IPPB5/423-893/11-4/JC - Zastosowanie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową cash poolingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) oraz piśmie z dnia 18 listopada 2011 r. (data nadania 21 listopada 2011 r., data wpływu 23 listopada 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-893/11-2/JC z dnia 8 listopada 2011 r. (data nadania 9 listopada 2011 r., data doręczenia 14 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową cash poolingu - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową cash poolingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest polską spółką kapitałową z siedzibą w W. wchodzącą w skład Grupy E. (dalej: "Grupa E."). Wnioskodawca jest członkiem systemu zarządzania płynnością finansową (dalej: "Cash pooling" lub "System") na podstawie Umowy zawartej z A. Bank (dalej: "umowa A.").

Umowa A. została zawarta pomiędzy A. Bank (dalej: "Bank"), Wnioskodawcą oraz pozostałymi spółkami z Grupy E. uczestniczącymi w Systemie (dalej łącznie: "Uczestnicy"). Dodatkowo pomiędzy Uczestnikami a Bankiem zawarta została Umowa o Kredyt, na podstawie której Bank udzielił Uczestnikom kredytu do łącznej kwoty określonej w tejże umowie. Z kolei na podstawie Umów Rachunku Bieżącego Bank prowadzi rachunki bieżące poszczególnych Uczestników (dalej: "Rachunki Bieżące").

Celem Systemu jest efektywne zarządzanie przez Bank w interesie i na rzecz Uczestników:

* saldami ujemnymi poprzez zmniejszanie - w określonych granicach - podstawy do naliczania odsetek od kredytu w rachunku bieżącym (dalej: "Kredyt),

* saldami dodatnimi poprzez zastosowanie podstawy do naliczania odsetek według stopy procentowej wyższej od stosowanej w danym czasie przez Bank dla środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bieżącym.

Poza wspomnianym powyżej udzielaniem Uczestnikom kredytu oraz prowadzeniem Rachunków Bieżących Uczestników, Bank w ramach Systemu zajmuje się także administrowaniem saldami dodatnimi i ujemnymi występującymi na Rachunkach Bieżących, obrotem wierzytelnościami kredytowymi i wierzytelnościami zwrotnymi oraz dokonywaniem rozliczeń związanych z tym obrotem.

System przewiduje, iż pod koniec dnia roboczego Bank dokonuje kolejno następujących czynności:

* ustala wysokość salda (ujemnego lub dodatniego) na każdym z Rachunków Bieżących;

* sumuje wszystkie salda dodatnie i ujemne na Rachunkach Bieżących oraz ustala, która z tych sum jest wyższa, a która niższa, w wartościach bezwzględnych w celu ustalenia następujących wielkości:

* stosunku sumy sald ujemnych do sumy sald dodatnich (gdy suma sald dodatnich jest wyższa od sumy sald ujemnych - "Iloraz Dodatni") lub

* stosunku sumy sald dodatnich do sumy sald ujemnych (gdy suma sald dodatnich jest niższa od sumy sald ujemnych - "Iloraz Ujemny);

* przelewa każdą z wierzytelności kredytowych przysługujących Bankowi względem Uczestnika na którego Rachunku Bieżącym występuje ujemne saldo (dalej: "Uczestnik Ujemny") na rzecz każdego Uczestnika, na którego Rachunku Bieżącym występuje dodatnie saldo środków pieniężnych na koniec dnia roboczego (dalej: "Uczestnik Dodatni);

* obciąża Rachunki Bieżące Uczestników Dodatnich - w dacie przelewu wierzytelności kredytowych przysługujących Bankowi względem Uczestnika Ujemnego (dalej: "Wierzytelności Kredytowe") - kwotami odpowiadającymi cenie każdej z Wierzytelności Kredytowej.

