IPPB5/423-894/14-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) oraz piśmie z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB4/415-723/14-2/MS, IPPB5/423-894/14-2/AM, IPPP1/443-1095/14-2/EK z dnia 29 października 2014 r. (data doręczenia 3 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z przekazaniem pracownikowi ( członkowi jego rodziny samochodu służbowego) kolejnego samochodu służbowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z przekazaniem pracownikowi ( członkowi jego rodziny samochodu służbowego) kolejnego samochodu służbowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić program polegający na zapewnieniu pracownikom możliwości korzystania z samochodów służbowych ("Program"). Udział w Programie będzie dobrowolny i uzależniony od decyzji pracowników. Wnioskodawca przygotuje również specjalny regulamin określający zasady korzystania z samochodów służbowych.

W celu realizacji założeń Programu, pomiędzy Spółką, a jej pracownikami dojdzie do podpisania aneksów do umów o pracę, w których zostanie ustalone, iż kwota należnego pracownikom wynagrodzenia za pracę zostanie zmniejszona, w zamian za co zostaną oni uprawnieni do korzystania z samochodu służbowego/kolejnego samochodu służbowego.

Kwota zmniejszająca wynagrodzenie zostanie ustalona indywidualnie, w zależności od dokonanego przez pracownika wyboru samochodu służbowego (tekst jedn.: będzie ona uzależniona od marki samochodu, roku produkcji, jego przebiegu, itp.).

Wyboru pracowników, którzy zostaną objęci Programem dokona Zarząd Spółki.

Zgodnie z założeniami Programu, propozycja uczestnictwa w nim zostanie skierowana tak do pracowników, którzy na bazie regulacji wewnętrznych funkcjonujących w Spółce nie mają aktualnie prawa do korzystania z samochodów służbowych, jak i tych którzy takie prawo już posiadają (w ostatnim z omawianych przypadków pracownicy uzyskają prawo do korzystania z kolejnego samochodu służbowego).

Program nie wyklucza możliwości korzystania z przydzielonych samochodów służbowych nie tylko przez pracownika ale także członków jego rodziny.

Samochody przydzielane w ramach Programu będą wykorzystywane zarówno w celach służbowych jak i prywatnych.

Koszty paliwa będą ponoszone przez pracownika, przy czym ustalony zostanie miesięczny ryczałt kwotowy zwracany pracownikowi przez pracodawcę w celu pokrycia kosztów paliwa poniesionych w związku z korzystaniem przez niego z samochodu służbowego dla realizacji zadań powierzonych przez pracodawcę (tekst jedn.: w celach służbowych).

Flota samochodowa wykorzystywana na potrzeby realizacji Programu zostanie udostępniona przez firmę zewnętrzną (dalej: "Dostawca") na podstawie umowy leasingu operacyjnego i będzie stanowiła własność Dostawcy. Wnioskodawca będzie uiszczał na rzecz Dostawcy określone opłaty.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy fakt korzystania przez pracowników/członka jego rodziny z samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy, od wartości którego pracodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy założeniu, że wysokość wynagrodzenia pracownika została odpowiednio zmniejszona w zamian za udostępnienie mu samochodu służbowego.

2. Czy fakt korzystania przez członka rodziny pracownika z przyznanego pracownikowi samochodu służbowego/kolejnego samochodu służbowego rodzi po stronie Wnioskodawcy konieczność rozpoznania przychodu ze stosunku pracy, a tym samym pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia pracownika.

3. Czy ustalony zryczałtowany miesięczny zwrot kosztów dokonywany przez pracodawcę na rzecz pracownika w celu pokrycia kosztów ponoszonych przez pracownika w związku z korzystaniem przez niego z samochodu służbowego dla realizacji zadań służbowych będzie stanowił przychód dla pracownika.

4. Czy Spółka może uznawać za koszty uzyskania przychodu wydatki ponoszone przez nią w związku z przekazaniem pracownikowi/członkowi jego rodziny samochodu służbowego/kolejnego samochodu służbowego.

5. Czy Spółka ma prawo do odliczania 50% podatku naliczonego w związku z użytkowaniem przez pracowników/członków rodziny pracowników uczestniczących w Programie samochodów służbowych tak w celach służbowych jak i prywatnych.

6. Czy nieodpłatne udostępnienie samochodów służbowych pracownikom/członkom ich rodzin na cele prywatne stanowi nieodpłatne świadczenie niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie nr 4 wniosku w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek w pozostałym zakresie, tj. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on uznawać za koszty uzyskania przychodu wydatki ponoszone przez niego w związku z przekazaniem pracownikowi/członkowi jego rodziny samochodu służbowego/kolejnego samochodu służbowego (w tym koszt raty leasingowej, opłaty za naprawy samochodów służbowych, koszt paliwa w części pokrywanej przez Spółkę, koszt ubezpieczenia itp.).

