie będzie ona wynikać z umów pożyczek (w związku z treścią art. 359 § 1 Kodeksu cywilnego), lecz będzie płatnością znajdującą swoją podstawę w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego. W efekcie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tej płatności."

ii. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB5/423-11/09-2/PS:

(...) dokonanie płatności przez Wnioskodawcę na rzecz Pożyczkodawcy nie może zostać potraktowane jako wypełnienie zobowiązania przez Pożyczkobiorcę (tekst jedn.: spłata odsetek wynikających z otrzymanej pożyczki). Płatność ta jest jedynie swoistym "wynagrodzeniem", jakie otrzymuje Pożyczkodawca w zamian za to, że na podstawie przepisów prawa, inny podmiot uzyskuje uprawnienie do dochodzenia Wierzytelności od Pożyczkobiorcy. Natomiast pierwotne zobowiązanie Pożyczkobiorcy, tj. zapłata Wierzytelności, nadal istnieje - wykonanie zobowiązania i zaplata odsetek z tytułu pożyczki nastąpi dopiero z chwilą zapłaty Wierzytelności przez Pożyczkobiorcę na rzecz Wnioskodawcy.Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zapłata odsetek z tytułu umowy pożyczki, a tym samym uzyskanie przychodu z tytułu odsetek od pożyczki, nastąpi w momencie wypłaty należności przez Pożyczkobiorcę na rzecz Wnioskodawcy. W tym momencie Wnioskodawca otrzyma przychód z tytułu odsetek i będą podstawy do opodatkowania tego przychodu Dodatkiem dochodowym od osób prawnych. Analogicznie, dokonanie przez Wnioskodawcę płatności na rzecz Pożyczkodawcy nie stanowi wypłaty należnego oprocentowania z tytułu umowy pożyczki, gdyż n nie ma ku temu podstawy faktycznej i prawnej. Wypłacane odsetki stanowić będą koszt podatkowy Pożyczkobiorcy w momencie zapłaty odsetek Wnioskodawcy. W efekcie zatem brak jest zatem podstaw do zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie mamy do czynienia z zapłatą odsetek przez Wnioskodawcę, a Pożyczkodawca nie uzyska przychodów z tytułu odsetek.".

Podsumowując, w związku z nabyciem Wierzytelności, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru 20% p.d.o.p. (lub niższego - zależnie od postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) zarówno w dacie przejęcia Wierzytelności jak i w dacie dokonania zapłaty Wierzytelności do Zbywcy.

Wnioskodawca podkreśla również, że brak podatku u źródła z tytułu Ceny nie powoduje uszczuplenia interesów podatkowych Skarbu Państwa. Wnioskodawca jako polski rezydent podatkowy zobowiązany będzie bowiem rozpoznać dochód do opodatkowania p.d.o.p. w Polsce (tekst jedn.: różnicę między Ceną a zapłatą otrzymaną od dłużników) - na zasadach wskazanych w stanowisku do zapytania pierwszego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.