W zależności od przypadku przelew Wierzytelności Kredytowych przysługujących Bankowi względem Uczestników Ujemnych na rzecz każdego z Uczestników Dodatnich zostaje dokonany:

* do wysokości salda ujemnego każdego z Rachunków Bieżących Uczestników Ujemnych, a w odniesieniu do Uczestników Dodatnich, w kwocie odpowiadającej iloczynowi wysokości salda dodatniego Uczestnika Dodatniego i Ilorazu Dodatniego, jeżeli suma sald dodatnich jest wyższa niż suma sald ujemnych;

* w kwocie odpowiadającej iloczynowi wysokości salda ujemnego każdego z Uczestników Ujemnych i Ilorazu Ujemnego, jeżeli suma sald dodatnich jest niższa niż suma sald ujemnych.

Przelew każdej wierzytelności kredytowej z tytułu salda ujemnego może być dokonany na jednego, kilku lub wszystkich Uczestników Dodatnich. Każdy z Uczestników jest zobowiązany do nabycia od Banku Wierzytelności Kredytowych do wysokości określonej przez Bank na koniec każdego dnia roboczego za cenę każdej Wierzytelności Kredytowej w wysokości ich wartości nominalnej.

W momencie przelewu każdej z Wierzytelności Kredytowych uzyskują one status wierzytelności zwrotnych (dalej: "Wierzytelności Zwrotne"). Uczestnikowi Dodatniemu przysługuje prawo do pobierania odsetek od Wierzytelności Zwrotnej za okres, za który Wierzytelność Zwrotna mu przysługuje. Obliczenie należnych odsetek należnych Uczestnikowi Dodatniemu odbywa się za pośrednictwem Banku, który nalicza odsetki za poprzedni miesiąc i dokonuje obciążenia Rachunku Bieżącego Uczestnika Ujemnego kwotą należną z tego tytułu w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca.

Na początku każdego dnie roboczego następującego po dacie przelewu Wierzytelności Kredytowych, każdy Uczestnik Dodatni przelewa na Bank Wierzytelności Zwrotne za cenę każdej Wierzytelności Zwrotnej.Przelewy wszystkich Wierzytelności Kredytowych oraz wszystkich Wierzytelności Zwrotnych następują bez konieczności zawierania odrębnych umów pomiędzy Bankiem, a Uczestnikami Dodatnimi.Z tytułu opisanych powyżej czynności Bankowi przysługuje wynagrodzenie początkowe (należne od każdego Uczestnika, w związku z przystąpieniem do Systemu) oraz wynagrodzenie miesięczne (w związku z bieżącą obsługą systemu przez Bank).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. Spółka wskazała:

Przelew każdej wierzytelności kredytowej z tytułu salda ujemnego może być dokonany na jednego, kilku lub wszystkich Uczestników Dodatnich. Każdy z Uczestników jest zobowiązany do nabycia od Banku Wierzytelności Kredytowych do wysokości określonej przez Bank na koniec każdego dnia roboczego za cenę każdej Wierzytelności Kredytowej w wysokości ich wartości nominalnej.W momencie przelewu każdej z Wierzytelności Kredytowych uzyskują one status wierzytelności zwrotnych (dalej:"Wierzytelności Zwrotne"). Uczestnikowi Dodatniemu przysługuje prawo do pobierania odsetek od Wierzytelności Zwrotnej za okres, za który Wierzytelność Zwrotna mu przysługuje.W związku z powyższym, podmioty uczestniczące w Systemie cash poolingu stają się wobec siebie wierzycielami i dłużnikami z tytułu wcześniej udzielonego kredytu na podstawie przelewów wierzytelności. W konsekwencji, w opinii Spółki, mamy tu zatem do czynienia z instytucją przelewu wierzytelności, a nie konstrukcją subrogacji określoną w art. 518 Kodeksu cywilnego.