Ad. 4.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednocześnie, w myśl art. 17b ust. 1 Ustawy CIT, "opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, (...) jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, zastała zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne (...)".

Mając na uwadze powyższe, należy podkreślić, iż co do zasady ustawodawca uznaje za koszty uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki, które tak bezpośrednio jak i pośrednio są związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy C1T, pod warunkiem, że pomiędzy ich poniesieniem, a osiąganymi przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy, lub jeżeli służą one zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W ślad za ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, wskazać należy, iż na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, dany wydatek może stanowić koszt podatkowy, jeżeli: wydatek ten został poniesiony - tzn. jego dokonanie przez podatnika skutkowało zmniejszeniem jego aktywów bądź zwiększeniem pasywów,

a. poniesienie wydatku miało na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - działania podatnika muszą zmierzać do osiągnięcia ww. celów, przy czym "o tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy".

W tej mierze należy odnieść się do orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (dalej: "WSA") i powołać, w szczególności, następujące wyroki: wyrok NSA z 13 maja 1998 r.: sygn. akt SA/Sz 1354/97, wyrok WSA z dnia 23 lipca 2004 r. sygn. akt III SA 949/2003, wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2005 r. sygn. akt II FSK 279/05. W ostatnim z powołanych orzeczeń, NSA stwierdził, że "w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że przepis ten (tekst jedn.: art. 15 ust. 1 - przypis autora) rozumieć należy jako dopuszczający możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów wówczas, gdy koszt został poniesiony, to jest faktycznie zrealizowany w tym znaczeniu, że wydatek został przez podatnika należycie udokumentowany. Ponadto działania podatnika muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, ale nie oznacza to, by organy podatkowe mogły kontrolować celowość działania podatnika".

Związek wydatku z (uzyskanymi łub racjonalnie oczekiwanymi) przychodami podatkowymi może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Jakkolwiek ustawodawca nie zdefiniował wprost dwóch ww. pojęć, powszechnie przyjmuje się, że bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Tego rodzaju wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednakże ich ponoszenie warunkuje możliwość uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródeł przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż posługując się pojęciem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" ustawodawca przypisuje cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów.

Takim działaniem jest w omawianym przypadku udostępnienie pracownikom samochodu służbowego/kolejnego samochodu służbowego do korzystania tak w celach służbowych jak i prywatnych.

Zamierzeniem Spółki jest, aby Program, będący jednym z elementów polityki firmy, służył nie tylko zapewnieniu właściwego funkcjonowania Spółki poprzez dostarczenie pracownikom narzędzia (w postaci samochodu służbowego) niezbędnego do wykonywania pracy ale także wzmocnieniu więzi pracowników ze Spółką i pełnił funkcję motywacyjną. Powyższego nie zmienia, w ocenie Wnioskodawcy, fakt, iż z samochodu/kolejnego samochodu służbowego mogą także korzystać członkowie rodzin pracowników. Co więcej, w ocenie Spółki, ta opcja może mieć dla pracowników dodatkowy walor motywacyjny. Skutkiem przyjętej polityki kadrowej ma być zachęcenie jak największej liczby pracowników do tego, by zostali wybrani przez Zarząd do uczestnictwa w Programie. W ocenie Spółki przełoży się na wymierne efekty pracy zatrudniony cli osób, skutkiem czego będzie łub może być wzrost przychodów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 20 grudnia 2010 r. (sygn. ILPB4/423-169/10-6/DS) na tle podobnego stanu faktycznego. W powołanej interpretacji Dyrektor stwierdził, że " (...) w sytuacji gdy samochód służbowy - będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów spółki".

Ponadto należy zwrócić uwagę na to, iż udostępnienie pracownikom samochodów do celów prywatnych poprzedzone było redukcją ich wynagrodzenia. Tym samym świadczenie to jest formą innego niż pieniądz wynagrodzenia pracownika. Nie ma przy tym wątpliwości co do tego, że wypłacane pracownikom wynagrodzenia stanowią koszty uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy wszelkie ponoszone przez niego koszty związane z samochodami służbowymi oferowanymi pracownikom/członkom ich rodzin (w tym koszty raty leasingowej, napraw, ubezpieczenia, koszty paliwa w części pokrywanej przez Spółkę, itp.) będą stanowiły koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.