W treści powyższego uzupełnienia Spółka sformułowała ponadto pytanie przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego w poz. 68 wniosku ORD-IN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki odsetek zapłaconych przez Spółkę w związku z przystąpieniem do Systemu należy stosować ograniczenia wynikające z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 lub 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki wpłacane przez Spółkę w związku z finansowaniem uzyskanym z Systemu nie będą podlegały przepisom o tzw. niedostatecznej kapitalizacji i tym samym będą mogły w całości stanowić koszty uzyskania przychodu na gruncie ustawy o p.d.o.p.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenie, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni,

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitelu zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o p.d.o.p. dla potrzeb przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, "przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę".

Umowa A., na podstawie której Spółka uczestniczy w Systemie, nie spełnia warunków niezbędnych do uznania jej za umowę pożyczki zgodne z powyższą definicją. Podpisując umowę A., Uczestnicy zobowiązują się do konsolidowania swoich środków ze środkami innych podmiotów uczestniczących w Systemie, a nie do pożyczenia ich konkretnemu Uczestnikowi. Należy wskazać, iż w przypadku cash-poolingu z reguły występują przynajmniej trzy podmioty, tj. uczestnik (np. mający saldo dodatnie), inny uczestnik oraz bank występujący w roli organizatora. Uczestnik wykazujący saldo dodatnie nie wie, czy jego środki zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tym samym nie jest możliwe konkretne określenie drugiej strony operacji oraz jej przedmiotu.

Spółka uczestnicząc w Systemie nie jest zobowiązana do przeniesienia z góry ustalonej ilości pieniędzy na rzecz określonego podmiotu, lecz udostępnia lub pobiera środki w zależności od swojej sytuacji finansowej. Zarówno rola jaką Spółka pełni, jak również wartości, jakie Spółka otrzymuje lub wpłaca do Systemu nie są znane na podstawie umów regulujących jej uczestnictwo w Cash-poolingu.

Ponadto, zgodnie z założeniem Systemu w sytuacji, gdy Spółka wykazuje saldo ujemne na Rachunku Bieżącym, zostanie ono pokryte ze środków, które do Systemu wpłacili Uczestnicy wykazujący salda dodatnie (w tym również Spółka). W związku z tym, Spółka nie jest w stanie stwierdzić, czy i w jakiej części oraz jaki konkretnie podmiot udzielił Spółce finansowania.

Transfery środków pieniężnych dokonywane są pomiędzy Rachunkami Bieżącymi poszczególnych Uczestników oraz rachunkiem Banku automatycznie. W konsekwencji, Uczestnicy nie składają dyspozycji wykonania transferów i nie wiedzą, czyje środki w danym wypadku są wykorzystywane. Uczestnicy nie są zatem wobec siebie stronami stosunków zobowiązaniowych, których przedmiotem byłoby przeniesienie na własność biorącego określonej ilości pieniędzy oraz zwrot tej samej ilości pieniędzy, a o których mowa w przytoczonym powyżej art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

O braku konieczności stosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji do umowy o zarządzaniu płynnością finansową decyduje również wykładnia celowościowa przepisów zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o p.d.o.p. Zdaniem Spółki, przedstawione powyżej ograniczenia mają na celu zapobieżenie nadmiernemu finansowaniu działalności spółek kapitałowych przez ich właścicieli inaczej niż poprzez neutralne podatkowo kapitały własne, co może skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania podaniem dochodowym. Finansowanie takie ma charakter trwałego przekazywania przez jeden z podmiotów środków pieniężnych do dyspozycji innego podmiotu (agenta) i skutkuje "brakiem korelacji pomiędzy wysokością kapitału zakładowego a wielkością prowadzonej przez podmiot działalności (...) z drugiej zaś strony częstokroć skutkuje możliwością uchylenia się od opodatkowana w Polsce" (tak interpretuje cel wprowadzenia przepisów o niedostatecznej kapitalizacji Ministerstwo Finansów w szczególności w piśmie z grudnia 1999 r., sygn. PB4/AK-802-3156/350/99 oraz w interpretacji z dnia 20 grudnia 2000 r., sygn. MF PB7-033/RFN/11/2000; Biul. Skarb. 2001/1/12). W opinii Spółki, w przypadku zaoferowania usługi zarządzania płynnością finansową, suma płatności odsetkowych wykazywanych przez grupę spółek uczestniczących w Systemie będzie znaczne niższa, co w konsekwencji, nie powinno wpływać ani na obniżenie podstawy ich opodatkowania, ani skutkować naruszeniem interesów fiskalnych Skarbu Państwa, które legły u podstaw wprowadzenia przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

W świetle przytoczonych argumentów, a w szczególności z uwagi na fakt, że stosunki w ramach Cash-poolingu nie mogą być uznane za umowy pożyczki/pożyczek w rozumieniu przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 lub 61 ustawy o p.d.o.p., przepisy o niedostatecznej kapitalizacji nie będą miały zastosowania do odsetek płaconych przez Spółkę w ramach Cash-poolingu.

Odsetki te powinny stanowić koszt uzyskania przychodu w całości (z chwilą zapłaty lub kapitalizacji odsetek), chyba że byłyby one związane z inwestycją w środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, w którym to przypadku odsetki naliczone do dnia przekazania składnika majątkowego do używania powinny zostać skapitalizowane do wartości początkowej składnika majątkowego - również bez ograniczeń wynikających z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, gdyż nie mają one zastosowania w omawianej transakcji.

Powyższe stanowisko, w opinii Spółki, znajduje potwierdzenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 27 września 2010 r. (Nr IBPBI/2/423-1211/10/PP),

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 września 2010 r. (Nr IPPB5/423-437/10-6/JC),

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 10 listopada 2009 r. (Nr ITPB3/423-470/09/DK),

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 26 stycznia 2009 r. (Nr ILPB3/423-727/08-2/DS),

* postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanego przez Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w dniu 28 września 2007 r. (Nr ZD/4061-212/07),

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 14 listopada 2007 r. (Nr ITPB1/423-58/b/07/MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 7b powołanej ustawy przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Tymczasem przedstawiona we wniosku konstrukcja cash poolingu, stanowiąca sposób gospodarowania wolnymi środkami finansowymi uczestniczących w umowie podmiotów zawiera w sobie pewne elementy umowy pożyczki, lecz nie wyczerpuje istotnych jej znamion. W przypadku "cash poolingu" mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu. Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

Spółka uczestnicząc w Systemie nie jest zobowiązana do przeniesienia z góry ustalonej ilości pieniędzy na rzecz określonego podmiotu, lecz udostępnia lub pobiera środki w zależności od swojej sytuacji finansowej.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż w przedmiotowej sprawie umowę cash poolingu mają zamiar zawrzeć podmioty powiązane. Jednak uwzględniając konstrukcję tej umowy, z której wynika, iż to Bank (który nie jest powiązany z innymi Uczestnikami Systemu) jest podmiotem oferującym tę usługę, należy stwierdzić, że wyżej przytoczone przepisy dotyczące tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61) nie będą miały zastosowania.

W kontekście powyższego, przepisy dotyczącym tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie będą miały zastosowania do odsetek wypłacanych przez Spółkę w związku z finansowaniem uzyskanym z Systemu. Odsetki te mogą zostać w całości uznane jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ nie odniósł się natomiast do rozważań Wnioskodawcy dotyczących momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów, gdyż powyższa kwestia nie była przedmiotem zapytania.

Na marginesie sprawy podnieść należy, że uzyskanie niezbędnych i koniecznych informacji, istotnych z punktu widzenia prawidłowego opodatkowania powinno stanowić element organizacji cash poolingu i umożliwić prawidłowe stosowanie przepisów podatkowych.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawartej umowy cash poolingu. Ocena ta zostanie poddana badaniu w prowadzonych przez organy skarbowe postępowaniach kontrolnych.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.